Και για γιατί δεν τσιτώνεις να βγεις για ποτάρες μόνος σου;
Σε μέρη άλλα από αυτά που έχεις συνηθίσει.
Trust me,, you will find adventure..
20.8.2022 | 03:57
Μοναξιά
Έχω πατήσει τα 30. Ποτέ μου δεν έχω κάνει σχέση, έχω γνωρίσει μερικές κοπέλες και υπήρξε έλξη και πάθος αλλά δε γινόταν να εξερευνήσω αυτό το μονοπάτι.. από μικρός ήμουν πάντα ο καλύτερος μαθητής, οι γονείς μου ήταν καθηγητές και οι 2 στο επάγγελμα (μαθηματικός ο πατέρας και φιλόλογος η μητέρα μου) και με πίεζαν να παίρνω άριστα παντού, για αυτούς και το 19/20 ήταν αποτυχία αφού κάτι δεν διάβασα, κάπου δεν έδωσα αρκετή προσοχή και αυτό θα δημιουργήσει κενά στο μέλλον. Όσους φίλους είχα, όσες παρέες, όσους έρωτες, όλα ήταν part time. Ήξερα οτί έπρεπε 11 το αργότερο να είμαι πίσω, οπότε ακόμα και όταν έβγαινα είχα το νου μου πάντα στο ρολόϊ και δεν "ήμουν" πραγματικά εκεί. Δε ξέρω πότε έφτασα 31, νιώθω κατά βάθος πως είμαι ένας έφηβος που ακόμα διψάει για ζωή, νιώθει ένα δέος, ένα θαυμασμό για τα απλά πράματα στη ζωή, σαν ακόμα να έχει όλες τις επιλογές διαθέσιμες και να επιλέξει όποιον δρόμο επιθυμεί, κάτι το οποίο δεν μπορώ να κάνω δυστυχώς, με έχει κάνει σκλάβο του ο τρόπος ζωής με τον οποίο ανατράφηκα και όλα πλέον, αυτόματα, τα βάζω με προτεραιότητες, βαθμό αναγκαιότητας, χρονοδιάγραμμα. Οι λέξεις "αυθορμητισμός" και "περιπέτεια" είναι άγνωστες στο λεξιλόγιό μου.. είμαι υποδιευθυντής σε κατάστημα τράπεζας, έχω όλα όσα θεωρούσαν "απαραίτητα" οι γονείς μου, δεν μου λείπει τίποτα και όλη μου η επαγγελματική ζωή από τώρα μέχρι να βγω στη σύνταξη είναι ήδη τετελεσμένη, πάντα θα ανεβαίνω τα σκαλοπάτια απλά επειδή έτσι έχω συνηθίσει, να τα βλέπω σαν "ανάγκη" , κάτι που κάνεις ενστικτωδώς, χωρίς να συλλογιέσαι τι έχεις καταφέρει ή τι χρειάστηκε για να το πετύχεις, απλά το κάνεις και τη στιγμή που βάλεις το "τικ" δίπλα του, σαν λίστα με ψώνια, οτί ναι, το κατάφερες, αμέσως για το επόμενο. Η ζωή μου είναι άδεια και φοβάμαι πως ακόμα και αν γνώριζα κάποια γυναίκα που να ήθελε κάτι σοβαρό μαζί μου, με προοπτική, όταν θα καταλάβαινε πόσο κενός είμαι από συναισθήματα τα οποία δεν ένιωσα ποτέ και λίγο-πολύ αχρηστεύτηκαν στο βωμό της προόδου και της επιτυχίας, θα φύγει μακριά μου. Ακόμα και όταν συναντιέται η ματιά μου με κάποια γυναίκα στο δρόμο κοιτάω αλλού, δε μπορώ να αφεθώ, πάντα νιώθω σε υπερένταση, πάντα νιώθω πως όλα αυτά τα όμορφα συναισθήματα θα με κρατήσουν πίσω, υποσυνείδητα πάντα. Ζηλεύω όλους όσους έχουν σχέση, όλους όσους αγαπάνε και ας μην αγαπιούνται, όλους όσους μπορούν να νιώσουν αυτό το πυροτέχνημα μέσα τους που ξεπερνάει όρια και σε γεμίζει.. όλοι έχουν κάτι που δε θα αποκτήσω ποτέ και θα αντάλλαζα ευχαρίστως όλη μου τη καριέρα, όλο μου το μέλλον, για ένα ραντεβού με μία γυναίκα, οπουδήποτε..
17
