ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Για να καταλάβετε ποιος γράφει: Είμαι στα πρώτα γεράματα (49 ετών), αν και δε μου φαίνεται. Διαζευγμένος με τρία παιδιά 22, 21 και 19 ετών. Σπούδασα (αεροναυπηγός), εργάστηκα και έζησα στην Αμερική 30 χρόνια. Από πέρυσι γύρισα στην πατρώα γη (κυκλαδίτικο νησί), έκανα μια τουριστική επένδυση και αποφάσισα να μείνω στην Ελλάδα. Οικονομικά είμαι ευκατάστατος. Τα παιδιά μου ζουν, σπουδάζουν κι εργάζονται στην Αμερική, όπως και η πρώην σύζυγός μου (από το Πουέρτο Ρίκο). Χθες λοιπόν πήγα να εκκλησιαστώ στο χωριό που κατάγομαι. Είχε κόσμο. Σχεδόν κανένας δε με αναγνωρίζει γιατί έφυγα μικρός (18 χρονών) και κάποια καλοκαίρια που επέστρεφα δεν πήγαινα στο χωριό, αφού η οικογένειά μου είχε επιχείρηση στην πρωτεύουσα. Φυσικά κι εγώ δεν αναγνώριζα κανένα. Μετά την εκκλησία κάθισα στην πλατεία του χωριού μόνος και έπινα το καφεδάκι μου. Ξαφνικά ένα αγοράκι γύρω στα 12 με πλησιάζει και μου λέει: "Καλημέρα. Με έστειλε η μαμά μου να σας ρωτήσω, αν λέγεστε Φίλιππος" Προς στιγμήν μπερδεύτηκα, γιατί χρόνια ολόκληρα στην Αμερική με φωνάζουν Φιλ, αλλά ευτυχώς το θυμήθηκα!!! Ναι φίλε μου, Φίλιππο με λένε , η μαμά σου που είναι. Μου την έδειξε. Ήταν σε κάποια απόσταση, καθιστή, δεν διέκρινα καλά. Σηκώθηκα μαζί με το μικρό και κατευθύνθηκα προς τη μητέρα του. Όσο πλησίαζα όλο και κάτι μου θύμιζε. Όταν έφτασα κοντά και είδα τα μάτια της σοκαρίστηκα. Είχα να τα δω 31 χρόνια, αλλά ήταν αδύνατο να μην τα αναγνωρίσω. Η Εύα!!! Με αυτά τα υπέροχα γκρίζα μάτια. Τα ¨είχαμε φτιάξει¨ στην Τρίτη Λυκείου. Όχι ολοκληρωμένη σχέση, αλλά πολύ ερωτευμένοι. Έφυγα για Αμερική, κρατήσαμε μια αλληλογραφία για λίγο και μετά χαθήκαμε. Όμως ποτέ δεν την ξέχασα. Και ποτέ δεν ξέχασα τα μάτια της. Γκρίζα. Όταν έπεφτε πάνω τους πολύ φως φαίνονταν μπλε, ενώ όταν μειωνότανε το φως έδειχναν πράσινα. Τα πιο περίεργα μάτια, τα πιο όμορφα. Την ώρα που την κοίταξα έπεφτε φως πάνω τους και έδειχναν μπλέ !!! Είχε μεγαλώσει και αυτή, είχε βάλει λίγα κιλά.....όμορφη όμως...σίγουρα όμορφα μεγαλωμένη....Εύα εσύ; Τόσο πολύ άλλαξα Φίλιππε; Εγω σε γνώρισα αμέσως. Όχι Εύα, εμένα είναι κουρασμένο πια το μυαλό μου και δε λειτουργεί γρήγορα. Και κάθισα. Είπαμε πάρα πολλά. Διαζευγμένη και αυτή με ένα αγοράκι 11 ετών. Δασκάλα. Είπαμε να ξαναβρεθούμε. Το θέλω πραγματικά. Χάρηκα που την είδα και περάσαμε όμορφα. Νοιώθω ότι αυτή χάρηκε περισσότερο. Ίσως. Τώρα στα γεράματα έχω γίνει πιο προσεκτικός με τους ανθρώπους. Θέλω να ξαναβρεθούμε, αλλά δε θέλω να πιστέψει ότι συνεχίζουμε από κει που είχαμε μείνει παιδιά. Είμαστε άλλοι άνθρωποι πια. Κατά βάση δε θέλω να στενοχωρηθεί και πάλι εξαιτίας μου. Η ζωή είναι μικρή για να πληγώνεις ανθρώπους. Τέλοσπάντων θα δούμε τι θα γίνει. Ακουμπούσα το βλέμμα μου στα μάτια της και με ¨κύκλωνε¨ κάτι βαθύ και ζεστό που με γαλήνευε. Η Εύα με τα γκρίζα σπάνια μάτια...η Εύα.....