Όλοι οι λάτρεις του κινηματογράφου μιλάμε για τη Nouvelle Vague. Περισσότερο για τα παιδιά αυτού του κινήματος που φύσηξε σαν δροσερός αέρας στην ιστορία του κινηματογράφου. Τους σκηνοθέτες του. Και οι σινεφίλ μιλούν για τον σεναριογράφο που σφράγισε με τη γραφή του μια ολόκληρη εποχή. Ο Ζαν Γκριό, στα 90 του άφησε την τελευταία του πνοή, αφήνοντάς μας μια μακρά, σχεδόν εξαντλητική λίστα σεναρίων και ονομάτων σκηνοθετών -Ρομπέρτο Ροσελίνι, Ζακ Ριβέτ, Φρανσουά Τριφό, Ζαν-Λικ Γκοντάρ, Αλέν Ρενέ, Αντρέ Τεσινέ, Σαντάλ Άκερμαν- με τους οποίους συνεργάστηκε σφραγίζοντας με την παρουσία του το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα στον γαλλικό κινηματογράφο.
Ο Γκριό ήταν και θεατρικός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος, ηθοποιός του θεάτρου και στιχουργός της όπερας. Η Μοντ έγραψε ότι πέθανε ένας μεγάλος συγγραφέας. Στον ίδιο άρεσε να διαφοροποιεί τη λέξη γραφή, από τη λέξη συγγραφή. Το σενάριο, πίστευε, δεν ασχολείται μόνο με τα γλωσσικά ζητήματα, δεδομένου ότι είναι υποχρεωμένο να αφηγείται μια ιστορία. Χωρίς όμως τη δική του γλώσσα σενάρια όπως αυτά των Jules et Jim, Les Carabiniers, Suzanne Simonin, la Religieuse de Diderot, Les Deux Anglaises et le continent, Mon Oncle d’Amérique και πολλά άλλα δε θα είχαν την ίδια γεύση.
Ο Γκριό γεννήθηκε στις 3 Αυγούστου του 1924 στο Fontenay-sous-Bois. Στα τέλη της δεκαετίας του 40 συνδέεται με τους Ριβέτ, Γκοντάρ, Σαμπρόλ, Τριφό, στα σινέ κλάμπ του Quartier latin και του Studio Parnasse. Αργότερα θα πούμε ότι το «Νέο Κύμα» γεννήθηκε σε αυτές τις αίθουσες, μεταξύ των κινηματογράφων του 5ου διαμερίσματος του Παρισιού. Ξεκινά την καριέρα του σαν ηθοποιός και το 1958 γράφει το σενάριο στο «Paris nous appartient» του Ζακ Ριβέτ. Στη συνέχεια όλα κυλούν πολύ γρήγορα. Ο Τριφό τον συστήνει στον Ροσελίνι και γίνεται βοηθός του.
Το 1962 είναι η χρονιά του Jules και Jim. Ξεκινά την μακρά του συνεργασία με τον Τριφό. Τα σενάρια του Γκριό θεωρούνται σήμερα κλασικά αριστουργήματα. Όπως και τα τρία σενάρια που έγραψε για τον Αλέν Ρενέ, τα Mon Oncle d’Amérique, La Vie est un roman, L’Amour à mort.
Θα μπορούσε να αφιερώσει κανείς σελίδες ολόκληρες για τα σενάρια του Γκριό. Για την γοητεία, τη γεύση της αφήγησης, τη γλώσσα. Αλλά δεν ήταν μόνο ένας καλός, ένας σπουδαίος σεναριογράφος. Ήταν μια αξιοσημείωτη και ασυνήθιστη προσωπικότητα. Το 2007, στην ηλικία των 83 ετών , ίδρυσε μια εταιρεία παραγωγής με μοναδικό σκοπό την παραγωγή του Mafrouza. Ένα ποίημα ντοκιμαντέρ σε πέντε μέρη ενός νεαρού σκηνοθέτη που ονομάζεται Emmanuelle Demoris, μια καταπληκτική ταινία για τη ζωή σε μια γειτονιά της Αλεξάνδρειας.
σχόλια