Γιατί περιμένω το Dark Shadows; Πρώτον, διότι ο Τιμ Μπάρτον είναι ο μόνος αυτήν τη στιγμή σκηνοθέτης που ξέρει να μεταμορφώνει σε παιδικό παραμύθι τον μεταφυσικό τρόμο και να επεκτείνει τα όρια του καλτ, προτάσσοντας το κρυμμένο και απρόσμενο χιούμορ. Δεύτερον, διότι ο Τζόνι Ντεπ παίζει μεταμφιεσμένος -κι αν αναρωτιέστε τι συμβαίνει όταν δεν είναι μεταμφιεσμένος, δείτε το Μεθυσμένο Ημερολόγιο. Και, τρίτον, διότι ζωντανεύει έναν από τους πιο καλτ χαρακτήρες όλων των εποχών. Τον βρικόλακα Μπάρναμπας Κόλινς.
Ο Μπαρνάμπας Κόλινς, ωστόσο, δεν ήταν πάντα βρικόλακας. Όταν ζούσε -στα μέσα του 16ου αιώνα- όλα ήταν φυσιολογικά. Ήταν γαιοκτήμονας, πλούσιος κι ευτυχισμένος. Μέχρι που μια μάγισσα, η Ανζελίκ Μπρουσάρ, τον καταράστηκε γιατί αρνήθηκε τον έρωτά της και τον έθαψε ζωντανό, μετατρέποντάς τον σε βρικόλακα.
Το 1972 κάποιοι άνοιξαν τον αλυσοδεμένο τάφο και ο Μπαρνάμπας επέστρεψε στο κτήμα και στους απογόνους της πάλαι ποτέ ένδοξης οικογένειάς του.
Ανακαλύπτει, λοιπόν, την πολύχρωμη δεκαετία του ’70. Τα αυτοκίνητα, την τηλεόραση, την ποπ μουσική. Και κυρίως έρχεται αντιμέτωπος με τη μάγισσα που τον είχε καταραστεί, την Ανζελίκ Μπρουσάρ, η οποία εξακολουθεί να τον κυνηγά και να προσπαθεί να τον ξελογιάσει.
Και όλα αυτά ξεκίνησαν στις 27 Ιουνίου του 1966, τότε που στο ABC άρχισε να προβάλλεται το «Dark Shadows». Μέχρι και τις 2 Απριλίου του 1971 η ανορθόδοξη αυτή γκόθικ σαπουνόπερα καθήλωνε καθημερινά εκατομμύρια θεατές, διαμορφώνοντας την ποπ κουλτούρα και σημαδεύοντας τα ’60s. Πρωταγωνίστριες ήταν η Σουηδέζα Αλεξάντρα Μόλτκε και η Τζόαν Μπένετ, αρχικά όμως η τηλεθέαση ήταν χαμηλή. Και τότε οι δημιουργοί άρχισαν να την τονώνουν με υπερφυσικά στοιχεία, με βρικόλακες και μάγισσες. Ακόμη και τον ίδιο τον Σατανά επιστράτευσαν. Ώσπου, στο 212ο επεισόδιο, το 1967, εμφάνισαν τον Μπαρνάμπας, που έμελλε να γίνει ένας από τους πιο εμβληματικούς χαρακτήρες των ’60s. Η σειρά τότε απογειώθηκε και η μορφή της καθημερινής σαπουνόπερας άλλαξε μια για πάντα.
Υπερβολικά απόκοσμος και ταυτόχρονα ρομαντικός, ο Μπαρνάμπας ενσαρκώθηκε από τον αμίμητο Καναδό, κυρίως θεατρικό ηθοποιό Τζόναθαν Φριντ και καθόρισε τη σειρά. Δυστυχώς, ο Φριντ, που κάνει μια μικρή εμφάνιση και στην ταινία του Μπάρτον, πέθανε στις 13 του περασμένου Απριλίου.
Το «Μπάφι» και το «True Blood» δεν θα μπορούσαν ποτέ να υπάρξουν, αν δεν είχαν προηγηθεί οι ονειρικές ανατροπές και η ψυχεδελική εξτραβαγκάντζα αυτής της σειράς. Το μελόδραμα είχε συναντήσει τη μεταφυσική και οι μάγισσες έμπαιναν στα αμερικανικά σπίτια, παίζοντας με τον ρομαντισμό και τον τρόμο.
Όσο για τον ίδιο τον Μπαρνάμπας, αυτός στοίχειωσε τα πρώτα όνειρα και του Τιμ Μπάρτον και του Τζόνι Ντεπ. Μαθητές ακόμη -και χωρίς, βεβαίως, να γνωρίζονται- έβλεπαν μανιωδώς τη θρυλική σειρά. Ο Ντεπ, μάλιστα, διατείνεται σήμερα ότι πάντα ήθελε να τον ερμηνεύσει. Και το κατέφερε, έχοντας μαζί του τον μόνο σκηνοθέτη που θα μπορούσε να είναι πιο τρελός από αυτόν κι έναν σεναριογράφο, ειδικό βαμπιρολόγο, τον Σεθ Γκρέιαμ-Σμιθ, ο οποίος, στο εξίσου τρελό βιβλίο του (Abraham Lincoln: Vampire Hunter) έβαλε τον Πρόεδρο Λίνκολν να κυνηγάει βρικόλακες.
Μαζί τους είναι η Μισέλ Φάιφερ (είκοσι χρόνια μετά την πρώτη συνάντησή της με τον Μπάρτον στο Ο Μπάτμαν επιστρέφει) στον ρόλο της Ελίζαμπεθ Κόλινς Στόνταρντ, απογόνου του Μπαρνάμπας. Κι ακόμη η δεκαπεντάχρονη Κλόε Γκρέις Μορέτζ (Kick Ass), η Εύα Γκριν ως Ανζελίκ Μπρουσάρ και, βεβαίως, η σύζυγος του Μπάρτον Έλενα Μπόναμ Κάρτερ.
Δεν φτάνουν όλ’ αυτά για να τοποθετήσουν το Dark Shadows στην πρώτη θέση των πλέον αναμενόμενων ταινιών αυτής της άνοιξης;
___________
Ο Ορέστης Ανδρεαδάκης είναι διευθυντής του περιοδικού ΣΙΝΕΜΑ, το τελευταίο τεύχος του οποίου φιλοξενεί, στο εξώφυλλό του, το «Dark Shadows» σε μια αποκλειστική εικονογράφηση του Βρετανού designer Τζόναθαν Μπάρτον.
σχόλια