Ένα άρθρο για το ζήτημα της διάστρωσης της κεντρικής οδού στην Ακρόπολη, με την υπογραφή του αρχιτέκτονα και προέδρου της Επιτροπής Συντήρησης Μνημείων Ακροπόλεως Μανόλη Κορρέ παρουσιάζει το in.gr.
O ακαδημαϊκός εξηγεί πως η Ακρόπολη ήταν χωρισμένη με τοίχους σε τεμένη και η τελική γαιώδης επίστρωση κάλυπτε τα επιχωμένα μέρη, αλλά και τα εκβραχισμένα. Η τελική γαιώδης επίστρωση κάλυπτε τα επιχωμένα μέρη, αλλά και τα εκβραχισμένα και, όπως διαβεβαιώνει η τελική επίστρωση θα ομοιάζει την αρχαία, ικανά κατάλοιπα της οποίας σώζονται ακόμη.
Η αποκατάσταση των εδαφών θεωρείται από την ΕΣΜΑ απολύτως αναγκαία και η κεντρική οδός, διαστρωμένη ήδη από το 1976-78, θα επισκευασθεί και ομοίως θα αποκατασταθεί η βόρεια οδός, προσθέτει ο πρόεδρος της επιτροπής. Όσο για τις προσωρινές εργοταξιακές οδούς, αυτές θα καταργηθούν όταν δεν θα είναι απαραίτητες και θα αποκατασταθούν όλες οι ισοπεδώσεις.
«Αν και δεν έχει ολοκληρωθεί (ούτε κατά το ήμισυ), προκάλεσε ήδη πολλές πρόχειρες ή υπερβολικές αντιδράσεις βάσει ελλιπών στοιχείων, με αποτέλεσμα να πλεονάζουν οι γενικεύσεις και να απουσιάζουν οι εποικοδομητικές απόψεις ή προτάσεις (η επιστολή του συναδέλφου Τάσου Τανούλα, με τις ορισμένως χρήσιμες ή ενδιαφέρουσες και ευπρόσδεκτες παρατηρήσεις του, αποτελεί εξαίρεση)», παρατηρεί ο κ. Κορρές προβαίνοντας σε μία περιληπτική περιγραφή των αρχαιολογικών δεδομένων, διαπιστώσεων και προβλεπόμενων εργασιών.
«H Ακρόπολη ήταν χωρισμένη με τοίχους σε τεμένη, τα οποία δεν επικοινωνούσαν παρά μόνον μέσω της παναθηναϊκής οδού και μιας άλλης στα βόρεια. Παρά το ακανόνιστο σχήμα της, τα τεμένη ήταν σχεδόν τετράγωνα ή τετράπλευρα, εντασσόμενα σε ένα σύστημα ίσων ή σχεδόν ίσων διαιρέσεων. Κάθε τέμενος διέθετε τη δική του ισοπέδωση (και υψομετρική στάθμη) παραγόμενη με επίχωση, αλλά και με οριζόντιο εκβραχισμό.
»H τελική γαιώδης επίστρωση κάλυπτε τα επιχωμένα μέρη, αλλά και τα εκβραχισμένα. Κατά την κλασική εποχή οι μαρμάρινες υπαίθριες πλακοστρώσεις αποτελούσαν πολυτέλεια όχι άσχετη προς την ιερότητα: βόρεια αυλή Ερεχθείου, Τέμενος Αθηνάς Νίκης. Κατ' εξαίρεση, στο τέμενος του Διός Πολιέως δεν έγινε εκβραχισμός [...] Το Άνδηρο του Παρθενώνος, μεγαλύτερο όλων, κατελάμβανε σχεδόν τη μισή Ακρόπολη. Τα απώτερα ανατολικά και νότια τμήματα αυτού του ανδήρου, προσχεδιασμένα όπως και τα βόρεια, ουδέποτε εκτελέσθηκαν.
»[...]Κύρια αίτια της εκκρεμότητας είναι οι μεγάλες καθυστερήσεις κατά την ετοιμασία των τελικών δημοσιεύσεων των ανασκαφικών ευρημάτων, η συνεχώς παρατεινόμενη ανάγκη επανεξέτασης των ανασκαφέντων, η κατάληψη μεγάλου μέρους του εδάφους από ογκώδεις σωρούς αρχαίων και άλλων λίθων ή κατά καιρούς από εργοτάξια των αναστηλωτικών προγραμμάτων και, δυστυχώς, η συνήθεια.
»Όπως σημειώνει ο αρχιτέκτονας, ανάμεσα στις θετικές πλευρές αυτής της κατάστασης είναι η δυνατότητα παρατήρησης της ανατομίας κατασκευών, που κανονικά δεν θα ήταν ορατή και η δυνατότητα αισθητικής απόλαυσης της πλούσιας διάπλασης των φυσικών επιφανειών του βράχου. Για τους λόγους αυτούς η αποκατάσταση των εδαφών θεωρείται από την ΕΣΜΑ απολύτως αναγκαία
»Η κεντρική οδός, διαστρωμένη ήδη από το 1976-78 θα επισκευασθεί και ομοίως θα αποκατασταθεί η βόρεια οδός. Οι προσωρινές εργοταξιακές οδοί θα καταργηθούν όταν δεν θα είναι απαραίτητες. Θα αποκατασταθούν όλες οι ισοπεδώσεις. Θα συντηρηθούν τα ενταφιαζόμενα θεμέλια, όπου απαιτείται.
»[...]Η τελική επίστρωση θα ομοιάζει την αρχαία, ικανά κατάλοιπα της οποίας σώζονται ακόμη: μίγμα χονδρομερών και λεπτομερών αδρανών με άργιλο και ασβέστη ως συγκολλητική ύλη (στην παρούσα φάση, δεδομένης της ύπαρξης τσιμέντου με μειωμένη παρουσία διαλυτών αλάτων, το υλικό αυτό κρίνεται προτιμότερο). Στα σημεία εκροής θα χρησιμοποιηθούν κατάλληλες υδρορρόες. Μέρος των ως άνω εργασιών συναρτάται με τη στερέωση των τειχών (η οποία ήδη προοδεύει).
»[...]Στις αποκατεστημένες επιφάνειες τα όρια (και ιδιαιτέρως οι μεσοτοιχίες) των τεμενών θα υποδηλωθούν, και κατά το δυνατόν, θα είναι σεβαστά. Οι προσπελάσεις θα ευρίσκονται στη βεβαιωμένη θέση. Άλλα περάσματα για την αντιμετώπιση προβλημάτων κυκλοφορίας θα υπάρχουν μόνον στον απολύτως αναγκαίο αριθμό, σε καταλλήλως επιλεγμένες θέσεις και θα είναι αναγνωρίσιμα ως στοιχεία ξένα προς την αυθεντική μορφή (π.χ. µε τοπική χρησιμοποίηση ξύλινης επίστρωσης). Βάθρα μνημείων θα αναστυλωθούν όταν υπάρχει βεβαιότητα για τη θέση τους.»
Με πληροφορίες από in.gr (βλ. Μ. Κορρές, Tο έδαφος της Aκροπόλεως, παρούσα μορφή και προτάσεις για την αποκατάστασή του», Πρακτ. 5ης Διεθν. Συνάντ. για την Αποκατάσταση των Μνημείων της Ακροπόλεως, Αθήνα 4-6 Οκτ. 2002 (2003), 413-424)
