Κάθε χρόνο και πιο δυναμική φαίνεται να είναι η ελληνική παραγωγή ντοκιμαντέρ. Φέτος συμμετέχουν περισσότερες από 75 ελληνικές ταινίες, τόσο στο διεθνές, όσο και στο ελληνικό πανόραμα του 14ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης – Εικόνες του 21ου αιώνα, αποτυπώνοντας με τόλμη μια πραγματικότητα που αναδιαμορφώνεται στη δίνη κοινωνικών ζυμώσεων. Η μετανάστευση, η κρίση, το αστικό τοπίο, η ανεργία, η σχέση ανθρώπου – περιβάλλοντος, οι πολιτικές εξελίξεις και η ιστορική μνήμη είναι τα θέματα που κυριαρχούν στα ελληνικά ντοκιμαντέρ. Οι έλληνες δημιουργοί δεν ακολουθούν μόνο τις εξελίξεις, αλλά τις αφουγκράζονται στη γέννησή τους και τις καταγράφουν χωρίς αναστολές και προκαταλήψεις. Με επίκεντρο την Ελλάδα, οι ντοκιμαντερίστες δε διστάζουν να ακολουθήσουν τα θέματά τους απ’ την Ιταλία ως την Παλαιστίνη και απ’ τη Γκάνα ως την Αργεντινή.
Spotlights
Πλάι στο αφιέρωμα στον Έλληνα της διασποράς Άγγελο Αμπάζογλου, η 14η διοργάνωση, πραγματοποιεί δυο spotlights, με ντοκιμαντέρ που αναδεικνύουν αφανείς όψεις της πόλης και σκιαγραφούν συναρπαστικές προσωπικότητες. Το spotlight «Συναντήσεις με αξιοσημείωτους ανθρώπους» σε σκηνοθεσία Μενέλαου Καραμαγγιώλη, εστιάζει σε πρόσωπα που κάνουν τη διαφορά, ενώ η σειρά ντοκιμαντέρ «Docville», καταγράφει χωρίς σχόλιο τη ζωή στις ελληνικές πόλεις σήμερα.
Κρίση
Στην ελληνική κρίση και τις παραμέτρους της, ρίχνουν φως οι ταινίες Krisis των Νίκου Κατσαούνη και Μίνας Μαρίας Πασχαλίδου, 155 SOLD του Γιώργου Παντελεάκη, Τα παιδιά των ταραχών του Χρίστου Γεωργίου και Ελλάδα είμαι σε δύσκολη θέση του Σεραφείμ Ντούσια, ενώ η Ολιγαρχία του Στέλιου Κούλογλου εξερευνά τη γέννηση και την εξέλιξη της παγκόσμιας κρίσης.
Έκκληση περιβάλλοντος
Με το περιβαλλοντικό ζήτημα να έχει μετουσιωθεί σε ένα πιεστικό κάλεσμα για δράση, οι ταινίες Toxic Crisis του Όμηρου Ευαγγελινού, Απαλλοτρίωση του Μάνου Παπαδάκη και Γαύδος. Εκεί στο Νότο της Ανθής Νταουντάκη ευαισθητοποιούν σε θέματα που θίγουν τη σχέση ανθρώπου – περιβάλλοντος. Παραδόσεις που απειλούνται καταγράφονται στις ταινίες Ξερολιθιές. Στηρίγματα στο Αιγαίο των Αμαλίας Ζέπου και Λυδίας Καρρά και Οικολογικά Ημερολόγια - Σιγή Ιχθύων του Χάρη Ραφτογιάννη, ενώ ο Γιάννης Μισουρίδης στα Οικολογικά Ημερολόγια – Κρέας ο πόλεμος των πιρουνιών εγείρει ερωτήματα σχετικά με την ανθρώπινη διατροφή και την οικολογική ισορροπία.
Μουσικές διαδρομές
Ένα μουσικό οδοιπορικό επιχειρεί ο Πάνος Καρκανεβάτος, με το ντοκιμαντέρ Μεσόγειος: Σικελία, ενώ μουσικές και ιστορία συνενώνονται στο Encardia, η πέτρα που χορεύει του Άγγελου Κοβότσου. Τη χιπ χοπ σκηνή καταγράφουν τα Ανοιχτά Μικρόφωνα του Νίκου Σκαρέντζου.
Μετανάστευση – Έλληνες της Διασποράς
Συγκλονιστικές ιστορίες μετανάστευσης εκτυλίσσονται στα ντοκιμαντέρ Έβρος, η άλλη όχθη του Χρόνη Πεχλιβανίδη, Νουρ – φως παντού υπάρχει του Νίκου Σούλη, Αύριο θα ήταν μια άλλη μέρα του Στέφανου Μονδέλου, Περιμένοντας τους βαρβάρους του Κώστα Σταματόπουλου και Η αντίπερα όχθη του Μορτέζα Τζαφαρί.
Την ίδια στιγμή οι ταινίες Greek Town, New England του Νίκου Πανουτσόπουλου και Τάνγκο χασάπικο, ο χορός των λιμανιών των Κωνσταντίνας Μπούσμπουρα και Χούλια Μ. Χέιμαν ταξιδεύουν απ’ τη Μασαχουσέτη ως την Αργεντινή για να αφηγηθούν ιστορίες των Ελλήνων της διασποράς.
Ιστορική μνήμη και Πολιτική
Τη συλλογική μνήμη ανιχνεύουν τα ντοκιμαντέρ Εκτός ιστορίας της Φωφώς Τερζίδου, Μέγαρο Εξαρχόπουλου του Χρήστου Καλλίτση και Το νησί που μοιραζόμαστε της Δανάης Στυλιανού. Ιστορικοί δεσμοί και πολιτικά ορόσημα διερευνώνται στις ταινίες 25ος μεσημβρινός των Χρύσας Τζελέπη και Τάνιας Χατζηγεωργίου, Τα κορίτσια της βροχής της Αλίντας Δημητρίου, Μαρτυρίες ξεσηκωμού του Μανώλη Δημελλά, The King’s Garden [Ο κήπος του βασιλιά] της Φοίβης Φρονίστα και Παγωμένος χρόνος του Ηλία Ιωσηφίδη.
Προσφυγιά και εκπατρισμένος ελληνισμός διαπερνούν τις ιστορίες των ντοκιμαντέρ Περιμένοντας τη Ρόζα του Νίκου Θεοδοσίου, Ανάμεσα της Γεωργίας Σαλαμπάση και Τουρκοκρητικοί στην Αλικαρνασσό του Κώστα Νταντινάκη. Τέλος, το ντοκιμαντέρ Ο πρώτος υπολογιστής του κόσμου: Η συναρπαστική ιστορία του μηχανισμού των Αντικυθήρων του Μάικ Μπέκαμ αποκαλύπτει έναν «κώδικα ντα Βίτσι» που στήθηκε στην Αρχαία Ελλάδα.
Αστικό τοπίο
Εκφάνσεις της σχέσης ανθρώπου και αστικού τοπίου πραγματεύονται τα ντοκιμαντέρ, Μικροπόλεις- Εκάλη: Το τείχος του Γιάννη Γαϊτανίδη, Perah Istar της Ελισάβετ Λαλουδάκη και του Μάσιμο Πιτσοκάρο, Μικροπόλεις – Ολυμπιακό χωριό: Ο φράχτης της Περσεφόνης Μήλιου, Μικροπόλεις – Παλαιό Φάληρο: Το παράθυρο του Θωμά Κιάου και Σκαλωσιά του Ευριπίδη Λασκαρίδη. Πόλη και ιστορία συναντώνται στις ταινίες Αμπελόκηποι της Ομάδας Ντοκιμαντέρ Δήμου Αθηναίων 2011 και Καπνίζουν παρελθόν του Στέφανου Κακαβούλη.
Πορτραίτα
Ξεχωριστές προσωπικότητες γοητεύουν το θεατή, μέσα από τα ντοκιμαντέρ Directing Hell του Χρήστου Χουλιάρα (για το Νίκο Νικολαίδη), Κλέφτης Εικόνων του Πάνου Α. Θωμαΐδη (για το Σπύρο Στάβερη), Η επιστροφή του Ε.Χ Γονατά της Εύας Στεφανή, Σάκης Παπαδημητρίου – η αναπνοή του αυτοσχεδιαστή του Σπύρου Τσιφτσή και Πάρε τα δώρα του Λευτέρη Ξανθόπουλου (για τους Κική Δημουλά και Τίτο Πατρίκιο).
Σύγχρονοι ήρωες
Η δύναμη της ανθρώπινης ψυχής κυριαρχεί στις ταινίες Ο τυφλός ψαράς των Στρατή Βογιατζή και Θέκλας Μαλάμου, Με λένε Στέλιο του Γιάννη Κασπίρη, Το αρχαίον όστρακον του Νίκου Αλευρά, Χριστίνα του Χάρη Ξυδιά και Επιζώντες της Μαρίας Γιαννούλη. Η ταινία ΜΕΤΑΧΑ, ακούγοντας το χρόνο του Σταύρου Ψυλλάκη, παρακολουθεί την ηρωική καθημερινότητα της ομάδας καρκινοπαθών γιατρών του αντικαρκινικού νοσοκομείου Μεταξά. Σύγχρονοι ήρωες πρωταγωνιστούν στα ντοκιμαντέρ Σαγιόμι του Νίκου Νταγιαντά, Ξύπνησε ο Σουλτάν Αχμέτ του Νίκου Λυγγούρη, Κατινούλα της Μύρνας Τσάπα, Σταυρούλα της Ήρας Ντίκα και Αφανείς ήρωες του Παναγιώτη Κουντουρά.
Ανθρώπινες ιστορίες
Ο άνθρωπος βρίσκεται στο επίκεντρο ιστοριών με παγκόσμια απήχηση στα ντοκιμαντέρ The Outcasts του Γιώργου Γεωργόπουλου, Εγώ είμαι ένας άλλος, από τη θεραπεία (180 Άνω) στην κοινωνική ένταξη του Γιώργου Χρ. Ζέρβα και Ο λόγος των αποκλεισμένων του Γιώργου Κεραμιδιώτη. Τέλος, καθημερινές ιστορίες από την Ελλάδα και την Κύπρο μέχρι το Καμερούν, παρακολουθούν τα ντοκιμαντέρ 100 (Αλεξάνδρας 173, Αθήνα) του Γεράσιμου Ρήγα, Ελένη και Χαούμ του Ευγένιου Ιωάννου και To be or not to be Bagyeli του Νίκου Θωμόπουλου.
σχόλια