Florence: Φάλτσο Σοπράνο (Florence Foster Jenkins)

0

Η κοσμική Νεοϋορκέζα Florence Foster Jenkins πιστεύει πως είναι το αηδόνι της όπερας, ενώ στην πραγματικότητα είναι εντελώς φάλτσα. Ο σύζυγος και μάνατζέρ της, ένας Άγγλος αριστοκράτης και ηθοποιός, συντηρεί αυτήν της την ψευδαίσθηση και καλείται να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής του όταν η Florence αποφασίζει να δώσει κονσέρτο στο Carnegie Hall το 1944.

Έμπειρος στον χειρισμό γυναικών με ιδιαίτερη προσωπικότητα που αναδεικνύονται μέσα από κρίσεις (Η Βασίλισσα) ή από τη μεγαλόθυμη απλότητά τους (Φιλομίνα), ο Στίβεν Φρίαρς καταπιάνεται με τη διαβόητη Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς, μια πλουσία της καλής κοινωνίας της δεκαετίας του '40 στις ΗΠΑ, μια γυναίκα που αποφάσισε να δοκιμαστεί στην όπερα και το μόνο που κατάφερε ήταν να στιγματιστεί για πάντα: η μοναδική της ηχογράφηση, με δικά της έξοδα, και η εμφάνισή της στο Κάρνεγκι Χολ λίγο πριν από τον θάνατό της τής εξασφάλισαν τον αστικό θρύλο και μέχρι σήμερα την υστεροφημία της χειρότερης, πιο φάλτσης και ανυπόφορα κακόφωνης «σοβαρής» τραγουδίστριας όλων των εποχών. Η Μαργκερίτ του Ξαβιέ Ζανολί με την υπέροχη Κατρίν Φρο που είδαμε πέρσι πραγματευόταν ακριβώς την ίδια περίπτωση, με τη δράση μεταφερμένη στη Γαλλία και αλλαγμένα τα ονόματα, αλλά ο τόνος εδώ είναι διαφορετικός, συνολικά λιγότερο μελαγχολικός, προσανατολισμένος στη μείξη κομεντί και δράματος, παρόμοιος με του Mrs. Henderson Presents (και πάλι του Φρίαρς, με τη Τζούντι Ντεντς), που ωστόσο δεν παρακάμπτει τη διάχυτη θλίψη της πρωταγωνίστριας.

Ο Βρετανός σκηνοθέτης θίγει, με τον ήπιο τρόπο που συνηθίζει, ένα βαθύτερο θέμα από το ίδιο το γεγονός της κυριολεκτικής και μεταφορικής εκτέλεσης κλασικών αριών, που δεν είναι άλλο από την ουσία της Τέχνης και την καλοπροαίρετη, αλλά εντελώς στρεβλή αντιμετώπισή της από ευγενικές, ατάλαντες υπάρξεις. Η πρόθυμη Τζένκινς, με δική της ομολογία, άργησε να ασχοληθεί σοβαρά με τη μουσική, αλλά όταν το επέτρεψαν οι περιστάσεις, δεν το έβαλε κάτω και δεν άφησε κανέναν ατάραχο από τις ανησυχίες και κυρίως τη φιλοδοξία της – χωρίς να είναι η κλασική αριβίστρια που επιβάλλεται με δόλια επιθετικότητα. Οι εποχές ήταν άλλες και, ενδεχομένως, μια σύγχρονη εκδοχή της Τζένκινς να αγόραζε ολόκληρο τηλεοπτικό σταθμό για να αναδειχθεί και να κάνει πλύση εγκεφάλου. Επειδή όμως το είδος στο οποίο επιδόθηκε δεν ήταν καθόλου ελαφρύ (κατά τη διάρκεια του πολέμου υπήρχε μια κάποια ποπ μουσική), τα όρια ήταν θολά και ο κύκλος περιορισμένος, και οικονομικά στριμωγμένος, όπως φαίνεται από την ελεημοσύνη που όντως ζητούσε ο πολύς Αρτούρο Τοσκανίνι από την αοιδό, αποφεύγοντας ευγενικά να σχετισθεί επαγγελματικά μαζί της, παρά τις οχλήσεις που δεχόταν για το αντίθετο. Σε έναν υποκριτικό κύκλο φιλανθρωπίας που απαρτιζόταν από άσχετες κοσμικές κυρίες και χασομέρηδες της προσκολλήσεως, σημαντικό ρόλο έπαιξε ο σύζυγός της, που στο φιλμ του Φρίαρς παίζει σημαντικό ρόλο σε σχέση με εκείνον του Ζανολί.

Κι ενώ η ταινία δικαιωματικά ανήκει στη Μέριλ Στριπ και στην ικανότητά της να ξεχάσει πόσο καλή φωνή διαθέτει στην πραγματικότητα και να κρώζει δεξιοτεχνικά, βγάζοντας ταυτόχρονα την τρυφερή πλευρά μιας απελπισμένης, αυταπατώμενης γυναίκας, ο Χιου Γκραντ βρίσκει τον ρόλο της καριέρας του, καθώς στέκεται στο ύψος της απαιτητικής συμπρωταγωνίστριάς του. Ο Γκραντ, επί χρόνια εγκλωβισμένος στην επαναλαμβανόμενη μανιέρα του αμήχανου man-boy, αποτυπώνει το αυθεντικό συναίσθημα ενός αποτυχημένου ηθοποιού που αγαπάει γνήσια τη γυναίκα του και τη στηρίζει σε ένα ουτοπικό σχέδιο, σαν ένα θεατρικό στο οποίο κρατάει τον ρόλο του σημαντικού κομπάρσου.

Oscars Critics
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Daily / Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Η αυτοτελής σειρά κατορθώνει να λειτουργεί συγχρόνως ως ιστορική αναπαράσταση, ως συνταρακτικό δράμα, ως καθηλωτικό θρίλερ, ακόμα και ως δραματοποιημένο true crime, ειδικά για τους θεατές που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις πολυσύνθετες πτυχές του ένοπλου αγώνα στη Βόρεια Ιρλανδία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά

Οθόνες / Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά μόλις κυκλοφόρησε

Τα κείμενα του Φώντα Τρούσα για τις «βαθιά υποτιμημένες ταινίες που απελευθέρωσαν τη ματιά του θεατή από την οικογενειακή τηλεοπτική εικόνα, απενοχοποιώντας περαιτέρω το γυμνό» και για τον underground και τον πειραματικό ελληνικό κινηματογράφο κυκλοφορούν σε ένα μοναδικό, κυριολεκτικά, βιβλίο, από τα LiFO Books.
M. HULOT
Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό νέο ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ

Ένα νέο ντοκιμαντέρ εξετάζει και αμφισβητεί όλα όσα νομίζουμε ότι γνωρίζουμε για τη διαβόητη φιγούρα, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά ηχογραφημένες συνομιλίες του σε διάστημα είκοσι ετών.
THE LIFO TEAM
Τα γεγονότα της ζωής

Οθόνες / Κασσαβέτης, Σκορσέζε, Ερίθε: 10 άχαστες προβολές στο φετινό Πανόραμα

Πρεμιέρες, παράλληλες εκδηλώσεις, αφιερώματα: Από τις 21 ως τις 27 Νοεμβρίου, οι κινηματογράφοι Τριανόν, Newman και Στούντιο φιλοξενούν το μακροβιότερο αθηναϊκό κινηματογραφικό φεστιβάλ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάνος Χ. Κούτρας: Queer before it was cool, νυν και αεί

Οθόνες / Πάνος Χ. Κούτρας: Queer before it was cool, νυν και αεί

Ο αγαπημένος Έλληνας σκηνοθέτης ξεδίπλωσε σημαντικές στιγμές από τη ζωή και την πορεία του και αφηγήθηκε πολύτιμες ιστορίες που διαμόρφωσαν το queer σινεμά του στο φετινό Iconic Talks Powered by Mastercard που πραγματοποιήθηκε στο 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Τα δέκα αγαπημένα animation του Αλέξανδρου Βούλγαρη (aka The Boy)

Μυθολογίες / Τα 10 αγαπημένα animation του Αλέξανδρου Βούλγαρη (aka The Boy)

«Κάθε φορά που το βλέπω προσπαθώ να καταλάβω πώς έχει οργανωθεί αυτό το χάος»: Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης μάς καλεί να ανακαλύψουμε δέκα animation διαφορετικών τεχνικών, που τον έχουν επηρεάσει βαθιά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Όσα ξεχώρισαν κοινό και επιτροπές

Οθόνες / 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Όσα ξεχώρισαν κοινό και επιτροπές

Η Fischer, επίσημος χορηγός των Βραβείων Κοινού εδώ και μια δεκαετία, στήριξε για μία ακόμη χρονιά τον θεσμό, απονέμοντας πέντε βραβεία στις ταινίες που συγκέντρωσαν τις περισσότερες ψήφους των θεατών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου «Game of Thrones» συνεχίζεται

Οθόνες / «Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου Game of Thrones συνεχίζεται

Η σειρά του HBO, που παίρνει τη σκυτάλη από το πραγματικά αξιόλογο «Penguin», προσπαθεί να επικαλεστεί τη συνταγή του μεγάλου hit του καναλιού και ξεστρατίζει από το ατμοσφαιρικό σύμπαν του Ντενί Βιλνέβ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι θρυλικοί boomers του 65ου φεστιβάλ θεσσαλονίκης

Pulp Fiction / Οι θρυλικοί boomers του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Ρέιφ Φάινς, Ζιλιέτ Μπινός, Ματ Ντίλον: Oι διάσημοι, σχεδόν συνομήλικοι ηθοποιοί που τιμήθηκαν με Χρυσό Αλέξανδρο και έδειξαν με τις διαφορετικές επιλογές τους ισάριθμα σίκουελ στην καριέρας τους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Οθόνες / «Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Ένα έπος δράσης και χαρακτήρων που κυλά θεαματικά, ουσιαστικά, υπερβολικά, συγκινητικά, χορταστικά και εμφατικά, όπως όλοι οι υποψήφιοι θεατές αναμένουν εδώ και πολύ καιρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η πιο διάσημη υπόθεση «απαγωγής από εξωγήινους» αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Οθόνες / Η απαγωγή του αιώνα αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Παρότι συμμετείχε στο σενάριο του ντοκιμαντέρ «The Manhattan Alien Abduction», η Λίντα Ναπολιτάνο που ισχυρίζεται ότι απήχθη από εξωγήινους στο κέντρο του Μανχάταν προ 35ετίας μηνύει την πλατφόρμα για αθέτηση της συμφωνίας τους.
THE LIFO TEAM
Ο Άγγελος Φραντζής θέλησε να κάνει μια αστεία ταινία 

Οθόνες / Άγγελος Φραντζής: «Mόνο αν πας στην πηγή των τραυμάτων, μπορείς να απελευθερωθείς»

Μια κουβέντα με τον ακατάτακτο σκηνοθέτη λίγο πριν από την επίσημη πρεμιέρα της νέας του ταινίας «Ο Νόμος του Μέρφυ», μιας σουρεαλιστικής υπαρξιακής κωμωδίας που δεν μοιάζει με καμία από τις προηγούμενες δουλειές του.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ