Στο σημερινό ‘Α, μπα’: αφέλεια και σκληρότητα

21.2.2015 | 06:32

Μωρέ τι όμορφη παρέα είναι αυτή; Έχετε δώσει όλοι ρέστα ! Ξέρει κανείς τι απέγινε ο Delanet;

21.2.2015 | 08:02

Κι ο Κουρτσιο.

ε,και?

21.2.2015 | 10:18

ο κουρτσιο , ύστερα απο την άδικη επίθεσή του προς την α,μπα μας, πριν μήνες εγινε αυτό, νομίζω Αύγουστο, δεν ξαναφάνηκε ποτέ και πουθενά. Ο ντελανετ κυκλοφορει διαδικτυακά, αλλά όχι στα λημέρια μας (χε-χε καλα με λέει η κόρη μου stalker .. ;)

Σανάνθη

22.2.2015 | 09:25

Παιδιά, άμα είναι να κουτσομπολέψουμε, σας έχω ειδήσεις από πρώτο (καλά, από δεύτερο) χέρι:Κουρτσιο και Ντελανετ επρόκειτο να αξιοποιηθούν αμφότεροι στο Παιδείας αλλά μόλις το έμαθε ο Καμμένος έγινε τούρμπο. Η καθαρίστρια που ξεσκόνιζε εκείνη την ώρα είδε, λέει, με τα μάτια της τον Πάνο να φωνάζει αλλόφρων στο τηλέφωνο "Ε, όχι, ρε Αλέξη, δεν θα μας καταργήσετε ΚΑΙ την ορθογραφία ΚΑΙ το μονοτονικό-θα τα κάνω λίμπα".Τελικά, τα μαθαίνεις όλα από τις καθαρίστριες ;)

22.2.2015 | 08:08

lol

22.2.2015 | 10:57

Σανάνθη, εγώ από την ίδια καθαρίστρια - που λογικά το αυτί της είναι χωνί - έμαθα ότι κάπου μέσα σ' αυτό το συμπούρμπουλο παρενέβη θιγμένος και ο Γιάνης, καλώντας τηλεφωνικώς τον Καμμένο και λέγοντάς του επί λέξει : "Τί μαθαίνω, ρε Πανούλη; Τραβάς κανά ζόρι με την απλοποίηση της ορθογραφίας προς την ηχητική της απόδοση; Πάρ' την αλλιώς, γιατί θα βρεις, αρχηγέ...". Μύλος γίνανε σου λέει.

Σανάνθη

24.2.2015 | 09:38

Nanina, άστα, δεν είναι τυχαίο που έβαλαν αναπληρωτή υπουργό Άμυνας έναν...Ήσυχο. Πώς αλλιώς θα τηρούνταν οι ισορροπίες; Διαφορετικά "Μπουρλότο", όπως θα 'λεγε και η Σαπφώ Νοταρά!:D

Πόρτα

20.2.2015 | 11:56

#6. Επιτρέψτε μου την παρέμβαση γιατί βλεπω το λάθος πολύ συχνά: η πρόθεση υπέρ όταν συντάσσεται με γενική δηλώνει το προς χάριν πχ υπέρ πίστεως, ενώ με αιτιατική δηλώνει υπερβολή ή υπέρβαση πχ υπέρ δύναμιν (πάνω απ τις δυνάμεις μου). Συνεπώς η έκφραση "υπέρ του δέοντος" σημαίνει "προς χάριν ή υπεράσπιση του δέοντος" κι όχι "περισσότερο απ όσο χρειάζεται ή πρέπει". Η σωστή έκφραση είναι "υπέρ το δέον".

20.2.2015 | 06:56

#5 Γιατί προφανώς περισσότερο νοιάζεσαι για τον εαυτό σου και λιγότερο γι' αυτόν· κάτι που είναι ανθρώπινο και απολύτως υγιές. Και καθόλου θέμα εγωισμού, κατά την άποψή μου. Το ζήτημα όμως είναι ότι απαιτείται πολλή μεγαλύτερη προσπάθεια για να νοιαστείς ειλικρινά - πόσο μάλλον εξίσου - για έναν άλλον άνθρωπο, απ' όση απαιτείται προκειμένου να νοιαστείς για τον εαυτό σου, και εκεί έγκειται η ψευδεπίγραφη αντίφαση που σε προβληματίζει. Είσαι αρκετά ευαίσθητη και γενναιόδωρη (απέναντί του) για να σε στεναχωρεί ένα πιθανό δεινό που θα του συμβεί, πολύ περισσότερο ώστε να μην το επιζητάς ασφαλώς, αλλά όχι αρκετά ευαίσθητη ή γενναιόδωρη ακόμα (απέναντί του) για να επιθυμείς και το πιθανό καλό που θα του συμβεί.Μια γενική σύσταση προς τους ενδιαφερόμενους :Συγχαρητήρια : μια λέξη που, όσο συχνά κι αν απευθύνεις, ποτέ μην σταματήσεις την προπόνηση να την εννοείς.

oh no, not you again!

20.2.2015 | 05:24

1.Θα παραβώ την αρχή lenfou και θα σας εξιστορήσω ένα γεγονός που αφορά σε υιοθεσία που δεν πήγε κατ΄ευχήν.Γνωστό μου ζευγάρι, έχοντας πλέον χάσει κάθε ελπίδα για τεκνοποίηση, λόγω ηλικίας και των δύο (50+), ενημερώνουν πως αποφάσισαν να υιοθετήσουν ένα κοριτσάκι κάτω των 10 ετών από πολύ προβληματική οικογένεια, μέσω κάποιου ιδρύματος.Χωρίς να έχει οριστικοποιηθεί η υιοθεσία, άρχισε να ζει μαζί τους και να του παρέχουν μια πολύ καλή ζωή (ιδιωτικό σχολείο, επώνυμα ρούχα, παιχνίδα κλπ), καθώς ήταν αρκετά εύποροι. Το κοριτσάκι είχε λίγο προβληματική συμπεριφορά, λόγω άσχημων καταβολών από την προηγούμενη οικογένεια, αλλά μετά από μερικούς μήνες, ζώντας σε ένα πιο σταθερό περιβάλλον, άρχισε ν΄ανθίζει και να δείχνει ότι λατρεύει τους νέους του "γονείς" με επιθέσεις αγάπης. Η νέα"μητέρα" της μικρής ποτέ δεν έδειξε τον ίδιο ενθουσιασμό με τον σύζυγό της και με κάθε ευκαιρία παραπονιόταν σε φίλους και γνωστούς πως δεν την αντέχει καθόλου. Το αποτέλεσμα ήταν ότι μετά από πολύ μεγάλο διάστημα κι ενώ η μικρή είχε αρχίσει να τους αποκαλεί μαμά και μπαμπά, την επέστρεψαν στο ίδρυμα απ΄όπου την είχαν πάρει, σα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο.Το συμπέρασμα είναι πως πρέπει να είσαι πολύ συνειδητοποιημένος και να διαθέτεις μεγάλα αποθέματα αγάπης για να προχωρήσεις σε πράξη υιοθεσίας. Αλλιώς άστο καλύτερα!!

fedora

20.2.2015 | 05:34

Είναι όντως αλήθεια αυτό; Πολύ θλιβερό! Πολύ κρίμα για το παιδί.

oh no, not you again!

20.2.2015 | 06:26

Δυστυχώς είναι. Με ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις που δεν έχω δικαίωμα να αποκαλύψω. Δεν έχω κανέναν απολύτως λόγο να διηγηθώ μια φανταστική ιστορία. Το καλό νέο είναι πως αυτοί οι άνθρωποι, μετά από αυτή την εμπειρία ,δεν ξαναπροσπάθησαν με κανένα τρόπο να γίνουν γονείς και ζουν ψιλοαπομονωμένοι γιατί κανείς δεν τους συναναστρέφεται πια, μετά από το κακό που έκαναν σε αυτό το παιδί. Κρίμα!!

mia_1

20.2.2015 | 06:04

που να ήταν και κάτω από πενήντα. Τρελή ωριμότητα! τελικά κάποιοι άνθρωποι απλά δεν πρέπει να έχουν παιδιά.

20.2.2015 | 04:39

Τη Δευτέρα θα έχει Α,μπα;

20.2.2015 | 06:38

Αν δεν έχει καλό καιρό και δεν μπορούν να πετάξουν χαρταετό, θα αμολήσουν καλούα, μπα.

Ominous Clouds

20.2.2015 | 08:56

Θα θέλα πολύ να δω πιασμένο χαρταετό στο Άγαλμα της Ελευθερίας. Είναι μια πρωτοτυπία όσο να πεις.

20.2.2015 | 11:19

Βότκα καλούα.Μόνο οι τρομοκράτες πίνουν σκέτο καλούα.

21.2.2015 | 12:17

@ Ominous CloudsTην ίδια ώρα που ο Obama θα γιορτάζει την Καθαρά Δευτέρα με τσίπουρα και σαρακοστιανά μεζεκλίκια.

21.2.2015 | 12:18

@ bagleΣυνδυασμός Mακεδονικού χαλβά με καλούα : εκρηκτική γεύση!

21.2.2015 | 10:27

Αραβόσιτος>σιμιγδάλι>ταχίνι.

21.2.2015 | 06:21

(lol) Μ' αρέσει που έγραψα το μακεδονικό χαλβά με κεφαλαίο -Μ-, λες και κάνω διαφήμιση στον Χαΐτογλου or something.Αυτά που παραθέτεις είναι τα βασικά συστατικά για μακεδονικό ή για σιμιγδαλένιο;Κοίτα, μ' αρέσουν όλοι οι χαλβάδες, εκτός από τους ανθρωπόμορφους. Y.Γ. Αν ποτέ θες να μου κάνεις το τραπέζι, όμως, καλύτερα σιμιγδαλένιο να βγάλεις (αλλά μη βάλεις μέσα ξηρούς καρπούς, you'll ruin it for me).

21.2.2015 | 07:06

Φαρσάλων>σιμιγδαλένιος(duh)>μακεδονικός

22.2.2015 | 11:01

Chill out, bagle. Even the genious asks questions. Now, figure this : I got the looks. Couldn't get a lot more...

24.2.2015 | 10:37

Πάντα χαλαρός.

Λένα Φουτσιτζή

21.2.2015 | 02:02

Θα έχει :)

Astronaut

21.2.2015 | 03:01

Χαλβά,μπα.

21.2.2015 | 10:19

Kewl!

20.2.2015 | 04:32

Νο 7Έχω γράψει κι έχω σβήσει το σχόλιό μου δέκα φορές.Συμφωνώ με την απάντηση,κάποιος ψυχίατρος μπορεί να βοηθήσει πάρα πολύ.Θα γίνει παρέμβαση,αλλά με τη δική σου συμμετοχή.Αν θα πάνε καλά τα πράγματα ή μέτρια (το οποίο είναι μια χαρά από τη δική μου σκοπιά) ίσως και να μην έχει καμία σημασία.Αν φτάσεις στο σημείο να αισθάνεσαι εσύ καλά με τον εαυτό σου,θα έχεις ήδη βγει νικήτρια.

20.2.2015 | 04:10

No 6Έχουμε'δω μια Χίμαιρα.Ξαμολήσου.

Franny

20.2.2015 | 02:36

καποιες ερωτησεις ειναι τοσο βαρετες, που τις διαβαζω "διαγωνια" για να καταλαβω για τι πραγμα μιλαει η απαντηση... ευτυχως που τα σχολια ειναι προαιρετικα και κανει ολη την δουλεια η abba.. (δεν θα πω σε ποιαν αναφερομαι :p )

20.2.2015 | 02:22

#1Αγαπητή Ελένη θα παραθέσω άποψη συγγενούς (natural breeder παιδιών) επί του θέματος. Σημειωτέον, δεν στην παραθέτω για να μορφάσεις -απλώς- με αυτονόητη αηδία:"Υιοθεσίες; Μωρέ όχι, αν είναι να σου βγει το παιδί βλαμμένο, τουλάχιστον να ξέρεις ότι είναι δικό σου κι ότι εσύ φταις".

Sonnets

20.2.2015 | 07:07

Όντως είναι να μορφάζει κανείς με αηδία μπροστά σε τέτοια ιδεολογήματα και πολιτισμικούς βόθρους, λες και για το υιοθετημένο παιδί δεν θα ήταν το ίδιο υπεύθυνο το ανόητο συγγενικό σας πρόσωπο αλλά κάποια δαιμονικά γονίδια. Αει στο καλό συγχύστηκα πάλι και έχει καi Eurogroup.

20.2.2015 | 10:20

Μου φαίνονται λίγο βαρειές κουβέντες τα "αυτονόητη αηδία" και "πολιτισμικός βόθρος".Τα γονίδια παίζουν ρόλο και μάλιστα πάρα πολύ σημαντικό. Δεν γεννιόμαστε tabula rasa και αυτό δεν είναι ιδεολόγημα, είναι επιστημονικό δεδομένο.Για να μην παρερμηνευθώ, δεν είμαι κατά των υιοθεσιών - κάθε άλλο. Δεν βρίσκω όμως παράλογο τον φόβο ή έστω τις αμφιβολίες που μπορεί να έχει κάποιος μπροστά στο ενδεχόμενο υιοθεσίας ενός παιδιού αγνώστων γονιών σε σχέση με το τι μπορεί να κουβαλάει στο DNA του.Το λάθος στην έκφραση του συγγενή κατά τη γνώμη μου έγγειται στο ότι "βλαμμένο" - ας το πούμε έτσι - μπορεί να σου βγει το παιδί είτε είναι είτε δεν είναι βιολογικά δικό σου και μπορεί να φταις πολύ, λίγο ή καθόλου γι' αυτό, πάλι είτε είναι είτε δεν είναι βιολογικά δικό σου. Και τέλος πάντων, παραείναι πολυπαραγοντικό το θέμα της ανατροφής παιδιών για να επιδεχτεί μονοσήμαντες απαντήσεις - συνεπώς, και αφορισμούς.

Sonnets

21.2.2015 | 02:21

@Μάρα Φέτη 20.2.2015 | 22:20 ,Οι αναφορές πιο πάνω αφορούσαν την έννοια 'βλαμμένο' και όλη την κυρίαρχη κουλτούρα στην οποία ανήκει και δια της οποίας αναπαράγεται. Μια κουλτούρα που θεωρεί ότι το παιδί α) αν είναι υιοθετημένο δεν είναι 'κανονικό' σου παιδί επομένως και εσύ δεν χρειάζεται να προσπαθήσεις και τόσο, και β) αν είναι 'κακότροπο', 'στριμενο', 'δεν τα παίρνει εύκολα' η ότι άλλο αρνητικό στοιχείο συμπεριφοράς η χαρακτήρος έχει αναπτύξει ένα παιδί είναι θέμα γονιδίων (όπως ας πούμε αν έχει γενετική προδιάθεση σε κάποια διαταραχή την οποία τελικά αναπτύσσει, η έχει γαλανά μάτια). Περιεργως για τα θετικά χαρακτηριστικά οι πάντες διεκδικούν την πατρότητα και την μητρότητα χωρίς καταφυγή στα γονίδια. Τώρα πως από όλο αυτό συνάγεται ότι πρέπει να θεωρώ την βιολογική φύση 'tabula rasa'' ειλικρινά δεν μπορώ να μαντέψω. Ίσως αφορά μέρος επιχειρήματος που ετοιμάζετε εδώ και καιρό και θέλετε να το δημοσιεύσετε ψάχνοντας φορυμ; Μόνο υποθέσεις μπορώ να κάνω. Ούτε tabula rasa την θεωρώ ,ούτε όμως και μια αφηρημένη έννοια, όπως είναι η έννοια της βιολογικής φύσης ως μιας ερεβώδους περιοχής όπου το νόημα της ανθρώπινης ζωής έχει προαποφασισθεί δια παντός, όπου οι ανθρώπινες σχέσεις, οι κοινωνικές δομές, οι συμπεριφορές οι δράσεις έχουν προαποφασιστεί. Μέχρι και ποιον θα ερωτευθούμε η 'Ζώνη' γνωρίζει. Δεν είμαι πάντως εγώ αυτή που μπερδεύει την έννοια της γενετικής προδιάθεσηs, π.χ. γονείς και παππούδες με σχιζοφρένεια σημαίνει αυξημένες πιθανότητες ένα παιδί να αναπτύξει την διαταραχή, με την αντιμετώπιση που μπορεί να έχει αυτή η πιθανότητα από υποψήφιους γονείς (θετούς και βιολογικούς). Δεν είναι άλλωστε λίγα τα ζευγάρια που θέλουν να αποκτήσουν βιολογικό γόνο και ψάχνουν εξονυχιστικά το ιστορικό των οικογενειών τους. Η δε αμνιοκέντηση δεν θα ήταν τόσο δημοφιλής αν δεν υπήρχε τόσο μεγάλη επιθυμία να αποκλειστεί το ενδεχόμενο γενετικής διαταραχής. Οπότε σε αυτό το επίπεδο η συζήτηση περί γονιδίων (και το τι λέει η δεν λέει η επιστήμη) δεν αφορά μόνο τους θετούς γονείς, και δεν αφορά μόνο τα γονίδια. Το θέμα είναι τι αντοχές, τι επιθυμίες, τι φαντασιώσεις ολοκλήρωσης, τι προβολές πάνω στο γόνο, τι ναρκισσιστικές ανάγκες, τι μεταφυσικές αγωνίες έχει ένα ζευγάρι (ατομικά και μαζί) υποψηφίων γονέων. Και αυτό είναι θέμα των εμπειριών τους μέσα σε ένα κοινωνικό περιβάλλον (κατά πόσο τo αναπαράγουν και κατά πόσο του αντιστέκονται), εμπειριών μέσα σε ένα πολύπλοκο φάσμα φαντασιακών και συμβολικών δομών που χτίζουν αυτό που ονομάζουμε πραγματικότητα.Ας μou επιτραπεί μια ιστορία από την δική μου ζωή. Καλός φίλος (Ολλανδός την καταγωγή) έχει έναν αδελφό μικρότερο κατά 8 χρόνια με σύνδρομο Down. Ο αδελφός του ήταν 1 έτους όταν υιοθετήθηκε από τους γονείς τους στις Κάτω Χώρες. Οι γονείς αποφάσισαν να υιοθετήσουν αυτό το παιδί γιατί το ήθελαν, το παιδάκι τους συνεπήρε από την αρχή,γονεϊκός έρωτας με την πρώτη ματιά, και δεν έψαξαν παρά κάτω. Είναι σήμερα 26 ετών, όσο ανεξάρτητος γίνεται και εργαζόμενος, και δεν μπορεί κανένα μέλος της οικογένειας να σκεφτεί τη ζωή του χωρίς αυτόν. Υ.Γ. Το ως άνω ας μην εκληφθεί ως επίκριση αυτών που θα προσπερνούσαν (και εγώ ανάμεσα τους , αν είχα την επιθυμία/ανάγκη να αποκτήσω παιδί, δεν την έχω). Άλλωστε δεν θα επέκρινα ποτέ όσες διακόπτουν κύηση για παρόμοιους λόγους.

21.2.2015 | 10:13

Δυσκολεύομαι να καταλάβω πού διαφωνούμε.

21.2.2015 | 11:40

@SonnetsΑναρωτιέμαι αν βλέπετε την αντίφαση ανάμεσα στο πρώτο σας σχόλιο και στο δεύτερο. Ας αφήσουμε το δικό μου, το οποίο προφανώς δεν διαβάσατε αρκετά προσεκτικά.

21.2.2015 | 03:51

Μάρα Φέτη η πρόταση που συμπεριέλαβα στο σχόλιο μου: «Σημειωτέον, δεν στην παραθέτω για να μορφάσεις -απλώς- με αυτονόητη αηδία», δεν μπήκε τυχαία.Μπήκε, ακριβώς, για να υποδείξει ότι: 1. όσο κι αν το ανόητο(*) συγγενικό μου πρόσωπο μίλησε με τρόπο χοντροκομμένου κιμά, εκφράζει, εντούτοις, τις επιφυλάξεις αρκετού κόσμου, που μπορεί να εκφράζονται καλύτερα 2. το «ισοτιμία» δεν αντικατοπτρίζει την ημεδαπή πραγματικότητα και η «δείχνω με το δάκτυλο» νοοτροπία της αρχικής γράφουσας είναι υπερβολικά ελαφριά.Επιπροσθέτως συμφωνώ, πλήρως, με τις επισημάνεις α), β) των σονέτων, καθώς και με το υπόλοιπο σχόλιο, που το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον διότι εισαγάγει και έναν πολιτισμικό παράγοντα στα πράγματα, που δείχνει μία ευρύτητα αντιμετωπίσεων/ αποκατάστασης/ εξέλιξης.(*) Ναι, ανόητο, όχι γενικώς αλλά σ' αυτά τα θέματα, διότι όταν (σε άλλη περίπτωση) κατακρίνεις τους γονείς ενός παιδιού, με πάσα ευκολία, ότι αυτοί φταίνε που το (βιολογικό) παιδί τους έχει το τάδε σύνδρομο (...σύνδρομα; τι στην ευχή είναι αυτά άραγε) τότε αντιλαμβάνεσαι ότι δεν αρκεί, μόνο, να είσαι γονέας για να καταλάβεις «καλύτερα» τα θέματα έτερου γονιού, που αντιμετωπίζει κάτι που εσύ -ευτυχώς- δεν τα έφερε η ζωή να αντιμετωπίσεις, χρειάζονται (και) άλλα πράγματα.

21.2.2015 | 04:01

@ sonnetsακόμη γελώ μ' αυτό:http://www.lifo.gr/team/ampa/55193?comment=1236502#1236502

21.2.2015 | 07:31

@ Πενταγιώτισσα"όσο κι αν το ανόητο(*) συγγενικό μου πρόσωπο μίλησε με τρόπο χοντροκομμένου κιμά, εκφράζει, εντούτοις, τις επιφυλάξεις αρκετού κόσμου, που μπορεί να εκφράζονται καλύτερα Πηγή: www.lifo.gr"Ε, ναι, αυτό λέω κι εγώ στο σχόλιό μου. Και προσθέτω ότι είμαι σε θέση να κατανοήσω (είπα πουθενά επικροτήσω;) αυτές τις επιφυλάξεις που ενδεχομένως κάποιοι έχουν διότι - θέλουμε δε θέλουμε - τα γονίδια παίζουν ρόλο στην ανάπτυξή μας. Η διαφορά μας απ' ό,τι κατάλαβα είναι ότι εγώ είμαι πιο επιεικής με τους ανθρώπους που σκέφτονται έτσι, σωστά;Για το σχόλιο της sonnets ας μείνω στο ότι εντοπίζω υπερβολικές γενικότητες, λογικά άλματα και ασυνέχειες στον ειρμό της σκέψης. Ίσως με νευρίασε η εριστικότητά της και δεν έδωσα την πρέπουσα σημασία. 'Ισως έχω χορτάσει από θεωρητικούς της μητρότητας και δεν θα πάρω άλλο, ευχαριστώ.

Αργυρώ Μ.

21.2.2015 | 07:36

Εμένα πάντως η βιολογική μαμά μου που μου κληροδότησε όλα της τα γονίδια, όταν την τσαντίζω μου λέει ότι είμαι υιοθετημένη και να απευθυνθώ στη Χατζηβασιλείου.(μη φρικάρετε, είμαι πάνω από 40)Η δυνατότητα αναπαραγωγής είναι το μεγαλύτερο χαρτί διάκρισης "χρησιμότητας" στις ανθρώπινες κοινωνίες. Κανείς δεν μπορεί να το απεμπολίσει με ευκολία.

21.2.2015 | 08:58

@Αργυρώ Μ.Αχαχαχα, σε μένα και την βιολογική μου μητέρα γινόταν το αντίθετο. Στην εφηβεία όταν τσατιζόμουν την παρακαλούσα να μου την αλήθεια, ότι είμαι υιοθετημένη (που δεν ισχύει).

mia_1

21.2.2015 | 09:27

Θέλω απλά να διευκρινήσω 2 πράγματα γιατί είναι πραγματικά γενικότητες που δεν ισχύουν¨1) η σχιζοφρένεια πράγματι έχει κάποια μορφή κληρονομικότητας, η οποία είναι πολυ αδιευκρίνιστη ακόμα. Και έχει αποδειχτεί ότι παιδιά από γονείς με σχοζιφρένεια που έχουν υιοθετηθεί, σημειώνουν σημαντικά χαμηλότερα ποσοστά σχιζοφρένειας απο αυτά που έχουν μείνει με τους βιολογικούς τους γονείς, εκ των οποίων ο ένας πάσχει από σχιζοφρένεια.2) το σύνδρομο down δεν είναι κληρονομική ασθένεια με γονιδιακό υπόβαθρο. Είναι χρωμοσωμική ανωμαλία που συμβαίνει κατά τη διάρκεια της γονιμοποίσης , και σχετίζεται άμεσα με την ηλικία της μητέρας. Η αμνιοκέντιση είναι κάτι το οποίο γίνεται για να προφυλάξει την γένηση παιδιών με τέτοιου είδους γενετικές ανωμαλίες και άλλες να γεννηθούν. Και κάτι γενικό, προφανώς και ο καθένας είναι ελεύθερος να έχει ό,τι άποψη θέλει, αλλά δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το πρόβλημα σας sonnets, με υποψήφιους γονείς που δεν θέλουν να λάβουν την ευθύνη ενός παιδιού που έχει περιορισμένο χρόνο ζωής, κοστίζει 4 με 5 φορές περισσότερο από ένα υγιές παιδί, και δεν θα περάσει ούτε μία εβδομάδα της ζωής του που θα νιώθει φυσιολογικό. Ωραίος ο ιδεαλισμός, αλλά εύκολος. Έχω δει γονείς, λόγω δουλειάς, που επιμένουν να φέρουν στον κόσμο, παιδιά με σύνδρομο down, μόνο και μόνο επειδή θέλουν τόσο απεγνωσμένα να γίνουν γονείς, τα οποία μεγαλώνουν με τεράστια προβλήματα υγείας (ας βγάλω απ'εξω το κοινωνικό) και πεθαίνουν στα 30. Πόσο δίκαιο? Γονιός δεν γίνεσαι για να ευχαριστήσεις την δική σου ματαιοδοξία.

22.2.2015 | 02:46

@ Μάρα Φέτη «Θεωρητικούς της μητρότητας»Να σού πω την αλήθεια, αν και αντιλαμβάνομαι γιατί μπορεί να το λες αυτό, προσωπικά, όπως ανέφερα και πριν, βρίσκω ενοχλητικότατους τους γονείς που καθιστούν την δική τους εμπειρία πανανθρώπινη και εφαρμόσιμη σε άλλα μοντέλα γονέων και παιδιών και που υποπίπτουν στο λογικό σφάλμα της «επίκλησης της αυθεντίας». Δυστυχώς είναι κάτι που βλέπω συχνά (καθώς και η επικριτική διάθεση απέναντι στους γονείς που δεν κάνουν τα πράγματα ακριβώς όπως θα έκαναν εκείνοι ή που τα δικά τους παιδιά είναι τα «καλά» και των λοιπών είναι ψιλοσκατόπαιδα). Μην έχεις καμία αμφιβολία ότι -αν όχι μπροστά σου- θα σχολιαστούν από πίσω σου σε τρίτους οι μέθοδοί σου, αν αυτοί δεν περνάν την δική τους έγκριση.Αν μού επιτρέπεται νομίζω πως όλοι μιλούσαμε, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μας πράγματα/ εμπειρίες που μοιραία βγάζουν μία κάποια φόρτιση και ίσως ο καθένας μας θα ήθελε να δώσει βάρους ένα κλικ αριστερά ή δεξιά από το άλλο άτομο, δημιουργώντας τελικώς μία μικρή σύγχυση.@ mia_1(Ξανά) αν μού επιτρέπεται, έχω την εντύπωση πως τα σονέτα και κατανοούν τους υποψήφιους γονείς που δεν θέλουν να λάβουν την ευθύνη ενός παιδιού με προβλήματα "from the start" και το καθιστούν σαφές στο κείμενό τους. Θίγεται, όμως, ως ένα βαθμό το πλαίσιο, μέσα στο οποίο λαμβάνει χώρα η έτσι ή η αλλιώς επιθυμία.@Αργυρώ Μ.Η δυνατότητα αναπαραγωγής είναι το μεγαλύτερο χαρτί διάκρισης "χρησιμότητας" στις ανθρώπινες κοινωνίες. Κανείς δεν μπορεί να το απεμπολίσει με ευκολία Πράγματι! ...και κανείς δεν έχεις αυτήν την ψευδαίσθηση.[Εγώ πάλι, σε φάσεις εκνευρισμού και όταν ακούω πράγματα τύπου: γιατί δεν βλέπεις πώς είναι οι υπόοοοοοοοολοιπ@, γιατί δεν μπορείς να είσαι περισσότερο x ή λιγότερο y λέω κάτι του στυλ: οπότε θα προτιμούσες να έχεις άλλο παιδί ε;..χμμ! ατύχησες :-)].............Κι όπως θα έλεγε ο Nikos Sapios TsatsalidesΕιρήνη υμίν!

22.2.2015 | 03:45

@ ΠενταγιώτισσαΚαλά τα λες. Λυπάμαι αν φάνηκα εμπαθής, δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου.Peace.

20.2.2015 | 12:55

#5. Σου κακοφάνηκε γιατί φοβάσαι ότι θα είναι χαρούμενος κι ευτυχισμένος χωρίς εσένα, ότι θα συνεχίσει τη ζωή του κι ότι θα σε ξεχάσει. Μέσα σε ένα μήνα χωρισμού δεν προλαβαίνεις να είσαι υπεράνω.

20.2.2015 | 12:51

#3. Πάνο εγώ ανησυχώ για τον αρμαγεδδώνα(Ο έμπολα πιθανολογείται ότι είναι πανάρχαιος. Έχει ενοχοποιηθεί μέχρι και για την επιδημία που αποδεκάτισε την Αθήνα κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου.)

Astronaut

20.2.2015 | 10:43

Και αν συνδυάσουμε αυτή την πληροφορία, με τις αποκαλυπτικές μελέτες σοβαρών ερευνητών περί αρχαίας ελληνικής υπερτεχνολογίας, καταλήγουμε στην ατράνταχτη αλήθεια: τον κατασκεύασαν σε εργαστήρια στην αρχαία Σπάρτη.

21.2.2015 | 02:03

Το ξες πως σ'αγαπώ;

22.2.2015 | 04:28

Grumpy cat κι εσένα σ'αγαπώ!

Astronaut

22.2.2015 | 05:38

Ιζόλδη, με κάνεις και κοκκινίζω.

two-sided coin

20.2.2015 | 12:46

#7Δυστυχώς είχα την ατυχία να βιώσω μια αντίστοιχη εμπειρία και θα ήθελα με όλη μου την καρδιά να σου πώ να μην αφήνεις αυτό το γεγονός να καθορίζει την ζωή σου, ούτε να χρεώνεις εκεί όλες σου τις αποτυχίες.. Όπως σωστά έχει πει η Α μπά παλαιότερα οι πληγές για κάποιους γίνονται ουλές που ξανανοίγουν και για άλλους παράσημα.. Και είναι καθαρά στο χέρι σου τι από τα δύο θα συμβεί..Επίσης, Λένα με συγχωρείς αλλά θεωρώ οτι μέχρι και για να προτρέψεις κάποιον να πάει σε ψυχίατρο (με ο,τι αυτό συνεπάγεται ειδικά στην Ελλάδα) πρέπει να έχεις μια πολύ πιο καθαρή εικόνα για το τι ακριβώς του συμβαίνει.. Λυπάμαι αλλά το "πήγαινε σε ψυχίατρο" δεν είναι πανάκεια και ένα γεγονός από μόνο του δεν αρκεί..

Franny

20.2.2015 | 03:50

κανενα κακο δεν μπορει να παθει κανεις αν παει "κατα λαθος" στον ψυχιατρο. απο το αντιθετο, μπορει και να πεθανει...

20.2.2015 | 04:43

Όσο είναι πανάκεια να πηγαίνεις στον ορθοπεδικό επιδή έσπασες το χέρι σου,άλλο τόσο είναι και η επίσκεψη με τις συνεδρείες στον ψυχίατρο.Τι συνεπάγεται των επισκέψεων σε ψυχίατρο στην Ελλάδα;

20.2.2015 | 08:21

*εποιδή

Franny

20.2.2015 | 08:36

τωρα, το σιαξες :p

20.2.2015 | 12:35

#6 Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να εκφράζεις τις ιδέες σου και να εύχεσαι ότι μπορείς να συμβάλλεσαι στην διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος. Έστω και με αντίθετη γνώμη, αντιστροφή ή παραλογισμό. Η διαφορετικότητα είναι γόνιμο έδαφος για την δημιουργικότητα.Να είσαι ένας χαμογελαστός ακούραστος ρήτορας (και λίγο χιούμορ δεν βλάπτει) ! Μάθε πρώτα τους κανόνες του παιχνιδιού, να περάσεις από όλα τα στάδια για να μπεις στο βάθος. Θα περάσουν πολλά χρόνια αλλά μόνο τότε θα είσαι σε θέση να αλλάξεις κάτι, προβάλλοντας ουσιαστικά την ιδεολογία σου. Όταν συνηθίσεις το σύστημα τότε θα μπορείς να κάνεις και αλλαγές. Επιμονή και δύναμη έχεις;

Άρης Κωνσταντίνου

20.2.2015 | 02:47

Έχει! και επιμονή και δύναμη και χιούμορ! Και αυτό ακριβώς που συμβουλεύεις έκανε, και κάνει! ;)