ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: μήπως μας μάτιασαν;

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: μήπως μας μάτιασαν; Facebook Twitter
79


________________
1.


Γειά σου Α, μπα. Επειδή είσαι σκεπτόμενο κορίτσι μ'αρέσει να σου κάνω ερωτήσεις γιατί η δίνεις ουσία στα πράγματα. Θέλω να μάθω πώς αξιολογείς το ότι σχεδόν όλοι οι άνθρωποι που παντρεύονται δεν έχουν ζήσει μόνοι τους, δηλαδή μένουν με την οικογένειά τους μέχρι να παντρευτούν. Όταν το σκέφτομαι έχω την εικόνα ότι αλλάζουν π.χ. βάρκες. Από την βάρκα της οικογένειας όπου ζούσαν ως τα παιδιά της οικογένειας πηγαίνουν στην διπλανή βάρκα της δικής τους οικογένειας πλέον όπου ζουν ως σύζυγοι. Αναρωτιέμαι αν η μετάβαση αυτή είναι εύκολη γιατί εμένα μου φαίνεται πολύ εύκολη γι'αυτούς. Σα να σκέφτονται δηλ ότι οκ βάρκα η μία βάρκα και η άλλη. Μετά κάνουν παιδιά και η ζωή προχωράει με τα σχέδιά τους να υλοποιούνται, με την βοήθεια από τις δύο οικογένειες πλέον και όλα καλά. Είναι όντως τόσο εύκολα τα πράγματα γι'αυτούς? Τόσο απλά? Γιατί βλέπω να τα πηγαίνουν μια χαρά σε αυτό που κάνουν.- ατμόπλοιο

Πιο πολύ με ενδιαφέρει πώς έχεις καταλήξει αβίαστα και αβασάνιστα στο συμπέρασμα ότι σχεδόν όλοι οι άνθρωποι που παντρεύονται δεν έχουν ζήσει μόνοι τους. 


Ναι, για ορισμένους αυτή η μέθοδος λειτουργεί και δεν μπορούν να φανταστούν τη ζωή τους με άλλο τρόπο. Για όσους δεν έχουν καν σκεφτεί ότι θα μπορούσαν να το χειριστούν κι αλλιώς, αυτή η διαδικασία δεν είναι ούτε εύκολη ούτε δύσκολη: αυτή είναι η ζωή. Με τι να τη συγκρίνουν; Για άλλους είναι άλλη πορεία εντελώς αυτονόητη (όπως το να μείνουν πρώτα μόνοι τους, επειδή έτσι έχουν διδαχτεί και έτσι βλέπουν να κάνουν οι γύρω τους). Τα προβλήματα τα έχουν αυτοί που αρχίζουν να βλέπουν και άλλες επιλογές, που δεν είναι συνηθισμένες στον κύκλο τους, ή αυτοί που νομίζουν ότι έχουν πολλές επιλογές αλλά κάνουν τεράστιο λάθος.

________________
2.


Αγαπητή Α-μπα!
Πριν λίγους μήνες βγήκα από μια gay σχέση 6 χρόνων με κάποιον ηλικίας 40+ . Τώρα όμως έχω θυμώσει! Προσπαθώ να συγχωρήσω τον εαυτό μου για την ηλίθια επιλογή μου και τις ακόμη ηλιθιότερες προσπάθειες να σώσω αυτή τη σχέση που έπρεπε να έχει τελειώσει πολύ νωρίτερα. Δε μου λείπει καθόλου και αν μου δινόταν ξανά η ευκαιρία δε θα επέλεγα ξανά τον ίδιο άνθρωπο. Όμως θέλω να ξέρω αν υπάρχει τρόπος να διαγνώσει κανείς νωρίς τα συμπτώματα της συμπεριφοράς: ¨Η ζωή που έκανα μέχρι τώρα με κούρασε, θέλω κάτι σοβαρό, θέλω να μοιραστώ με κάποιον τη ζωή μου, θέλω σχέση αποκλειστικότητας, εσένα έχω μόνο στον κόσμο, με κάνεις να θέλω να γίνομαι καλύτερος, έλα να σχεδιάσουμε τα γεράματα μας, εεεε χμμμμμμ καταπιέζομαι να ξέρεις ανά πάσα στιγμή τι κάνω και με ποιον αλλά δε θέλω να χωρίσουμε, εεεε χμμμμμ θέλω να γνωρίσω νέο κόσμο αλλά δε θέλω να χωρίσουμε, εεε χμμμμ αν δεν υπήρχες εσύ θα διασκέδαζα περισσότερο αλλά δε θέλω να χωρίσουμε, εεε δε φταις εσύ που έχουμε να κάνουμε σεξ πάνω από 8 μήνες αλλά δε θέλω να χωρίσουμε, δεν είναι αυτό που νομίζεις γνωριστήκαμε τυχαία ταιριάξαμε σα χαρακτήρες και δε σου είπα πως σχεδιάζουμε να πάμε ΚΡΥΦΑ ταξίδι στο Λονδίνο γιατί δε θα το καταλάβαινες, εεε να βρε ξέρεις τελικά καθόλου δε με είχε κουράσει η ζωή που έκανα sorry για την ταλαιπωρία γράψε λάθος θέλω να χωρίσουμε πάω Μύκονο τα λέμε!¨- WTF?

Εγώ νομίζω ότι τα είδες τα σημάδια μια χαρά από νωρίς, αλλά δεν μπορούσες να δεις που θα καταλήξουν. Αν δεν πάθεις, δεν θα μάθεις! Μη στενοχωριέσαι, δεν ήταν χαμένος ο χρόνος. Το αποδεικνύει το γεγονός ότι «αν σου δινόταν η ευκαιρία δεν θα επέλεγες ξανά τον ίδιο άνθρωπο». Η μέγιστη παγίδα είναι ότι κατά πάσα πιθανότητα, θα σου ξαναδοθεί η ευκαιρία με ένα παρόμοιο άνθρωπο, γιατί πολύ δύσκολα εγκαταλείπουμε αυτό που ξέρουμε, και ας ξέρουμε ότι μας κάνει κακό. Οπότε, αντί να μουντζώνεσαι, σκέψου τι ήταν αυτό που σε κάνει να λες ότι δεν θα τον ξαναδιάλεγες; Θα είχε και καλά, αλλά τι ήταν αυτό που σε κάνει να έχεις μετανιώσει τα έξι χρόνια; Ο στόχος είναι να είσαι σε εγρήγορση, για να μην υποκύψεις στα ίδια λάθη.

________________
3.


Αγαπητή Α-μπα,

Σε παρακαλώ μην με σιχτιρίσεις για το παντελώς petty ερώτημά μου, αλλά δυστυχώς τα μικρά και ασήμαντα ζητηματα είναι αυτά που σε ρίχνουν καμιά φορά περισσότερο. Λοιπόν απ' το καλοκαίρι έχει και με τριγυρίζει ένας τύπος. Γνωστός μου εδώ και καιρό αλλά χωρίς να μου έχει τραβήξει ποτέ το ενδιαφέρον, ούτε κι εγώ το δικό του ή έτσι νόμιζα τουλάχιστον. Ξεκινάει λοιπόν ένα ιντερνετικό πέσιμο απέναντι στο οποίο η στάση μου ήταν χαλαρή και ευγενική αρχικά γιατί δεν ήθελα να δημιουργηθεί ένταση και αμηχανία και έπειτα επειδή το όλο σκηνικό ηταν διασκεδαστικό και αν μη τι άλλο κολακευτικό. Δεν ήμουν όμως και θερμή γιατί πολύ απλά ΤΟΤΕ δεν γούσταρα. Γυρνώντας λοιπόν στην καθημερινότητα το φθινόπωρο η αμηχανία που τόσο ήθελα να αποφύγω ήρθε και με βρήκε αφού έτυχε να βρισκόμαστε πολύ συχνά σε κοινή παρέα. Τόσους μήνες μετά συνεχίζεται η επάφη η οποία γίνεται όλο και πιο συχνή αλλά σχεδόν πάντα μέσω ιντερνετ. Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να βρεθούμε μόνοι να δω εν τελει τι σκατά θα βγει από αυτή την ιστορία αποφάσισα να το παρατήσω γιατί αρχίζω και σπαταλιέμαι περισσότερο απ όσο θεωρείται θεμιτό και χαριτωμένο στα διάφορα φλερτ. Ξέρω ότι θα δεινοπαθήσω βέβαια γιατί είχε αρχίσει να μου αρέσει, αλλά τώρα τελευταία νομίζω πως τον αντιπαθώ ταυτόχρονα...πως γίνεται αυτό δεν ξέρω! Και το ερώτημα είναι :

αυτός γενικά, από πάντα σαν χόμπυ είχε να φλερτάρει. Με οτιδήποτε. Και συνήθως πέφτανε καθώς η εξάσκηση σε βελτιώνει διαρκώς. Ε όταν με βρήκε αδιάφορη στο πέσιμό του πειράχτηκε και το κατάλαβα τότε γιατί δεν ήμουν θολωμένη από έρωτες κλπ. Γέλασα λίγο γιατί το βρήκα χαριτωμένο. Εκείνος επέμεινε μάλλον από εγωισμό κι εγώ βρέθηκα τώρα πια πιασμένη. Και τώρα που φτάσαμε εδώ που φτάσαμε εγώ το σταματώ κοφτά και ψυχρά με κίνδυνο να φανεί πως με ενδιαφέρει υπέρ του δέοντος ή πιο διαλλακτικά και με χιούμορ με κίνδυνο να μην λάβει το μήνυμα και να συνεχίσει να με πρήζει; Αυτά από μένα..ξέρω ότι δεν είναι και κατι σοβαρό αλλά εγώ που το ζω το νιώθω πιο σημαντικό απ όσο είναι. Σ΄ ευχαριστώ εκ των προτέρων ρε Λένα και η στήλη σου να ξες είναι υπέροχη, με όλη την χιουμοριστική ωμότητα της.-red20

Από τα λίγα που μου έμαθε η ζωή (τα σημαντικά, τα πολύ σημαντικά!) είναι ότι ο μόνος τρόπος για να φανείς αδιάφορη είναι να είσαι πραγματικά αδιάφορη.


Θα σου πω την πολύ προσωπική μου γνώμη – ή, τι θα έκανα εγώ στη θέση σου. Μην το δεις ως συμβουλή, αλλά ως τεχνική κάποιου άλλου. Επειδή τώρα δεν είσαι αδιάφορη, αν προσπαθήσεις να την παραστήσεις, το πιο πιθανό είναι να τα κάνεις εντελώς σαλάτα και να χάσεις και το έδαφος που έχεις τώρα. Αν το κόψεις απότομα, ο κίνδυνος που λες υπάρχει, αλλά κατά τη γνώμη μου είναι πάρα πολύ μικρός. Όταν έχεις συνηθίσει στο φλερτ η απότομη διακοπή φαίνεται σαν απόρριψη (ή σαν αδιαφορία, που είναι ΜΠΙΝΓΚΟ). Πιο πιθανό είναι να σκεφτεί ότι έχεις βρει άλλον παρά ότι έχεις πιαστεί στα δίχτυα του.

________________
4.


Γεια χαρά.. Γνώρισα μια κοπέλα με την οποία είμαστε μαζί 2 μήνες.. Την βλέπω λόγω απόστασης κ υποχρεώσεων μια φορά τη βδομάδα με αποτέλεσμα να μην εχουμε μια ολοκληρωμένη σχέση και η απόσταση να μας την δίνει αρκετές φορές.. Το ακομη χειροτερο είναι οτι σε μερικους μήνες φεύγω για εξωτερικο.. Για αυτους τους λόγους μου είπε να χωρίσουμε γιατί μου είπε ότι δεν θέλει να με ερωτευτεί και να βασιστεί πάνω μου και μετά να τα χάσει όλα.. Πως θα καταφέρω να της αλλάξω άποψη.. Την θέλω πολύ.. Ευχαριστώ- Μοναχικός καβαλάρης

Να της αλλάξεις γνώμη δε μπορείς. Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να κρατήσεις επαφή, και αν είσαι τυχερός και δεν έχει βρει άλλον και δεν έχεις βρει άλλη και αν ταιριάζετε και κάπως γίνει να ολοκληρώσετε τη σχέση σας μπορεί να αλλάξει γνώμη μόνη της. Δεν γίνονται με κουβέντες και επιχειρήματα αυτά τα πράγματα.


________________
5.


Α μπα τι πρέπει να κάνει μια γυναίκα που βρίσκεται σε σχέση και είναι ερωτευμένη με το σύντροφό της, για να της ζητήσει εκείνος να την παντρευτεί? Έχω καταλήξει (μετά από κάποιες αποτυχημένες προσπάθειες) ότι ο μόνος τρόπος είναι να συνάπτουμε ερωτική σχέση μόνο με ανθρώπους που δηλώνουν πολύ ερωτευμένοι μαζί μας και έμπρακτα το αποδεικνύουν με συνέπεια και σε βάθος χρόνου...το πρόβλημα δηλαδή των σχέσεων που δεν καταλήγουν είναι ότι τα αισθήματα δεν είναι αμοιβαία....και δεδομένου ότι οι άντρες δεν καίγονται όσο οι γυναίκες να παντρευτούν...εσύ τι πιστεύεις?- Ασχετη

Δηλαδή ο μοναδικός λόγος για να συνάπτουμε ερωτική σχέση μόνο με ανθρώπου που είναι επίσης ερωτευμένοι μαζί μας είναι για να παντρευτούμε τελικά κάποια στιγμή;


Με την αφορμή του γάμου σκέφτηκες για πρώτη φορά ότι το πιο βασικό για μια σχέση είναι να είναι ισότιμη;


Αν είναι έτσι: κάλλιο αργά παρά ποτέ;

________________
6.


το προβλημα μου το θεωρω ρηχο εν μερει αλλα με οδηγει σε ψυχολογικη αποτυχια γιατι με εμποδιζει να αισθανθω ομορφα η τελοσπαντων οχι ασχημα. Η προηγουμενη μου σχεση τελειωσε ασχημα οπως οι περισσοτερες των ανθρωπων και το θεμα μου ειναι οτι με αναστατωνει η παρουσια ακομα και η σκεψη του πρωην μου και εχει περασει σχεδον 1μιση χρονος που χωρισαμε και ειμαι ακινητοποιημενη και αδυναμη να τον αντιμετωπισω οταν τον βλεπω. Εχω παρατησει τη ζωη μου και η καθημερινοτητα μου εχει γινει μηχανικη. Ξερω πως πισω απο αυτο που μου συμβαινει κρυβονται βαθυτερα πραγματα οπως ελλειψη αυτοεκτιμησης,αισθημα κατωτεροτητας,ελλειψη αυτογνωσιας και μια δονκιχωτικη αποψη για τον ερωτα... Ποια ειναι η γνωμη σου; Θα μπορουσες να προτεινεις κατι παυσιλυπο; -Μια καποια

Αν δεν μπορείς να λειτουργήσεις για ενάμιση χρόνο με αφορμή έναν χωρισμό, το πρόβλημα δε θα λυθεί με μια συμβουλή ή μια ατάκα ή με ένα χάπι. Εντοπίζεις διάφορα προβλήματα από κάτω. Όπως φαντάζεσαι, αυτά πρέπει να αντιμετωπίσεις, και όχι τη σκέψη του πρώην σου, που είναι το αποτέλεσμα.


Επειδή μοιάζει σα να μην ξέρεις από πού να το πιάσεις, πήγαινε σε έναν ειδικό για να σε βοηθήσει.

________________
7.


Αγαπητή Α,μπα ,
Μόλις ήρθα από το καφέ που είχα βγει με δυο μου φίλες. Η μία με παιδάκι 2 ετών και η άλλη έγκυος. Το παιδάκι λοιπόν κάποια στιγμή ξεκίνησε να γκρινιάζει και όταν ρώτησα την φίλη μου τί μπορεί να έχει μου είπε'' μάλλον είναι μάτι''. Έτσι ξεκίνησε μεταξύ μας μία συζήτηση για το πως δε πιστεύω πλέον εγώ στο μάτι και το πόσο πολύ πιστεύει αυτή. Παλαιότερα πίστευα αρκετά σε σημείο να βγαίνω να ποτό να νομίζω ότι ζαλίζομαι και να πέρνω την μανα μου τηλέφωνο να με ξεματιάσει. Κατάλοιπα χρόνων! Τελικά οι γονείς παίζουν πολυυυυ μεγάλο ρόλο σε αυτά που κουβαλάμε στην ζωή μας. Τέλος πάντων, η άλλη φίλη μου η οποία είναι εγκυος ξαφνικά μου λεει'' Ααα,,εγώ από τότε που κουβαλάω μία σκελίδα σκόρδο μαζί μου δεν εχω ξανα ματιαστεί!''
Τρελάθηκα!!! Την ρώτησα αν στα αλήθεια το λεει και αν το πιστεύει και μου απάντησε πως ναι. Κουβαλαει μια σκελιδα σκορδο επειδη είναι εγκυος και μαλλον θα σκεφτηκε πως αν ματιαστει θα ματιαστει μαζι της το μωρο και ισως αν πάθει κατι θα φταίει το ματι το κακό. ¨οταν την ρώτησα αν βρωμαει, επιθετικά μου απάντησε πως αν δεν την μυρίζω τότε μάλλον όχι,
Δε ξέρω μωρέ Λένα τί πιστευεις εσύ αλλά εμενα νομίζω πως ο πατέρας μου προσπαθησε και μάλλον τα κατάφερε να μου βγάλει αυτό το μικροβιάκη του είμαι ματιασμένη.
Δε μπορώ να καταλάβω πως μόνο εμείς οι Έλληνες ματιαζόμαστε και όχι όλος ο υπόλοιπος κόσμος. Και οκ, να καταλάβω ότι ίσως είναι αρνητική ενέργεια ή κατι τέλος πάντων αλλά αυτήν την υπερβολή δεν την αντέχω. και μάλιστα όταν μου λένε πως και η εκκλησία το αναγνωρίζει. Τί ακριβως?!
Βέβαια το ματι έχει αναβαθμίσει τις υπηρεσίες του. Πλέον προσφέρετε ξεμάτιασμα εξ αποστάσεως, ξεματιασμα μέσω τηλεφωνου και skype.
Πες μου την γνωμη σου. Είμαι κακή φίλη ή παράλογη?- Μαίρη

Η πλάκα είναι ότι η επίσημη εκκλησία δεν το δέχεται. Το θεωρεί δεισιδαιμονία. Είναι το πιο διαδεδομένο επιχείρημα, και ούτε αυτό δεν στέκει. (Για την εκκλησία το να πιστεύεις ότι ένας άνθρωπος θα σου μεταφέρει κακή ενέργεια είναι ανοησία. Το να αποδίδονται κακές πράξεις σε έναν δαίμονα, όπως είναι ο Διάβολος, αυτό είναι το λογικό.)


Δεν το πιστεύουν μόνο οι Έλληνες. Στους Έλληνες είναι λίγο πιο κουφό γιατί με το ένα πόδι το θέλουμε να πατάμε στα παγανιστικά και στα θρησκόληπτα νερά και με το άλλο θέλουμε να πατάμε στη Νέα Υόρκη. Αλλά αυτή είναι η ιστορία της ζωής μας... «Η πίστη στο "μάτι" είναι πιο διαδεδομένη στη Μέση Ανατολή, στη δυτική αλλά και στην ανατολική Αφρική, κεντρική/νότια Ασία, μέχρι την Ινδία. Αναφορές στην βασκανία μπορούν να βρεθούν στο Κοράνι, όπως και σε Εβραϊκά ιερά κείμενα (Ταλμούδ, Τανάκ)».


Γιατί δεν υπάρχει ένα app για ξεμάτιασμα; Αχ, developer έπρεπε να γίνω. Τώρα το είπα δημόσια και θα χάσω τα εκατομμύρια. Τι να πεις; Ο κόσμος έχει τεράστια ανάγκη να εξηγήσει μέσα του το γεγονός ότι ανά πάσα στιγμή, κάτι μπορεί να πάει πάρα πολύ στραβά στη ζωή του (δεν του κάνει βέβαια καμία εντύπωση όταν το κακό συμβαίνει στους άλλους) και κάνει πολλά ξεκαρδιστικά για να το αποφύγει. Οι «απλοί» μιλάνε για μάτι, οι «γραμματιζούμενοι» μιλάνε για την «ενέργεια», γιατί αφού υπάρχει αυτή η λέξη στην επιστήμη, η άποψή τους αποκτά επιπλέον αξιοπιστία (στη Φυσική είχαν πατώσει). Εσύ πάρε ένα σύγχρονο φυλαχτό στη φίλη σου για να μην κυκλοφορεί με σκόρδα.


Οι τιμές ξεκινάνε από 30 ευρώ για μια «ασπίδα προστασίας» για αυτόματο restart στα τσάκρα σου:


«To φυλαχτό λειτουργεί σαν ασπίδα προστασίας που κλειδώνει στο εσωτερικό της αυτόν που το φορά χαρίζοντάς του απόλυτη και αδιαπέραστη προστασία από οτιδήποτε αρνητικό, του δίνει θάρρος, ψυχική δύναμη και κουράγιο ενώ παράλληλα εμποδίζει τη θετική ενέργεια να βγεί απο το σώμα του κατόχου. Καθαρίζει και ανανεώνει ενεργειακά τα τσάκρα και χαρίζει πνευματική ανάταση.

Φορώντας το να είστε απόλυτα σίγουροι ότι τίποτα δεν θα μπορέσει να σας βλάψει ή να σας επηρεάσει. Αν ο κάτοχός του πριν το φορέσει είχε δεχθεί επιρροές από αρνητική ενέργεια ή ακόμα και μάτι αυτομάτως καθαρίζεται.»

Για τους πιο απαιτητικούς, υπάρχει ένα φυλαχτό που φτάνει τα 150 ευρώ, αλλά είναι η Ρολς Ρόις της Προστασίας. Δες το σαν τον προσωπικό σου μπράβο: Το πασίγνωστο σε όλους μας «κοκαλάκι της νυχτερίδας» που είναι το σούπερ ατού που τα νικάει όλα. Τα ορθογραφικά λάθη τα έχω αφήσει ως έχουν.

«To πασίγνωστο κοκαλάκι της νυχτερίδας το υπέρτατο τυχερό φυλαχτό.


Ιδιότητες:


-Μέγιστη και υπέρτατη τύχη
-Άνοδος σε επαγγελματικά ζητήματα κάθε φύσης
-Προσέλκυση του πλούτου και άνοδος των εσόδων
-Μέγιστη προστασία από μαγεία ή αρνητική ενέργεια
- Εξορκισμός αρνητικής ενέργειας και αποβολής
-Βοηθά στη διατήρηση της υγείας καθώς και στην ανάρρωση από τυχόν προβλήματα
-Τύχη στα ερωτικά ζητήματα
-Ξεκλείδωμα τύχης

 

Ιστορία:

Το κοκκαλάκι της νυχτερίδας θεωρούνταν ανέκαθεν ως το πανίσχυρο και υπέρτατο φυλαχτό πάσης φύσης και κάθε κατηγορίας.

Παρόλα αυτά η διαδικασία του είναι εξαιρετικά δύσκολη και το ίδιο το κόκκαλο είναι σπάνιο να βρεθεί αφού δεν το διαθέτουν όλες οι νυχτερίδες.

Σας παραθέτουμε τη διαδικασία για να εμπλουτίσετε τις γνώσεις σας

Η νυχτερίδα θα πρέπει να πιαστεί νύχτα σε πανσέληνο με φυσικά και όχι τεχνητά μέσα (πυροβολισμός κτλ) Στη συνέχεια ο θάνατός της θα πρέπει να επέλθει από ανθρώπινα χέρια για να μπορεί να βρίσκεται η δύναμη του φυλαχτού πάντα υπό τις υπηρεσίες του ανθρώπου

Στη συνέχεια ο τελών παίρνει όλα τα οστά της νυχτερίδας και τα τοποθετεί μέσα σε ένα τσίγκινο μπωλ με αγίασμα. Βράζει το αγίασμα σε φωτιά με ξύλα και από πάνω του διαβάζει κάποιους ειδικούς ψαλμούς. Στο τέλος της ανάγνωσης των ψαλμών το τυχερό οστό θα ανεβεί μόνο του στην επιφάνεια και θα είναι ένα και μόνο οστό από ολόκληρο το σκελετό. Αυτό βέβαια αν δεν συμβεί τότε η συγκεκριμένη νυχτερίδα δεν έφερε το τυχερό κόκκαλο και η διαδικασία θα πρέπει να γίνει ξανά με άλλο σκελετό.

Μόλις το οστό έρθει μόνο του στο τέλος των ψαλμών στην επιφάνεια του νερού τότε ο τελών το παίρνει και το πάει σε ένα έρημο ξωκλήση και το αφήνει εκεί για 40 ημέρες για να διαβαστεί. Στη συνέχεια ξαστρίζεται και διάβάζεται για άλλες 40 ημέρες έως ότου είναι έτοιμο προς χρήση.

Μπαίνει μέσα σε ενα πουγκί και συνοδεύεται απο αγνό λειτουργημένο λιβάνι και σμύρνα ενό το ίδιο το οστό μυρρώνεται με Άγιο Μύρο

Σχόλια χρηστών:

Θαυματουργο - NIck - 23/12/2013

Μια φιλη που ειχει προβλημα στην επιχειρηση της το πηρε και μεσα σε λιγες μερες εγινε θρυψαλλα προφανως διοτι τραβηξε μεγαλη αρνητικη ενεργεια δεν πρεπει να λειπει απο κανεναν!

 

Προφανώς!

79

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#7Αν και συμφωνώ με τις απόψεις περί ματιάσματος, το να ρωτάς την άλλη αν βρωμάει το σκόρδο και να λες μετά ότι σου απάντησε επιθετικά μου ακούγεται λίγο κάπως. Δηλαδή το δικό σου σχόλιο ήταν καλοπροαίρετο;
Υπάρχει μια έτοιμη φόρμα προς συμπλήρωση και βρίσκεται στο δεξί τμήμα της σελίδας που είμαστε,σχετικά ψηλα.Αν κατέβεις από πάνω προς τα κάτω θα τη βρεις.
#3 Πες του, μου αρέσεις αλλά δεν σε θέλω. #4 Μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονούνται.#5 Ξεκαθάρισε του τι θέλεις, ισότιμα και έτοιμα. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι οι μακρόχρονες σχέσεις ή γάμοι που μετά από χρόνια καταλήγουν σε ασυμφωνία χαρακτήρων! Αυτή η αδράνεια και μοιρολατρία είναι τόσο καταστρεπτική για μια ανθρώπινη σχέση! Αν δεν καίγεται να ωριμάσει και να πάρει απόφαση να ξεκαθαρίσει την θέση του, άσε σε κάποιες άλλες την βρομοδουλειά, να του βγάλουν τις πάνες. Έξη μήνες με ένα χρόνο είναι το κριτήριο. Μετά την δοκιμαστική περίοδο αν δεν τον μάθεις καλά και δεν σε μάθει εκείνος καλά τότε ο έρωτας είναι αιωρούμενος σαν λαιμητόμος.#7 Η ζήλεια, η κακία και η συκοφαντία των ανθρώπων κάνουν πολύ χειρότερα από την βασκανία. Η εκκλησία δεν απορρίπτει την βασκανία σαν δεισιδαιμονία αλλά δεν δέχεται τις χάντρες, τα «φυλακτά» και τα σκόρδα εναντίον του ματιάσματος. Αν είσαι Χριστιανός ο σταυρός και η προσευχή, το Πάτερ Ημών είναι η αρχή. Δεν χρειάζεται να ξέρεις όλα τα «μυστικά» της βασκανίας απλώς να ξέρεις ότι πρέπει να αποφεύγεις τους φθονερούς ανθρώπους. Τίποτα καλό δεν θα βγει από την επαφή με ανθρώπους που φθονούν. Ναι είναι δύσκολο να πιστέψει κάποιος σε δεισιδαιμονίες αν ζει στην Νέα Υόρκη, αλλά πιο δύσκολο είναι να πιστέψει κάποιος που μόλις ήρθε εδώ ότι μια ομάδα «θρησκόληπτων» νέων κατάστρεψε τόσες αθώες ψυχές μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Έφερε την κόλαση στο πιο συμβολικό σημείο της Νέας Υόρκης στην πιο σημαντική πόλη της χώρας. Η κόλαση που ήρθε από τον ουρανό, το έπακρο της κακίας προς τους ανθρώπους και μίσος προς τον αληθινό Θεό.
Το ποίημα αμάσητο.Είναι καταμεσήμερο της ζωής.Γιατί κρύβεις τους φόβους μέσα σε ένα αμάσητο Όχι,αστροφεγγιά των ματιών σε μια υγρή στιγμή ;Παραιτηθήκαμε από την ζωή πριν ακόμη καν φτάσει στο ναδίρ;Στα γρήγορα πρέπει να σου πω για την αγάπηπου σμίλευε γύρω από τους γοφούςδιάχυτες εικόνες σε όνειρα φυγήςμε την ψυχή να χαιρετάει αντίοσαν ελαφρό άρωμα στα χέριααλλά χωρίς αρκετή δύναμη το χαμόγελονα ανοίξει κάποιο χώρο στον χρόνο Είναι καταμεσήμερο, ματαιότητα της ηδονής πεθύμησεαλλά δεν μπορεί να τη χωνέψει, το ποίημα αμάσητο ξερνάει.
Τώρα, όλοι εμείς οι καταραμένοι που εκπέσαμε μετάμε τα διαβολικά μας στόματα και τα ανήσυχά μας μάτιαπρόωρα πεθαίνουμεόμως δεν πάμε σε παράδεισο ή κόλασημα μας τοποθετούν στο «Άστρο του Αρουραίου»Μας τοποθετούν εκεί πλάι στους τρεις ληστέςγιατί και οι ταπεινότεροι από εμάςαξίζουμε να χαμογελάμε στην αιωνιότητασαν μια φέτα καρπούζι.Επίσης φωτιά στα σαββατόβραδα να μην ξαναγυρίσουν.
fretillement as a Space Cadet. Earth is calling. Come back !!!Γύρνα πίσω στην Γη από το «Άστρο του Αρουραίου». Δεν είναι ποίημα αυτό, αλλά διαστημικός αποπροσανατολισμός. Προσπάθησε να μην επαναλάβεις το "τοποθετούν" σε διαδοχικές γραμμές. Κάτι στίχοι λείπουν ανάμεσα στα δύο. Είναι σαν να κάνεις τον γύρο της πλατείας δυο φορές προσπαθώντας να βρεις την έξοδο.Μην κάνεις χαρακίρι όμως και αν δεν την βρεις αμέσως.Αυτό το "αξίζουμε να χαμογελάμε στην αιωνιότητα σαν μια φέτα καρπούζι. Επίσης φωτιά στα σαββατόβραδα να μην ξαναγυρίσουν" ήταν καλό. Ποιητικό και ποιοτικό. Κλείνει σαν μελωδία από μπουζούκι κατακέφαλα κοπανιστό του παίκτη στο κεφάλι του.Να το κάνουμε λίγο καλύτερο;Μας τοποθετούν εκεί πλάι στους τρεις ληστές, το χαράτσι, το ΦΠΑ, και τις περικοπές,γιατί οι ταπεινότεροι από 'μάς δεν κλέβουμε,αξίζουμε να χαμογελάμε στον πόνο μας, σαν άνοιγμα από μπουζούκι με τρεις χορδές.Τέτοιοι λογαριασμοί απ' άλλων ξεφαντώματα να μην ξαναγυρίσουν.
Αχ αυτό το μάτι! Εγώ εχω γίνει ο ψωριάρης του γραφείου απο τότε που έκανα το λαθος να χλεύασω την παντοδυναμία του "Ματιού"! Εχω υπομέινει και συζήτηση κατα την οποία η μια συνάδελφος λέει στην άλλη "ασε δεν κοιμηθήκαμε χθες το βράδυ, ήταν ματιαγμενο το γατί μας"!!! Τι να πω; Το καλύτερο το εχω νομιζω διαβάσει στη lifο: στο μάτι πιστεύουν μονάχα οι έλληνες, οι κάτοικοι της Μόρντορ και οι thundercats
Αγαπητό #5,η λύση βρίσκεται στην υπνοθεραπεία.Το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένα μέσο ηχητικής αναπαραγωγής (της αρεσκείας σου) και το εξής ηχητικό μήνυμα (φυσικά την ώρα που ο ανυποψίαστος κοιμάται):I am beautiful, you love me.I am beautiful, you want to marry me.Και τρέχα για στέφανα!
@7Θυμάμαι ένα επικό ξεμάτιασμα που διάβασα ανάμεσα σε πολλά στο μάθημα της λαογραφίας. Αφου καλούσες όλους τους αγίους να πάρουνε το μάτι μακρυά, ευχόσουν για τον Ματιαστή "αν είναι άντρας να του πρηστούν τα αρχίδια, αν είναι γυναίκα να της πρηστούνε τα βυζιά"... Το συστήνω ανεπιφύλακτα γιατί έτσι δε θα ξεματιαστείς απλά αλλά ενδέχεται να καταλάβεις και ποιός σε μάτιασε!!Την επόμενη φορά που η φίλη σου θα σου πει κάτι περι ματιάσματος ξεκίνα να το λες δυνατά σταυρώνοντας τον αερα.Αυτό το ξεπερνάει σε creepiness μόνο το ξεμάτιασμα της γιαγιάς μου η οποία μας μέτραγε τις ...τρύπες του σώματος (όχι ψηλαφιστά, απο αέρος που λέμε :P ) και επρεπε μονιμως να αλλάζει τη σειρα. Αμα μπερδευόταν ήμασταν ματιασμένοι (και προφανώς ήμασταν συνέχεια ματιασμένοι τέτοια ομορφόπαιδα)
Μπορείς να τους "αρπάζεις" σε ανύποπτο χρόνο φωνάζοντας "Ε ρε και δεν θα βρω αυτόν που με μάτιασε!!!"; Νομίζω είναι ενας ευγενής και αέρινος τρόπος να μάθεις αυτό που θέλεις και ταυτόχρονα να παραμείνεις άνετη και σικ!
Εχετε ξεφύγει τελείως..lolΑπό΄δω και μπρος μόνο με σπασουάρ θα κυκλοφορώ.Και μάτια.Πολλά μάτια.Και κοκκαλάκια.Και θα οχυρώνω τον καβάλο μου μ΄αυτά.
είσαι απίστευτη!!! έψαξες κι έγραψες όλη την ιστορία για το κοκκαλάκι της νυχτερίδας!!! δεν παίζεσαι!!! όσο για την εικόνα κάτω από την ερώτηση 7...είναι η καλύτερη απάντηση...
#7 Επειδή εξέφρασες τη διαφωνία σου σε κάτι, ή εξεπλάγης που κάποια φίλη οσυ πίστευε κάτι, δε σε καθιστά κακή ή παράλογη φίλη.To σύνδρομο από το οποίο πιστεύω εγώ ότι πρέπει να απαλλαγούμε όλοι (δεν εξαιρώ τον εαυτό μου) είναι αυτό του σαρκασμού απέναντι στην πίστη ή τις δοξασίες ή τις όποιες, κατά την άποψή μας, βλακείες τις οποίες κάποιοι άλλοι πιστεύουν ή υιοθετούν ή εξετάζουν (με το δικό τους τρόπο) απλώς και μόνο επειδή εμείς τις απορρίπτουμε ή δεν τις ενστερνιζόμαστε. Αυτό θα μας έκανε όντως καλύτερους και ανώτερους ανθρώπους. Κατά τα άλλα, είναι θέματα που βεβαίως μπορούμε να συζητάμε και να ανταλλάσσουμε γνώμες, να μοιραζόμαστε ανάλογες εμπειρίες, να επικοινωνούμε τις αντιλήψεις μας (εάν και στο βαθμό που το επιθυμούμε), ακόμα και με σκωπτικό ίσως τρόπο. Aλλά το να μειώνει κανείς άμεσα ή έμμεσα κάποιον για λόγους προλήψεων/δεισιδαιμονιών - ακόμα και προκαταλήψεων -, εάν και εφόσον βεβαίως δε βλάπτουν κόσμο (ή άλλα ζωντανά πλάσματα) και δε λειτουργούν καταπιεστικά ή επιθετικά απέναντι σε εσένα ή άλλους, το βρίσκω έως και κακόβουλο. Οι άνθρωποι δεν είμαστε μόνο φυσική, αλλά και μεταφυσική. Είμαστε και ενέργεια και μαγεία και πολλά άλλα ανεξήγητα δια της ορθολογικής οδού. Δεν τεκμηριώνονται όλα αυτά και αυτό μας φέρνει μπροστά σε μια αμηχανία που είναι φυσική. Ας προσπαθήσουμε να τη διαχειριστούμε καλύτερα. Μπορούμε, πιστεύω. Η άρνηση της μεταφυσικής μας πλευράς είναι μάταιη - όλοι νομίζω το βρίσκουν αυτό στον εαυτό τους. Ο κάθε λαός και η κάθε κουλτούρα ιστορικά το διαχειρίστηκε (ή/και το κάνει ακόμα) με τους δικούς του καλούς ή κακούς, πιο ανθρωποκεντρικούς ή πιο φυσιοκεντρικούς τρόπους, σε συνάρτηση και συνδυασμό με το επίπεδο της πνευματικής του ανάπτυξης, της επιστημονικής του προόδου, της εθνοψυχολογικής του ιδιαιτερότητας, των κοινωνικών του κωδίκων, των εξωτερικών ή άλλων επιρροών του κλπ. Το θέμα της οικονομικής ή άλλου είδους εκμεττάλλευσης αυτής της ανθρώπινης σφαίρας από επιτήδειους δεν προκαλεί καμία έκπληξη, αν λάβει δε κανείς υπόψιν του ότι η εκμετάλλευση ανθεί σε όλους τους τομείς, ακόμα και στους αμιγώς επιστημονικούς οι οποίοι μάλιστα διακρίνονται και από αυστηρές δεοντολογίες και στους οποίους πρωτίστως διακυβεύεται η σοβαρότητα, η οποία εκεί και ορίζεται με τυπικούς όρους.Προσωπικά, αποφεύγω πλέον να εκθέτω τέτοιας υφής ζητήματα σε κοινή θέα διότι όντως φαίνονται αλλόκοτα και επικρατεί μια ατμόσφαιρα περίεργη που, ακριβώς επειδή εμπίπτει στο καθαρά υποκειμενικό πεδίο ερμηνείας και κατανόησης του καθενός και δε γεννάται κάποια πειστική εξήγηση εξ' αντικειμένου, στέκεται κάπως δυσπροσάρμοστη. Αυτό συμβαίνει θεωρώ κυρίως επειδή όλες αυτές οι θεματικές έχουν ενοχοποιηθεί ως επί το πλείστον, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, για τον έναν ή τον άλλο λόγο, στη δυτική κοινωνική συνείδηση και, κατ' επέκτασιν, περιθωριοποιηθεί. Στην ίδια κατηγορία βρίσκεται και το μέγα ανεπίλυτο και δυσερμήνευτο πρόβλημα της ύπαρξης του Θεού.
Κατά την ταπεινή μου άποψη,δεν υπάρχουν ή δε θα έπρεπε να υπάρχουν όρια στο σαρκασμό.Θα σαρκάσω δοξασίες,πίστες (final boss lol),εμένα,εσένα,το θάνατο,τον έρωτα,όλους και όλα.Αυτό μας κάνει καλύτερους.Δεν αναφέρομαι στην κοροϊδία με τον αέρα της ανωτερότητας στα πανιά μου,μιλώ συγκεκριμένα για το σαρκασμό.Με ποιο τρόπο μειώνεται κάποιος από τη σάτιρα ή το σαρκασμό;Με κανέναν λέω εγω.Το αντίθετο.Η άρνηση της μεταφυσικής μας πλευράς είναι μάταιη - όλοι νομίζω το βρίσκουν αυτό στον εαυτό τους. Πηγή: www.lifo.grΕ;Ποια μεταφυσική πλευρά εννοείς;Το ότι μπορούμε και σκεφτόμαστε,έχουμε μνήμη και κριτική ικανότητα;Αν θέλεις,εξηγήσου.Τα ανεξήγητα δεν τα εξηγεί η φυσική,ακόμα.Δώσε λίγο χρόνο καθώς είναι στη βρεφική της ηλικία.Για παράδειγμα,μάθαμε ότι τους κεραυνούς δεν τους ξαμολάει ο Δίας.Αν επιμείνεις ότι το κάνει,θα φροντίσω να απαντήσω αντίστοιχα και δε θα φταίει ο δυτικός τρόπος ζωής μου,αλλά ο μορφωμένος.Για μένα,αυτή είναι η κατηγορία στην οποία βρίσκεται το μέγα ανεπίλυτο και δυσερμήνευτο πρόβλημα της ύπαρξης του θεού.Επίσης,ήθελα να πω ότι όχι απλώς δεν έχουν περιθωριοποιηθεί αυτές οι θεματικές,αντιθέτως καλπάζουν ανεξέλεγκτα και τρομάζει ο ένας τον άλλον.
Αν και συμφωνώ με πολλά από αυτά που λες, φαίνεται να μην λαμβάνεις υπ'όψιν σου το γεγονός ότι είμαστε μικροί άνθρωποι σε ένα μεγαααααλο κόσμο. Και εξηγούμαι. Όσα τηλεσκόπια ή διαστημόπλοια και να φτιάξουμε, εχουμε την εμπειρία ενός μόνο πλανήτη, της γης μας (άντε και της σελήνης, για τους τυχερούς που την είδανε). Επίσης, τα μάτια μας βλέπουν μόνο ένα μικρό φάσμα από όλες τις ακτινοβολίες που υπάρχουν (τα λέμε χρώματα). Παρεμπιπτόντως, ζούμε στην καλύτερη εκατό χρόνια, και η ίδια η ζωή κινείται σε μία κλεψύδρα που κυμαίνεται από νανοδευτερόλεπτα μέχρι δισ-τρεις-και-λιγα-λεω-εκατομμύρια χρόνια. Έχουμε κριτική ικανότητα μέσα από τις εμπειρίες μας. Αν βλέπω ότι ματιάζομαι, θα πιστεύω στο μάτι, όσο και κάποιος να μου πει το αντίθετο. Αν βλέπω θεικότητα γύρω μου, θα πιστεύω στο θεό. Αν κάτι το βλέπω να συμβαίνει σύμφωνα με τα επιστημονικά δεδομένα, θα πιστεύω στη φυσική, κ.ο.κ. Νομίζω ότι αυτό που λέει η Νανίνα είναι το εξής. Εντάξει να τρολλαρόμαστε, αλλά όχι και να απορρίπτουμε τις απόψεις του άλλου μέσα στη μούρη του-και μάλιστα του φίλου μας- από τη στιγμή που ο άνθρωπος δε βλάπτει κανέναν (αυτοί που σκοτώνουν νυχτερίδες εξαιρούνται, αυτοί να βράσουνε), επειδή δε συμφωνούν με τις δικές μας εμπειρίες, οι οποίες βασίζονται σε μία φυσική βρεφικής, όπως πολύ σωστά λες, ηλικίας...
Τσούχτρα συγγνώμη αν ακούστηκα αλαζόνας,δεν είχα τέτοια πρόθεση.Προφανώς είμαστε μια σκλήθρα μιας τρίχας ενός κόκκου.Δεν έχουμε ιδέα τι γίνεται ούτε καν στους πλανήτες του συστήματός μας.Δε διαφωνώ καθόλου μ΄αυτό.Αυτό με κάνει να θέλω να ψάξω περισσότερο και όχι να βολευτώ σε μια θεοποιήση των πάντων.Ομως,μετά από κατανόηση των λειτουργιών της φύσης και κατ΄επέκταση του σύμπαντος,μιμούμενοι,τις βάζουμε και δουλεύουν για μας.Αυτό ίσως είναι μια μεμονωμένη εμπειρία μπροστά σε ολόκληρο τον κόσμο που υπάρχει,αλλά ταυτόχρονα είναι διαπιστωμένο γεγονός.Γεγονός,όχι κάποιο πιστεύω.Δηλαδή,αν καεί η οθόνη μου δε θα την ξεματιάσω.Αν αρχίσω και αισθάνομαι άσχημα δε θα μου περάσει ποτέ η ιδέα να ξεματιαστώ,θα έχω κατά νου μήπως και κρύωσα.Μετά τα σημερινά βέβαια δεν ξέρω,lol.Το να αστειευτείς με τα πιστεύω του άλλου είναι,νομίζω,ένας ευχάριστος τρόπος να δείξεις κάτι.Η απόρριψη μου ακούγεται βαριά κουβέντα,δεν ξέρω.Δεν απορρίπτω έτσι εύκολα τίποτα γενικά στη ζωή μου.Το αν βλάπτει κάποιος αναπαράγοντας αναπόδεικτες δοξασίες,πάντως,πιστεύω ότι εκεί βρίσκεται το πραγματικό τρολάρισμα,με αποτελέσματα επιδημίας.Τεσπα,είναι ξεκάθαρο φαντάζομαι ότι δεν πιστεύω στο θεό,αυτό δε σημαίνει ότι θεωρώ κατώτερους αυτούς που πιστεύουν,αλλά όχι ότι δε θα το σκαλίζω κιόλας,σαρκάζοντας πολλές φορές.Αμάν τα σεντόνια αυτές τις μέρες.Sorry.
Aγαπητέ/ή bagle, μέσα από το λόγο σου αναδύονται ενδιαφέροντα ερωτήματα, τα οποία βρίσκουν συνάφεια με το νόημα των λεγομένων μου. Με πολύ προσοχή περισυλλέγω ξεχωριστά τα κομμάτια του λόγου σου για να τα διαχωρίσω νοηματικά μεταξύ τους και, αν μπορέσω, να σου δώσω κάποια απάντηση στο καθένα από αυτά :1) "Κατά την ταπεινή μου άποψη,δεν υπάρχουν ή δε θα έπρεπε να υπάρχουν όρια στο σαρκασμό.Θα σαρκάσω δοξασίες,πίστες (final boss lol),εμένα,εσένα,το θάνατο,τον έρωτα,όλους και όλα.Αυτό μας κάνει καλύτερους. Δεν αναφέρομαι στην κοροϊδία με τον αέρα της ανωτερότητας στα πανιά μου,μιλώ συγκεκριμένα για το σαρκασμό." Μπορείς να το κάνεις. Ως προς αυτό, συμφωνούμε. Ποιός μίλησε για όρια; Ποιός βάζει τα όρια στο σαρκασμό του οτιδήποτε/της οποιασδήποτε ιδέας; Πάντως όχι εγώ. Παρατήρησα ότι όντως η πρώτη πρόταση του σχολίου μου δεν είναι σωστά διατυπωμένη και ίσως αφήνει περιθώρια παρεξηγήσεων. Εκείνο, λοιπόν, που, εν περιλήψει, εννοώ σε όλη την πρώτη εκείνη παράγραφό μου (η οποία τελειώνει στη λέξη "κακόβουλο", ίσως δεν είναι σαφές λόγω της συγκεκριμένης αυτόματης διάταξης του κειμένου) είναι ότι μπορείς να δεις και να σχολιάσεις σκωπτικά το οτιδήποτε αλλά, κατά τη γνώμη μου, όχι να μειώσεις άμεσα ή έμμεσα αυτόν που το πιστεύει επειδή εσύ το απορρίπτεις ή δεν το ενστερνίζεσαι. Ακόμα κι αν η διατύπωσή μου δεν ήταν όντως τόσο καλή και κατανοητή, αυτό εννοώ - μην αμφιβάλλεις λεπτό. Μου έδωσες την ευκαιρία να το διαβάσω κι εγώ προσεχτικότερα και να το αποσαφηνίσω. Ακριβώς σ' αυτή την ανωτερότητα για την οποία μιλάς αναφέρομαι επικριτικά κι εγώ. Μα ούτε και σ' αυτό ακόμα θα ορίσω εγώ γενικά καθολικά όρια. Αυτά είναι τα όρια που εγώ πιστεύω θα έπρεπε να υπάρχουν. Δεν το υποδεικνύω σε κανέναν. Ίσως το εννοείς, ίσως όχι. Αλλά δεν μπορώ να το εξηγήσω περαιτέρω.2) "Με ποιο τρόπο μειώνεται κάποιος από τη σάτιρα ή το σαρκασμό;Με κανέναν λέω εγω.Το αντίθετο."Αν με το σαρκασμό εννοούμε το καυστικό χιούμορ (εγώ αυτό εννοώ), τότε δεν ταυτίζεται με τη σάτιρα. Έπειτα, όταν αναφέρεσαι στη δεύτερη, υποθέτω ότι εννοείς τη δημόσια σάτιρα, έτσι; Τέλος πάντων, όποια σάτιρα κι αν εννοείς, τα όρια αναφορικά μ΄αυτήν υπάρχουν και σχετίζονται με τον εύστοχον, το δίκαιον. Αλλά, ως θεωρητικές έννοιες, κι αυτά τα κατανοεί και τα θέτει ο καθένας, ανάλογα με τη διανοητική του οροφή, τις δυνατότητες αποστασιοποίησης, την αναλυτική του δεινότητα, τις κοινές αναφορές και προσλαμβάνουσές του, πιθανόν και την καλλιέργειά του.Για να μη σου πω ότι ακόμα και στο χιούμορ μπορεί να υπάρχουν θεωρητικά όρια, δεδομένου ότι πχ. ανάμεσα σε άτομα που διακατέχονται από διαφορετική αίσθηση του χιούμορ (είτε λόγω διαφορετικής καταγωγής είτε διαφοράς παιδείας είτε ατομικής ιδιοσυγκρασίας) είναι άτοπο ο ένας να εξασκεί στον άλλον το δικό του. Σ' αυτό το σημείο, αν το κάνεις, κατά κάποιον τρόπο εκφεύγεις. Ελπίζω να γίνομαι αντιληπτή. Όρια θέτει ο καθένας με τη δική του αντίληψη, εγώ τα δικά μου, εσύ τα δικά σου, ακόμα κι ο νομοθέτης τα δικά του (όσον αφορά το δημόσιο λόγο). Ωστόσο, όλα αυτά τα όρια επιδέχονται σαφώς κριτική.3) "Η άρνηση της μεταφυσικής μας πλευράς είναι μάταιη - όλοι νομίζω το βρίσκουν αυτό στον εαυτό τους. Πηγή: www.lifo.gr Ε;Ποια μεταφυσική πλευρά εννοείς;Το ότι μπορούμε και σκεφτόμαστε,έχουμε μνήμη και κριτική ικανότητα;Αν θέλεις,εξηγήσου." Σ' αυτό το σημείο δεν είμαι σίγουρη ότι μπορώ να εξηγήσω, δεν ξέρω καν αν εξηγείται, δεν ξέρω καν αν υπάρχουν επιχειρήματα ή σωστές προτάσεις για τον καθένα, δεν ξέρω καν και αν με αφορά να μπω στη διαδικασία να το επιχειρήσω. Είναι κάτι σα να μου ζητάς να περιγράψω το γαλάζιο χρώμα του ουρανού σε κάποιον που δεν έχει μάτια για να το δει. Πώς μπορώ να του το περιγράψω; Eσύ πώς θα μπορούσες να περιγράψεις σε κάποιον που με κάποιον τρόπο δεν αντιλαμβάνεται κάτι που για εσένα είναι αυτονόητο, χαρακτηριστικά αναγνωρίσιμο, αποτελεί κοινή αναφορά σου και από το οποίο πιθανόν αντλείς νοήματα; Μπορεί εντέλλει κανείς; Φαντάζομαι κάποιοι μπορούν, κάποιοι άλλοι όχι, κάποιοι καλύτερα, κάποιοι χειρότερα... και ανάλογα φυσικά και με τον αποδέκτη τους... Και, όντως, αν δεν έχεις αισθανθεί μια συγκίνηση που μόνο πέρα από το όρια της φύσης μπορεί να προσφερθεί, αν δεν το έχεις βιωματικά δεχτεί και αποδεχτεί, το πιθανότερο είναι ότι δεν είμαι σε θέση να σε πείσω και ίσως ούτε κανείς άλλος. Οι άνθρωποι δεν υπαγόμαστε μόνο σε φυσικούς, κοινωνικούς και λογικούς νόμους. Μου ζητάς παραδείγματα : Ακόμα και το μεγαλείο ενός συναισθήματος ενέχει, μεταξύ άλλων, μια πτυχή που είναι μυστηριακή, ανεξήγητη, πραγματικά σκοτεινή και φωτεινή αλλά ταυτόχρονα σε όλα της δυσπρόσιτη, μία πτυχή που όσες επιστημονικές μελέτες κι αν την αναλύσουν εξονυχιστικά κι όσες θεωρίες κι αν την υποβάλλουν σε ανελέητο ορθολογικό έλεγχο (καλά, για τον κοινωνικό έλεγχο δε θα μιλήσω καν, εμπειρικά και μόνο απαξιώ) θα διαφεύγει, και εκείνες θα αποτυγχάνουν παταγωδώς να την ερμηνεύσουν με εγκυρότητα κι αξιοπιστία. Αυτή είναι η γνώμη μου, δε θεωρώ ότι αποτελεί επιχείρημα.4) "Τα ανεξήγητα δεν τα εξηγεί η φυσική,ακόμα.Δώσε λίγο χρόνο καθώς είναι στη βρεφική της ηλικία.Για παράδειγμα,μάθαμε ότι τους κεραυνούς δεν τους ξαμολάει ο Δίας.Αν επιμείνεις ότι το κάνει,θα φροντίσω να απαντήσω αντίστοιχα και δε θα φταίει ο δυτικός τρόπος ζωής μου,αλλά ο μορφωμένος.Για μένα,αυτή είναι η κατηγορία στην οποία βρίσκεται το μέγα ανεπίλυτο και δυσερμήνευτο πρόβλημα της ύπαρξης του θεού."Το επιχείρημα κι εδώ αγνοείται τόσο από εσένα όσο και από εμένα... Το λες και μόνος/η σου στο τέλος : "για 'μένα". Για εσένα, λοιπόν, τα ανεξιχνίαστα ακόμα πεδία εμπίπτουν στην κατηγορία ενός φυσικού πεδίου που ακόμα δεν έχει καταστεί δυνατή η προσπέλασή του από την επιστήμη. Για εμένα, από την άλλη, μπορεί να αποτελεί ένα εντελώς διαφορετικό πεδίο το οποίο δεν εμπίπτει καν στην αρμοδιότητά της. Ούτε εγώ ούτε εσύ μπορούμε να προσκομίσουμε ορθολογικές αποδείξεις για καμιά από τις δυο πεποιθήσεις μας. Γι' αυτό είναι απλώς η προσωπική μας γνώμη, η εκτίμησή μας, η υποκειμενική ερμηνεία και προσέγγιση που ο καθένας επιλέγει να ακολουθήσει. Το ότι μάθαμε ότι οι κεραυνοί είναι αποτέλεσμα φυσικών αιτίων δεν αποδεικνύει με κανέναν τρόπο ότι κάτι άλλο που ακόμα δεν έχουμε μάθει ως τέτοιο είναι και αυτό. Εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα/η προβληματική κάθε στοιχείου που δεν τυγχάνει ή δεν επιδέχεται τεκμηρίωση. Στο ότι εξ' ορισμού κιόλας είναι ανοιχτό ΣΕ ΟΛΟΥΣ για ερμηνείες. 5) "Επίσης,ήθελα να πω ότι όχι απλώς δεν έχουν περιθωριοποιηθεί αυτές οι θεματικές,αντιθέτως καλπάζουν ανεξέλεγκτα και τρομάζει ο ένας τον άλλον."Μα, αγαπητέ/ή bagle, σημασία έχει και με ποιον τρόπο και που καλπάζουν. Κατά τη γνώμη μου - και πάλι -, όλη αυτή η θεματική είναι ξεκάθαρα περιθωριοποιημένη και αυτό κοινωνικά μεταφράζεται στο γεγονός ότι ο επίσημος λόγος της κοινωνίας δεν αφιερώνει παρά ένα μικρό, ελάχιστο κομμάτι του σ' αυτήν, αν όχι κανένα, και όποτε το κάνει ο τρόπος του είναι γραφικός, όταν δεν είναι επιτηδευμένα ερμητικός ή/και καταφανέστατα υποκριτικός συγκαλύπτοντας δόλιους σκοπούς. Ως προς την επίσημη θρησκεία, που θεωρητικά θα μπορούσε να εκφράζει τις μεταφυσικές ανησυχίες, ευαισθησίες και τα αντίστοιχα ερωτηματικά του ανθρώπου, σ' αυτό το σημείο θα ταίριαζε να πω ότι "ε, δε θέλω να κλέψω εκκλησία"... τί να πρωτοπεί κανείς...;! Aλήθεια, χρειάζονται επιχειρήματα για την γελοιότητα της άσκησής της; Για τη φαιδρότητα της ρητορικής της; Για την ανυπόστατη συγκρότηση των εκφραστών της; Για τα ποικίλης ύλης σκάνδαλα που υποκρύπτει ή/και υποθάλπτει συστηματικά, οργανωμένα, συνειδητά και σκόπιμα; Νομίζω κάθε νοήμονας άνθρωπος μπορεί πολύ εύκολα να τα συνθέσει. Είμαι σίγουρη ότι μπορείς και εσύ (αν, δε, ζεις στην Ελλάδα, τα λόγια είναι περιττά). Η Εκκλησία αυτο-περιθωριοποιείται ουσιαστικά, διαμέσου ακριβώς όλων αυτών των πρακτικών που ασκεί και των τρόπων που τις επενδύει - όλα αυτά οδήγησαν σταδιακά, συνεπικουρούμενων κι άλλων παραγόντων βεβαίως, στο να έχει καταντήσει σε κοινωνικό επίπεδο πιο αδιάφορη και γραφική και από τις τουριστικές καρτ-ποστάλ ενός ελληνικού νησιού. Aυτή τη σαθρότητα εννοείς ως απενοχοποίηση; Στα μάτια ποιού; Στο μόνο ευρέως γνωστό κοινωνικό πεδίο που μπορούμε να πούμε ότι απαντάται με κάποια σοβαρότητα και εμπράγματη ελευθερία η ανθρώπινη μεταφυσική είναι η τέχνη (όχι καθ' ολοκληρίαν, βέβαια). Και η τέχνη δε θα μπορούσαμε ακριβώς να πούμε ότι κατέχει κάποιον κεντρικό λόγο στην επίσημη κοινωνική μας σκηνή. Αν δεν υπήρχε η δημοκρατία του διαδικτύου, η παρουσία της-και,-κατά-συνέπεια,-ο-ρόλος-που-μπορεί να διαδραματίσει για τον άνθρωπο τόσο στο πεδίο που συζητάμε, όπως και σε άλλα, θα ήταν ακόμα πιο παραγκωνισμένος. Κατά συνέπεια, αυτή είναι κυρίως μια υπόθεση (και λόγω της ίδιας της φύσης της, δεν κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου) που περιορίζεται να αφορά και να επιδρά σε μια κλειστή ατομική (ή έστω διαπροσωπική το πολύ), σχετικά μοναχική, σφαίρα. Ίσως και έτσι να πρέπει..., δεν είμαι σίγουρη.Υ.Γ. Σε καμία περίπτωση δεν υπονοώ ότι τα πεδία της ανθρώπινης αντίληψης δεν πρέπει να είναι ή να γίνονται διακριτά μεταξύ τους. Είναι· και φρονώ ότι οφείλουμε να το γνωρίζουμε και να τα αναγνωρίζουμε ως τέτοια.
NaninaΞεκίνησες το αρχικό σου σχόλιο αναφέροντας ότι ο σαρκασμός απέναντι σε δοξασίες είναι σύνδρομο και μάλιστα ότι θα έπρεπε να το αποβάλουμε,έχοντας μάλιστα και τα ταπεινά κίνητρα ότι εμείς απλά δεν πιστεύουμε σ΄αυτές τις δοξασίες.Ηταν κόκκινο πανί για μένα.Το εξήγησες καλύτερα και για μένα έκλεισε και συμφωνώ.Βέβαια,εμένα δε με ρώτησε ποτέ κανείς αν με ενοχλεί σε διανοητικό επίπεδο να βλέπω μπροστά μου βασκανίες και αντιβασκανίες και άλλα τέτοια ενήλικα παιχνίδια,αλλά είναι άλλο θέμα και πραγματικά πολύ μικρό το κακό.Μια παρατήρηση έχω μόνο να κάνω,ο λόγος έχει δύναμη,ισχυρή και γεμάτη φούρια και ευτυχώς.Ομως δεν μπορούμε συνεχώς να αντιμετωπίζουμε τους γύρω μας σα να είναι εύθραυστοι και υπερευαίσθητοι,όπου κυριότερό τους μέλημα κάθε φορά είναι να προσβληθούν και να καταρρεύσουν.Δε μου αρέσει να με μειώνουν,αν και δε με πολυνοιάζει τις περισσότερες φορές,σίγουρα πάντως δεν είναι ευχάριστο και δεν έχω σκοπό να το εφαρμόσω σε κανέναν.Αν τύχει και συμβεί όμως,εδώ είμαστε να το ξεκαθαρίσουμε ανθρώπινα.Για τη σάτιρα και το σαρκασμό.Δεν είναι ταυτόσημα,προφανώς.Η σάτιρα πάντως δεν έχει σημασία αν γίνεται σε ενα δωμάτιο με ακροατήριο τριών ή σε αίθουσα διακοσίων,αν ο σατιρίζων έχει προετοιμάσει τα κείμενα ή το κάνει αυθόρμητα για την παρέα του.Θέλω να πω,δεν υπάρχει το αντίθετο της δημόσιας,είναι εξ΄ορισμού δημόσια.Οπως το καταλαβαίνω,εγώ φυσικά,συνήθως παρουσιάζει τα παράλογα του εκάστοτε θέματος βάζοντάς το,ουσιαστικά,να αντικρούει τον εαυτό του.Φυσικά και αυτό γίνεται σαν προσπάθεια για την πρόοδο και όχι από κακεντρέχεια.Τα όρια και οι αντοχές του κάθε ανθρώπου είναι διαφορετικά σε θέματα αντίληψης,αλλά όχι και με τεράστιες αποκλίσεις όπως το παρουσιάζεις.Διάβασα αυτά που αναφέρεις για το χιούμορ κλπ και φαίνεται να πιστεύεις ότι κατά κάποιο τρόπο όλα είναι χαοτικά.Μπορεί ένας Σουδανός να μην καταλαβαίνει απόλυτα το χιούμορ αν τον εκθέσεις στο friends ας πούμε,αλλά εξακολουθεί να είναι άνθρωπος από το ίδιο είδος και κάτι θα καταλάβει.Θέλω να πω,η διαμορφωμένη προσωπικότητά μας δε μας κάνει εξωγήινους σε σχέση με το διπλανό μας.Ισως μάλιστα τα λεγόμενα κάποιου να ανάψουν μία σπίθα στο μυαλό κάποιου τρίτου που θα τ΄ακούσει κι ας είναι κι από άλλη ήπειρο.Αρα,δε συμφωνώ πως όλα είναι υποκειμενικά και συνεχώς αυτό προκαλεί ασυνεννοησία.Για τη μεταφυσική που σε ρώτησα,αν είναι κάτι προσωπικό δεν είσαι υποχρεωμένος/η να απαντήσεις με το ζόρι βέβαια.Απλώς,το έθεσες ως δεδομένο για να στηρίξεις κάποια άποψη και έπρεπε να ρωτήσω γιατί δεν κατάλαβα τίποτα.Πάντως θα έλεγα ότι αν κάτι υπάρχει και υφίσταται,τότε αξιωματικά είναι φυσικό και τίποτα άλλο.Αν εσύ όμως λες ότι κάτι υπάρχει,θεωρώ επόμενο να προσφέρεις και κάποιες,όχι απαραίτητα αποδείξεις,αλλά κάτι αντίστοιχο τελοσπάντων.Μπορω να πω με σιγουριά ότι δε χρειάζομαι οπωσδήποτε να έχω νοιώσει την απώλεια ενός παιδιού για να κατανοήσω ότι το αίσθημα τέτοιας απώλειας υπάρχει.Φαντάζομαι να καταλαβαίνεις τί εννοώ.τα ανεξιχνίαστα ακόμα πεδία εμπίπτουν στην κατηγορία ενός φυσικού πεδίου που ακόμα δεν έχει καταστεί δυνατή η προσπέλασή του από την επιστήμη. Για εμένα, από την άλλη, μπορεί να αποτελεί ένα εντελώς διαφορετικό πεδίο το οποίο δεν εμπίπτει καν στην αρμοδιότητά της. Ούτε εγώ ούτε εσύ μπορούμε να προσκομίσουμε ορθολογικές αποδείξεις για καμιά από τις δυο πεποιθήσεις μας. Πηγή: www.lifo.grΚι όμως,μπορώ.Ας μη βάλουμε τις φαντασίες μας να κονταροχτυπηθούν,θα σου πω κάτι που μπορείς να το δεις σαν αντιστοιχία : δε χρειάζεται να το φάω όλο το αυγό για να δω ότι είναι κλούβιο.Μέσα σε ελάχιστο χρόνο από την,αποφράδα κατά τα άλλα,βιομηχανική επανάσταση καλύπτεις ένα τεράστιο μέρος των αναγκών σου πατώντας κουμπιά με τον έναν ή άλλον τρόπο.Εκτός του ό,τι και να συναντήσεις στο μέλλον κάτι τέτοιο δεν ακυρώνεται,θα συμπληρώσω ότι το πράγμα προχωρά συνεχώς.Είναι μία ισχυρή ένδειξη αν όχι κάτι περισσότερο.Ποιος είναι ο επίσημος λόγος της κοινωνίας ρε συ Nanina;Οπου και να κοιτάξω βλέπω ανθρώπους να πιστεύουν στα πιο απίθανα πράγματα.Εκεί είναι που εγώ τρομοκρατούμαι και όχι μήπως κάποιος με καταπιέσει να αποποιηθώ τα πιστεύω μου.Κατά τα άλλα που λες για την οργανωμένη θρησκεία δεν έχω να προσθέσω κάτι προφανώς.Δε στέκομαι εκεί όμως,είναι εύκολος στόχος και πρέπει να κάνω τη δουλειά του διαβολέα πιο συναρπαστική lol.Εχεις νοιώσει κάτι,κάποια στιγμή στη ζωή σου που σε έκανε να πιστέψεις σε κάτι,ας το πούμε για ευκολία,μεταφυσικό;Κάτι που να μη βρίσκεται σε συνάρτηση με αυτά που μας κάνουν πλύση εγκεφάλου,ας μη κρυβόμαστε,από μικρούς;Πρέπει να είναι το μακροσκελέστερο σχόλιο που έχω γράψει ποτέ στη ζωή μου,εκτός έκθεσης.Εχω την εντύπωση ότι χάλασα και το κουμπί του space για κάποιο λόγο..lol
Πέρα από την πλάκα,Anonymous,για να το κλείσουμε το θέμα μεταξύ μας.Η κριτική σου είναι καλοδεχούμενη πάντα και φαίνεσαι έξυπνος άνθρωπος.Ομως ό,τι γράφω,το γράφω με όλη την ειλικρίνεια και αφέλεια που μπορεί να έχω.Δεν ισχυρίζομαι ότι γνωρίζω κάποια φοβερή αλήθεια.Πόσο αλαζόνας θα ήμουν αν έκανα κάτι τέτοιο,δε βρίσκεις;Κανένας δε γνωρίζει τέτοια αλήθεια,γι΄αυτό καλωσήρθες στους υπόλοιπους θνητούς.
Στα σοβαρά τώρα bagle, καταλαβαίνω την καλή σου θέληση. Η ανταλλαγή φιλοφρονημάτων δεν μας βοηθάει να είμαστε πιο ειλικρινείς με τον εαυτό μας και πιο κοντά στην Αλήθεια. Η Αλήθεια μας αποκαλύπτεται εδώ και χιλιάδες χρόνια με δεκάδες διαφορετικούς τρόπους και αγγελιοφόρους αλλά οι άνθρωποι δεν μπόρεσαν να την αποδεχθούν στην ψυχή τους και την πετροβόλησαν. Μπορεί να υπάρχει Αλήθεια χωρίς Δικαιοσύνη;Δεν ήταν πνευματικά τυφλοί από γενετής αλλά εθελοτυφλούσαν με όργανο σκοταδισμού την αμαρτία. Το μεγαλύτερο θύμα της έλλειψης Αγάπης προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο είναι η ψυχή μας. Τι πιο φοβερό παρά η διαπίστωση ότι είμαστε δίκαια καταδικασμένοι στην αιώνια μοναξιά χωρισμένοι μακριά από την Αγάπη. Αυτή είναι η Κόλαση και το αντίθετο της ο Παράδεισος. Το να γνωρίζουμε ότι το άγγιγμα του Θεού θα είναι για πάντα μαζί μας. Η επικοινωνία με τον Θεό χωρίς χρονικό τέλος. Μέχρι και την τελευταία στιγμή της ζωής μας έχουμε την δυνατότητα αυτής της επαφής. Με την αγάπη προς τον Θεό, την αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Τι μπορεί να μας κάνει να χάσουμε αυτή την δυνατότητα; Ο φθόνος, το μίσος προς Θεό και συνάνθρωπο. Η φοβερή αλήθεια είναι ότι είμαστε έτοιμοι να λιθοβολήσουμε ότι είναι διαφορετικό από εμάς και δεν το καταλαβαίνουμε, και ότι δεν υποτάσσεται στην δύναμη του κακού. Αυτοί οι άνθρωποι που υποτίθεται ανέλαβαν την ευθύνη να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε και να μας διδάξουν την ελευθερία από την αμαρτία γίνονται σκλάβοι της αμαρτίας χειρότερα από εμάς. Άλλοι πάλι με την δύναμη της ελεύθερης βούλησης τους και την βοήθεια του Θεού ξεφεύγουν από τους πειρασμούς πλειστηριασμού της ψυχής τους και των άλλων ψυχών που είναι στην ευθύνη τους. Δεν είναι αλαζονεία να δίνεις νερό στον διψασμένο, ούτε ψωμί στον πεινασμένο, αλλά ούτε είναι αλαζονεία να καθαρίζεις και να γιατρεύεις τις πληγές του τραυματισμένου.
Anonymous,πώς και καταλήγουμε πάντα να μου κάνεις κατήχηση;Αν ήταν,θα είχα πιστέψει προ πολλού.Δεν το νοιώθω όμως φίλε μου.Αλαζόνας στην προκειμένη είναι αυτός που νομίζει ότι αυτός μόνο γνωρίζει και εννοεί να τον παρακολουθήσουν όλοι κι όποιος δεν το κάνει είναι λάθος και αμαρτωλός.Οτι η αλήθεια μάς αποκαλύπτεται το λες εσύ.Αναφέρθηκες παρακάτω στην 11/9,σε παραπέμπω στο Γουέικο.
Καλό bagle, αρχίζουμε με χιούμορ και πλάκα, καταλήγουμε στα σοβαρά, σκέφθηκες το γιατί; Κοίταξε δεν είναι όλοι έτοιμοι να αναγνωρίσουν τι είναι Θεός και πίστη στην ζωή τους. Άλλοι την έχουν και την χάνουν, άλλοι δεν την είχαν και την βρίσκουν αργότερα στην ζωή τους, οι περισσότεροι είναι ανάμεσα στα δύο. Αρκεί να υπάρχουν ανοικτοί ορίζοντες και θέληση να ανακαλύψεις. Η Εξερεύνηση του Θεού και της πίστης είναι δύσκολη, γεμάτη εκπλήξεις και μερικές φορές κινδύνους. Σαν κάθε εξερεύνηση έξω από την ζώνη ασφαλείας μας. Ο Κολόμβος πήγε εναντίον των επιστημόνων της εποχής του και εξερεύνησε μια Ήπειρο που προϋπήρχε. Δεν του έκανε κάποιος κατήχηση αλλά από κάποιους έλαβε πληροφορίες και γνώση ρωτώντας. Πάλι δεν ήταν αρκετά. Χρειάστηκε πίστη, μεγάλη πίστη στη καρδιά του, σε κάτι που πολύ λίγοι πίστευαν. Η πλειοψηφία των ναυτικών και των ερευνητών πίστευε ότι δεν υπάρχει τίποτα πέρα από τις Κανάριες νήσους παρά τέρατα ή το τέλος του κόσμου. Ταξιδεύοντας προς το "τέλος του κόσμου" η πίστη του δοκιμάστηκε. Ήταν έτοιμος να γυρίσει πίσω αλλά συνέχισε. Λίγες μέρες απόσταση από ξηρά, με το πλήρωμα να είναι έτοιμο για ανταρσία και να τον πετάξει στην θάλασσα, μια που οι προμήθειες τελείωναν, είδε δυο σημάδια που οι άλλοι αγνόησαν αλλά ήταν αρκετά να επιβεβαιώσουν την πίστη του. Πολλές φορές ακόμη και να το βλέπουμε ή να ακουμπάμε το Θείο οι προκαταλήψεις μας, ο δογματισμός μας, ή αδιαφορία μας μπλοκάρουν τον νου μας. Ο κάθε άνθρωπος τουλάχιστον μια φορά στην ζωή του παρατηρεί ένα θαύμα που δεν θα συνέβαινε αν δεν υπήρχε ορθολογισμός στην φύση. Εκείνος όμως συνεχίζει να πιστεύει ότι ήταν μια σύμπτωση, μια τυχαία εξέλιξη. Όσο περισσότερο δείχνουμε αγάπη στους συνανθρώπους μας τόσο περισσότερο θα παρατηρήσουμε ότι δεν είμαστε σε αυτή την γη λόγω σύμπτωσης.Ονόμασε αυτή την προσπάθεια ότι θες, ο καθένας μας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του. Ο Θεός έδωσε ελεύθερη θέληση στον άνθρωπο. Δικαιώματα με ευθύνη των πράξεων. Διαφορετικά θα "ζούσαν" τέλεια ρομποτάκια πάντα ευτυχισμένα, φυλακισμένα στην απόλυτη εξάρτηση. Το πιο κωμικοτραγικό είναι ότι πολλοί/πολλές που λένε ότι σταμάτησαν να πιστεύουν στον Θεό, "πίστευαν" σε ένα Θεό για όλα τα θελήματα. Τον από μηχανή θεό του αρχαίου θεάτρου της τελευταίας στιγμής ή τον θεό που όταν ζητούμε πληροφορίες ή έχουμε χαθεί σηκώνουμε το κινητό και πατάμε το ωμέγα/μηδέν. Το Waco ήταν πράξη ανθρώπων που με ελεύθερη την συνείδηση τους αποφάσισαν και καταδίκασαν τον εαυτό τους και τους άλλους που πίστεψαν σε αυτούς. ότι υπάρχει άνθρωπος τέλειος που θα τους σώσει. Ο Διογένης ο κυνικός φιλόσοφος έψαχνε με το φανάρι έναν τέτοιο άνθρωπο και ποτέ δεν τον βρήκε. Ούτε ακόμη όταν ο Μέγας Αλέξανδρος εμφανίστηκε μπροστά του στην είσοδο του πιθαριού που ήταν το σπίτι του και τον ρώτησε τι θα ήθελε. «Αποσκότισόν με».... Δηλαδή ότι ήθελε στην ζωή του το είχε και μόνο το Φως του έλειπε.
@ bagle Φυσικά, ενστερνίζομαι και τη μεταμοντέρνα θεώρηση του κόσμου και πράγματι πιστεύω ότι η ανθρώπινη κοινότητα και οι ιδέες της σε όλα τους τα είδη, με όλες τους τις προεκτάσεις, τις συναντήσεις, τις συγκρούσεις, τη διαπλοκή, την εξέλιξη και τη διασπορά τους προσλαμβάνουν μια χαοτική διάσταση. Η υποκειμενικότητα του ανθρώπου είναι αναντίρρητη, κατά την άποψή μου, και συνιστά τη λαμπρή βασιλική οδό της αυτοπραγμάτωσης. Το να μην έχεις πρόθεση να φέρεις τον κόσμο στα μέτρα σου αλλά να διαλέγεις τι θα σε βοηθούσε μέσα από αυτόν για να γίνεις καλύτερος, ανώτερος, ωραιότερος, πιο χορτασμένος, πιο ολοκληρωμένος ή εν πάση περιπτώσει να διαγράψεις την πορεία σου, όπως εσύ την εννοείς, κατά το δοκούν - και να συνεισφέρεις, αντίστοιχα, σ' αυτόν ό, τι εσύ νομίζεις ή κρίνεις καλό ή σκόπιμο (ή οτιδήποτε άλλο) - είναι μια μεγάλη κατάκτηση του ανθρώπινου πνεύματος. Όπως και το να απαλλαγείς από την πίστη στην ύπαρξη της μίας και μοναδικής Αλήθειας, την οποία όλοι θα έπρεπε να πιστεύουν ή στην οποία με όποιον τρόπο να τείνουν, αλλά να αναγνωρίζεις ότι υπαρχουν διάφορες αλήθειες, ποικίλες οπτικές γωνίες, αμέτρητες ματιές και σκέψεις πάνω σε ένα, σε όλα, τόσες αλήθειες όσοι και άνθρωποι ενδεχομένως (γιατί όχι;), επίσης. Eίναι όντως κατάκτηση να δέχεσαι τις παρεκκλίσεις. Σε πολύ μεγάλο βαθμό αυτό το καθεστώς προκαλεί ασυνεννοησία (πόσα παραδείγματα θέλεις να σου φέρω; Στ' αλήθεια, ζητάς κάτι τέτοιο; Έλα, bagle, ευκολάκι... Αν και πιστεύω ότι έχεις ήδη πλείστα όσα στο μυαλό σου). Το να καταφέρνουν οι άνθρωποι να συνεννοούνται σε κάτι/σε πολλά/σε όλα (το τελευταίο μάλλον αδύνατον) χωρίς να προσβάλλουν ο ένας το άλλον ή να αλληλομειώνονται ή να σφάζονται (υπό τις προϋποθέσεις ίσως που αναφέρω στο 15:11 σχόλιό μου) είναι το στοίχημα. Αυτό όμως προϋποθέτει το διάλογο, εν γένει την επαφή, και την ανοιχτότητα στο διαφορετικό. Εκεί βρίσκεται όλη η ουσία της συζήτησης. Σχετικά, τώρα, με την πιο επικεντρωμένη κουβέντα στη μεταφυσική και στην παροχή ενδείξεων/αποδείξεων και τα συναφή, ο καθένας μπορεί να προσκομίσει ό, τι θέλει και νομίζει ή και τίποτα αν δεν επιθυμεί ή δε διαθέτει. Σου έφερα ένα παράδειγμα και εσύ όχι μόνο δεν κατάλαβες εκείνο που εγώ εννοούσα με αυτό, αλλά μου έφερες ένα αντίστοιχο που μπορώ να το χρησιμοποιήσω πολύ άνετα εναντίον σου (εννοώ εναντίον της άρνησής σου στο βιωματικά αποδεκτό χωρίς άλλες αποδείξεις). Λοιπόν, μου λες πως δεν είναι ανάγκη να χάσεις ένα παιδί για να καταλάβεις ότι υφίσταται ο πόνος αυτής της απώλειας. Μπα; Πόθεν πώς; Eσύ μπορείς να αποδείξεις αυτή την ύπαρξη; Kάποιος αποκλειστικά και μονο αυστηρός ορθολογιστής θα σου αντιτείνει πιθανόν την αντίρρησή του. Eσύ με τί επιχειρήματα θα στηρίξεις αυτή την άποψη; Βεβαίως, με εμπειρικά - και λέγοντας εμπειρικά, σ' αυτήν την περίπτωση, εννοούμε εμπειρικά των άλλων. Δηλαδή, θα το στηρίξεις βασιζόμενος αποκλειστικά και μόνο στην ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ εμπειρία κάποιου/κάποιων άλλων ανθρώπων, την οποία μάλιστα εσύ δε θα έχεις βιώσει από πρώτο χέρι αλλά εξ' αντανακλάσεως! Και αυτό το δέχεσαι ως έχει. Αλλά δε δέχεσαι ως έχει το ότι κάποιος βλέπει το Θεό μπροστά του σε όραμα και συγκλονίζεται, για παράδειγμα, ή ότι κάποιος νιώθει το αίσθημα/την αίσθηση της μαγείας και συνεπώς μπορεί να πιστεύει σ' αυτήν. ΓΙΑΤΙ; Απάντηση : Γιατί, αγαπητέ/ή bagle, είσαι κι εσύ - μεταξύ άλλων πραγμάτων, διαστάσεων, στοιχείων - ένας φορέας υποκειμενικότητας και, έτσι, κάτι το δέχεσαι επειδή προφανώς με κάποιον τρόπο σε αγγίζει/το βλέπεις/μπορείς να το νιώσεις, και κάτι άλλο όχι. Καθαρά ορθολογικές αποδείξεις ή, όπως λες, ισχυρές ενδείξεις, δεν υπάρχουν. Ψάξε όσο θες. Aν είναι φυσικά φαινόμενα που υπόκεινται σε φυσικούς νόμους, αυτό ας μας το πει η έρευνα της φυσικής επιστήμης με αδιάσειστες ορθολογικές αποδείξεις - που κι αυτές με τη σειρά τους επιδέχονται κριτική με ανάλογα επιχειρήματα. Μέχρι να συμβεί αυτό, όμως, είναι ανοιχτό πεδίο. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Ο καθένας νομιμοποιείται εξίσου με οποιονδήποτε άλλον να το ερμηνεύει κατά το γούστο του και, αν θέλει, να πιστεύει ό, τι νιώθει και να γεννά ή να επεξεργάζεται όπως νομίζει όποια έννοια νομίζει. Το αν δε σου αρέσει εσένα είναι άλλο θέμα. Επίσης, νομιμοποιείται να το εκφράζει αυτό, χωρίς να είναι αναγκασμένος να προσκομίσει τίποτα. Το ότι εγώ ή κάποιος άλλος ενδέχεται να μην πιστεύει στο συναισθηματικό πόνο λόγω της απώλειας συγγενούς δεν εμπόδισε εσένα να το καταθέσεις ως εμπειρία ή πίστη σου (και επειδή μπορεί να θεωρηθεί επιστημονική φαντασία για εσένα ή για κάποιους η ανυπαρξία που λέω, έχω ακούσει με τα ίδια μου τα αυτιά πετυχημένο στο επάγγελμά του άνθρωπο, με πλούτο εμπειριών, που διεξάγει μια ζωή που στο βαθμό που τη γνωρίζω εγώ θα τη χαρακτήριζα κανονική, να λέει με κάθε σοβαρότητα ότι προσωπικά δεν πιστεύει στα συναισθήματα και ότι αυτός δεν έχει/δεν είχε βιώσει ποτέ κανένα! Kαι, μετά από σχετική ερώτηση, ότι ούτε του λείπουν διότι δε γνωρίζει καν τι ακριβώς εννοούμε και γιατί όλος αυτός ο σαματάς. Υποκειμενικότητα, my friend. Αυτή η άβυσσος...). (Το παράδειγμα με το κλούβιο αυγό δεν είμαι σιγουρη ότι το κατάλαβα. Αν με αυτό εννοείς ότι με τις κοινώς παραδεδεγμένες αισθήσεις μας τεκμηριώνουμε κάτι, συμφωνώ, αλλά και αυτό επιδέχεται κριτική και αμφισβήτηση διότι, ως γνωστόν, τα φαινόμενα - ή οι προσλαμβάνουσες άλλων αισθητηρίων οργάνων μας - συχνά απατούν). Επίσημη κοινωνική σκηνή αποτελούν οι θεσμοί μιας κοινωνίας (για τη δική μας, εκπαιδευτικά ιδρύματα - από τη χαμηλότερη έως την υψηλότερη βαθμίδα -, Δικαστήρια, Κοινοβούλιο, Εκκλησία, ΜΜΕ κλπ.) καθώς και όποια άλλη σκηνή με εμβέλεια λόγου διαχεόμενη εθνικά, διεθνώς ή παγκοσμίως (αν μιλάμε για επίπεδο κάποιας οικουμενικότητας - το διαδίκτυο θα μπορούσε να διαδραματίσει έναν τέτοιο ρόλο), αντίστοιχα. Το ότι το φαινόμενο που θίγουμε το συναντάμε συχνά και με λογιών λογιών μορφές (όπως πολύ σωστά λες), δε σημαίνει ότι είναι και απενοχοποιημένο ευρέως. Για να μιλήσω πιο άμεσα και με την ελπίδα να γίνω πιο κατανοητή, θα επιχειρήσω μια αλληγορία : Δέξου ότι εγώ, χωρίς να είμαι ηθοποιός, καταφέρνω με κάποιον τρόπο να ανέβω στην κεντρική σκηνή ενός μεγάλου κατάμεστου από κόσμο θεάτρου για να πω και να κάνω τα δικά μου (φαντάσου ένα νούμερο με λόγο, κίνηση ή/και ό, τι άλλο θες). Λοιπόν, δέξου και το γεγονός ότι μετά την πρώτη αμηχανία και τις ξαφνιασμένες πρώτες αντιδράσεις που θα δεχτώ εφόσον συμβαίνει κάτι το αλλόκοτο που δεν το περιμένανε (δηλ. εγώ), για κάποιον λόγο με αφήνουν εκεί επάνω να συνεχίζω και δε με αναγκάζουν να κατέβω είτε μέσω μιας αυστηρής επιπληκτικής παρατήρησης από κάποιον υπεύθυνο που να με εγκαλεί στην τάξη είτε δια της βίας. Μάλιστα κάποια στιγμή, ενθαρρυμένοι από αυτό, φαντάσου πως κι άλλοι αντίστοιχοι αυτοχρισμένοι γελωτοποιοί ή απλά γραφικοί τύποι ανεβαίνουν κι αυτοί εκεί πάνω και κάνουν τα δικά τους κι αυτοί. Κάποια στιγμή, το έργο αρχίζει· και βγαίνουν στη σκηνή και οι κανονικοί ηθοποιοί να ανεβάσουν το έργο που επισήμως παρουσιάζει εκείνη η θεατρική επιχείρηση. Οι ηθοποιοί αναγκάζονται να χρησιμοποιήσουν ένα μέρος μόνο της σκηνής (ασχέτως αν επισήμως υποτίθεται ότι προοριζόταν ολόκληρη γι' αυτούς) και όλη η παράστασή τους να προσαρμοστεί σ' αυτό το μέρος επειδή το υπόλοιπο έχει καταληφθεί από άλλους λιγότερο ή περισσότερο άσχετους, λιγότερο ή περισσότερο σοβαροφανείς κλπ (δηλ. εμένα και τους άλλους που με ακολούθησαν, ενθαρρυμένοι, για το δικό του λόγο ή όφελος ο καθένας). Το γεγονός αυτό και μόνο - δηλαδή ότι κανείς δε διαμαρτυρήθηκε (ή έστω σχετικά λίγοι) και τελικά κανείς δε με/μας κατέβασε, με συνέπεια να μας παρακολουθούν και εμάς ταυτόχρονα με τους κανονικούς ηθοποιούς και την κανονική παράσταση ή εκ περιτροπής ή μερικώς ή και καθόλου και απλά να μας ανέχονται - δε σημαίνει απαραιτήτως ότι στα μάτια τους εγώ νομιμοποιούμαι ούτε, πολύ περισσότερο, ότι δεν ενοχοποιούμαι. Διότι μπορεί να με ανέχονται/να με παρακολουθούν για πολλούς άλλους λόγους. Πρώτον, διότι μπορεί να με επέβαλε την τελευταία στιγμή με πλάγιο τρόπο - και καθ' όλα αθέμιτα - ο θιασάρχης/διευθυντής του θεάτρου κλπ. Δεύτερον, διότι μπορεί να με βρίσκουν χαριτωμένη, να με γουστάρουν με διάφορους τρόπους κλπ. Τρίτον, διότι ίσως (κρυφο)απολαμβάνουν να με βλέπουν για να με κουτσομπολεύουν. Τέταρτον, διότι είναι πιθανόν να με βρίσκουν αστεία/γελοία και να διασκεδάζουν μαζί μου. Πέμπτον, διότι ενδέχεται να διασκεδάζουν να με βλέπουν να ρεζιλεύομαι και να με κοροϊδεύουν μεταξύ τους ή ακόμα και να με γιουχάρουν ευθέως και μεγαλοφώνως (ακόμα, μπορεί μερίδα του κοινού να με ενθαρρύνει φωνάζοντας να συνεχίσω). Και οπωσδήποτε θα υπάρχουν και εκείνοι - συγκριτικά λίγοι, κατά την εκτίμησή μου - που θα με θεωρήσουν σοβαρότερο θέαμα από την κανονική παράσταση που εκ παραλλήλου διαδραματίζεται λίγο πιο πέρα. Αν δεν το κατάλαβες ακόμα, εννοώ ότι αν βγει σε μια κεντρική σκηνή κάποιος και όλα πάνω του κραυγάζουν περιθώριο, καθώς και στη συνείδηση της πλειοψηφίας του κοινού είναι περιθώριο (ασχέτως πως τελικά το αντιμετωπίζουν/ει ο καθένας από το κοινό), τότε αυτός ο κάποιος είναι περιθωριακός. Ακόμα κι αν καταφέρνει να παίζει συχνά πυκνά σε κεντρικές σκηνές και με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, για τον έναν ή τον άλλο λόγο, να αλληλεπιδρά με το κοινό (του). Όντως, γράφουμε μακροσκελέστατα σχόλια, πράγμα που δεν ξέρω κατά πόσον είναι δόκιμο, αλλά δε δυσανασχέτησα καθόλου (γι' αυτό εξάλλου και το έκανα) διότι η συζήτηση μεταξύ μας διεξήχθη καλά.
Nanina,θα επιμείνω,η ασυνεννοησία συνήθως προκύπτει (εσκεμμένα) επειδή τα μέρη έχουν διαφορετικά κίνητρα και θέλουν να τα προωθήσουν μέχρι να τα πραγματώσουν.Οχι επειδή εκθέτει κάποιος έναν τρίτο σε χιούμορ/σαρκασμό έξω από τα δεδομένα του τελευταίου.Το θεωρώ ξεκάθαρα θέμα εγωισμού,αυτό της ασυνεννοησίας.Ακόμα κι εμείς που φαίνεται να διαφωνούμε,συνεννοούμαστε μια χαρά.Ο λόγος για τον οποίο ξέρω ότι υπάρχει κάτι χωρίς να το βιώσω ο ίδιος,είναι επειδή έχω αντίληψη.Με τον ίδιο τρόπο που αντιλαμβάνομαι ότι κάποιος δε στέκει καλά στο μυαλό του.Δεν πάσχω από διπολισμό,αλλά γνωρίζω ότι υπάρχει.Η αντίληψή μου όμως και είναι σημαντικό αυτό,δεν έχει οξυνθεί μόνο από τις εμπειρίες μου,αλλά και από την παρατήρηση του κόσμου γύρω μου.Εχω φροντίσει επισταμένα,τα ευρήματά μου να μην είναι αποτέλεσμα αυτοπροβολής.Οσο μπόρεσα,σα σεσημασμένος φορέας υποκειμενικότητας που είμαι κι εγώ.(γι΄αυτό και σε ρώτησα αν εσύ προσωπικά έχεις δει κάτι και πείστηκες)Λοιπόν με όλη την ανοιχτομυαλιά που θέλω να λέω ότι έχω,τα μεταφυσικά βρίσκονται στη σφαίρα της επιθυμίας και όχι των γεγονότων.Και ακριβώς επειδή ίσως πρόκειται περί επιλογής,να ενοχλεί βαθιά ο (θεωρητικός πάντα) σαρκασμός μου.Το αυγό (lol) κανονικά σημαίνει ότι δε χρειάζεται να υπομείνεις ολόκληρη μια κακοτοπιά για να διαπιστώσεις πως είναι κακοτοπιά,καλύτερα λάβε τα μέτρα σου απ΄την αρχή.Από εκεί προσπάθησα να κάνω μια αναλογία,πως αν το πράγμα έχει ξεκινήσει με κάποιο τρόπο εδώ και καιρό,κατά πάσα πιθανότητα (πιθανότητα λέω) έτσι θα κυλήσει και στη συνέχεια.Οτι δηλαδή η επιστήμη θα εισχωρήσει παντού και θα βγαίνουν συμπεράσματα για θέματα και καταστάσεις που σήμερα φαίνονται απρόσιτα,βάσει όλων όσων έχει επιδείξει ως τώρα η πορεία της.Μπορεί να το θεωρείς ευχή αυτό που λέω,αλλά τα μέχρι στιγμής αποτελέσματά της τα χρησιμοποιείς χωρίς δεύτερη σκέψη κι αυτό της δίνει ένα προβάδισμα θα έλεγα.Για το παράδειγμα που έφερες με την παράσταση (είμαι σίγουρος πως είσαι χαριτωμένη) θέλω μόνο να πω ότι,όσο κι αν πιστεύεις το αντίθετο,πάνω κάτω όλες οι θεματικές στα ίδια πλαίσια ισορροπούν.Ή μήπως νομίζεις ότι οι άθεοι καρπώνονται κάποιου είδους αποδοχή;Μικρό το κακό Nanina λέω εγώ όμως,αισθάνομαι ελεύθερος σ΄αυτό το ζήτημα.Τι να πούνε και οι κοινότητες LGBT.Για το space το εννοούσα ότι χάλασε,πατούσα μία και μετέφραζε τρία κενά και αναγκαζόμουν να σβήνω συνέχεια.Αλλαξα πληκτρολόγιο σήμερα.Θα στενοχωριόμουν για το αν είναι δόκιμο να γράφουμε τόσο πολύ αν μ΄ένοιαζε lol!Καλά πήγε όντως.
Από πού κι ως πού συμφωνούμε εμείς οι δυο; Εσύ δε δέχεσαι καν την υποκειμενικότητα. Εσύ δε δέχεσαι καν τις διαφορετικές σφαίρες αντίληψης (μάλιστα, υποννόησες ότι αυτοί που διακατέχονται από μεταφυσικές ανησυχίες δεν τις προσλαμβάνουν με την αντίληψή τους! Αλλά με τί τις προσλαμβάνουν; Με τον αφαλό τους;). Διαφωνούμε, βέβαια, και μάλιστα διαμετρικά. Πράγμα που σημαίνει ότι δε συνεννοούμαστε ακριβώς. Προσπαθούμε ίσως. Αλλά, όπως βλέπεις, όχι με μεγάλη επιτυχία.Ως προς αυτό στο οποίο εγώ εντοπίζω την ουσία της συζήτησης, τόσο περί υποκειμενικότητας όσο και περί μεταφυσικής, σου απάντησα εκτενώς και το θέμα θεωρώ ότι το κάλυψα (στο σχόλιό μου 16/6, 2:32) χωρίς εσύ να προσθέσεις κάποιο καινούργιο στοιχείο στη συζήτηση, περαιτέρω. Από εκεί και έπειτα, στο τελευταίο σου σχόλιο, έκανες λογικά άλματα μιλώντας για αθεΐα και κατά πόσον είναι αυτή αποδεκτή ευρύτερα. Μα η αθεΐα δεν εντάσσεται στη μεταφυσική του Θεού - αν αυτο υποννοείς - εφόσον εξ' ορισμού την αρνείται και αυτοαποκλείεται. Και, έπειτα, από πού συμπέρανες ότι δεν είναι αποδεκτή; Μόνο από κάτι μουτζαχεντίν είτε θρησκείας είτε ιδεολογίας δεν είναι αποδεκτή η αθεΐα στο δυτικό κόσμο - αυτοί εκ των πραγμάτων δεν ανήκουν στη δυτική κουλτούρα ανεξαρτήτως ιθαγένειας, τόπου γέννησης ή διαμονής. Αν είναι να μιλήσουμε για το φανατισμό, η συζήτηση παίρνει τελείως διαφορετική τροπή. Και στο τέλος βγήκες όλωσδιόλου εκτός θέματος αναφέροντας την LGBT κοινότητα. Προφανώς, εδώ μιλάς είτε για μουτζαχεντίν κάθε είδους που αρνούνται σε συνανθρώπους τους ίσα δικαιώματα είτε για την κακές και απάνθρωπες πολιτικές. Αλλά, δεν ήταν αυτό το θέμα μας.
Δεν ανέφερα πουθενά ότι συμφωνούμε,πού το είδες αυτό;Η συνεννόηση για να επιτευχθεί δεν είναι απαραίτητη η συμφωνία,δεν ξέρω τι κανόνας είναι αυτός πάλι.Δε συμφωνούμε κι όμως κατάλαβες μια χαρά πού στέκομαι.Κι εγώ επίσης.Ανέφερα ξεκάθαρα ότι είναι θέμα επιλογής αυτές οι μεταφυσικές ανησυχίες.Δεν είναι απαραίτητη η πρόσληψη από την αντίληψη.Διακρίνω κάποιο εκνευρισμό όμως και σταματώ.
@ bagle Κανένας εκνευρισμός, ειλικρινά. Για ποιό λόγο, εξάλλου; Μόνη μου είχα αναφέρει ότι η συζήτηση διεξάγεται καλά. Και, βέβαια, μια συζήτηση δεν είναι ανάγκη να καταλήγει σε συμφωνία (αυτό εξάλλου θα ήταν φανατισμός), αλλά ούτε απαραίτητα και σε συνεννόηση (αν και θα ήταν ικανοποιητικό, αν όχι ευχάριστο, και θα διευκόλυνε την επικοινωνία - αυτό είναι το στοίχημα, το έχω πει και σε προηγούμενο σχόλιό μου). Τώρα, εμείς μεταξύ μας συνεννοούμαστε μερικώς και δε νομίζω ότι έχουμε καταλάβει, όπως λες, που στέκεται ακριβώς ο συνομιλητής μας. Σχετικά με τη φράση μου "από πού κι ως πού συμφωνούμε εμείς οι δυο;", προφανώς παρερμήνευσα τη σημασία της λέξης "φαίνεται" στη φράση σου "Ακόμα κι εμείς που φαίνεται να διαφωνούμε, συνεννοούμαστε μια χαρά." Αλλά είχα κι εγώ τα δίκια μου διότι το συμφραζόμενο "συνεννοούμαστε μια χαρά" εκεί με οδήγησε. Τέλος πάντων, το τελευταίο ζήτημα είναι μικρής σημασίας.Και βέβαια, bagle, μια μεταφυσική ανησυχία, πίστη ή ευαισθησία ή ερώτηση ή αίτημα προσλαμβάνεται από την ανθρώπινη αντίληψη, εάν και εφόσον αυτό είναι συνειδητή διαδικασία. Τί ακριβώς εννοείς;
Οταν κάποιος τρίτος σε πληροφορήσει για την ύπαρξη του θεού πέτρα και σου πει «Να ο αληθινός θεός,έλα,έτσι κάνουμε όλοι και έιμαστε πολλοί»,είναι επιλογή σου αν θα τον πιστέψεις,αυτόν τον κάποιο και το θεό πέτρα.Πώς να αντιληφθείς κάτι για το θεό πετρα όμως,αφού είναι ψευδής θεός.Είναι μια πέτρα σε ένα λόφο.Δεν υπάρχει καμία ανησυχία που να προκαλέι.Είναι ένα κατασκεύασμα αυτών που σε ενημέρωσαν για την ύπαρξή του.Κι όμως όλοι αυτοί πιστεύουν,αυτό γιατί η πίστη πηγάζει και δεν προσλαμβάνεται όπως ανέφερες.Λοιπόν,εσύ σα γνώστης του πραγματικού θεού που πιστεύεις,δεν τους ακολουθείς.Τους κάνεις μία νύξη ότι έχουν χάσει το μυαλό τους που προσκυνούν μια πέτρα,παρόλο που είσαι δημοκράτης και υποστηρίζεις το δικαίωμά τους να λατρεύουν ό,τι τους καπνίσει και θα το υπερασπιστείς κιόλας αν χρειαστεί,όμως αυτοί ανταπαντούν ότι έχουν βρει το δρόμο προς τη θέωση και όλα καλά και ότι εσύ είσαι ο αιρετικός.Η ερώτησή μου είναι η εξής : Φταις εσύ που η αντίληψή σου σε εμποδίζει να νοιώσεις τη μεγαλοπρέπεια της πέτρας και να σωθείς ή πρόκειται περι μαζικής υστερίας που κατηχείται από τη βρεφική ηλικία;Οτι απάντηση δώσεις,δώσε τη μετά και στον εαυτό σου σα να σου την έδωσα εγώ.Να σημειώσω ότι δεν ισχυρίζομαι ότι ο πραγματικός θεός είναι κάτι που ξέρω εγώ μόνο.Θέλω να δείξω κάτι άλλο με την ιστορία αυτή.Δεν ξέρω,φάνηκε να δυσανασχετείς και ότι όλα τα λέω λάθος σε σημείο εκνευρισμού.Είχα να πω κι άλλα ειδάλλως.Δεν πειραζει όμως.Τα λογικά άλματα πάντως είναι για χάρη συντομίας,δεν παθαίνω διαλείψεις (ακόμα).Το να είσαι άθεος είναι κι αυτό μια θεματική,δεν είναι μόνο μία η θεματική,απλά εγώ δεν νοιώθω ιδαίτερη καταπίεση,λόγω χαρακτήρα ίσως και ας με τρομοκρατεί ο κάθε πιστός (you know who you are!) ότι θα μαρτυρήσω στην κόλαση.Θέλω να πω,δεν είναι περιθωριοποιημένη η μεταφυσική περισσότερο από άλλες θεματικές,αυτό είναι το peak της αποδοχής,δεν υφίσταται πουθενά και για κανένα θέμα πλήρης αποδοχή.
@ bagleΣχετικά με την αθεΐα και την άποψή σου ότι δε γίνεται αποδεκτή (αν και, όπως προείπα, διαφωνώ), επαναλαμβάνω ότι είναι εκτός θέματος, εφόσον αυτή (η αθεΐα) δεν ανήκει στη μεταφυσική σφαίρα. Αν, ωστόσο, το ζήτημά σου είναι να τονίσεις ότι τα μεταφυσικά θέματα δεν είναι τα μόνα που έχουν ενοχοποιηθεί στο δυτικό κόσμο αλλά ότι υπάρχουν και άλλα περιθωριοποιημένα θέματα που μπορεί να συνιστούν έως και ταμπού σε μια ευρύτερη κοινωνική κλίμακα, δεν έχω λόγους να διαφωνήσω (ωστόσο, δε θα συμπεριλάμβανα ποτέ σε αυτά την αθεΐα).Προσπαθώντας να απαντήσω στην ερώτηση που έθεσες, είναι η αντίληψή μου ασφαλώς. Είναι η αντίληψή τους, βεβαίως, που αυτοί θεοποιούν την πέτρα ή ό, τι άλλο. Κακή αντίληψη θες ή θέλω, απαίδευτη την κρίνεις ή την κρίνω, γελοία τη βρίσκεις ή τη βρίσκω, σκατά της ρίχνεις ή της ρίχνω, σε μαζική υστερία καλλιεργημένη μεθοδικά από τη βρεφική ηλικία την αποδίδεις ή την αποδίδω, χαμηλής στάθμης την αξιολογείς ή την αξιολογώ, ανεπαρκώς ή καθόλου επεξεργασμένη την εκτιμάς ή την εκτιμώ, άκριτη από τον ορθό λόγο τους τη θεωρείς ή τη θεωρώ, πάντως εφόσον αποτελεί έκφραση συνειδητής εμπειρίας (ανεξαρτήτως αν εσύ δεν είχες ή εγώ δεν είχα μια ανάλογης μορφής ή περιεχομένου συνειδητή εμπερία για τον χ ή ψ λόγο) είναι προσειλημμένη από την ανθρώπινη αντίληψη. Το γεγονός ότι δεν μπορούμε όλοι να μοιραζόμαστε όλες τις προσλαμβάνουσες όλων των ανθρώπων, για όποιον λόγο κι αν συμβαίνει αυτό, δε σημαίνει ότι ο άλλος είναι σε κωματώδη κατάσταση και δε λειτουργεί ο εγκέφαλός του (ακόμα και στους φανατισμένους). Αυτά είναι ολίγον αυτονόητα, ξέρεις. Eπιμένω να θεωρώ ότι μεταξύ μας δε συνεννοούμαστε και γι' αυτό κάνουμε διαρκώς κύκλους γύρω από το ίδιο θέμα, αναπτύσσοντας ο καθένας το ίδιο μοτίβο σκέψης και λόγου διατυπωμένο με άλλον τρόπο κάθε φορά. Και έχουμε εντοπίσει, θαρρώ, και οι δυο μας, με τον τρόπο του ο καθένας, την πηγή αυτής της ασυνεννοησίας. Δεν πιστεύεις στην υποκειμενικότητα, bagle, ενώ εγώ την έχω σημαία μου. Είναι τόσο απλό. Από εκεί και έπειτα, ό, τι και να πεις εσύ και ό, τι και να πω εγώ προκύπτει από αυτή την εκ θεμελίων διαφορά μας και συνάδει με το σκεπτικό που εκπορεύεται από την κάθε μια από τις δυο δομικές μας πεποιθήσεις, αντίστοιχα. Αδιέξοδο!
Ξέρεις κι εσύ αντίστοιχα όμως ότι ο παραλογισμός δεν είναι μία απλώς κενή λέξη.Οι άνθρωποι του παραδείγματος παραλογίζονται.Αυτό,όχι γιατί μέσα στην υποκειμενικότητά τους βρήκαν την αλήθεια και μπράβο τους,αλλά γιατί η πραγματικότητα είναι διαφορετική,η πέτρα είναι πέτρα,όχι θεός.Την πραγματικότητα προφανώς και προσπαθούμε να την αντιληφθούμε με τις αισθήσεις μας οι οποίες είναι πεπερασμένες,αυτή εξακολουθεί να υφίσταται όμως.Θα πω μόνο για μένα,δε μου αρέσει να βολεύομαι με την πρώτη ευκαιρία,φτάνω μάλιστα σε σημείο να πιέζω πολύ το μυαλό μου για να καταλάβω τί συμβαίνει κάθε φορά,ώστε σχεδόν να βασανίζομαι από τη διαδικασία.Πιστεύω στην ύπαρξη της υποκειμενικότητας και ότι αυτη μας οδηγεί και το λέω ξεκάθαρα,θέλω όμως να το ξεπεράσω πάση θυσία.Αδιέξοδο ε;Μάλλον,αλλά το ευχαριστήθηκα πολύ και έχεις βάλει κι εσύ το χεράκι σου σ΄αυτό σε μεγάλο ποσοστό.Τα ξαναλέμε αλλού,φαντάζομαι.
@1: Συμφωνώ με την τακτική της Λένας. Αν ωστόσο είσαι ζεστή ακόμα για κάτι τόσο τελεσίδικο μπορεί να πισωγυρίσεις. Σου μεταφέρω και τη δική μου εμπειρία ως μια once upon a time drama queen: το καλύτερο ξεκαθάρισμα είναι να είσαι ειλικρινής, ει δυνατόν με χιούμορ και όχι μελοδραματικά, και ταυτόχρονα να «ρίχνεις την μπάλα στο απέναντι γήπεδο». Για παράδειγμα, μία απάντηση τύπου «ωραία τα λες, αλλά αυτή η πίστα με κούρασε και το ενδιαφέρον χάνεται», δεν νομίζω ότι σε φέρνει σε δύσκολη θέση ως προς τη δήλωση ενδιαφέροντος, ενώ παράλληλα σου δίνει την ευκαιρία να εξετάσεις τις προθέσεις του. Αν πράγματι ενδιαφέρεται, το πιάνει μια χαρά το υπονοούμενο και αναλόγως πράττει, αν όχι, θα σου γυρίσει πίσω άλλη μία χαριτωμένη απάντηση. Αν βέβαια τύχει η κουρτίνα νο2, πλέον είναι η δική σου σειρά πώς θα χειριστείς την –νέα- πληροφόρηση, θα ξενερώσεις και θα το κόψεις ή θα πέσεις στα δίχτυα του; @7: Αχ αυτό το μάτι!!! Νιώθω την ανάγκη να καταθέσω και εγώ τη δική μου ιστορία! Το παραδέχομαι, επηρεαζόμουν, αφού το κάνει η μαμά, η γιαγιά, η φίλη της μαμάς, η πεθερά, η γειτόνισσα, ο άνω, κάτω, πέρα και δώθε μαχαλάς, δεν μπορεί, υπάρχει! Ειδικά αφότου γεννήθηκε η κόρη μου, εκεί να δεις ξεμάτιασμα από όλα τα σόγια! Και χάρη στο μωράκι μου είδα το φως το αληθινό. Τα μωρά συναισθάνονται το παραμικρό, αν ο μεγάλος έχει εκνευρισμό, θα εκνευριστεί, αν ο μεγάλος έχει ήρεμη διάθεση, θα είναι καθησυχασμένο, αν ο μεγάλος πιστεύει στο μάτι και λόγω αυτού αρχίζει παντού να βλέπει ύποπτα πράγματα, αυτή η νευρικότητα φυσικά θα μεταφερθεί στο παιδί και θα αρχίσει να κλαίει. Άργησα, αλλά το συμπέρασμα είναι άκρως «επιστημονικό»: Το μάτι είναι ευθέως ανάλογο της πίστης που έχεις για αυτό, όσο πιο πολύ το πιστεύεις τόσο πιο πολύ υπάρχει! ΥΓ: Αν και είχα περάσει την άλλη όχθη, την ημέρα που ανακάλυψα αλάτι κάτω από την κούνια της μικρής μου η γιαγιά γλίτωσε την κατσάδα, γιατί αν το δούμε κάπως ελαφρά το θέμα, το ξεμάτιασμα από αγαπημένα πρόσωπα είναι η δική τους προσφορά αγάπης. Αρκεί να μην ξεφεύγει σε ακρότητες.
Τώρα, εγώ ανατρίχιασα με αυτά που υποτείθεται ότι περνάει η δόλια νυχτερίδα...Σχεδόν θέλω να πάω να τους βρω αυτούς τους "έξυπνους" και να τους χαλάσω τις νυχτεριδοπαγίδες...Και δεν φτάνει που το πνίγουν το ζωάκι, το βάζουν να υποφέρει και μετά θάνατον, που το τρέχουν σε εκκλησίες και μοναστήρια. Πάντως απορώ ποιος παπάς θα κάτσει επί 40 μέρες να διαβάζει κόκκαλα νυχτερίδας. Απορώ και ξύνομαι.
Δεν ξέρω τι λέει η επίσημη Εκκλησία, πάντως ευχή για βασκανία υπάρχει http://www.agioritikovima.gr/proeuchi/euchi-gia-bakan/item/28499-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BE%CE%B5%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B9%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%B1και θυμάμαι ότι κάποιοι παπάδες που έρχονταν στο σπίτι μας όταν ήμουν παιδάκι, μαζί με τον αγιασμό, έριχναν και μία τέτοια που και που. ("Επίσημοι" παπάδες, όχι γιαλαντζί)
#6 Έχω περάσει ακριβώς το ίδιο πριν απο μερικά χρόνια.Μην υποτιμάς το συναίσθημα σου με την σκέψη "όπως πολλών ανθώπων",μην τσουβαλιαζεις αυτο που νιώθεις. Πήγα σε ειδικό και όντως υπήρχαν περισσότερα θέματα απο πίσω και αυτή η σχέση υπήρξε μια καλή αφορμή για να τα ανακαλύψω.Τώρα έχεις κ συ την ευκαιρία σου....υ.γ. υπέροχη ατάκα το "δονκιχωτικη αποψη για τον ερωτα",θα την υιοθετήσω!!!
#5 Με μπερδεύεις κι εμένα πολύ βρε κοπελιά... Δλδ αν "οι άνδρες καίγονταν να παντρευτούν" και έκαναν πρόταση στην πρώτη που θα τους κάτσει, όλα ΟΚ; Άρα ο μόνος λόγος να θέλεις να σε αγαπάει πραγματικά ο σύντροφός σου είναι για την κουλούρα; Κανονικά το να αγαπιέται μεταξύ του το ζευγάτι υποτίθεται ότι είναι ο λόγος για να παντρευτούν, όχι ο τρόπος. (Άσε που υπάρχουν ζευγάρια που αγαπιούνται πολύ αλλά δεν παντρεύονται. Και, πίστεψέ με, πολύ περισσότερα που παντρεύονται, αλλά δεν αγαπιούνται.)Αν ας πούμε ήσουν από εκείνες τις πλούσιες που θα βρούν άπειρους προικοθήρες να τους κάνουν πρόταση μετά το τρίτο ραντεβού, δε θα σου είχε καν περάσει από το μυαλό να βρεις κάποιον να σε αγαπήσει πραγματικά;
Εγώ έχω ζήσει μόνη, αλλά τώρα ζω με τους γονείς μου. Ντεμί ΜΠΙΝΓΚΟ. Εκείνος, που το βάθος του χρόνου έχει αποδείξει ότι είναι ερωτευμένος και μ'αγαπάει και είναι και αμοιβαίο, ζει μόνος. Αστεφάνωτη θα μείνω? Oh shit.
Πράγματι είσαι μία “παράλογα κακή φίλη” διότι ενώ η μητέρα του γκρινιάρικου τέκνου έκανε την υπέρτατη προσπάθεια για να μη σε θίξει προσωπικά -αλλά και για να μην χαλάσει η διάθεση της παρέας- εσύ αμφισβητείς τις αντιλήψεις της ...και εξηγούμαι:Ένα μικρό παιδί βρίσκεται στο τραπέζι όπου έχουν βγει για καφέ η μητέρα του και δύο φίλες της, η ώρα περνά, το παιδί βαριέται τη ζωή του, συνεπώς αρχίζει να γκρινιάζει και είναι ανήσυχο, ω! τι πρωτότυπο (...εκτός κι αν το μπουκώσατε παγωτό με ξηρούς καρπούς και το έπιασε η κοιλιά του ή κάτι τέτοιο, ας προσέχατε).Μπαααααααααααμ! Εσύ κάνεις την ερώτηση: "Μα, τι έπαθε τώρα τούτο καλέ;" …Ε λοιπόν, η καλή σου φίλη απαντά προσπαθώντας να συγκαλύψει την βαρεμάρα του παιδιού, που θα χάλαγε την ωραία ατμόσφαιρα, και η τρίτη της παρέας (η έγκυος) απλώς συνηγορεί, για να κάνει πιο πειστική την υπόθεση! Και εσύ όχι μόνο ρωτάς άκαιρες ερωτήσεις, αμφισβητείς και τις απαντήσεις, που γίνονται λόγω τάκτ.Αίσχος, έχω θυμώσει!
Κι εγώ άμα βγω με τη μαμά μου και τις φίλες της και μ' έχουν γραμμένη για καμιά ώρα, θα παίξω με το κινητό της, θα δοκιμάσω ό,τι βουτήματα μας φέρουν με τον καφέ, θα πάω σε κανά διπλανό τραπέζι να μου τσιμπήσουν το μάγουλο, και τελικά, ένα μάτιασμα θα το πάθω.