ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι κοπέλα, γυναίκα βασικά πια.. κάτω των τριάντα. Πολλά χρόνια σε σχέση. Δεν θυμάμαι τον εαυτό μου πριν από εκείνον. Κυριολεκτικά. Τον γνώρισα κοριτσάκι. Κάναμε σχέση αλλά δεν καταφέραμε να μείνουμε μαζί ποτέ λόγω της δουλειάς του. Αυτός έχει μια δύσκολη οικογένεια. Από αυτές που οι αμαρτίες των γονέων παιδευουσι τα τέκνα κι εδώ συγκεκριμένα το τέκνο που εγώ ερωτεύτηκα. Με τα πολλά...Φτάνει η ώρα αυτός να αρρωστήσει πολύ. Εγώ φυσικά κατά πάνω του!. Κι εκεί άρχισα να διαπιστώνω την πραγματική διάσταση του "πόσο προβληματική οικογένεια έχει". Βλέποντας κι εκείνον να το διαπιστώνει πιο έντονα, απέκτησα την ελπίδα πως θα αρχίσει να αποκόβει. Όχι να αποκοπεί τελείως αλλά να απογαλακτιστει όπως πρέπει να το κάνει ένας άντρας της ηλικίας του για να ξεκινήσει να κάνει τη δική του ζωή, αν οχι οικογένεια.Μέσα σε όλη αυτήν την κατάσταση αναπόφευκτα και ευτυχώς ήρθαμε πιο κοντά κι αποφασίσαμε να κάνουμε το επόμενο βήμα. Σιγά σιγά!Τώρα βρίσκεται σε φάση ανάρρωσης. Σε γενικές γραμμές του έχω εκφράσει πολύ ελαφριά τα παράπονα μου σχετικά με τους δικούς του εφόσον η στάση τους επηρέαζε άμεσα κι άσχημα εμενα. Περάσαμε μια φάση όπου μέλη της οικογένειας του μου επιτέθηκαν λεκτικά επειδή είχαμε μια διάσταση απόψεων πάνω σ' ένα άσχετο ζήτημα. Μάλιστα όταν δεν ήμουν μπροστά, του πρότειναν να χωρίσουμε και του έβαλαν λόγια για μένα πολύ πικρα κι άδικα. Εγώ προφανεστατα πια ΚΟΥΡΆΣΤΗΚΑ να ασχολούμαι με την οικογένειά του και τις παραξενιές του καθενός τους. Ωστόσο καταλάβαινα με το πέρασμα του χρόνου από μισολογα του δικού μου, πως άρχιζε να τους δικαιολογεί έναν προς έναν. Αυτός ο θυμός που είχε έδωσε τη θέση του στην αμέριστη κατανόηση προς το πρόσωπο τους αγνοώντας αν την αξίζουν ή όχι!Εκείνος σε γενικές γραμμές έχει αντίληψη του τι συμβαίνει γύρω του αλλά βλέπω πως είναι συναισθηματικά εγκλωβισμένος σε νοσηρό επίπεδο με τους δικούς του . Όταν του εξηγώ πως κάποια πράγματα δεν είναι φυσιολογικα να γίνονται δείχνει να καταλαβαίνει. Πραγματικά το πιστεύω πως δεν ξέρει πως είναι μια φυσιολογική οικογένεια. Ακριβώς γι αυτό έρχεται σε δύσκολη θέση, αλλά δυστυχώς εσωτερίκευει τη στεναχώρια του. Θέση ξεκάθαρη δεν παίρνει μπροστά τους απλά έχει εμφανή την προτίμηση του προς τα εκεί με το εξαιρετικά αστείο προσχημα ότι είναιμεγάλοι άνθρωποι κ θέλουν βοήθεια ενώ ούτε μεγάλοι είναι ούτε βοήθεια χρειάζονται. Απλά ΠΟΤΈ δεν είχαν ενεργό γονεϊκό ρόλο και πατάνε στην ψυχοπονια του δικού μου ακόμα κι ενώ είναι άρρωστος. Ενώ μου αναγνωρίζει πως έχω τα χίλια δίκια και πως αν ήταν άλλη θα έφευγε, στην πράξη κάνει πράγματα που με αφήνουν έξω από τη ζωή του και αποφασίζει διάφορα χωρίς εμένα. Σα να μην τον νοιάζει (-ω) ρε παιδί μου! Σα να μην ξέρει τι θέλει ή τι να κάνει. Σα να θέλει να κρατήσει ισορροπίες ενώ πραγματικά ΔΕΝ είναι εφικτό.Ήρθε μια μέρα λοιπόν πού ξέσπασε. Αφού έγινε η παρεξήγηση με τα μέλη της οικογένειας του και φανερά πια, προσβεβλημένη μάζεψα τα πράγματά μου εν εξαλλω κι απομακρύνθηκα από το σπίτι μας αφού ο ίδιος ουδέποτε με υποστήριξε(κάτι που μετάνιωσε, αλλά όπως σας εξήγησα μιλάμε για νοσηρότητα), ήρθαμε λίγο πιο κοντά μετά από μέρες. Ενα απόγευμα μου είπε ξαφνικά πως δεν αντέχει άλλο διενέξεις και τσακωμούς (που να πω εδώ πως εγώ ουδέποτε προκάλεσα κάτι από αυτά σεβόμενη την κατάσταση του, αλλά με το τελευταίο έφτασε ο κόμπος στο χτένι) και πως θα προτιμούσε όλο αυτό να το περνάει μόνος του παρά να συμβαίνουν όλα αυτά και πως είναι τόσο στεναχωρημένος που τελικά νιώθει πως δεν θα γιατρευτεί και θα υποτροπιάσει (!!!!!) Η αλήθεια είναι πως πρέπει να έχει πολύ καλή ψυχολογία. Ωστόσο με τη στάση του σαν να ήθελε να μου φόρτωσει ενοχές πως ίσως είμαι υπαίτια αν όντως υποτροπιάσει, ενώ στην πραγματικότητα οι μόνοι που δημιουργούν προβλήματα είναι οι δικοί του και σε αυτούς κάνει...τουμπεκί. Και μιλάμε για έναν άνθρωπο που πέρασε πολύ δύσκολα και δεν ξέσπασε ούτε δευτερόλεπτο, αλλά ξέσπασε τώρα και σε μένα.Αυτό με σόκαρε αφού μέχρι εκείνη τη στιγμή η λογική έλεγε πως εγώ έπρεπε να είμαι η θιγμένη της υπόθεσης. Προσωπικά αναγνωρίζω πως χρειάζομαι άμεσα ψυχολογική βοήθεια αφού έπιασα το μυαλό μου να φτάνει πια σε ακραίες σκέψεις καθότι έχω εγκλωβιστεί σε έναν φαύλο κύκλο γιατί δυστυχώς δεν μπορώ να εκφράσω ξεκάθαρα τη θέση μου στον καθένα τους!!! Γιατί αν το κάνω μπορεί η ψυχολογία του να μην σηκώσει τέτοιο δριμύ κατηγορώ που κρύβω μέσα μου. Το τελειωτικό και Μ αυτό θα κλείσω τη μακρυγορια μου, ήρθε τις προάλλες που, ενώ είχαμε συζητήσει να αγοράσουμε από κοινού ένα αμάξι, αποφάσισε να δώσει ό,τι λεφτά έχει και να πάρει ένα αμάξι από κοινού με τον αδελφό του με σκοπό να το έχουν οικογενειακά, αλλά και εμείς. Κι είχε αυτονόητο ότι εγώ θα δεχομουν τέτοια απόφαση ενώ στην ουσία είχαμε συμφωνήσει κάτι διαφορετικό. Κι εκτός αυτού πως θα μοιραζόμαστε το ίδιο αμάξι με την οίκογενεια του ( ενώ ζούμε μια ώρα μακριά) και μάλιστα με τα μισά λεφτά του αδελφού του, ο οποίος δεν με συμπαθει ΚΑΝ από την ώρα που με γνώρισε. Δεν σκέφτεται καν ότι εγώ έρχομαι σε δύσκολη θέση ή ότι μπορεί να θέλω να βάλω λεφτά κι εγώ για το αμάξι μας ή οτι δικαιωματικά μπορεί να τη βαρεσει στον αδερφό του και να πει πως εφόσον εβαλε τα μισά ότι θέλει το μερίδιο του είτε σε χρήση είτε σε χρήμα αν δεν τα βρουν. Κι εγώ; Εγώ να βρω αλλα λεφτά κ να πάρω άλλο αμάξι; Αλλά εμείς υποτίθεται πως θα ξεκινούσαμε, εμμμ, την κοινή μας ζωή.... Εμμμ, ποια κοινη και ποια ζωή; Δυστυχώς, απλά μου ανακοίνωσε την απόφαση του. Κι εγώ, που πάντα υπήρξα λαλιστατη, αυτήν τη φορά σιώπησα εντελώς... Στέρεψα. Και θύμωσε πολύ, για αυτό τελικά του είπα να κάνει ότι θέλει με τα λεφτά του. Μια κοινή ζωή που ο καθένας κάνει ΌΤΙ θέλει αρκεί να είναι οπλισμένος με αδιαφορία προς τους τρίτους, υπομονη και λεφτά.Κινούμαι μεταξύ φθοράς κι αφθαρσίας πια.Η ερώτηση μου είναι, κάνω υπομονή μέχρι να βεβαιωθω ότι η υγεία του σταθεροποίηθηκε και του ανακοινώνω πως χωρίζουμε μένοντας μέχρι τότε σε μια σχέση που μου καταστρέφει κυριολεκτικά κάθε ψήγμα της ψυχικης μου ηρεμίας ή χωρίζω γνωρίζοντας ότι μπορεί αυτή η απόφαση να του καταρρακωσει την υγεία και να οδηγηθεί με μαθηματική ακρίβεια εκεί που δεν μπορώ ούτε να ξεστομίσω;Δεν περιμένω απόλυτοτητες, αρκεί μια φιλική συμβουλή φυσικά... Ένα ηλεκτρονικο χτυπημα στην πλάτη.ευχαριστώ...