Πολλοί μιλάνε για ωραίες ταινίες και υπέροχες ερμηνείες αλλά για μένα ακόμα και οι κακές ταινίες έχουν μια ιδιόμορφη γοητεία, δημιουργούν μια ακατανόητη έλξη για το μέτριο, το επιτηδευμένο, το kitsch.
Όσο ενδιαφέρον είναι να ξέρει κάποιος γιατί πέτυχε μια ταινία, άλλο τόσο ενδιαφέρον είναι να γνωρίσει γιατί απέτυχε κάποια άλλη, ώστε να αποφύγει τραγικά λάθη. Μια τέτοια ταινία που απογοήτευσε κοινό, κριτικούς ακόμα και τους ηθοποιούς που συμμετείχαν σε αυτήν, είναι η ταινία του 1992, 'Christopher Columbus: The Discovery'.
Η ταινία μνημονεύεται ακόμη για την απόλυτη αποτυχία της, όχι μόνο για τις μέτριες ερμηνείες και την άνευρη σκηνοθεσία, αλλά κυρίως γιατί είχε όλα -μα όλα- τα εφόδια, για εκείνη την εποχή, να πετύχει.
Ο χρόνος προβολής της ταινίας συνέπιπτε με την επέτειο 500 χρόνων από την ανακάλυψη της Αμερικής, οπότε λογικά σκεπτόμενοι οι παραγωγοί (πατέρας και υιός Alexander και Ilya Salkind - γνωστοί κυρίως για τα Superman franchise στη δεκαετία του '80) αποφάσισαν να επενδύσουν στο 'Christopher Columbus: The Discovery' και οι θεατές - για λόγους επετειακούς και μόνο - θα γέμιζαν τους κινηματογράφους.
Για να σιγουρέψουν την επιτυχία της ταινίας προσέλαβαν τον έμπειρο σκηνοθέτη John Glen, ο οποίος έχει σκηνοθετήσει τις περισσότερες από κάθε άλλον ταινίες 'James Bond' - 5 στον αριθμό. Για τα κείμενα της ταινίας ήταν υπεύθυνοι ο Mario Puzo, πασίγνωστος για την τριλογία του θρυλικού ‘The Godfather' και ο John Briley που έχει κερδίσει Όσκαρ για την βιογραφική ταινία 'Gandhi'.
Πέρα από ένα έξοχο director team, μια ταινία χρειάζεται και σπουδαίους ηθοποιούς. Οι παραγωγοί δεν σκέφτηκαν τα έξοδα και προσέλαβαν τον τιτάνα της υποκριτικής (αλλά και της παραξενιάς) Marlon Brando καθώς και τον πασίγνωστο τηλεαστέρα των 80's Tom Selleck. Αν και δεν έκατσε για τον πρωταγωνιστικό ρόλο ο Timothy Dalton, ωστόσο ο Georges Corraface (Τι παράξενη απόδοση του 'Χωραφάς', τρόμαξα να το γνωρίσω! μα Corra-face; ) ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα και έπαιξε τον Κολόμβο, ενώ στα credits της ταινίας υπάρχουν ονόματα που ξεχειλίζουν από ταλέντο όπως του Benicio Del Toro και της Catherine Zeta-Jones.
Όλα λοιπόν τα παραπάνω στοιχεία συνηγορούν ότι η ταινία έχει την επιτυχία στο τσεπάκι της και ότι τουλάχιστον θα βγάλει τα λεφτά της. Με τέτοια μεγάλα ονόματα στην παραγωγή, στην σκηνοθεσία, με τέτοιους πασίγνωστους ηθοποιούς και με μία ιστορική ταινία που υποτίθεται ενδιαφέρει όλους τους Αμερικανούς, είναι δυνατόν να αποτύχει; Και όμως ναι, είναι δυνατόν!
[ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΤΡΕΪΛΕΡ]
Οι παραγωγοί Salkind πέρασαν τον περισσότερο χρόνο της παραγωγής στα δικαστήρια από πρώην συνεργάτες που είχαν προσλάβει για την ταινία - μεταξύ των οποίων και ο Ridley Scott, ο οποίος τελικά σκηνοθέτησε την ίδια χρονιά το ανταγωνιστικό '1492: Conquest of Paradise'. Ο Brando, πιστός στις ιδιορρυθμίες του, πήγαινε όποτε γούσταρε στα γυρίσματα, ενώ η ερμηνεία του στο έργο ανταγωνίζεται με του Selleck ως η πιο αδιάφορη και 'χάρτινη’ που εμφανίστηκε ποτέ σε ιστορική ταινία.
Αποτέλεσμα όλου αυτού του «κακού κάρματος» είναι να πατώσει η ταινία εισπρακτικά (δαπανήθηκαν 40 εκατομμύρια δολάρια ενώ οι εισπράξεις ήταν μόνο 8 εκατομμύρια στην Αμερική!), η σχέση των Alexander και Ilya Salkind να διαταραχτεί σοβαρά προκαλώντας ενδοοικογενειακό πρόβλημα, με τον Ilya να δηλώνει σε εφημερίδα ότι 'Tο ξέρω, μετά από αυτό, δεν θα ξανακάνω ποτέ πια άλλη ταινία’.
Το μόνο «ευχάριστο» για το 'Christopher Columbus: The Discovery' είναι ότι θριάμβευσε στα 'Χρυσά Βατόμουρα’ του 1993, έχοντας συνολικά 6 υποψηφιότητες (χειρότερης σκηνοθεσίας, σεναρίου, πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού, φωτογραφίας, β' ανδρικού ρόλου) ενώ ο Tom Selleck κέρδισε δίκαια το χρυσό βατόμουρο για την ερμηνεία του ως βασιλιάς Φερδινάνδος. Αργότερα σε συνέντευξη του στο Late Late Show θα παραδεχτεί ότι δέχτηκε τον ρόλο, μόνο και μόνο για να βρεθεί κοντά στον Marlon Brando.
Συμπέρασμα: Τα μεγάλα ονόματα δεν φτάνουν πάντα για να κάνουν μια σπουδαία ταινία, για αυτό και όταν ένα κινηματογραφικό έργο καταφέρνει να μεταφέρει στους θεατές την δύναμη του και να τους γοητεύσει, είναι καλό να εκτιμάμε την δουλειά που γίνεται και το γεγονός ότι μια ομάδα διαφορετικών ανθρώπων και ειδικοτήτων καταφέρνει να δημιουργήσει το κατάλληλο μείγμα που θα υποστηρίξει σωστά και ιδανικά μια ταινία.
ΥΓ. Θα ήθελα να δω και άλλους να αναφέρουν παρόμοια 'epic fail’ ταινιών, αφού όλοι έχουμε χάσει ώρες από την ζωή μας στην παρακολούθηση πολύ κακών ταινιών – που όμως συνεχίζαμε να τις βλέπαμε μέχρι τέλος με το σκεπτικό ότι ‘δεν μπορεί, μετά θα φτιάξει’... (Ε, δεν έφτιαχνε σχεδόν ποτέ...)
----
*Ευχαριστώ τον Κωνσταντίνο Βολανη.
Όποιος θέλει ας μου γράψει για την χειρότερη ταινία που είδε ποτέ >> [email protected]
σχόλια