Μετράς. 1,2.
Το αγόρι αγαπάει το κορίτσι, το αγόρι αποκτά το κορίτσι.
Λάθος.
Μετράς. 1,2,3.
Το αγόρι αγαπάει το κορίτσι, αποκτά το κορίτσι, χάνει το κορίτσι.
Για κάθε κομμάτι ευτυχίας, υπάρχει και ένα κομμάτι δυστυχίας. Αν δεν περιγράψεις και τα δύο, δεν έχεις πει όλη την ιστορία.
Μπορείς να σταματήσεις να μετράς μόνο στο Νο1.
Έρχεται μια μέρα που καταλαβαίνεις πως δεν χρειάζεται να καθοδηγεί την ζωή σου το σύμπαν.
Ερωτεύεσαι το λάθος κορίτσι, διαολοστέλνεις την μοίρα και δεν δέχεσαι τα σχέδιά της για σένα.
Εννοείται πως αυτό πονάει αλλά είναι ένα μικρό τίμημα,για να ζήσεις και να πεθάνεις με τους δικούς σου όρους.
Αλλά ζεις για να μετράς μόνο μέχρι το Νο1.
Με τους δικούς σου όρους ωστόσο.
Και κάπου εκεί ίσως καταλάβεις.
Αρχίζεις να μετράς.
1) Υπάρχει κάποια ξεχωριστή στην ζωή σου που δεν μπορείς να μην την σκέφτεσαι. Είναι διαφορετική από όσες έχεις γνωρίσει. Έξυπνη, αστεία, όμορφη. Και μόνο που είναι στην ζωή σου, σου φέρνει αναστάτωση που σε κρατάει ξύπνιο όλη την νύχτα. Όταν σκέφτεσαι σε ποιόν μπορείς να μιλήσεις γι' αυτό, το μόνο πρόσωπο που σου ´ρχεται εκείνη την ώρα στο μυαλό, είναι εκείνη. Γιατί για εκείνη νιώθεις έτσι.
Εύχεσαι να υπήρχε ένα κουμπί. Μια μικρή παύση μέχρι να αποφασίσεις.
Συνεχίζεις το μέτρημα.
2) Της μιλάς. Καταλαβαίνεις πως νοιαζόσαστε ο ένας για τον άλλον και πιστεύεις πως θα είναι έτσι και μετά από χρόνια. Είναι δική σου. Σκέφτεσαι πως δεν γίνεται να πληγωθείς από κάτι που είναι κομμάτι σου. Το κακό όταν μετρήσεις μέχρι το δύο είναι ότι δεν επιτρέπεται να σταματήσεις να μετράς.
3) Εύχεσαι να μην την είχες επιλέξει ποτέ.
Να έμενε πάντα αυτό που θα κοίταζες, θα λαχταρούσες κ θα ονειρευόσουν.
Και κυρίως αυτό που δεν θα σε πλήγωνε ποτέ.
Τα ρίχνεις όλα σε σένα.
Αναρωτιέσαι πάλι τι λάθος κάνεις.
Φοβάσαι πως είσαι δειλός, πως υποχωρείς.
Όμως κάνεις το σωστό.
Μοιάζεις να είσαι άρρωστος,όμως έχεις πάρει μια απόφαση.
Σου λείπει.
Κυρίως όμως έχεις διαολοστείλει την μοίρα, δεν έχεις δεχτεί τα σχέδια της για σένα.
Ζεις και πεθαίνεις με τους δικούς σου όρους.
Κι ας χρωστάς λίγο πόνο.
Ένα μικρό τίμημα.
