Από μικρούλα αντιμετώπιζα μια τεράστια δυσκολία και αυτή ήταν η εξής: δεν μπορούσα με τίποτα να κατανοήσω το κονσεπτ του "δεν μπορείς ποτέ να έχεις τους πάντες ικανοποιημένους, ό,τι και αν κάνεις, όσο σκληρά και αν προσπαθήσεις".
Και όμως μου φαινόταν αδιανόητο και μέχρι προσφάτως σχετικά ήμουν τόσο σίγουρη πως μπορούσα να αποδείξω το αντίθετο που έφτανα σε σημείο να βάζω τον εαυτό μου όχι σε δεύτερη αλλά σε τριακοστή τέταρτη μοίρα. Στην πραγματικότητα είναι
ένας κακός, φαύλος κύκλος.Όχι, δεν ονομάζεται αλτρουισμός αυτή η "επικίνδυνη" συνήθεια. Είναι κάτι πολύ χειρότερο και πάνω από όλα.. μάταιο.
Το να προσπαθώ να κάνω τους ανθρώπους χαρούμενους, να τους ευχαριστώ με κάθε τρόπο, πάντα μου έβγαζε απόλυτο νόημα. Ήταν κάτι σαν αυτοσκοπός. Και αυτό γιατί όταν κατάφερνα να ικανοποιήσω τα θέλω κάποιου και τον έβλεπα να χαμογελά ένιωθα με τη σειρά μου μια πληρότητα, μια αυθεντική ικανοποίηση και χαρά. Ο ένας άνθρωπος όμως έγινε δύο, οι δύο τρεις, οι τρεις τέσσερις και έφτασαν να είναι πολλοί. Και μέσα σε αυτό το πλήθος και τα θέλω του (ή μήπως να πω καλύτερα, τα καπρίτσια του;) άρχισα να χάνω αυτό που είχε πραγματικά αξία. Εμένα.
Άρχισα να το καταλαβαίνω αυτό πρόσφατα. Όλο αυτό μου είχε στοιχίσει. Να προσπαθώ πάντα να κάνω το σωστό. Να μην σκέφτομαι πολλές φορές τι θέλω εγώ αλλά πρώτα τι επιθυμεί ο άλλος για να μην του χαλάσω χατίρι. Να σπεύσω να λύσω κάθε διαφορά, κάθε παρεξήγηση, πραγματική ή (τις περισσότερες φορές) φανταστική. Όλος αυτός ο "συρφετός" με έκανε να αδιαφορήσω για εμένα, να με ξεχάσω. Και αυτό είναι ένα από τα χειρότερα που μπορεί να πάθει ο οποιοσδήποτε άνθρωπος εκεί έξω που τρέφει σεβασμό για αυτό που είναι.
Είναι βέβαια λίγο οξύμωρο γιατί και μόνο που γράφω κάι τέτοιο νιώθω τύψεις. Γιατί ειλικρινά με γεμίζει να κάνω τους γύρω μου χαρούμενους, όσο τίποτα άλλο. Το πρόβλημα είναι στον διαχωρισμό όσων αξίζει να χαλαστείς και να χαλάσεις χρόνο και όσων όχι. Και είμαι σίγουρη πως και εσύ το κάνεις αυτό το λάθος. Δεν μπορείς να διακρίνεις και καταλήγεις να ξοδεύεις χρόνο και ουσία σε άτομα που δεν αξίζουν ούτε δευτερόλεπτα σπατάλης από τη σκέψη σου. Πρέπει όμως να σταματήσεις και να το πάρεις απόφαση πως αυτός που πρέπει πάντα να βάζεις πάνω από όλους και από όλα είσαι ΕΣΥ.
Είναι κάτι παραπάνω από οκ να σε θεωρείς προτεραιότητα, εσένα και την ευτυχία σου. Στο κάτω κάτω, η ζωή είναι ένας διαγωνισμός, σε κάθε της πτυχή, και το "είναι" σου πρέπει να επενδύεται σε εσένα. Όσο τέλειος και αν προσπαθήσεις να είσαι, όσα χατίρια και αν τους κάνεις ποτέ μα ποτέ δεν θα τους ευχαριστήσεις όλους. Γιατί απλά δεν μπορείς να το κάνεις, είναι ακατόρθωτο. Μπορείς φυσικά να προσπαθήσεις και να αποτύχεις- παταγωδώς. Ορισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να ικανοποιηθούν ό,τι και αν τους προσφέρεις και πολλές φορές δεν μπορούν καν να σου πουν το λόγο. Βλέπεις η λογική των περισσότερων πάει όντως στα βουνά.
Μην σκας. Πάντα θα υπάρχει κάποιος να σου παραπονιέται ακόμη και αν ουδέποτε ζήτησες τη γνώμη του. Αυτό όμως είναι και το καλό με τις διάφορες γνώμες εκεί έξω, είναι απλά γνώμες και όχι γεγονότα. Άσε να μπαίνουν από το ένα αυτί και να βγαίνουν από το άλλο. Οι μισοί από όσους τις εκφράζουν δεν θα ήταν καν διατεθειμένοι να σε βοηθήσουν ή να σου σταθούν ή να σε ακούσουν όταν έχεις τις μαύρες σου. Εσένα γιατί να σε απασχολήσει εάν θα είναι ικανοποιημένοι ή όχι; Ξέρεις, οι περισσότεροι άνθρωποι από αυτούς που μας κάνουν να θέλουμε να τους κρατάμε ευχαριστημένους θεωρούν πως είναι ανώτεροι από εμάς και πως αξίζουν τέτοιου είδους μεταχείριση από μέρους μας, όταν στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρονται ούτε στο ελάχιστο.
Ο καθένας εκεί έξω έχει την δική του καθημερινότητα, την δική του αλήθεια. Όλοι θέλουν να είναι "πρωταγωνιστές" της δικής τους ιστορίας και γι'αυτό αποζητούν και προσοχή. Η ζωή όμως έχει να σου προσφέρει πολλά παραπάνω όταν αποφασίσεις να παίξεις με τους δικούς σου κανόνες και όχι με ενός άλλου. ταΐζοντας το "εγώ" του. Δεν θέλω να με παρεξηγήσεις όμως. Όταν στα λέω όλα αυτά δεν σκοπεύω να σε κάνω ένα εγωιστικό γουρούνι που κοιτάει μόνο την πάρτη του.
Να νοιάζεσαι και να θες να χαροποιείς τους ανθρώπους. Γιατί οι άλλοι πάντα θα αποτελούν ένα αναπόσπαστο κομμάτι αυτού που ήσουν, που είσαι και που θα γίνεις. Μάθε μόνο να έχεις μέτρο. Να μην ανησυχείς συνεχώς για το "τι είπαν οι άλλοι". Οι άλλοι πάντα θα λένε αλλά έσυ έχεις με σημαντικότερα πράγματα να ασχοληθείς. Το αγαπημένο χόμπι των ανθρώπων, εξάλλου, είναι η αντιπάθεια και η κακία προς τους άλλους. Να το θέσω και πιο αστεία αν θες. Ο Σωκράτης πέθανε λόγω των haters του μιας και αρνήθηκε να αποδεχθεί την βλακεία τους. Αντί να σου χαλάνε τη μέρα οι δικοί σου, απλά σταμάτα να νοιάζεσαι για αυτούς. Οι περισσότεροι δεν έχουν καμία σημασία για τη ζωή σου, ενώ πολλοί που έρχονται σε αυτή αποδεικνύεται πως είναι πολύ καλύτερο όταν φεύγουν. Να νοιάζεσαι για όσους έχουν αξία και να απομακρύνεις τα τοξικά, για εσένα, άτομα, τα οποία σε απομακρύνουν από τους στόχους σου, που σε θυμώνουν, σε στεναχωρούν, σου λένε ψέμματα.
Και να θυμάσαι πάντα ένα πράγμα. Όσοι σε αγαπούν πάντα θα είναι ικανοποιημένοι με το να είναι δίπλα σου όταν εσύ θα είσαι απλά ο εαυτός σου. Σε αγαπούν γιατί είσαι αυτό που είσαι. Και όσοι προσπαθούν να σε αλλάξουν και να σε πείσουν να υπακούς στους κανόνες τους απλά δεν ξέρουν να εκτιμήσουν το υπέροχο άτομο το οποίο είσαι. Άστους να χάνουν.
σχόλια