Ζούμε σε δύσκολες εποχές.Αυτό το ξέρουν και τα χαλίκια.
Τα προβλήματα πάντα είναι σε κύκλους.Δίνουν ενέργεια το ένα στο άλλο.
Οικονομικά-κοινωνικά-ηθικά-υπαρξιακά-υγείας κοκ.Όλα πολιτικά στη ρίζα τους και ανθρώπινα.
Προσωπικά, βλέπω παντού σαπίλα να με πλακώνει και προσπαθώ με αυθυποβολή και θετικότητα να ομορφαίνω το μικρόκοσμό μου-και όσο μπορώ και των ανθρώπων που έρχομαι σε επαφή.Και ενώ με πνίγουν πολλές σκέψεις που θα ήθελα να αναλύσω,θεωρώ πως αυτό είναι σκόπιμο σε προφορικές κουβέντες, στο ζωντανό,όχι απο εδώ.
Επιλέγουμε τους κόσμους μας, βλέπεις.Και είναι δύσκολο να είμαστε πιστοί σε αυτούς.
Επιλέγω να είμαι θετική, να μιλάω σε ανθρώπους που έχουν διάθεση να διαβάσουν αυτά που τους γράφω και όχι να βγάλουν τη μιζέρια τους.(Προτιμώ το ρομαντισμό και το χιούμορ σας)
Και πιστεύω ότι ο μόνος τρόπος να πολεμήσουμε τις μιζέριες μας είναι να βάλουμε καλά στην ψυχολογία μας τη θετικότητα.Τί μπορείς να κάνεις εσύ για τον άλλο;Τί χρειάζεσαι εσύ;
Οι λύσεις, όπως και τα προβλήματα είναι πάντα ανθρώπινα.
Εψαχνα όλο το βράδυ να δω που μπορώ να βρω κάτι παλιές φιγούρες παιχνιδιών -γιατί έχω μεγάλο έρωτα- και σκεφτόμουν πόσοι άνθρωποι πετάνε στα σκουπίδια αυτά που εγώ θα προσκυνούσα.Οι γονείς μου άραγε δεν τα πέταξαν μη έχοντας ιδέα το πόσο σημαντικά είναι για μένα;
Και αντίστοιχα.Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν χώροι που μπορείς να δώσεις πράγματα που δεν θέλεις πια και να πάρεις ενδεχομένως πράγματα που κάποιος άλλος δεν ήθελε.
Πώς; Ρώτα κάποιον φίλο σου αν τα θέλει ή βάλ'τα σε ένα κουτί με ένδειξη ότι ''ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ'' έξω από το σπίτι σου/σε κάποιον δημόσιο χώρο ή βάλε αγγελία πως χαρίζεις κάτι ή πηγαινέ τα κάπου που πιστεύεις ότι χρειάζονται.Από τα πιο σημαντικά στα λιγότερο.Από ένα μπουκάλι γάλα που περισσεύει, μια ζακέτα που δε φοράς πια, ένα πάπλωμα που βρίσκεται στην αποθήκη μέχρι παλιά κόμικ και μανταλάκια.
Δωσε χαρά σε έναν άλλο άνθρωπο και νιώσε κι εσύ καλύτερα.Βοήθησε στο να λυθεί ένα πρόβλημα.Είναι απλό.Με πιάνει ο καημός όταν αναλογίζομαι πόσο εύκολα θα λύνονταν όλα αν υπήρχε λιγότερο συμφέρον και περισσότερη συνείδηση στη μέση.Αχ.Σκεφτείτε το.
Κάνω θερμή παράκληση σε όλο τον κόσμο να κάνει το κλικ στο μυαλό του και να σκεφτεί πως δεν είναι όλα τα πράγματα για παράπονο, υπάρχουν άνθρωποι με σοβαρότερα προβλήματα από τα δικά μας (έστω όσων έχουν πρόσβαση και διαβάζουν αυτό το κείμενο) και στην τελική είναι στο χέρι του καθενός να προσφέρει λύση στο συνολικότερο πρόβλημα για το οποίο διαμαρτύρεται.
Το σκουπιδάκι το δικό σου είναι θησαυρός για τον άλλο- ακόμα και να μην στο λέει.
Όχι για μια θέση στον παράδεισο ή καθαρότερη συνείδηση αλλά κυρίως για να δούμε κανένα χαμόγελο παραπάνω στους δρόμους.
Υ.Γ: Αύριο θα γεμίσω το Βερολίνο με αγκαλιές και σκιτσάκια μου, αφού είναι το μόνα που έχω αυτή τη στιγμή και θα αρχίσω να ελπίζω πως κάποιος θα με σκεφτεί και θα μου δώσει κανένα παλιό του παιχνιδάκι που έχει στις αποθήκες.
Ευτυχία Ιωσηφίδου
http://eytyxia13.blogspot.gr/
