Τελικά η τέχνη γίνεται για το χρήμα ή για την δόξα; Η είναι κάτι άλλο; Δυστυχώς τα λεφτά έχουν αλλοτριώσει τον άνθρωπο σε τρομακτικό βαθμό, μπορεί για να τα αποκτήσει να φτάσει σε σημεία που δεν φανταζόταν ούτε ο ίδιος όταν ξεκινούσε την καλλιτεχνική του πορεία και όλο αυτό πράττεται διότι η τέχνη έγινε επάγγελμα. Όλοι είναι επαγγελματίες και εκεί είναι η ένσταση μου. Ο ποιοτικός καλλιτέχνης παραμένει πάντα χομπίστας. Εμφανίζεται όταν έχει κάτι να πει με το έργο του διότι δεν βιοπορίζεται από αυτό. Τώρα αν τα έργα του έχουν τόσο μεγάλο αντίκτυπο στην κοινωνία και καταφέρει να βγάλει χρήματα, καλώς να έρθουν.
Όλα γίνονται κατά παραγγελία, παίρνει η εταιρία τον συνθέτη και τον στιχουργό και του ζητά δέκα τραγούδια για το cd του τάδε. Καμία σημασία δεν έχει αν έχουν έμπνευση οι δημιουργοί ή αν έχουν κάτι να δώσουν, είναι ''αναγκασμένοι'' να γράψουν. Θα ντρεπόμουν να ήμουν μουσικός, να έχω μεγαλώσει με άλλου είδους ακούσματα και στον βωμό του χρήματος(ενώ κάλλιστα μπορώ να βρω μια άλλη δουλειά) να ερμηνεύω ή να γράφω ότι ανοησία υπάρχει για να δηλώσω παρών. Δεν είναι επάγγελμα η τέχνη. Όταν ερμηνεύεις ζωγραφίζεις την ψυχή σου σε λευκό πίνακα δεν πουλάς φτηνά το κορμί σου. Αν αυτό λέγεται δημιουργία έχουμε χάσει λίγο την αισθητική μας. Η τέχνη δεν είναι για πούλημα είναι τρόπος έκφρασης. Δεν ζεις από αυτό υλικά, ζεις πνευματικά. Με αυτόν τον τρόπο σκέψης και δημιουργίας, έχουμε καταντήσει να μην έχουμε τι να ακούσουμε, είναι τόσο άρπα κόλλα η κατάσταση που το να βρεις διαμάντι στα σκουπίδια που ηχογραφούνται είναι σαν να ψάχνεις θέση παρκινγκ στο Χαλάνδρι Σάββατο βράδυ.
Τα σκουπίδια αυτά είναι ¨υποχρεωμένος¨ ο τραγουδιστής να τα εκτελέσει, ακόμα και να μην του αρέσουν ιδιαίτερα. ¨πρέπει¨ να τα πει για να πληρωθεί και για να καλύψει τον ναρκισσισμό του αφού μέσω αυτών θα αρχίσει να τον μαθαίνει το κοινό. Τώρα θα μου πείτε για ποιο κοινό μιλάμε; Έλα ντε; Πάντα ακούς την ατάκα ¨Το κοινό είναι ο καλύτερος κριτής¨;
ΛΆΘΟΣ. Είναι αυτός που σε πληρώνει και θα αποφασίσει για την ύπαρξή σου. Άλλο το ένα άλλο το άλλο. Το κοινό ως επί το πλείστων είναι άσχετο, πράγμα λογικό γιατί ελάχιστοι έχουν μουσική παιδεία, για αυτό άλλωστε μπορεί να κάνει καριέρα στη Ελλάδα ο οποιοσδήποτε.
Αντίστοιχα γεγονότα λαμβάνουν χώρα και στον κύκλο των ηθοποιών οι οποίοι είτε λόγω καλλίγραμμης σιλουέτας, είτε γνωριμιών και συμπαθειών, τους βλέπουμε ακατάσχετα, χωρίς να καταλαβαίνουμε τον λόγο ύπαρξής τους στο καλλιτεχνικό στερέωμα αφού για ταλέντο ούτε λόγος.
Τυχερός λοιπόν όποιος επιχειρεί καλλιτεχνικά στην Ελλάδα διότι λίγοι είναι αυτοί που καταλαβαίνουν τις διαφορές μεταξύ των καλλιτεχνών. Όλα είναι ένα για το μάτι ή το αυτί του θεατή και κλείνω εδώ το κείμενο με τα παράπονα μου για την τέχνη.
σχόλια