Δεν συνηθίζω να γράφω τέτοια posts, αλλά καλό είναι να διαβάζονται που και που για να παίρνουμε και μία διαφορετική γεύση των γεγονότων. Τις προάλλες κάποιοι το άκουσαν και κάποιοι όχι αλλά συνέβη αυτό ->κάνε με κλικ<- .
Με λίγα λόγια το κινηματογραφικό τμήμα των Πανεπιστημιακών ομάδων φοιτητών του Πανεπιστημίου θα πρόβαλλε το Milk σε συνεργασία με την οργάνωση Blender και τα μέλη της τελευταίας έπεσαν θύμα τραμπουκισμού όταν πέρασαν έξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής. Αργότερα την ίδια μέρα έγιναν τηλεφωνήματα, αποδέκτης ενός εκ των οποίων ήμουν και εγώ μιας και είμαι στο λογοτεχνικό τμήμα, όπου βασικά καλούσαν σε συσπείρωση τα μέλη από όλες τις ομάδες για να γίνει μία πορεία περιφρούρησης της αφισοκόλλησης. Και αποφάσισα να πάω γιατί θεώρησα αυτό που έγινε απαράδεκτο.
Εν πάσει περιπτώσει αυτή η πορεία έγινε. Και ενώ στην αρχή ήμασταν μόνο άτομα από τις ομάδες και από την οργάνωση Blender, και ενώ η όλη πορεία προχωρούσε ήρεμα μέσα στην Πάτρα κολλώντας αφίσες και ενημερώνοντας τον κόσμο, όταν φτάσαμε έξω από τα γραφεία της Χ.Α και της Αστυνομίας (που είναι πρακτικά δίπλα το ένα με το άλλο) ψηλά πάνω στην Γούναρη, πολλά άτομα άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα κατά της Χ.Α και των αστυνόμων. Και όταν λέω συνθήματα δεν αναφέρομαι στα light, αλλά σε εκείνα που αναφέρονται σε κρεμάλες. Ποιοι τα φώναξαν όμως; Τα μέλη της οργάνωσης; Οι φοιτητές των πολιτιστικών ομάδων; Η κυρά τασούλα;
Τα φώναξαν αναρχικοί φυσικά, οι οποίοι απλά περίμεναν να φτάσουμε σε εκείνο το σημείο και από εκεί και πέρα απλά φώναζαν συμπαρασύροντας τους άλλους.
Ο προβληματισμός μου τέθηκε αργότερα και το συζήτησα με παιδιά. Πώς είναι δυνατόν να ξεκινάς μία πορεία καταγγέλοντας την τρομοκρατία της μάζας έναντι των λίγων (αυτό που έκαναν οι μισή ντουζίνα φασίστες στα δύο παιδιά που κολλούσαν αφίσες), ενώ την ίδια στιγμή κάνεις ακριβώς το ίδιο; Ανέβαινα την Γούναρη μαζί με τους άλλους όταν τα συνθήματα ακούγονταν στεντόρεια και αυτό που έβλεπα στα πρόσωπα των ανθρώπων που μας κοίταζαν στον δρόμο και από τα παράθυρά τους ήταν φόβος. Δεν μου έμοιαζαν καθόλου ενημερωμένοι, απλά τρομοκρατημένοι.
Αργότερα λοιπόν το συζήτησα και έθεσα τον προβληματισμό του γιατί αφήσαμε αναρχικούς να μπουν μέσα στην πορεία, αφού ξεκάθαρα άλλο θέλαμε να κάνουμε εμείς και άλλο θέλανε να κάνουν εκείνοι. Η απάντηση που πήρα ήταν πως εκείνη την στιγμή χρειαζόμασταν μπούγιο και πως αφού ήρθαν και εκείνοι κακό δεν έγινε. Συμφώνησαν ωστόσο αρκετοί μαζί μου πως δεν έγινε οργανωμένα όλο αυτό το πράγμα και πως στην πορεία βγήκαμε εκτός του αρχικού σκοπού.
Η μεγαλύτερη συζήτηση έγινε με εκείνο το παιδί που μαζί με άλλους οργάνωσε την πορεία. Όταν μοιράστηκα τις σκέψεις μου μαζί του, μου είπε επί λεξεί πως ο καιρός για λόγια έχει περάσει και πως πλέον τον φασισμό πρέπει να τον καταπολεμήσεις δυναμικά. Προσπάθησα να εξηγήσω πως αυτό δεν γίνεται διότι τότε απλά εξισώνεις τις μεθόδους σου με τις δικές τους, πως δίνεις επιχειρήματα σε μία οργάνωση που για πολύ καιρό κατηγορεί τους πάντες πως την στοχοποιούν, πως το πρόβλημα εντοπίζεται στην ελλειπή ενημέρωση του κόσμου για την Χ.Α και τις μεθόδους της ή τα πιστεύω της και άλλα τέτοια πολλά. Η απάντηση του συνομιλητή μου ήταν πως τόσο καιρό υπάρχει ενημέρωση (κάτι με το οποίο διαφωνώ σθεναρά), και πως πρέπει να αντιδράμε δυναμικά.
Αισθάνθηκα λοιπόν Σωκρατικός μέσα στους Αθηναίζοντες. Να προσπαθώ να αποδείξω το αυτονόητο σε έναν ξεκάθαρο εκπρόσωπο μίας γενιάς θυμωμένης. Και το λέω έτσι γιατί έχω δει και άλλους πολλούς που "βαρέθηκαν τα λόγια" και που αναζητούν "δυναμικές λύσεις για να τελειώνει το θέμα" και δανείζομαι λόγια δικά τους. Μία γενιά που το μόνο πιο τρομαχτικό από το να νομίζει πως ξέρει την λύση είναι που νομίζει πως ξέρει και τις μεθόδους.
Ελπίζω να έβαλα και εγώ τον σπόρο της αμφιβολίας. Ωστόσο κλείνω το post μου με ένα βίντεο από μία "δυναμική" λύση που εφαρμόστηκε κατά υποστηρικτή της Χ.Α στην Αθήνα. Ας κοιτάξουμε το αιμματοβαμένο πρόσωπο του συνανθρώπου μας και ας αλληλοσυγχαρούμε ο ένας τον άλλον. Οι Αθηναίοι επιτέλους ξύπνησαν. Κώνειο για όλους.
σχόλια