"..Ειμαι αλλου...ειμαι καπου στα δεκα.....ειμαι καθισμενος στα γυρα ενος αλωνιου,καπου στην ορεινη Κρητη,καποιο καλοκαιρι,οπως και τωρα...καθομαι και αγναντευω τα απεναντι χαρακια,την απεναντι βουνοκορφη,τα κατσικια,τα κρι-κρι της μανας γης της μανας μου,να ανεβοκατεβαινουν τα γκρεμια,και τα βραχια ..σαν ακροβατες σε τσιρκο....κοιταζω τα ποδια μου,τις ελβιελες που μου πηρε η μανα μου πριν κατεβουμε στο νησι και τις εχω ξεσκισει τις οσες βδομαδες ειμαι σε τουτο τον τοπο που απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου κατεβαινω για διακοπες,ενα καλοκαιρι ολακερο.....
..Στα ματιαμου παιζουν οι τελευταιες ακτινες,ενος κατακοκκινου ηλιου,με τυφλωνει,και ζεσταινει τα μισοκλειστα μου βλεφαρα..στα ρουθουνια μου η αναμικτη μυρωδια απο ξεραμενα σταχυα,και ριγανη μαζι με το αρωμα των θυμων που ολοκληρη η Κρητικη γη ειναι σπαρμενη....ειμαι ηρεμος,ακουω καπου μακρια βελασματα προβατων,το γλαγγισμα απο τα κουδουνια τους,καπου πιο περα το βουητο ενος υπεραστικου λεοφωρειου,χιλιομετρα κατω στον εθνικο δρομο που ζοριζεται να ανεβει τον ορεινο,στενο δρομο,και σε καθε στροφη κορναρει.....καπου μακρια,πισω μου φωνες,απο τους αγροτες του χωριου που επιστερφουν απο το αρμεγμα,η τον κηπο,αφου εχουν ανοιξει τα νερα για τις στερνες των ζωων,εχουν αρμεξει την αιγα,εχουν μαζεψει τα ζαρζαβατικα για το βραδυνο τραπεζι,το φτωχικο,αλλα τοσο πλουσιο σε αξια,γιατι εχει βγει με τον ιδρωτα μιας μερας δουλεια....
Την εχω κοπανησει απο το σπιτι της γιαγιας μου,καμια πεντακοσαρια μετρα πισω απο εκει που βρισκομαι,και αγναντευω το Μουρι,μια τοποθεσια που αν γυριζεις το κεφαλι σου δεξια,θα δεις τα Λευκα ορη,και αν κοιταξεις απο την αλλη θα δεις μονο πεδιαδες ορεινες..καπου βαθιαθα ειναι η θαλασσα,αλλα δεν την εχω δει απο εκει ποτε....εχω τελειωσει το παιχνιδι μου με τον ξαδερφο μου τον Ευτυχη,εχουμε σπασει καμποσα αμυγδαλα,εχουμε μαλωσει και φιλιωσει δεκαδες φορες απο το πρωι με την αδελφη του την Χρυσουλα,ενα αγγελικο πλασμα,που αντεχει ολα μας τα καπριτσια και φωνες,και ειναι παντα εκει οταν με μαλωνει η γιαγια που δεν κοιμαμαι τα μεσημερια και χωνομαι στις ασβοτρυπες να φαω τα ποδια μου.......
Κανει ζεστη...δεν ξερω ποσες φορες εχω χωθει στην στερνα μεχρι τα μπουτια να δροσιστω,κανοντας παρεα στους γυρινους και στην πρασιναδα που καθεται στον πατο....θελω να χωθω στ'αμπελι να κοψω ενα τσαμπι,αλλα δεν θα το πλυνω,θα με πιασει η κοιλια μου,θα γκρινιαζει η θεια μου,και ο θειος αν βαλει φωνη καλυτερα να πηδηξω στον γκρεμο,παρα να τον ακουσω.....
Ηρεμω.....ειναι η ωρα που ολα δειχνουν ησυχα,τα κοτοπουλα οπου να'ναι θα χωθουν στα κοτετσια τους για υπνο,τα γιδοπροβατα θα μπουν στα μαντρια τους χορτασμενα και ξεδιψασμενα,απαλλαγμενα απο το γαλα τους που φορτωμενο στα γαιδουρια του αφεντη,μεσα σε μεταλλικους καδους,θα πανε στο σπιτι για βρασιμο,να πετσωσει το γαλα,να μαζεψουν την τσιπα,να την κανουν στακα,να την κανουν πιτια για ψωμι,να μυρισει το σπιτι απο την βαρια μυρωδια του γαλακτος,που μου φερνει αναγουλα,και βαζω καθε πρωι με το ζορι ενα ποτηρι με δεκα κουταλιες κακαο για να το πιω......
..Σε λιγο θα νυχτωσει..θα μαζευτουμε στην μπροστινη εισοδο του σπιτιου,εγω και καμια δεκαρια τσογλανακια ακομα,να χαλασουμε τον κοσμο μεχρι που η καθε μανα θα βγει να φωναξει τα βλασταρια της για το βραδυνο...θα κατσω και θα χαζεψω την θεια να τηγανηζει πατατες και αυγα στην εξωτερικη κουζινα(διπλα στον δρομο) θα πεταξω στην φωτια ο,τι βλακεια βρω απο φρυγανα,μεχρι κοπρια,μεχρι να μου βαλει χερι να την κοπανησω απο εκει.....θα στρωθουμε να φαμε,ολοι μαζι,καμια δεκαπενταρια ψυχες,με εμας τα παιδια να πηγαινοερχομαστε απο καρεκλα σε καρεκλα μισοτρογωντας το φαι μας,παρεα με ελαχιστο κρασι που θα μας δωσει ο θειος,θα κατεβουμε μετα το φαι στο δωματιο που θα κοιμηθουμε.Θα περασω τις τελευταιες ωρες της ημερας διαβαζοντας περιοδικα που εχουν μεινει εκει ενας θεος ξερει απο ποτε,θα πλυνω τα ποδια μου εξω,στο παγωμενο νερο της βρυσης,και θα κλεισει το φως με την προτροπη της γιαγιας μου οτι περασε η ωρα...
Θα με παρει ο υπνος πολυ αργοτερα,με τα ματια ,πριν κλεισουν,καρφωμενα στο εικονοστασι,ψηλα,κοντα στα δοκαρια που στηριζουν την στεγη,ενα φως κοκκινο που αναβει ολη την νυχτα,φωτιζει την Παναγια,και τις σαυρες που του κανουν παρεα,με τον φοντο τους να σκιαζει και να τα κανει τεραστια,και να ρωταω δεκαδες φορες την γιαγια αν δαγκωνουν τρομοκρατημενος απο αυτο που βλεπουν τα ματια...Περα μακρια ακουγονται τα σκυλια που γαβγιζουν,και ενας γκιωνης στελνει το λυπητερο του τραγουδι στα αστερια.....
Καληνυχτα...."
