Ναι, το ξέρω και το ξέρεις, οι σχέσεις είναι δύσκολες. Αγάπη χωρίς ανταπόκριση, πεταμένα λόγια, λάθος επιλογές.
Τι γίνεται όμως και με εμάς τους ίσως ''εκλεκτούς'' που αγαπάμε και αγαπιόμαστε Γιατί μέχρι και όταν τα θέλω συμπίπτουν, το σύμπαν (ρεαλιστικότερα οι συγκυρίες) κάνει ότι περνά από το χέρι του για να μην είναι δυο άνθρωποι μαζί; Ναι εντάξει, όποιος θέλει άκρη βρίσκει, περνάει τα εμπόδια κλπ, όμως δεν είναι πάντα έτσι. Γιατί πολύ απλά να μην μπορούν δυο άνθρωποι να είναι ευτυχισμένοι ΚΑΙ μαζί; Φυσικά να υπάρχουν εμπόδια, φυσικά να υπάρχουν δυσκολίες γιατί έτσι θα δοκιμαστούν και θα ενωθούν ακόμα περισσότερο, όμως για λίγο , όχι για πολύ.
Γιατί υπάρχει και αυτού του είδους η αγάπη αυτού του είδους ο πόνος. Το να μην έχεις τον έρωτα σου δίπλα σου. Να ξέρεις ότι θες να είσαι εκεί δίπλα του, το ίδιο και εκείνος. Να σπάνε οι καρδιές σας όποτε μιλάτε, να βάζετε τα κλάματα όποτε ο ένας αντικρίζει το πρόσωπο του άλλου πίσω από μια κάμερα. Να ξέρετε ότι υπάρχει απόσταση, εμπόδια, υποχρεώσεις. Γιατί κακά τα ψέμματα είναι ωραίο να λες «τα παρατάω όλα για εκείνον», κάτσε όμως να έρθει το πλήρωμα του χρόνου και ξαναμιλάμε.
Υπάρχουν περιπτώσεις που δεν μπορείς να είσαι με τον έρωτά σου όσο κι αν το θες. Αυτός ο πόνος είναι αβάσταχτος γιατί ξέρεις ότι θέλετε τόσο ο ένας τον άλλον αλλά δεν μπορεί να γίνει κάτι για αυτό παρά μόνο υπομονή, επειδή τουλάχιστον στο τέλος ξέρετε και οι δυο ότι θα επιβιώσετε, θα είστε μαζί.
Κράτα γερά λοιπόν λίγο ακόμη και μην λυγίζεις, ο έρωτας σου θα πάψει κάποια στιγμή να σου λείπει...
