"You can't judge my choices without knowing my reasons." Ωραία λοιπόν, θέλω να καταλάβω. Κι όποιος θέλει ας ρίξει και καμιά ιδέα μπας και βγάλουμε άκρη. Τα πολλά μυαλά είναι καλύτερα από ένα, λένε. Κάτι θα ξέρουν, λέω. Στο δια ταύτα:
Τι συμβαίνει τη σήμερον ημέρα σ' εμάς τους νέους; Περνάμε κρίση αξιών; Κρίση προσωπικότητας; Και τα δύο μαζί; Τι ακριβώς θα πει το "δε θέλω να είμαι σε σχέση, αλλά θέλω να έχουμε σεξουαλική επαφή" (καλά, δεν διατυπώνεται ακριβώς έτσι, αλλά ας κρατήσουμε ένα επίπεδο, καλό θα μας κάνει); Εντάξει, μπορώ να καταλάβω τι θα πει, αλλά αυτό που αδυνατώ να αντιληφθώ είναι το γιατί. Πώς καταλήξαμε εδώ δηλαδή. Παλιότερα αυτή ήταν η κλασική δικαιολογία/ατάκα για να αποφύγεις κάποιον, "δε θέλω να μπω σε σχέση". Και μετά από μία βδομάδα έμπαινε σε σχέση με άλλη/άλλον. Αστεία πράγματα, αλλά τότε ήμασταν πιο μικρά, δεν είχαμε το θάρρος να πούμε "δε σε γουστάρω". Τώρα πραγματικά ισχύει το "δε θέλω να μπω σε σχέση" ή τουλάχιστον αυτό βλέπουμε εγώ και μερικοί άλλοι γύρω μας. Και δε μιλάμε πλέον μόνο για άντρες. Όχι, περάσαμε προ πολλού αυτή τη φάση. Τώρα έχουν μπει και τα θηλυκά σ' αυτό το παιχνίδι. Δε θέλουν σχέση.
Δε θέλω ούτε εγώ σχέση αυτήν την περίοδο. Αλλά αύριο μπορεί να ξυπνήσω και να θέλω. Δουλεύω τον εαυτό μου; Μπορεί. Αλλά γιατί; Μήπως γιατί "ρυθμίστηκα" να σκέφτομαι και να ενεργώ πλέον έτσι; Δε θέλω σχέση λοιπόν, αλλά θέλω το σεξ, τη σωματική επαφή για να ξεχνιέμαι και να περνάω καλά, προσωρινά έστω. Και να πιάνουμε πού και πού και χέρια, να πηγαίνουμε και καμιά βόλτα. Και τελικά αναρωτιέμαι αν απλά φοβόμαστε τις ταμπέλες. Τύπου σχέση και δεν είναι και το εν λόγω σκηνικό; Ναι, μπορεί να μην είναι η κλασική, παραδοσιακή σχέση που βγαίνουμε και δηλώνουμε χωρίς φόβο και πάθος ότι πια δεν είμαστε ελεύθεροι και διαθέσιμοι, αλλά μήπως κι εδώ κάτι τέτοιο δε συμβαίνει; Ειδικά όταν αποφασίζεις εξαρχής ότι ακόμα και στο σεξουαλικό κομμάτι δε θα υπάρχει τρίτος. Εν τέλει δε μιλάμε καν για open relationship. Για τι μιλάμε τότε; Και γιατί θα πρέπει να φοβόμαστε τόσο τις ταμπέλες; Ο τίτλος είναι που κάνει τη διαφορά; Δηλαδή αν πω ότι είμαι σε σχέση, νιώθω πιεσμένος/η, αλλά αν πω ότι δεν είμαι και παρόλα αυτά θέλω την αποκλειστικότητα, είμαι μια χαρά, έχω την ελευθερία μου και τα γνωστά. Από πού πηγάζει όλο αυτό; Έχει να κάνει με ανασφάλεια; Φόβο; Φόβο για τι πράγμα; Είναι δυνατόν να πορεύεσαι στη ζωή σου έχοντάς τα όλα σίγουρα; Και πόσο άδικο είναι τελικά να συγκρίνεις παλιές με τωρινές καταστάσεις; Ναι, εσύ μπορεί να είσαι η σταθερά στην εξίσωση, η μεταβλητή όμως έχει αλλάξει. Να φταίει η πληθώρα επιλογών που έχουμε πλέον; Το μάτι δεν προλαβαίνει να χορτάσει και τσουπ! Θέλει κι άλλο.
Και τι γίνεται όταν μία ωραία πρωία ο ένας από τους δύο δηλώσει ότι άρχισε να νιώθει; Γιατί έτσι γίνεται πάντα, να το ξέρεις, ο ένας από τους δύο προπορεύεται. Και όχι μόνο δηλώνει ότι άρχισε να νιώθει, αλλά ότι ακριβώς λόγω αυτού, θα πρέπει να σταματήσει το όλο πράγμα, γιατί είπαμε, δε θέλουμε σχέση τώρα.
Είμαι πολιτισμένος άνθρωπος (θέλω να πιστεύω όχι ψευτοπολιτισμένος, καταλαβαίνω πότε κάποια όρια καταπατούνται). Επίσης, σέβομαι πάντα την άποψη του άλλου κι ας μη συμφωνώ. Και δε μ' αρέσει να προσπαθώ να σου αλλάξω γνώμη. Αλλά θέλω να είμαι σε θέση να σε καταλάβω. Δηλαδή είμαστε διατεθειμένοι να αφήσουμε κάποιον για τον οποίο τρέφουμε συναισθήματα να φύγει, απλά και μόνο επειδή δεν είμαστε σε φάση σχέσης αυτήν την περίοδο. Πώς γίνεται να νιώθεις πράγματα για τον άλλο και να μην είσαι σε θέση να τον έχεις δικό σου, να τον διεκδικήσεις; Πώς γίνεται να αντέξεις το γεγονός ότι αν διώξεις τον άλλο μπορεί σε λίγο καιρό να τον δεις σε κάτι καινούργιο; Πώς γίνεται να μην έχεις περιέργεια να δεις πού θα σε βγάλει ο δρόμος; Πώς γίνεται να μη θέλεις να ζήσεις μία κατάσταση; Να μη θέλεις να την προσπαθήσεις; Έχουμε να κάνουμε μήπως με άκρατο εγωισμό; Και αν ναι, για ποιο λόγο; Μας αρέσει να πονάμε; Ή μήπως θέλουμε να ζήσουμε ψαγμένες καταστάσεις ταινιών;
Έχω μία φίλη η οποία τον τελευταίο καιρό δε θέλει σχέση. Βρήκε έναν τύπο να περνάει καλά, ο οποίος αρχικά φάνηκε να ξινίζει ελαφρώς με αυτήν της τη δήλωση- γιατί ναι, αν προλάβει να πει η γυναίκα ότι δε θέλει σχέση, κάτι πιάνει τον άντρα, τρελαίνεται τολμώ να πω- αλλά εν πάση περιπτώσει το αποδέχτηκε (πιθανότατα γιατί κι αυτός δεν ήταν για πολλά πολλά). Κι άρχισαν κάτι ανάλογο με τα παραπάνω. Ώσπου ήρθαν αρκετά κοντά και ο τύπος μετά δακρύων της δήλωσε ότι φοβάται το γεγονός ότι προέκυψαν αισθήματα και γι' αυτό δε θέλει να την ξαναδεί.
Από πότε το "μακριά" είναι πιο επιθυμητό από το "κοντά" στις ανθρώπινες σχέσεις; Κι από πότε αρχίσαμε να θέλουμε μόνο τα εύκολα; Πολύ θα ήθελα να είχα ασχοληθεί περισσότερο με την ψυχολογία. Αν και πάλι αμφιβάλλω αν θα καταλάβαινα. Ίσως τελικά δεν υπάρχει κάτι να καταλάβουμε, ίσως απλά αυτή η διαφορετικότητα είναι το νέο trend της σεζόν. Σε 10 χρόνια μπορεί να δούνε κι άλλα τα μάτια μας. Μέχρι τότε, keep calm and fall in love. Or don't.
"Casual as you are, gets hard to say, I won't say, 'less you're going away"
"You make me satisfied,
you only want to ride,
but that's alright by me,
we happen to be free.
For what tomorrow brings,
no peace and broken wings,
it may have been so good,
but now it's understood.
'Twas just a night."
σχόλια