ΠΑΡΟΤΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ κλείνει τον έναν χρόνο της και συνήθως η πρώτη επέτειος δίνει αφορμή για απολογισμό των πεπραγμένων και των παραλείψεων, στην επικαιρότητα κυριαρχούν οι αποκαλύψεις για τη διακυβέρνηση Τσίπρα. Βασική αιτία που πυροδότησε τη χιονοστιβάδα που ακολούθησε ήταν η παράνομα ηχογραφημένη συνομιλία του Νίκου Παππά με τον Ελληνοϊσραηλινό επιχειρηματία Σάμπυ Μιωνή, που έκανε σε όλους γνωστό ότι η κυβέρνηση Τσίπρα συναλλασσόταν παρασκηνιακά με πρόσωπα τα οποία στο προσκήνιο κατήγγελλε ως «ταξικούς εχθρούς», «συνεργάτες του Σαμαρά» και «φοροφυγάδες της λίστας Λαγκάρντ». Και μπορεί ο Νίκος Παππάς στην αρχή να μίλησε για παραποιημένες συνομιλίες, στη συνέχεια όμως παραδέχτηκε ότι ήταν εκείνος που μιλούσε με τον Σάμπυ Μιωνή, χωρίς να αρνηθεί το περιεχόμενο, αλλά επιχειρώντας να υποβαθμίσει το θέμα.
Οι αποκαλύψεις αυτές άγγιξαν τον πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και της προηγούμενης κυβέρνησης. Στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ που έγινε την προηγούμενη εβδομάδα σχεδόν κανένας δεν έθιξε το θέμα από το βήμα, αλλά ήταν αυτό που κυριαρχούσε στα περισσότερα πηγαδάκια.
Ο Αλέξης Τσίπρας, που κάλυψε απόλυτα τον Νίκο Παππά, όπως διαβεβαιώνουν οι κοντινοί του άνθρωποι που ξέρουν, θα επιχειρήσει το επόμενο διάστημα να τον κρατήσει σε κάποια απόσταση όσον αφορά τη δημόσια εικόνα, τουλάχιστον «μέχρι να κοπάσει η μπόρα». Στον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, πολλά στελέχη φοβούνται το φαινόμενο της χιονοστιβάδας, καθώς, όταν αρχίζει ο χορός τέτοιων αποκαλύψεων, δύσκολα συγκρατιούνται τα πράγματα μετά. Προεκλογικά ο Αλέξης Τσίπρας φοβόταν πάρα πολύ το σκάνδαλο Πετσίτη, τον οποίο κάποιοι φρόντισαν να απομακρύνουν επιτυχώς τότε. Αυτές τις μέρες κάποιοι τον ξαναθυμήθηκαν και αναρωτιούνται τι θα πράξει η Δικαιοσύνη και γιατί καθυστερεί (πάλι) τόσο.
Στον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, πολλά στελέχη φοβούνται το φαινόμενο της χιονοστιβάδας, καθώς, όταν αρχίζει ο χορός τέτοιων αποκαλύψεων, δύσκολα συγκρατιούνται τα πράγματα μετά.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει έναν απρόσμενο σύμμαχο σε όλο αυτό και δεν είναι άλλος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που διακριτικά φροντίζει να τον έχει εκτός κάδρου. Ο πρωθυπουργός, μάλιστα, κατηγορήθηκε γι' αυτό από τη Φώφη Γεννηματά και τα στελέχη του ΚΙΝ.ΑΛ., τα οποία επισήμαναν το αυτονόητο, καθώς, όπως είπαν, «ο πρώην πρωθυπουργός τα γνώριζε όλα και δημιουργούνται εύλογες απορίες γιατί ο νυν πρωθυπουργός κάνει σαν μη βλέπει κάποια πράγματα».
Σίγουρα δεν είναι από καλοσύνη, γιατί στην πολιτική όλοι οι παίκτες σκέφτονται μόνο το πολιτικό τους συμφέρον. Μια εξήγηση είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει τον Αλέξη Τσίπρα ως αντίπαλο και δεν τον βλέπει πια με τον τρόμο που τον έβλεπε κάποτε η ΝΔ, την εποχή του «αντιμνημονιακού αγώνα». Μια άλλη, ακόμα καλύτερη μάλλον, λέει ότι σε περίπτωση που στα ελληνοτουρκικά χρειαστεί να ληφθούν κρίσιμες αποφάσεις, θα χρειαστεί τη συναίνεσή του, γι' αυτό δεν θέλει να καλλιεργήσει εντάσεις. Βέβαια, ο Τσίπρας επί της ουσίας δεν έχει διαφορετικές θέσεις από τον Μητσοτάκη στα εθνικά και όλα τα προηγούμενα χρόνια που κυβέρνησε απέδειξε ότι συντάσσεται με τη γραμμή της Γερμανίας και των ΗΠΑ. Είναι πλέον κι αυτός ένας συστημικός παίκτης και δεν σκοπεύει να θυμηθεί τα παλιά και να πάει κόντρα στο ρεύμα, ρισκάροντας την απώλεια της υποστήριξης των ξένων, στην οποία πάντα υπολόγιζε.
Από την άλλη, αποτελεί σχέδιο της πολιτικής και επικοινωνιακής στρατηγικής του Κυριάκου Μητσοτάκη να καλλιεργεί την εικόνα του πολιτικού που ασχολείται μόνο με τη διακυβέρνηση και τα σημαντικά, καθώς και με την «προοδευτική ατζέντα», όπως εκείνος και το επιτελείο του την ορίζουν και για την οποία μας έδωσε μια ιδέα την προηγούμενη εβδομάδα. Συσκέψεις με επιστήμονες, συζητήσεις για το εμβόλιο, συναντήσεις με επιχειρηματίες, απεξαρτημένους, ΛΟΑΤΚΙ... φροντίζοντας πάντα να τονίζει το θεσμικό στυλ διακυβέρνησης και αγνοώντας τα τοξικά θέματα, αφήνοντας άλλους, όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης, να ασχολούνται με αυτά.
«... Η δημοκρατική και θεσμική κανονικότητα είναι ίσως η ισχυρότερη απάντηση σε όσους επιχείρησαν να στήσουν μια πρωτοφανή απόπειρα χειραγώγησης των θεσμών. Η Δημοκρατία μας είναι ισχυρή, η Δημοκρατία μας λειτουργεί. Η διάκριση των εξουσιών είναι απαράβατος κανόνας» είπε, όχι τυχαία, στο 12ο Υπουργικό Συμβούλιο της Τρίτης, ενώ ταυτόχρονα αποφεύγει κάθε καβγά.
Την ίδια στιγμή, ο Αλέξης Τσίπρας, πέφτοντας στην παγίδα(;) του Μαξίμου, μιλούσε για ριμέικ του «βρόμικου '89», ζητώντας να διευρύνουν το κατηγορητήριο και να τον συμπεριλάβουν, σε μια προσπάθεια να παρουσιάσει τον εαυτό του σαν τον Ανδρέα Παπανδρέου, ξεχνώντας μάλλον ότι το 1989 η αριστερά ήταν κατήγορός του για το σκάνδαλο Κοσκωτά και την πολιτική διαφθορά, ενώ αποδεδειγμένα υπουργοί του είχαν χρηματιστεί τότε.
Με τα περί ριμέικ του «βρόμικου '89» κατάφερε να προκαλέσει και την μήνιν του τότε προέδρου του Συνασπισμού, Νίκου Κωνσταντόπουλου, ο οποίος τα εξέλαβε ως ύβρη προς το πρόσωπό του, παρακινώντας τον να μιλήσει για όλα. «Όταν βλέπετε ότι μέλη της κυβέρνησης συζητούν για διακανονισμό υποθέσεων, αυτό θα το πείτε κανονική ή παρακρατική λειτουργία των θεσμών;» αναρωτήθηκε ρητορικά, σε τηλεοπτική του συνέντευξη, αναφερόμενος προφανώς στη συνομιλία των Παππά-Μιωνή και όσα αυτή αποκάλυψε.
Ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς δήλωσε ότι αυτές δεν είναι κανονικές λειτουργίες και ότι «παραπέμπουν σε μηχανισμούς, σε παρέες, σε σκοπιμότητες, σε παραθεσμικό ακτιβισμό, που αναπτύσσεται ανάλογα με το ποιος στοχοποιείται κάθε φορά». Ο κ. Κωνσταντόπουλος απευθύνθηκε και στους παλιούς του συντρόφους, τα λεγόμενα ιστορικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, διερωτώμενος: «Αναγνωρίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ και σε αυτές τις πρακτικές του τίποτα από την ανιδιοτέλεια της αριστεράς; Αναγνωρίζουν την ηθική ακεραιότητα; Γιατί σιωπούν; Γιατί συναινούν; Γιατί ανέχονται; Γιατί νομιμοποιούν;»
Αυτή δεν ήταν μια καλή εβδομάδα για τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έκανε το μεγαλύτερο δώρο ως τώρα στην κυβέρνηση. Οι επόμενες μέρες είναι δύσκολες και για την οικονομία και για τα εθνικά, και η αξιωματική αντιπολίτευση θα πρέπει να συνεισφέρει πολιτικά με προτάσεις και κριτική επί της (πολιτικής) ουσίας.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
