EΝΑΝ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ του νέου κορωνοϊού και στη χώρα μας, η πανδημία εξακολουθεί να καθορίζει την πολιτική ατζέντα. Σίγουρα ο πρωθυπουργός, όταν σχεδίαζε το ταξίδι του στην Ικαρία την περασμένη εβδομάδα, δεν περίμενε ότι αυτό θα πρωταγωνιστούσε με αρνητικό τρόπο στην επικαιρότητα. Την αφορμή, όμως, γι' αυτό την έδωσε ο ίδιος με τη χαλαρή (για άλλη μια φορά) στάση του απέναντι στα μέτρα, την ώρα που στην Αττική η κυβέρνηση απαγόρευε στους κατοίκους να κυκλοφορούν μετά τις 6 μ.μ. και ενώ από τον περασμένο Νοέμβριο δεν επιτρέπονται ούτε οι ιδιωτικές ούτε οι δημόσιες συναθροίσεις.
Ο σκοπός του ταξιδιού ήταν να επιβλέψει τη διαδικασία εμβολιασμού που ξεκίνησε στα μικρά ακριτικά νησιά, όπου δίνεται η δυνατότητα σε όλους τους κατοίκους να εμβολιαστούν, αν το θέλουν, ανεξάρτητα από την ηλικία τους και οτιδήποτε άλλο. Απ' ό,τι φάνηκε, όμως, το ταξίδι στην Ικαρία είχε και χαρακτηριστικά προεκλογικής περιοδείας, και μάλιστα παλαιού τύπου: τραπέζι στο σπίτι του τοπικού βουλευτή μαζί με κομματικούς και τοπικούς παράγοντες, αιτήματα και υποσχέσεις για έργα που δεν είχαν σχέση με την πανδημία, φωτογραφίες με μικρούς και μεγάλους. Όλα αυτά που έκαναν οι πολιτικοί αρχηγοί στις παραδοσιακού τύπου περιοδείες, σε στυλ δεκαετίας '80.
Αυτό που φαίνεται ότι ξέχασαν ο πρωθυπουργός, το επιτελείο του και ο τοπικός βουλευτής και ιατρός Χριστόδουλος Στεφανάδης ήταν ότι δεν ζούμε σε κανονικές εποχές, αλλά εξακολουθούμε να βρισκόμαστε εν μέσω πανδημίας, από την οποία χάνουν καθημερινά τη ζωή τους δεκάδες άνθρωποι στη χώρα μας. Επίσης, ξέχασαν ότι όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες απαγορεύεται να παρακάθονται σε γεύματα με γνωστούς, συγγενείς και φίλους.
Αυτό που φαίνεται ότι ξέχασαν ο πρωθυπουργός, το επιτελείο του και ο τοπικός βουλευτής και ιατρός Χριστόδουλος Στεφανάδης ήταν ότι δεν ζούμε σε κανονικές εποχές, αλλά εξακολουθούμε να βρισκόμαστε εν μέσω πανδημίας, από την οποία χάνουν καθημερινά τη ζωή τους δεκάδες άνθρωποι στη χώρα μας. Επίσης, ξέχασαν ότι όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες απαγορεύεται να παρακάθονται σε γεύματα με γνωστούς, συγγενείς και φίλους.
Η πεποίθηση ότι για την εξουσία μπορεί να είναι «αλλιώς», δηλαδή να μην ισχύει ό,τι ισχύει για τους υπόλοιπους θνητούς, και μάλιστα σε κοινή θέα (αυτό μπορεί και να τους διέφυγε), δεν άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Αν ο πρωθυπουργός δεν είχε σκεφτεί τις συνέπειες, σίγουρα όφειλαν να τις έχουν προβλέψει οι συνεργάτες του, που θα έπρεπε να γνωρίζουν τον επικοινωνιακό αντίκτυπο που θα είχαν αυτές οι εικόνες σε περίοδο σκληρών περιορισμών και απωλειών για τους πολίτες που δοκιμάζονται από την πανδημία και τα μέτρα.
Αλλά ο τοπικός βουλευτής και οι παράγοντες έπρεπε να κάνουν μια κομματική επίδειξη ισχύος και ο πρωθυπουργός προτίμησε η επίσκεψή του να πάρει έναν χαρακτήρα πολιτικής περιοδείας και όχι ειδικής αποστολής στο πλαίσιο της διαχείρισης της πανδημίας.
Οι δικαιολογίες περί «πρόχειρου γεύματος» και «πού θα έτρωγε ο πρωθυπουργός» δεν πείθουν παρά μόνο το στενά κομματικό κοινό. Άλλωστε, όλοι θυμούνται τη σφοδρή κριτική που είχε δεχτεί ο Παύλος Πολάκης, όταν συνέφαγε με φίλους του εν μέσω περιορισμών και ανάρτησε στα σόσιαλ μίντια φωτογραφία με την παρέα του χωρίς μάσκες.
Τότε ήταν η ΝΔ που έκανε κριτική και ο ΣΥΡΙΖΑ που τον δικαιολογούσε. Τώρα έγινε το αντίθετο. Η αξιωματική αντιπολίτευση ήταν αναμενόμενο να αξιοποιήσει στο μάξιμουμ το λάθος αυτό, όπως και έκανε. Άλλωστε, αυτή είναι και η αντιπολιτευτική τακτική που έχει επιλέξει, σε μεγάλο βαθμό ετεροπροσδιοριζόμενη, απέναντι στην κυβερνητική πολιτική.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πολιτικά δεν έχει βρει ακόμα τον βηματισμό του, ούτε έχει καταφέρει να ανασυγκροτηθεί, με αποτέλεσμα στο εσωτερικό να αναπτύσσονται διάφορες μικροομάδες, όπως η ΡΕΝΕ και η Ομπρέλα, που εμφανίστηκαν πριν από λίγο καιρό. Ο στόχος των 200.000 μελών, που είχαν θέσει μετά τις εκλογές, κοντεύει να ξεχαστεί και μοιάζει πλέον ανέφικτος.
Η ηγεσία, ωστόσο, δεν φαίνεται να βιάζεται και για την ώρα επιλέγει την παλιά και γνωστή τακτική του «ώριμου φρούτου», περιμένοντας τη φθορά της κυβέρνησης, για να έρθει και η δική τους σειρά. Όλο αυτό το διάστημα που βρίσκεται στην αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καταφέρει να διατυπώσει ούτε κάποια συνολική πολιτική πρόταση αλλά ούτε και κατά τομέα, μόνο περιορίζεται στο να ασκεί κριτική στην κυβέρνηση και να αξιοποιεί τα λάθη της προς όφελός του.
Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της πανδημίας, όπου, παρά τη σκληρή κριτική που διατυπώνει, όπως τώρα, στο lockdown, δεν προτείνει κάποιο εναλλακτικό σχέδιο. Το ίδιο ισχύει και για την παιδεία. Δεν υπάρχει πρόταση για μια διαφορετική παιδεία. Υπάρχει μόνο η απόρριψη των προτάσεων της κυβέρνησης, οι οποίες επίσης είναι περιορισμένες και δεν συνιστούν σε καμία περίπτωση κάποια μεταρρύθμιση που θα βελτιώσει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της παιδείας.
Στον τομέα αυτόν, της παιδείας, η κυβέρνηση μοιάζει να ανοίγει ένα μεγάλο μέτωπο με άγνωστες συνέπειες. Αξιοποιώντας την περίοδο της καραντίνας, με τα πανεπιστήμια κλειστά, έφερε έναν νόμο που ήξερε ότι θα προκαλούσε αντιδράσεις. Στο θέμα της ασφάλειας των πανεπιστημίων δεν κατάφερε να εξασφαλίσει ευρεία πολιτική συναίνεση, παρότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην ουσία συμφωνεί μαζί της ως προς την ύπαρξη του προβλήματος. Αλλά ακόμα και γνωστά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκαν την προηγούμενη περίοδο να υπερασπίζονται συστήματα φύλαξης, όπως αυτό της Οξφόρδης, που έχει πολύ ισχυρή παρουσία ιδιωτικής ασφάλειας και κάμερες παντού. Άρα υπήρχε πεδίο συναίνεσης, το οποίο δεν φάνηκε να επιδιώκει. Αλλά και οι πρυτάνεις είναι αντίθετοι στην πανεπιστημιακή αστυνομία, που θα ανήκει στην αρμοδιότητα του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη.
Από την άλλη, η αυστηροποίηση του πλαισίου σπουδών για τους φοιτητές, όταν δεν συνοδεύεται από αντίστοιχη αναβάθμιση της ποιότητας των σπουδών που τους παρέχεται, κάνει τις όποιες αλλαγές να μοιάζουν με τιμωρία. Οι συγκεκριμένες αλλαγές στην παιδεία δεν μοιάζει να έχουν πείσει σχεδόν κανέναν άλλον πέρα από το στενό ακροατήριο της ΝΔ, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ευρεία συναίνεση, γεγονός που μπορεί να έχει απρόβλεπτες συνέπειες όταν ανοίξουν τα πανεπιστήμια.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ, η κυβέρνηση έχει να διαχειριστεί την απειλή του τρίτου κύματος της πανδημίας. Η απόφαση για σκληρότερο lockdown κρίθηκε επιβεβλημένη, καθώς στα μεγάλα νοσοκομεία της Αττικής οι κλίνες Covid είχαν γεμίσει – κάτι που αποτελεί μεγάλο κίνδυνο, αν η κατάσταση ξεφύγει. Άρα, δεν υπήρχαν περιθώρια για πιο χαλαρή πολιτική, όσο κι αν δεν ήθελαν να περιορίσουν περαιτέρω την οικονομική δραστηριότητα, μάλιστα αυτή ήταν και η πρόταση του Σωτήρη Τσιόδρα.
Όλοι, ωστόσο, διαπιστώνουν ότι υπάρχει πρόβλημα με την επικοινωνιακή διαχείριση της πανδημίας και τα μηνύματα που εκπέμπονται. Στην κοινωνία υπάρχει μεγάλη κόπωση και η ανάγκη για καθαρά και σαφή μηνύματα είναι επιτακτική. Οι παλινωδίες που παρατηρήθηκαν το προηγούμενο διάστημα με αποφάσεις που ανακοινώνονται και λίγο μετά ακυρώνονται, τα μέτρα που δεν εξηγούνται στους πολίτες, ώστε να καταλάβουν γιατί λαμβάνονται και να τα σεβαστούν, και η ανεπαρκής τεκμηρίωση δεν βοηθούν στη συμμόρφωση των πολιτών και στην καλύτερη αντιμετώπιση της πανδημίας.
Η κυβέρνηση φαίνεται ότι το κατάλαβε αυτό την περασμένη εβδομάδα, αλλά το μόνο που έκανε ήταν να συστήσει στα μέλη της επιτροπής των λοιμωξιολόγων να μιλάνε λιγότερο. Στην επιτροπή, εν τω μεταξύ, υπάρχει ήδη κάποιος εκνευρισμός και ορισμένα μέλη, σύμφωνα με πληροφορίες που διακινούνται και στα ΜΜΕ, ασκούν κριτική, κυρίως για την επιδημιολογική επιτήρηση, αλλά όχι μόνο.
Ο πρωθυπουργός στο τελευταίο του μήνυμα είπε ότι είναι το τελευταίο μίλι προς την ελευθερία. Είναι όμως και το πιο δύσκολο. Γι' αυτό και ίσως χρειαστεί ανασχεδιασμός της κυβερνητικής στρατηγικής, καθώς ο προηγούμενος σχεδιασμός μοιάζει να έχει φτάσει στα όριά του.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
σχόλια