Όλοι οι καθηγητές στην πίστα των media: Διπλωματικοί ελιγμοί και νοηματικές σάλτσες

Όλοι οι καθηγητές στην πίστα των media: Διπλωματικοί ελιγμοί και νοηματικές σάλτσες Facebook Twitter
0

Καταπλακωμένη από τα αναρίθμητα λογοτεχνικά βραβεία μια λιγότερο γνωστή αρετή του Φίλιπ Ροθ ήταν η καθηγητική του οξυδέρκεια. 

Λένε ότι ο Ροθ ήταν μανούλα -καπως στριφνή, αλλά μανούλα- στο να εξηγεί, να μεταβολίζει τα νοήματα και να παίρνει θέση ανάμεσα σ' αυτά και τους φοιτητές του. 

Ο κόσμος των ιδεών και της γλώσσας δεν είναι ένα μέρος στο οποίο μπορεις να σταθείς χωρίς απλές, χειροπιαστές εξηγήσεις ούτε χωρίς πάθος και ο Ροθ μπορεί να ενέπνεε φόβο λόγω φήμης, αλλά ήταν έξοχος διερμηνέας σ' αυτό τον κατακλυσμιαίο τόπο. 

Βέβαια, λένε επίσης ότι βαριόταν τρομερά το καθηγητηλίκι, αλλά για όσο καιρό χρειάστηκε να το υπηρετήσει στο Πεν ή στο Πρίνστον, τον ακαδημαϊκό του ρόλο τον αντιμετώπισε ανθρώπινα, με σχετική ταπεινότητα και με μικρές δόσεις χιούμορ, όσες χρειαζόταν δηλαδή για να μιλά για τον Γκογκόλ, τον Τολστόι ή τον Τόμας Μαν, χωρίς να βλέπει τους φοιτητές του να λιποθυμούν από θανατηφόρα βαρεμάρα.

Παρακολουθούσα τις προάλλες στην τηλεόραση –νομίζω σε κρατικό κανάλι- έναν κυρ καθηγητή. Ορκίστηκα να μην βαρεθώ, να ακούσω μέχρι το τέλος, να μην εκνευριστώ από τους διπλωματικούς ελιγμούς και τις νοηματικές σάλτσες. Φευ. Δεν ήταν η πρώτη φορά που την πατούσα. 

Σε κάθε περίπτωση, εκείνοι ήξεραν ότι είχαν να κάνουν με έναν σούπερ σταρ της λογοτεχνίας που τύχαινε να τους διδάσκει και να τους βαθμολογεί κιόλας και εκείνος, τελειώνοντας το μάθημα συνέχιζε το επόμενο βιβλίο του ή ολοκλήρωνε κάποιο άρθρο που θα αναστάτωνε πάλι το σύμπαν, χωρίς να τους παρακαλά δουλικά ή να τους εξαγκάζει (καταχρώμενος την καθηγητική εξουσία) να αγοράσουν το επόμενο πόνημά του.

Και μόνο επειδή θίξαμε εδώ τα της αρθρογραφίας του Ροθ, ας το πούμε κι αυτό, ότι σίγουρα δηλαδή δεν είχαμε να κάνουμε με ισαποστάκια, με ένα μέλος της ακαδημαϊκής κοινότητας του ’60 ή του ’70 που κυνηγούσε τις δημοσιεύσεις σε ΜΜΕ για να έχει να επιδεικνύει μια κάποια κινητικότητα, ως ακαδημαϊκός εργάτης ή ως καθηγητής αξιώσεων.

Για να το πούμε απλά: ο άνθρωπος δεν φοβόταν τη σύγκρουση. Δεν την επεδίωκε, αλλά δεν τη φοβόταν κιόλας. Για παράδειγμα, κάποτε είχε γράψει στο New York Books Review κάτι για τις διακρίσεις εναντίον Εβραίων στον ασφαλιστικό κολοσσό που λεγόταν Metropolitan Life και ακολούθησε κλασικό σύστριγγλο από την πλευρά της εταιρείας που θιγόταν. Αλλά τέλος πάντων, αυτός ήταν ο Ροθ, ως άνθρωπος των γραμμάτων, πλασμένος και από τη ζωή και όχι αποκλειστικά από τη διανοουμενίστικη αποστείρωση.

[Σ.Σ.: Ένα μέρος της εν λόγω κόντρας του Ροθ με την ασφαλιστική, στην οποία εργάστηκε για χρόνια ο πατέρας του μπορεί να εντοπίσει κανείς στο βιβλίο του «Η Πατρική Κληρονομιά», εκδόσεις Πόλις].

Γιατί, όμως, τέτοιο κόλλημα με τον Ροθ και τα χαρίσματά του ως καθηγητή και αρθρογράφου;

Παρακολουθούσα τις προάλλες στην τηλεόραση –νομίζω σε κρατικό κανάλι- έναν κυρ καθηγητή. Ορκίστηκα να μην βαρεθώ, να ακούσω μέχρι το τέλος, να μην εκνευριστώ από τους διπλωματικούς ελιγμούς και τις νοηματικές σάλτσες. Φευ. Δεν ήταν η πρώτη φορά που την πατούσα. Φαντάζομαι δεν είμαι (η) μόνη.

Συμβαίνει σε περιόδους κρίσεων να θες από κάπου να πιαστείς, κάτι να διαβάσεις που θα σε πάει παρακάτω, να ακούσεις, όχι τόσο μία συμβουλή -προσωπικά απεχθάνομαι βαθιά τους επαγγελματίες συμβουλάτορες-, αλλά μια φωτισμένη κουβέντα.

Περιμένεις μία κάπως πιο καθαρή ματιά, κάποιον με πέντε φακούς παραπάνω να φωτίσει ένα κομμάτι της «εξίσωσης», αυτού του αβάσταχτου που ζούμε τώρα και που δεν λέμε να χωνέψουμε. Λίγη γνώση για το μοίρασμα της οποίας έτσι κι αλλιώς αμείβεται ο ακαδημαϊκός αρθρογράφος.

Αντ’ αυτού στρογγυλάδες. Χρόνια τώρα το ίδιο βιολί. Με λιγοστές εξαιρέσεις η σκληροπυρηνική καθηγητοσύνη μοιάζει με εκείνους τους ανόητους που αρέσκονται να ακούν τη φωνή τους, γι’ αυτό μιλάνε αβάσταχτα πολύ. Κατεβατά αμβλύνσεων, κουραστική παράθεση εννοιών χωρίς διερμηνεία, συμπέρασμα κανένα. Γενικότητες με υπογραφή. Βαρετές αναλύσεις που συνήθως χαϊδεύουν κάποιο αυτί. Έκθεση ιδεών ενίοτε με πάτρονα. Όταν δεν συμβαίνει τίποτα απ’ όλα αυτά μιλάμε για στυγνές δημόσιες σχέσεις.

Γκαλά και σουαρέ –σπανιότερα τηλεοπτικές εκπομπές- για νέα συγγράμματα. Ομιλίες από πολιτικούς για το πόσο χρειαζόταν η κοινωνία ένα τέτοιο πόνημα (σ.σ.: καθόλου!). «Ζυμώσεις» απολύτως άσχετες με την ακαδημαϊκή ζωή, αλλά τόσο απαραίτητες για την ανέλιξη και την αναγνώριση της υπογραφής του ακαδημαϊκού.

Μέσα στα χρόνια οι φοιτητές, κυρίως αυτοί που δεν έχουν όρεξη ή έστω τα φόντα για «υψηλές» παρέες,  έχουν ρίξει –στα κρυφά- άπειρο γέλιο με τον τάδε μισογύνη που έχει αρθρογραφήσει για την πατριαρχία ή με τον επαγγελματία εχθρό του συστήματος που ως ακαδημαϊκός δάσκαλος έχει φιλήσει κάθε λερωμένη ποδιά για να εξυπηρετηθεί το προσωπικό όραμα ανέλιξης του στους πανεπιστημιακούς κύκλους.

Και κατά καιρούς έχουν γραφτεί πολλά συγγράμματα με βαριά υπογραφή, για τα οποία ξενύχτησε ως επί το πλείστον το φοιτηταριό και άπειροι επιμελητές, διορθωτές, 45 μάστορες και 60 μαθητάδες σε ρόλο ghost writer.

[Ακόμη θυμάμαι την απηυδισμένη επιμελήτρια μίας περιπτωσάρας που εμ, δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη, εμ, την ενοχλούσε κάθε τρεις και μία για να περάσουν «από πάνω» με... καλολογικά στοιχεία τις κοινότοπες διατυπώσεις του, προκειμένου να φαντάζουν πιο δυσνόητες και πιο εντυπωσιακές. Η απόγνωση του να ρίχνεις νερό στον μύλο της καθηγητικής βλακείας είναι ισοδύναμη με το να την ανέχεσαι σε χρόνο ανύποπτο, να την παρακολουθείς δηλαδή σε μία τηλεοπτική εκπομπή, λόγου χάριν].

Τρίζουν τα κόκαλα του Καστοριάδη, κάπου ξαποσταίνει σκασμένο στα γέλια το φάντασμα του Αθανασιάδη, που αμφότεροι μπορούσαν να τεμαχίσουν την πιο δύσκολη έννοια σε κομματάκια και να την καταλάβει ακόμη και η τελευταία γραία σε κάποιο καντούνι της Κέρκυρας. Γιατί μέσα σ’ όλα αυτά τα φαιδρά εκείνο που χάνεται και εξαφανίζεται πιο νικημένο απ’ οτιδήποτε άλλο είναι το μεγαλείο της απλότητας. Η αξία του να εξηγείς το πιο σύνθετο, το πιο ακαταλαβίστικο πράγμα με τρόπο που μπορεί να γίνει κατακτημένη γνώση απ’ όλους, είτε είναι απόφοιτοι Δημοτικού είτε ομότιτλοι σου, που λέει ο λόγος.

Αν κάποιοι αναζητούν το μυστικό της παγκόσμιας επιτυχίας ενός Γιουβάλ Χαράρι θα την εντοπίσουν ακριβώς εκεί, στην απλότητα με την οποία εξηγείται ό,τι πιο δύσκολο, η ιστορία του ανθρώπου, για παράδειγμα, αλλά και άλλα με τα οποία πολλοί καταπιάστηκαν, αλλά τελικά έπεισαν τον απλό αναγνώστη να παρατήσει το βιβλίο τους και να ανοίξει την τηλεόραση.

Αν πάλι, κάποιος δεν θέλει να είναι τόσο αυστηρός, θα δεχθεί ότι η εκλαϊκευμένη επιστήμη κατά το παρελθόν έχει υποστεί εντονότατη κριτική και οι υπηρέτες της απώλεσαν την ακαδημαϊκή αίγλη τους, όταν αποφάσισαν να ακολουθήσουν την καριέρα του μπεστ-σελερίστα.

Ωστόσο, ο πανεπιστημιακός δάσκαλος στην Ελλάδα, ειδικά τα τελευταία χρόνια, είναι μια οντότητα βαθιά εγκλωβισμένη στον μικρόκοσμό της, αλλά και στο σύστημα. Έχει να κάνει συγκεκριμένα βήματα για να διακριθεί, σα να διαβάζει ένα εγχειρίδιο επιτυχίας που του προτείνει συγκεκριμένα κουμπιά να πατήσει για να αναγνωριστεί, ανεξαρτήτως ταλέντου, νοημοσύνης, μεταδοτικότητας.

Και φυσικά, υπάρχουν και εξαιρέσεις. Με σημαντικές έρευνες, με πολλή πολλή δουλειά, με σπουδαία συγγράμματα, κάποτε ακομμάτιστες και παραγωγικές, κάποτε πολιτικοποιημένες, αλλά αντικειμενικές και ψύχραιμες. Μιλάμε, όμως, για εξαιρέσεις που γνωρίζουν ότι δεν απευθύνονται αποκλειστικά στον αποστειρωμένο κύκλο τους. Που γνωρίζουν ότι η κοινωνία και βλέπει και ακούει και –ω, ναι, τι έκπληξη!- τους κρίνει, ακόμη και ενστικτωδώς για όσα στέργουν να τής προσφέρουν. Όσο για τον κανόνα, αν τολμήσεις να τον κρίνεις, θα σού επιτεθεί με το οικείο όπλο αυτών των κύκλων. Ποιος είσαι εσύ και κρίνεις; Τι σπούδασες, είπαμε; Εδώ ανοίγει τα σαλόνια του γι’ αυτούς ο Τάδε της Σορβόνης και μιλάς εσύ;

Ναι, δυστυχώς, μιλάς εσύ, ο ακαδημαϊκά τυφλός, ο ενδεχομένως αγράμματος, όταν ακούς ασυναρτησίες και φυσικά η τύφλωση και η απορία σου παραμένει: πώς γίνεται και αυτοί που κρατάνε τα «φώτα», όταν αποφασίζουν να γράψουν ή να μιλήσουν στον απλό κόσμο, να μη μπορούν να φωτίσουν, ούτε το αποθηκάκι του σπιτιού τους;

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Κορνήλιος Καστοριάδης: «Η πολιτική στην Ελλάδα; Κάτι μεταξύ ποδοσφαίρου και κατιγκοειδούς οικογενειακής τραγωδίας»

Ιδέες / Κορνήλιος Καστοριάδης: «Η πολιτική στην Ελλάδα; Κάτι μεταξύ ποδοσφαίρου και κατιγκοειδούς οικογενειακής τραγωδίας»

Η απομαγνητοφώνηση της συνέντευξης Τύπου που έδωσε ο σημαντικός Έλληνας φιλόσοφος στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών όπως είχε δημοσιευτεί στην Ελευθεροτυπία, το Φεβρουάριο του 1989
THE LIFO TEAM
Ο Κορνήλιος Καστοριάδης για τον ποιητικό πλούτο της ελληνικής γλώσσας

Ιδέες / Ο Κορνήλιος Καστοριάδης για τον ποιητικό πλούτο της ελληνικής γλώσσας

Στο δοκίμιό του «Εκφραστικά μέσα της ποιήσεως» ο μεγάλος Έλληνας στοχαστής αναλύει την πολυσημία της «πρωτογενούς» ελληνικής γλώσσας και με πλήθος παραδειγμάτων δείχνει πώς οι νεότερες ευρωπαϊκές γλώσσες έπρεπε να καταφύγουν σε «τεχνάσματα» προκειμένου να δημιουργήσουν μια συγκρίσιμη εκφραστική ένταση.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

κωνσταντοπουλου

Βασιλική Σιούτη / Ποιος είναι, τελικά, αξιωματική αντιπολίτευση;

Οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν πλέον στη δεύτερη θέση το κόμμα της Πλεύσης Ελευθερίας. Θα διατηρήσει η Ζωή Κωνσταντοπούλου τη δυναμική που απέκτησε; Θα αλλάξει σύντομα πάλι η σειρά των κομμάτων; Το σίγουρο είναι πως η ρευστότητα είναι η νέα πολιτική συνθήκη. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Tίτλος: Explainer: Το κίνημα "Cute Winter Boots" και το κριντζ της ψηφιακής πολιτικοποίησης

Explainer / «Cute Winter Boots»: Όσο κι αν το υποτιμάτε, το TikTok παράγει πολιτική

Το hashtag #CuteWinterBoots συγκεντρώνει τους προβληματισμούς των χρηστών για την άνοδο της παγκόσμιας ακροδεξιάς και για τον τρόπο που εφαρμόζεται η δημοκρατία σήμερα. Έχουμε αφήσει πίσω μας για πάντα το «για να συμμετέχω στην πολιτική πάω σε συνελεύσεις και γράφομαι σε κόμμα».
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Τι μας δείχνουν τα πρώτα ίχνη ζωής εκτός της Γης;

Διάστημα / Βρέθηκαν όντως ίχνη εξωγήινης ζωής;

Τι ανακάλυψε ακριβώς το τηλεσκόπιο James Webb; Θα υπάρξει σύντομα κατοικήσιμος πλανήτης; Πόσο κοντά είμαστε στην κατάκτηση του Διαστήματος; Ο αστρονόμος και καθηγητής Φυσικής του Διαστήματος Ξενοφών Μουσάς εξηγεί τι σηματοδοτεί η ανακάλυψη του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ηλίας Μαγκλίνης: «Η ανάκριση»

Το Πίσω Ράφι / «Γιατί δεν μου μιλάς ποτέ για τον εφιάλτη σου, μπαμπά;»

Η «Ανάκριση» του Ηλία Μαγκλίνη, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πεζά των τελευταίων χρόνων, φέρνει σε αντιπαράθεση έναν πατέρα που βασανίστηκε στη Χούντα με την κόρη του που «βασανίζεται» ως περφόρμερ στα χνάρια της Μαρίνα Αμπράμοβιτς.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει τρίτη θητεία και τα δίνει όλα για να αλλάξει το κλίμα

Βασιλική Σιούτη / Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει τρίτη θητεία και τα δίνει όλα για να αλλάξει το κλίμα

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεκαθάρισε ότι θα διεκδικήσει και τρίτη πρωθυπουργική θητεία και τα δίνει όλα με στόχο την άμεση αντιστροφή του αρνητικού πολιτικού κλίματος.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Χριστόφορος Πισσαρίδης: «Με ενοχλεί που η Ελλάδα, σε όλες τις λίστες, βρίσκεται στην τελευταία θέση»

Χριστόφορος Πισσαρίδης / «Με ενοχλεί που η Ελλάδα βρίσκεται παντού στην τελευταία θέση»

Από τον Τραμπ και την AI μέχρι την ελληνική γραφειοκρατία και την παγκόσμια ύφεση, ο νομπελίστας καθηγητής Οικονομικών Σερ Χριστόφορος Πισσαρίδης μιλά στη LIFO για το μέλλον της εργασίας και την απειλή του λαϊκισμού, εξηγώντας γιατί η Ελλάδα χρειάζεται λιγότερο Δημόσιο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τζέφρι Σακς: «Η κατάληψη των πανεπιστημίων από τον Τραμπ δεν θα πετύχει»

Οπτική Γωνία / Τζέφρι Σακς: «Η κατάληψη των πανεπιστημίων από τον Τραμπ δεν θα πετύχει»

Ο καθηγητής Οικονομικών και διευθυντής του Κέντρου για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια σχολιάζει στη LiFO τη σύγκρουση που έχει ξεσπάσει μεταξύ της κυβέρνησης Τραμπ και των αμερικανικών πανεπιστημίων και πώς βλέπει την επόμενη μέρα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αθήνα: Τα ηλεκτρικά πατίνια και το χάος της μικροκινητικότητας/ Πώς θα μπει τάξη στο χάος με τα ηλεκτρικά πατίνια στην Αθήνα;/ «Δεν γίνεται να μην έχουμε πατίνια γιατί είναι επικίνδυνο να κυκλοφορήσουν»

Ρεπορτάζ / Τι θα γίνει επιτέλους με τα ηλεκτρικά πατίνια στην Αθήνα;

Τα ηλεκτρικά πατίνια είναι η νέα τάση μετακίνησης στην πόλη αλλά προς το παρόν δημιουργούν αρκετά προβλήματα και προκαλούν αντιδράσεις. Πώς θα μπουν όρια στην άναρχη κυκλοφορία τους και τη στάθμευσή τους και ποιες υποδομές χρειάζονται;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πέντε κλασικά έργα που πρέπει κανείς να διαβάσει

Βιβλίο / 5 κλασικά βιβλία που κυκλοφόρησαν ξανά σε νέες μεταφράσεις

Η κλασική λογοτεχνία παραμένει εξαιρετικά επίκαιρη, κι αυτό το αντιλαμβάνεται κανείς ανατρέχοντας στους τίτλους της πρόσφατης βιβλιοπαραγωγής και σε έργα των Τζόις, Κουτσί, Κάφκα, Αντρέγεφ και Τσβάιχ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Τάσος Θεοφίλου: «Η φυλακή είναι το LinkedΙn των παρανόμων» ή «Το πορνό και το Κανάλι της Βουλής είναι από τα πιο δημοφιλή θεάματα στη φυλακή»

Βιβλίο / Τάσος Θεοφίλου: «Όταν μυρίζω μακαρόνια με κιμά θυμάμαι τη φυλακή»

Με αφορμή το βιβλίο-ντοκουμέντο «Η φυλακή», ο Τάσος Θεοφίλου μιλά για την εμπειρία του εγκλεισμού, για τον αθέατο μικρόκοσμο των σωφρονιστικών ιδρυμάτων –μακριά απ’ τις εικόνες που αναπαράγουν σειρές και ταινίες– και για το πώς η φυλακή λειτουργεί σαν το LinkedIn των παρανόμων.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τα μεγάλα έργα που αλλάζουν τη χώρα: Ποια προχωρούν και ποια καθυστερούν

Ρεπορτάζ / Τα μεγάλα έργα που αλλάζουν τη χώρα: Ποια προχωρούν και ποια καθυστερούν

Νέοι αυτοκινητόδρομοι, νέες γραμμές μετρό, νοσοκομεία, σιδηρόδρομοι, αεροδρόμια. Στις μακέτες όλα φαίνονται φανταστικά. Πότε όμως στ' αλήθεια παραδίδονται, πόσο κοντά στις μακέτες θα είναι η πραγματικότητα; Και ποια οφέλη μπορεί να προσφέρουν στην κοινωνία και την οικονομία;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Απειλείται η οικονομία από νέο κραχ;

Οπτική Γωνία / Έρχεται νέο παγκόσμιο κραχ;

Εμπορικοί πόλεμοι, γεωπολιτικές απειλές και ο κίνδυνος παγκόσμιας ύφεσης. Πόσο θα επηρεαστεί η Ελλάδα από τη νέα εποχή Τραμπ; Ο καθηγητής Χρηματοοικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ, Κώστας Μήλας, μιλά στη LiFO.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks

Βιβλίο / Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks

Chanel, Dior και πολλοί ακόμα οίκοι υψηλής ραπτικής «ντύνουν» τα shows τους με τη μουσική του. Στο «Remixed», την αυτοβιογραφία-παλίμψηστο των επιρροών και των εμμονών του, ο ενορχηστρωτής της σύγχρονης catwalk κουλτούρας μας ξεναγεί σε έναν κόσμο όπου μουσική και εικόνα γίνονται ένα.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
Ρωμανός ο Μελωδός: Ο ουρανόθρεφτος ποιητής του Θείου Δράματος

Βιβλίο / Ρωμανός ο Μελωδός: Ο ουρανόθρεφτος ποιητής του Θείου Δράματος

Λίγοι είναι οι ποιητικά γραμμένοι εκκλησιαστικοί στίχοι που δεν φέρουν τη σφραγίδα αυτού του ξεχωριστού υμνωδού και εκφραστή της βυζαντινής ποιητικής παράδοσης που τίμησαν οι σύγχρονοί μας ποιητές, από τον Οδυσσέα Ελύτη μέχρι τον Νίκο Καρούζο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ