Η Pepper και ο Buzz, δύο Βελγικοί ποιμενικοί έψαχναν επί τουλάχιστον 72 ώρες στα ερείπια του σεισμού στην Τουρκία, υπό τις οδηγίες του χειριστή τους, Αργύρη Καούνη, συμβάλλοντας στην έρευνα και τη διάσωση επιζώντων.
Ξεκίνησαν οδικώς με τον χειριστή τους, το πρωί της Δευτέρας 6 Φεβρουαρίου από τη Θεσσαλονίκη, λίγες ώρες μετά τον σεισμό και αμέσως μετά την άφιξή τους, σχεδόν 27 ώρες μετά, βρέθηκαν κατευθείαν στο πεδίο της έρευνας, καθώς οι ανάγκες για ανεύρεση επιζώντων κυρίως εκείνες τις πρώτες ώρες της καταστροφής ήταν τεράστιες.
Πρώτη φορά έκαναν έρευνα για επιζώντες: «Συγκεντρωμένα 100%»
Τα δύο μαλινουά «ρίχτηκαν στη μάχη» της διάσωσης για πρώτη φορά, αφού έχουν εκπαιδευτεί στην έρευνα και εντοπισμό ανθρώπων, ωστόσο δεν είχαν έρθει ξανά σε επαφή με πραγματικές συνθήκες.
«Η αντίδρασή τους ήταν άριστη. Παρά τον θόρυβο των σκαπτικών μηχανημάτων, των σειρήνων που ηχούσαν συνεχώς, των τροχών που δούλευαν, του κόσμου που φώναζε, παρέμειναν συγκεντρωμένα στο έργο τους 100%, σαν να μην συνέβαινε τίποτε γύρω τους», λέει ο Αργύρης Καούνης, εκπαιδευτής και χειριστής των δύο σκύλων.
Η Pepper και ο Buzz είναι εκπαιδευμένοι για την ένδειξη στον άνθρωπο, υπό συγκεκριμένες συνθήκες και στάσεις. Ο Αργύρης Καούνης, ο οποίος μετρά τουλάχιστον 20 χρόνια εμπειρίας στην ενασχόληση και εκπαίδευση σκύλων, αλλά και 26 χρόνια σε εθελοντικές οργανώσεις, συμμετείχε εθελοντικά με μία εκ των ελληνικών αποστολών διάσωσης και κατόπιν συνεννόησης με το τουρκικό προξενείο της Θεσσαλονίκης.
Έτσι βρέθηκε εθελοντικά στην Τουρκία με τους σκύλους έρευνας. «Αυτό που αποδείχτηκε εκεί, είναι ότι δεν υπάρχουν σημαίες σε αυτές τις καταστάσεις, δεν υπάρχει "εγώ". Υπάρχουν μόνο άνθρωποι», περιγράφει, σημειώνοντας πως «ήμασταν όλοι ένα και κάναμε ένα πράγμα, για ένα συγκεκριμένο σκοπό».
«Όποιος σε έβλεπε με σκύλο, σε καλούσε να ψάξεις»
Περιγράφοντας τις εικόνες που αντίκρισε στις πόλεις όπου επιχείρησε, Ισκεντερούν και Χατάι, ο Αργύρης Καούνης κάνει λόγο για ένα βομβαρδισμένο τοπίο.
«Για την ακρίβεια, το "βομβαρισμένο" είναι πολύ λίγο σε αυτό που συναντήσαμε τις πρώτες ώρες. Όποιος σε έβλεπε με σκύλο, σε καλούσε να ψάξεις. Η αγωνία για τους επιζώντες ήταν τεράστια», λέει χαρακτηριστικά στο GR Times.
«Όπως για παράδειγμα στην πόλη Ισκεντερούν όπου κληθήκαμε να επιχειρήσουμε κατόπιν υπόδειξης των αρμόδιων υπηρεσιών και αρχών. Ένας γιατρός που τη νύχτα του σεισμού εφημέρευε και γι’ αυτό και σώθηκε, έψαχνε απεγνωσμένα την σύζυγο και τις δύο του κόρες σε ένα κτίριο το οποίο είχε καταρρεύσει», συνεχίζει και προσθέτει: «Αλλά και στην πόλη Χατάι επιχειρούσαμε επί ώρες σε ένα σπίτι, όπου ζούσε μία 10μελής οικογένεια και υπήρχε η πληροφορία ότι υπήρχε ένδειξη ζωής, ωστόσο χωρίς αποτέλεσμα».
Όπως εξηγεί, ο χρόνος είναι πολύτιμος και κάθε λεπτό υπό την καθοδήγηση των σκύλων είναι σημαντικό και μπορεί να κάνει τη διαφορά.
«Δουλεύεις σαν ρομπότ. Δε σε νοιάζει τι αντικρίζεις εκείνη την ώρα. Δεν υπάρχει περιθώριο. Πρέπει να φιλτράρεις τις πληροφορίες και να κάνεις τη δουλειά που πρέπει γρήγορα. Και βέβαια η ασφάλειά σου πρέπει να είναι πάνω από όλα», τονίζει.
