Η Caitlin Moran έχει δώσει άπειρες ομιλίες για τα βιβλία της, για τις στήλες που κατά καιρούς γράφει σε περιοδικά, για τον φεμινισμό, για την σύγχρονη κατάσταση της γυναικείας φύσης. Όπου κι αν πήγαινε όμως, φαινόταν να δέχεται την ίδια ερώτηση: Ποια ήταν η συμβουλή της για τους άνδρες;
Οι άνδρες, φυσικά, δεν είναι η ειδικότητά της. Δεν είναι άνδρας η ίδια, καταρχάς, αν και είναι παντρεμένη με έναν. Η επιτυχημένη συγγραφική της καριέρα δεν έχει να κάνει με τους άνδρες – αντιθέτως, είναι γνωστή για τα μπεστ-σέλερ βιβλία της “How to Be a Woman” [Πώς να γίνεις γυναίκα] και “How to Build a Girl” [Πώς να φτιάξεις ένα κορίτσι].
Η Moran ανταποκρινόταν σ’ αυτές τις ερωτήσεις με ένα αστείο: «Η συμβουλή μου προς τους άνδρες; Θα έλεγα, α) σας παρακαλώ, αν έχετε την καλοσύνη και μπορείτε να το αποφύγετε, μη μας βιάζετε, και β) βάζετε τα μπολ μέσα στο πλυντήριο πιάτων και όχι δίπλα στο πλυντήριο πιάτων». Οι ερωτήσεις για τους άνδρες, παρ’ όλα αυτά, συνέχιζαν να έρχονται. Χρειάστηκε όμως μια συζήτηση με τέσσερα αγόρια από το σχολείο της κόρης της – κατά τη διάρκεια ενός Zoom για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας – για να την ταρακουνήσει και να την κάνει να ανταποκριθεί πραγματικά.
«Οι άνδρες θεωρούνται πλέον εκ προοίμιου κακοί ή τοξικοί», της είπε ένα αγόρι. «Μας κατηγορούν για τα πάντα. Οι άνθρωποι απλά υποθέτουν αυτόματα ότι είμαστε όλοι βιαστές».
«Οι άνδρες θεωρούνται πλέον εκ προοίμιου κακοί ή τοξικοί», της είπε ένα αγόρι. «Μας κατηγορούν για τα πάντα. Οι άνθρωποι απλά υποθέτουν αυτόματα ότι είμαστε όλοι βιαστές».
H Moran άλλαξε πλεύση και το αποτέλεσμα είναι το "What About Men?", μια ανεκδοτολογική διερεύνηση του ισχυρισμού ότι είναι ευκολότερο στις μέρες μας να είσαι γυναίκα από ό,τι να είσαι στρέιτ λευκός άνδρας. Και η έκπληξη είναι ότι φαίνεται να το πιστεύει και η ίδια αυτό. Το πιστεύει. Εν μέρει επειδή οι στρέιτ λευκοί άνδρες εξακολουθούν να θεωρούνται ως «προδιαγεγραμμένοι», γράφει η Moran, και ως εκ τούτου «είναι σα να έχουν καταστεί οι πραγματικές λεπτομέρειες της ζωής τους διάφανες. Αόρατες».
Και επίσης, δεν μπορούν να κατηγορήσουν την πατριαρχία για τα προβλήματά τους. Για τις γυναίκες, γράφει, «η αλλαγή ξεκινάει από εκείνη την εξαίσια στιγμή», όταν συνειδητοποιείς ότι το πρόβλημα δεν είναι δικό σου. «Αλλά πώς μπορούν οι άντρες να κατηγορήσουν ‘την πατριαρχία’ όταν, ως στρέιτ λευκός άντρας, μοιάζεις με την ενσάρκωση της πατριαρχίας; Τότε βρίσκεσαι απλώς σε μια κατάσταση τύπου 'Fight Club', όπου χτυπάς τον εαυτό σου στο πρόσωπο». Το "What About Men?" είναι γραμμένο με το συνηθισμένο εξομολογητικό ύφος της Moran – με τη διαφορά ότι εν προκειμένω υπερασπίζεται τους ίδιους ανθρώπους που έχουμε συνηθίσει να χλευάζει.
To βιβλίο βασίζεται σε συνεντεύξεις που πήρε η συγγραφέας από άνδρες ηλικίας 40 έως 55 ετών σχετικά με τα μηνύματα που έχουν δεχτεί από μικροί για το πώς πρέπει να είναι ένας άνδρας. Η Moran μιλάει με έναν φίλο της σχετικά με τον εθισμό του στο πορνό, με έναν άλλον για τον τρόπο που φλερτάρει, διερευνά γιατί οι άνδρες δεν πηγαίνουν στον γιατρό (φόβος για τις επικρίσεις άλλων ανδρών – φόβος για τον θάνατο – φόβος μήπως φανούν αδύναμοι), καταπιάνεται με τη γήρανση. Επίσης προσφέρει στους άνδρες κάποιες πολύτιμες γυναικείες συμβουλές.
Σχετικά με το σεξ: Οι γυναίκες δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για το μέγεθος, αν και «τις επόμενες εβδομάδες, ή και τους μήνες κάποιες φορές, μετά από έναν χωρισμό, οι γυναίκες θα κατηγορούν σχεδόν πάντα τον πρώην τους ότι έχει ένα μικροσκοπικό πέος».
Σχετικά με τη λίμπιντο: «Οι γυναίκες είναι εξίσου καυλωμένες με τους άνδρες».
Σχετικά με το γιατί οι γυναίκες συχνά δεν κάνουν πράξη αυτή τη λίμπιντο: «Το πιο δύσκολο πράγμα στο να είσαι ετεροφυλόφιλη γυναίκα είναι ότι αυτό που, πολύ συχνά, αγαπάμε περισσότερο σ’ έναν άνδρα – ότι είναι πιο σωματώδης από εμάς, τα όμορφα δυνατά του χέρια, το βάρος του σώματός του πάνω μας... – είναι επίσης αυτό που φοβόμαστε περισσότερο».
Όσοι ελπίζουν σε μια κοινωνιολογική ανάλυση των ανδρών και του ανδρισμού θα απογοητευτούν. Η δύναμή της Moran έγκειται στο ότι γράφει αυτό που ξέρει, και σε κάθε περίπτωση, είναι αδύνατο ακόμη και για τον πιο έξυπνο και περιεκτικό συγγραφέα να συνοψίσει ένα ολόκληρο φύλο. Το “What About Men?” δεν έχει σκοπό να είναι περιεκτικό ή οριστικό. Έχει σκοπό να είναι αστείο και το καταφέρνει.
Με στοιχεία από The New York Times
