Στην έκθεση “Περί (θ) ορίων, «Σοφόν τὸ σαφές, οὐ τὸ μὴ σαφές», Ευριπίδης”, ο Νίκος Κασκούρας αποτυπώνει με εκπληκτικό τρόπο την καλλιτεχνική του αντίληψη, πηγαίνοντας πέρα από την απλή αναπαράσταση. Η έκθεση αυτή αντικατοπτρίζει το παράδοξο στοιχείο της σύνθεσης, της χειρονομίας της μελαγχολίας και της ζωγραφικής που μετατρέπει την φιγούρα σε αρχέτυπα πρότυπα, δημιουργώντας έναν συναρπαστικό διάλογο με τον θεατή.

 

Η συλλογιστική του στην συγκεκριμένη ενότητα απεικονίζεται με την υπαρξιακή αγωνία που διέπει τον άνθρωπο. Ο ίδιος, δημιουργεί μια ασυνήθιστη πυκνότητα στην εικόνα που αγγίζει το όριο μεταξύ του εικαστικού και του συμβολικού με σκοπό το πανανθρώπινο. Το αντικείμενο της έκθεσης κινείται εκτός χρόνου και χώρου, καθώς ο καλλιτέχνης αφαιρεί τον ρεαλιστικό τρόπο θέασης, ο οποίος μεταφράζεται με μια συναισθηματική σαφήνεια.