Όπως αναφέρει η ιστορικός τέχνης κ.Ευαγ.Καϊράκη στον κατάλογο της έκθεσης “Σκόπιμα η Έφη Μάνου εγκιβωτίζει αφαιρετικά έργα στην παρούσα θεματική ενότητα για να ακροβολίσει -στο πνεύμα των αντιθέσεων της- την αίσθηση με την παραίσθηση την παρουσία με την απουσία’’, και προσθέτει “Η αισθητηριακή ενότητα του χρόνου και του χώρου κατατεμαχίζεται σαν οφθαλμαπάτη λειτουργώντας πάντοτε παρά την φαινομενική τυχαιότητα με εσωτερική λογική”.

 

Πρόκειται για μια έκθεση ανθρωποκεντρικού κυρίως χαρακτήρα η οποία διερευνά τη σχέση του τυχαίου και της παραστατικότητας μέσα από τη χρήση συμβολικών άλλοτε μορφών άλλοτε αντικειμένων.

 

Τα σύμβολα μεταφέρουν βαθύτερα νοήματα κι ιδέες και απαιτούν ερμηνεία από τον θεατή.

 

Οι τυχαίοι χώροι όπου παρουσιάζονται οι μορφές έχουν να κάνουν τόσο με την αναπάντεχη και ακατάστατη φύση της καλλιτεχνικής δημιουργίας όσο και με την απελευθέρωση νέων συνειρμών έτσι ώστε να αλληλοσυμπληρώνονται και να ενισχύεται η πολυσημία των μηνυμάτων που μεταφέρουν οι μορφές.

 

Η σχέση συμβολισμού και παραστατικότητας στη ζωγραφική είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα καθώς και οι δύο χρησιμοποιούνται για για να δημιουργήσουν έργα με διαφορετικά επίπεδα νοήματος και συναισθημάτων. Με την παραστατικότητα επιτυγχάνεται η ρεαλιστική απεικόνιση της πραγματικότητας θέμα το οποίο έχει απασχολήσει τη ζωγράφο από την αρχή της σταδιοδρομίας της.

 

Στη μοντέρνα και σύγχρονη τέχνη ο συμβολισμός και η παραστατικότητα συνυπάρχουν με τους καλλιτέχνες οι οποίοι πειραματίζονται με νέες μορφές έκφρασης. Έτσι τόσο ο κυβισμός και ο σουρεαλισμός όσο και η ποπ αρτ είναι παραδείγματα τάσεων οι οποίες ενσωμάτωσαν τον συμβολισμό και την παραστατικότητα.

 

Στα έργα της παρούσας έκθεσης οι χώροι είναι αφαιρετικοί και τυχαίοι, ενώ οι μορφές συνήθως παραστατικές. Έτσι οι χώροι επιδέχονται πολλαπλές ερμηνείες ανάλογα με το πως τους αντιλαμβάνεται ο θεατής.

 

Η έκθεση συνοδεύεται από καλαίσθητο κατάλογο στον οποίο προλογίζει η ιστορικός τέχνης κα Ευαγγελία Καϊράκη και στο τέλος του οποίου δίνονται οι ερμηνείες των συμβόλων.

 

Βιογραφικό

 

Γεννήθηκε στην Αθήνα, 1958. Σπούδασε αρχικά στην  Παιδαγωγική Ακαδημία (1975-1977) και στη Σχολή Νηπιαγωγών (1977-1978). Συνέχισε με σπουδές ζωγραφικής στην ΑΣΚΤ (1980-1985) κοντά στους Δ. Μυταρά και Η. Δεκουλάκο, χαρακτικής κοντά στο Θ. Εξαρχόπουλο και σκηνογραφία με καθηγητή τον κ. Β. Βασιλειάδη. Σπούδασε, επίσης, στο Royal College of Arts του Λονδίνου με καθηγητή τον Peter de Francia και στη New York Academy με καθηγητές τους L. Gervitz,-μέθοδος Repin - και τον John Wellington. Έχει πραγματοποιήσει ομαδικές και ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα (Αθήνα, Σύρος, Γιάννενα, Ηράκλειο, Λουτράκι, κ.α.), αλλά και στο εξωτερικό (Γερμανία, Αυστρία, Σλοβακία, Ισπανία, Γιουγκοσλαβία, Νέα Υόρκη, κ.α.). Έργα της βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές. Παράλληλα, έχει ασχοληθεί με την εικονογράφηση παιδικών βιβλίων (Το πιο αληθινό παραμύθι - Εκδόσεις Κέδρος , Καρτέλες πρώτης ανάγνωσης), τη σκηνογραφία, αλλά και με μεταφράσεις (Βαν Γκογκ, Γκογκέν, Ακουαρέλλα , Ιμπρεσσιονισμός Προοπτική - Εκδόσεις Ερευνητές, Ένα πορτραίτο του Τζιακομέττι εκδόσεις. Σμίλη).