#quote#Επιτέλους, ήρθε ο Λεός Καράξ, των αξέχαστων Εραστών της Pont Neuf και του Boy Meets Girl, μετά απο 13 χρόνια που είχαμε να τον δούμε (με ολόδική του ταινία εννοώ) και τάραξε λίγο τα νερά της βροχής και των αναμενόμενων ταινιών, εδώ στις Κάννες. Το Holy Motors φτιάχτηκε για να διχάσει: οι Γάλλοι κριτικοί βασικά ξετρελάθηκαν, οι υπόλοιποι δεν ξέρουν τι να (πρωτο)πούν. Προσωπικά μου άρεσε πολύ, με διασκέδασε αφάνταστα και ώρες ώρες με συγκίνησε βαθιά. το χάζεψα απνευστί, και χάρηκα που επανέκαμψε ένας ασυμβίβαστος άνθρωπος. Είναι σα να αναγνωρίστηκε το νόθο παιδί του Λιντς και του Νοέ, με το trippy σουρεαλιστικό του στιλ.
Ο πρωταγωνιστής στο Holy Motors είναι ένας, ο ακάματος Ντενί Λαβάν των άπειρων μεταμορφώσεων, ένας ηθοποιός πολυεργαλείο στο ρινγκ της ζωής, κλεισμένος σε μια τεράστια λιμουζίνα παρέα με μια γηραιά βοηθό και ένα βαλιτσάκι με μυστήρια εργαλεία, με απανωτά ραντεβού και 24ωρο πρόγραμμα παραστάσεων για άγνωστους θεατές και ελάχιστο προσωπικό χρόνο, όπως το μισάωρο που κλέβει με τη συνάδελφο του σε αυτό το περίεργο επάγγελμα, την Κάιλι Μινόγκ, η οποία δε νομίζω οτι κατάλαβε πλήρως την τύχη που της χτύπησε την πόρτα με την πρόταση που της έκανε ο Καράξ να παίξει, και να τραγουδήσει, στην ταινία του. Το φιλμ είναι μια εφαρμογή ιστορίας σε κινηματογραφικά χωράφια, ένα reality που τρεμοπαίζει ανάμεσα στην πραγματικότητα και την φαντασία, μια εμπειρία με δική της λογική, ένα ταξίδι που ξεκινάει απο την ψευδή ασφάλεια και καταλήγει σε ένα εναλλακτικό νεκροταφείο. Σίγουρα η ταινία του φεστιβάλ. Μόνο το Κοσμόπολις μπορεί να την κοντράρει, αν είναι τόσο καλή όσο ο συνδυασμός του σκηνοθέτη (Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ) με τον συγγραφέα (Ντον ντε Λίλο) του
σχόλια