Μέσα από 11 περίπου έργα ακρυλικά σε καμβά μεγάλων  διαστάσεων, ο καλλιτέχνης συνεχίζει να δημιουργεί τολμηρά ρεαλιστικές φιγούρες και ψυχεδελικά μοτίβα. Σε αυτά τα νέα έργα όπως σημειώνει και η Μαριρένα Πατεράκη που υπογράφει και το κείμενο της έκθεσης: “..στα νέα του έργα περιπλέκει περισσότερο τα μοτίβα και τις μορφές του, εξελίσσοντας το μοναδικό του ύφος. Οι μορφές του, απόκοσμες και αινιγματικές, χάνονται σε λαβύρινθους μοτίβων, προσκαλώντας τους θεατές στον κόσμο τους.”

 

Οι πίνακες του Κόρμπη αποτυπώνουν μια ιδιαίτερη δυναμική σχέσεων διαπλέκοντας σχήματα με μορφές, δημιουργώντας την αίσθηση του ανοίκειου στον θεατή. Αυτή η διαλεκτική του ρεαλισμού με τον συμβολισμό του ονείρου στα έργα του συνεχίζει να ακολουθεί τον Καρλ Γιούνγκ και τις έρευνες του πάνω στο ασυνείδητο, το βαθύτερο μέρος της ψυχής που συνήθως παραμένει απροσπέλαστο σε εμάς. Τα γεωμετρικά σχήματα του Κόρμπη -συνήθως κύκλοι ή τρίγωνα – έλκουν, έτσι, την καταγωγή τους από το μαντάλα, το ιερό σχήμα του Ινδουισμού. Εργαλείο εστίασης της προσοχής και οδηγός της πνευματικής καθοδήγησης, το μαντάλα έχει, κατά τον Γιούνγκ, τη δύναμη να απελευθερώνει το ασυνείδητο.   Σε αυτά τα σχήματα ο Κόρμπης πλέον προσθέτει σπείρες και κύματα, στο πνεύμα της ψυχεδέλειας, μιας ακόμα απόπειρας σύλληψης του ψυχισμού μέσω της εκστατικής μουσικής. 

 

Στο επίπεδο της σύνθεσης, έτσι, οι μορφές συχνά παρουσιάζονται να διαπερνούνται από κύματα, να βυθίζονται ή να εκτινάσσονται σε σπείρες, ενώ άλλες φορές στέκονται ακίνητες, σε κύκλους στατικούς ή δυναμικούς ή τριγωνικά σχήματα. Οι μορφές δε, όλες γυναικείες, αντικρύζουν τον θεατή και τον προσκαλούν να μπει στον κόσμο τους. Ανάμεσα τους και γάτες, που είτε τις συνοδεύουν ή πρωταγωνιστούν. Τα μοτίβα, πάλι, παραπέμπουν προς την υπέρβαση της πραγματικότητας και προς το όνειρο, σε αντίστιξη με τον ρεαλισμό των μορφών. Γεννιέται, λοιπόν, μια αίσθηση ανοικείου, καθώς τα σχήματα διαπερνούν τις μορφές, υπονομεύοντας την συνοχή τους.

 

Έτσι ο Κόρμπης μας ωθεί όχι στη βεβαιότητα της κατάφασης, αλλά στην αμφισημία της αναζήτησης. Η ρευστότητα των πλαισίων, η αλληλοδιείσδυση των μοτίβων και των μορφών, προσκαλούν τους θεατές να εισέρθουν στον κόσμο τους, και αποτελούν την πρόκληση του καλλιτέχνη στο κοινό.”

 

Ο Αλέξης Κόρμπης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1982. Σπούδασε ζωγραφική στην Α.Σ.Κ.Τ. Αθηνών (2002-2007) στο Η ́ εργαστήριο με δασκάλους τους Α. Χριστάκη και Ι. Κονταράτο, καθώς και φωτογραφία στο εργαστήριο φωτογραφίας με δασκάλους τους Ε. Μπαμπούση, Α. Βούτσα, Γ. Τότσκα και Π. Χατζαντουριάν. Το 2009 πήρε έπαινο από το Ίδρυμα Γιάννη και Ζωής Σπυρόπουλου.