Η έκθεση Horizon Wanderers, παρουσιάζει δύο φωτογραφικές ενότητες που προσεγγίζουν το πλοίο μέσα από διαφορετικές οπτικές. Το πρώτο μέρος, με τίτλο "Ανατομία του Πλοίου", επικεντρώνεται στη σύνθεση του πλοίου, αναδεικνύοντας τη διαδικασία κατασκευής του, ενώ το δεύτερο, με τίτλο "Ever Blue", διερευνά την αποσύνθεση του πλοίου, εστιάζοντας στις επιπτώσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας στον θαλάσσιο χώρο και τον εκφυλισμό της φυσικής του ομορφιάς.
 

Η ενότητα Ανατομία του Πλοίου περιλαμβάνει φωτογραφίες -εν είδει ακτινογραφήματος- που αποτυπώνουν την κατασκευή των πλοίων, αναδεικνύοντας τη σύνθετη και οργανική διαδικασία της ναυπήγησης. Τα ναυπηγεία είναι χώροι μετάβασης για τα πλοία, από́ την ιδέα-σύλληψη του πλοίου, έως τον τελικό προορισμό τους που είναι η θάλασσα. Τα πλοία δεν είναι απλώς μέσα μεταφοράς· είναι τεχνουργήματα που συνδυάζουν λειτουργικότητα και αισθητική, αντανακλώντας την ανάγκη της ανθρώπινης φύσης για εξερεύνηση, επικοινωνία και ανταλλαγή.
 

Το φωτογραφικό έργο Ever Blue εστιάζει στη σταδιακή μεταμόρφωση του Σαρωνικού κόλπου· ενός χώρου με βαθιά ιστορική και πολιτισμική σημασία, σε βιομηχανική ζώνη. Οι φωτογραφίες αποτυπώνουν περιοχές του κόλπου, όπως λιμάνια, ναυπηγεία και εγκαταλελειμμένα ναυάγια. Αυτός ο τόπος, άλλοτε σημείο φυσικής και μυστικιστικής ομορφιάς, έχει μεταμορφωθεί σε τόπο αφιλόξενο και μη βιώσιμο. Το γαλανό που παραδοσιακά συνδέεται με τα νερά της θάλασσας, έχει αντικατασταθεί από το θολό γκρι χρώμα του μολυσμένου νερού. Αυτή η ριζική μεταμόρφωση δεν έχει μόνο αλλάξει την αισθητική του τοπίου, αλλά έχει επίσης διαταράξει τη λεπτή ισορροπία του θαλάσσιου οικοσυστήματος, αφήνοντάς το ευάλωτο στις συνεχείς πιέσεις.
 

Τα πλοία, από τις πρώτες τους μορφές, υπήρξαν σύμβολα της διττής ανθρώπινης φύσης. Από τη μία πλευρά, ενσάρκωσαν την ανάγκη για επικοινωνία, εξερεύνηση και ανταλλαγή ιδεών. Από την άλλη, συνδέθηκαν με την κατάκτηση, τη σύγκρουση και την εκμετάλλευση. Η έκθεση Horizon Wanderers αναδεικνύει αυτές τις αντιθέσεις, εστιάζοντας στον τρόπο που τα πλοία, ως τεχνικά και πολιτισμικά σύμβολα, ενσαρκώνουν τα όνειρα, τις φιλοδοξίες, αλλά και τις αντιφάσεις της ανθρώπινης υπόστασης. Μέσα από τις ενότητες της έκθεσης, οι έννοιες της δημιουργίας και της φθοράς συνυπάρχουν, συνθέτοντας ένα πολυδιάστατο αφήγημα που ισορροπεί ανάμεσα στη σωτηρία και την καταστροφή, την ελπίδα και την απαισιοδοξία, αντικατοπτρίζοντας την εύθραυστη σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον και την ίδια του την ύπαρξη.

 

Για την υλοποίηση αυτού του έργου, η Χριστίνα Δημητριάδη έλαβε χρηματοδότηση το 2022 από το Stiftungs Kunstfonds, έναν από τους πιο έγκριτους δημόσιους φορείς χρηματοδότησης στη Γερμανία.