Αγαπητέ Elon, να το πρόγραμμα της περασμένης εβδομάδας μου...
Ας δηλώσω πρώτα-πρώτα πως βρίσκω έξοχη την ιδέα σου οι υπάλληλοι να τηρούν εβδομαδιαίο ημερολόγιο επιτευγμάτων. Θεωρώ δεδομένο πως ξεκινάμε και οι δύο μας από μια πίστη στην γλώσσα και το γράψιμο. Αχ φίλε μου Έλον, σκέφτομαι μόνο πως θα ήταν σήμερα ο κόσμος μας αν σε όλα τα εργασιακά διαλείμματα οι υπάλληλοι δεν περιφερόμαστε άσκοπα με το κινητό ανά χείρας, αλλά κρατώντας ένα σπιράλ μπλοκάκι στα βήματα του Frank O’ Hara.
Το λακωνικό σου email τιτλοφορούταν: «Τι έκανες την περασμένη εβδομάδα». Ο τρόμος μπροστά στο λευκό πλαίσιο του mail, έχει στείλει σε λούπες απόγνωσης χιλιάδες (ανέμπνευστους) ομοσπονδιακούς υπαλλήλους των ΗΠΑ, που δεν γνωρίζουν αν θα απολυθούν επειδή δεν απάντησαν στο email σου.
Δίχως καμία ντροπή λοιπόν σπεύδω να σε ενημερώσω για τα δικά μου επιτεύγματα την εβδομάδα μου πέρασε, γλείφοντας απροκάλυπτα την εργοδοσία. Αν και ας μη γελιόμαστε ο compagnon de folie σου, Μάρκ, γνωρίζει ήδη, ακριβώς που ήμουν και τι έκανα.
A WEEK IN MY LIFE
Δευτέρα:
Αρχή της εβδομάδας... Ξύπνησα με δυσκολία, έπλυνα το πρόσωπο μου με ένα σαπουνάκι που έχει από καιρό ξεχάσει σπίτι μου η Έρμυλη κι έβαλα κάτι κρέμες και ορούς που μου φέρνει η Α. από τα duty-free αεροδρομίων. Δίχως καμία σειρά ή λογική. Ικανοποιήθηκα από την έστω άχαρη και ανόρεκτη τήρηση αυτού του λιτού beauty routine.
Έφτασα νωρίς το πρωί στα γραφεία της LiFO, -νωρίς εδώ εννοώ, γύρω στις 2-. H Μάρω και ο Γιάννης έτρωγαν στην κουζίνα γεμιστά και μια περίεργη σούπα από το Σκλαβενίτη. Πέρασα κάποια ώρα με τη Μερόπη στο στούντιο της LIFO σκεπτόμενος αν θα μου ταίριαζε η παρουσίαση κάποιου κεντρικού δελτίου ειδήσεων. Δεν το έχω πάρει απόφαση παρότι δοκιμάζω συχνά να παίρνω το ύφος της Στάη. Αν αστράψει μέσα μου κάποια τέτοια ανάγκη θα σε ενημερώσω.
Έπειτα Κομπραί για να πάρω στα χέρια μου την LiFO της περασμένης εβδομάδας και να διαβάσουμε μαζί τα ζώδια στο μαγαζί. Κι από εκεί στον Οδυσσέα που του κάναμε ένα πάρτι έκπληξη για τα γενέθλια του. Περήφανος για τον φίλο μου και όλη την αγάπη που έχει στη ζωή του.
Στην Κυψέλη πίνουμε κρασιά και γίνομαι λιγάκι νοσταλγικός, στο ταξί της επιστροφής φοράω κατευθείαν ακουστικά και ξεκινάω μια βιντεοκλήση με το παρελθόν μου, δίχως να έπρεπε ή να άντεχα. Όλο το βράδυ βλέπω εφιάλτες: ότι κάποιος μπαίνει στο σπίτι μου να με κλέψει. Ξυπνάω την ώρα ακριβώς που βλέπω τον ληστή, σαν μεγάλη μαύρη σκιά μέσα από το πάπλωμα μου να σκύβει για να με ξεσκεπάσει. Κοιμάμαι χάλια.
Τρίτη:
Ξυπνάω στεναχωρημένος. Γράφω ένα κείμενο για το Ghosting το οποίο μου παίρνει όλη την ημέρα. Κυνηγάω κόσμο στα τηλέφωνα για να μου μιλήσουν για τις εμπειρίες τους, αλλά το ένα σημαντικό τηλέφωνο που θα με πάρει κάποιος δεν το απαντώ από φόβο. Σαν σε μερικές συνθήκες οι άνθρωποι να επιτελούμε ένα χορευτικό προσεκτικής δειλίας. Τόσο-όσο, στεκόμαστε δίπλα στην πόρτα, αλλά φοβόμαστε να σηκωθούμε να την ανοίξουμε. Τέλος πάντων, δε σε αφορούν αυτά.
Συναντώ στο Τιγρέ κάποιους από τους συνεντευξιαζόμενους κι έπειτα περπατάω ως την Κιμώνα που ετοιμάζει το νέο της cool χώρο στα Εξάρχεια. Σπίτι γράφω ολόκληρο το κείμενο σε word, μη μπορώντας να ενσωματώσω τις λειτουργίες του AI στη δουλειά μου. Θα ήθελα να σημειώσεις εδώ όμως πως παρότι ακόμη δεν έχω πειραματιστεί αρκετά με τα κόλπα του, είναι στα άμεσα σχέδια μου. Ξέρω πως σου είναι σημαντικό να μην μένω πίσω από το ποτάμι που τρέχει. Τεχνοκράτης άνθρωπος είσαι. Καταλαβαινόμαστε.
Ανεβαίνει επίσης στο μπλογκ ένα σύντομο κείμενο μου για τα ναρκωτικά.
Τετάρτη:
Blackout. Με συγχωρείς αλλά ελπίζω πως καταλαβαίνεις, άνθρωπος είσαι κι εσύ -εκ πρώτης όψεως δηλαδή...-
Περνώ την ημέρα βλέποντας ξανά και ξανά αυτό το βίντεο.
Πέμπτη:
Το μυαλό μου γυρνά γύρω από έναν δικό μου άνθρωπο που περνά δύσκολα. Δεν σου λέω περισσότερα, και σε παρακαλώ πολύ να μη με ρωτήσεις. Δεν νομίζω πως το αφορά το τμήμα ανθρωπίνου δυναμικού της DOGE αυτό, πάντως την Πέμπτη αδυνατώ να εργαστώ σοβαρά ή να ασχοληθώ με καμία από τις υποχρεώσεις μου. Περνάω την περισσότερη ώρα με τη Σοφ, στο Φίλιον. Γράφω ένα λίγο pick-me κείμενο για την Τσικνοπέμπτη, και πάω για φαγητό με τα παιδιά στα κάτω Πατήσια.
Παρασκευή:
Το πρωί για κούρεμα. Μάλλον δεν εμπιστεύομαι απόλυτα το γούστο σου. Αλλά τι λες κι εσύ; Πως σου φαίνεται;
Το απόγευμα προβλέπεται γεμάτο. Βλέπω το ντοκιμαντέρ της Εύας για να προετοιμαστώ για τη συνάντηση μας το επόμενο πρωί. Κάνω σημειώσεις. Πίνω ένα πρώτο ποτό με τα παιδιά σπίτι τους, συζητάμε για δουλειές, κουρέματα, έρωτες και μεγάλες αποφάσεις: Σκέφτομαι πόσο πλάκα έχει τελικά που είμαστε 20 και μπορούμε να κάνουμε και να γίνουμε όποιοι θέλουμε. Να αλλάζουμε όνειρα, ρόλους, ορέξεις με το δευτερόλεπτο.
Πίνουμε ένα δεύτερο στο Wine Is Fine, και από εκεί στο πάρτι της Ι.
Βρίσκω την Κλάρα στην κουζίνα, ψάχνουμε ποτά. Είχα να την δω από όταν ετοιμάζαμε το τεύχος μας και καταλαβαίνω πως μου είχε λείψει τελικά. Δύο φίλοι τόσο ασύμβατοι και τόσο εντελώς συμβατοί ταυτόχρονα. Οι συζητήσεις μας σαν να φτιάχνουν μια φωλιά γύρω μας. Το πάρτι συνεχίζεται πάνω ακριβώς από το κεφάλι μας. Τα παιδιά που χορεύουν σχηματίζουν τον βραδινό ουρανό που μας σκεπάζει. Ένα αγόρι φιλά ένα κορίτσι, ένα κορίτσι ένα άλλο κορίτσι: αυτοί είναι τα αστέρια μας. Κι εμείς σε δύο μαξιλάρια πεταμένα στο πάτωμα -που μοιάζουν με βότσαλα- μιλάμε ακατάπαυστα αφήνοντας τους να κινούνται από πάνω μας. Ούζο και συζητήσεις που δεν θυμάμαι.
Έπειτα με ένα ταξί στο Γκάζι. Bequeer, αίσχη, πάνω-κάτω σκάλες, και ύπνος.
Σάββατο + Κυριακή:
Κάνω τις δύο μικρές συνεντεύξεις με την Εύα και τον Δημήτρη για το κείμενο που σου έλεγα ότι έχω αναλάβει να γράψω. Φτάνω στα ραντεβού μου hangover και άσχημος. Στης Εύας τρώω πρωινό, κέικ και πορτοκαλάδα.
Μόνο διάβασμα και γράψιμο το Σ/Κ. Είμαι επιμελές αγόρι αν και όπως είπαμε χαζό. Ο αλγόριθμος θα μπορούσε να τα κάνει όλα αυτά μόνος και χωρίς εμένα. Το μεσημέρι τρώω νιόκι, τα οποία ξεχνάω συνεχώς πως τελικά δεν μου αρέσουν. Δεν καταλαβαίνω το hype. Στη λαϊκή αγοράζω λουλούδια όπως όλοι οι φασέοι γείτονες μου.
Ένα ποίημα της Λουίζ Γκλικ
Κάπου διαβάζω και κάτι για εσένα: Άρθρο στο New York Magazine για το πως ένας 19χρονος, γνωστός ως big-balls -ενδιαφέρουσα η εκτίμηση και εμμονή η δική σου και των φίλων σου στα μεγάλα αρχίδια-, είναι μέρος της ομάδας σου. Με ενδιαφέρει ίσως αυτή η ανατομική προσέγγιση σου στις προσλήψεις.
Θυμήσου να το συζητήσουμε...
Ελπίζω οι σημειώσεις μου να σε κάλυψαν και να θεώρησες πως έκανα ικανοποιητικά αρκετά πράγματα τις 7 ημέρες που μας πέρασαν. Αφήνω κάτω και το iban μου, για τη σίγουρη προαγωγή μου. Ξέρεις άλλωστε ότι διαθέτω ακριβά γούστα. Τα λέμε την επόμενη εβδομάδα μόνο αν εσύ το κρίνεις αναγκαίο.
Όλη μου την αγάπη,
Ίωνας
