Δύο ειδήσεις από τον τραγελαφικό πλανήτη Αθήνα
Η πρώτη τραγική, η δεύτερη γελοία.
•
Μεταφέρω αυτούσια μια ανακοίνωση που κυκλοφορεί από σήμερα το μεσημέρι, στα κοινωνικά δίκτυα των Αντιπόδων:
Η προγραμματισμένη για σήμερα υπογραφή βιβλίων από την Κάρμεν Μαρία Ματσάδο στο ΣΚΡΙΠ ακυρώνεται, κατόπιν επικοινωνίας με το WOW Festival, οι υπεύθυνοι του οποίου μας ενημέρωσαν ότι η συγγραφέας έχει υπογράψει συμβόλαιο αποκλειστικότητας με το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και το Φεστιβάλ, και επομένως δεν δικαιούται να παραστεί σε άλλη δημόσια εκδήλωση.
Μας θλίβει το γεγονός ότι ένα φεστιβάλ με διακηρυγμένο στόχο τη συμπερίληψη, με αδρή κρατική χρηματοδότηση, το οποίο οργανώνεται από έναν δημόσιο θεσμό, προκρίνει τη λογική του εισιτηρίου και βλέπει ως ανταγωνιστική μια υπογραφή βιβλίων σε ένα βιβλιοπωλείο, δηλαδή στον φυσικό χώρο του βιβλίου. Μας θλίβει το γεγονός ότι, παρόλο που πολλοί συγγραφείς των εκδόσεών μας συμμετείχαν στο Φεστιβάλ, δεν υπήρξε καμία διάθεση επικοινωνίας μαζί μας ή με τους μεταφραστές των βιβλίων. Κυρίως όμως μας θλίβει η ιδιοκτησιακή λογική επί έργων και προσώπων, και η συστηματική προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της κουλτούρας.
•
Χωρίς να γνωρίζω τίποτε περισσότερο από τα όσα γράφουν εκεί οι Αντίποδες (οι οποίοι μαζί με το Δώμα, αποτελούν δυο απ' τα πιο ενεργοβόρα, θαρραλέα και ενδιαφέροντα εκδοτικά σχήματα της Αθήνας αυτή τη στιγμή), βρίσκω γελοίο το υπό οποιαδήποτε λογική συμβόλαιο αποκλειστικότητας — το οποίο απαγορεύει σε μια συγγραφέα να υπογράψει βιβλία στο βιβλιοπωλείο του εκδοτικού χάρις τον οποίο υπάρχει εξαρχής ελληνικό κοινό να ενδιαφερθεί για το έργο της!
Γιατί χωρίς τους Αντίποδες πιθανότατα να μην υπήρχε η Ματσάδο ως καλεσμένη, ή έστω σίγουρα δεν θα ήξερα εγώ-εδώ-τώρα, το όνομα και το έργο της.
Σε ένα φεστιβάλ (με είσοδο) για τη συμπερίληψη, θα όφειλε μάλλον να είχε συμπεριληφθεί και ο εκδοτικός, του οποίου το επιχειρηματικό ρίσκο, μας συστήνει περιπτώσεις συγγραφέων που αλλάζουν τους κανόνες του παιχνιδιού, και μας κάνουν να νιώθουμε λιγότεροι μόνοι στον όλο και πιο κλειστό και φοβικό κόσμο μας.
Άσχετα με όποιο dessus πιθανώς χάνουμε χωρίς να έχουμε την απάντηση του φεστιβάλ WOW, λογικές ανταγωνισμού και αγοράς, θα έπρεπε να μην υπάρχουν στην μικρή γωνία (κουίρ) γης που έχουμε σκάψει για τους εαυτούς μας και την οποία στηρίζουν (ή εμπορεύονται) φεστιβάλ, ιδρύματα και επιχειρήσεις.
Στην τελική η υπογραφή βιβλίων και στο ΣΚΡΙΠ την επομένη του Νιάρχος, θα ωφελούσε -όχι μόνο τον εκδοτικό, ο οποίος εικάζω πως κέρδιζε έτσι ένα event γλιτώνοντας τα έξοδα για το ταξίδι της στην Ελλάδα- αλλά κυρίως το κοινό, το οποίο πιθανώς να μην μπορούσε να φτάσει εκείνη την ημέρα ως το Νιάρχος, ή να πληρώσει το αντίτιμο του εισιτηρίου.
Αν βέβαια πάρουμε ως δεδομένο πως στόχος και κινητήριος δύναμη όλων αυτών ήταν τα μηνύματα και τα πρόσωπα του Φεστιβάλ να έφταναν -και να άνοιγαν- όσο το δυνατόν περισσότερα μάτια...
•
Δίχως σχόλιο. Μια εικόνα από την ιστοσελίδα του εστιατορίου Λίνου Σουμπάσης και Σια: Συσκευασμένη άμμος, μαζεμένη από όχθες ελληνικών ποταμών για τα κεράκια σας.
Μην περπατάτε, τρέξτε (μακριά)!
