Ο 60+ Πολ Ρέιμεντ, φωτογράφος στο επάγγελμα, συνταξιούχος στην πράξη, βρίσκεται από τη μια στιγμή στην άλλη – έπειτα από ατύχημα που είχε με το ποδήλατό του - ανήμπορος να εκτελέσει και τις πιο απλές καθημερινές κινήσεις, αδύναμος να αυτοεξυπηρετηθεί και απόλυτα πεισμένος ότι η λύση του πρόσθετου ποδιού δεν είναι γι’ αυτόν. Με βασανιστική απροθυμία αλλά και στωϊκή απελπισία, ο Πολ δέχεται ότι πρέπει πλέον να στηρίζεται σε άλλους ανθρώπους. Η απόφασή του να προσλάβει μία νοσοκόμα να τον προσέχει αποτελεί την αρχή μιας πρωτόγνωρης εσωτερικής αναμέτρησης.
Αναθεωρήσεις μιας ολόκληρης ζωής αρχίζουν να γίνονται αντιληπτές, όχι όμως με φρενήρεις ρυθμούς και σπασμωδικές κινήσεις. Ο Πολ ερωτεύεται την κροάτισσα νοσοκόμα του, Μαριγιάννα, και μέσα από την ευάλωτη θέση του αφήνεται να νιώσει γεμάτος ανάγκη για τρυφερότητα, πατρότητα, μοίρασμα και συντροφικότητα. Μια πλουσιοπάροχη γυναίκα, σε συναίσθημα και σωματική διάπλαση, μια εργάτρια που θέλει να ζήσει την οικογένειά της, γίνεται για τον μεσοαστό Πολ η απόλυτη απόλαυση, τόσο γήινη που πονάει.
Κι εν μέσω έρωτος και παραίτησης, εμφανίζεται μία μυστηριώδης γυναίκα – χαρακτήρας που ξεπήδησε από το προηγούμενο βιβλίο του Coetzee, «Elizabeth Costello» - που προσπαθεί να πιέσει τον μαλθακό Πολ να έρθει προ των ευθυνών του, να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα ενός ανεκπλήρωτου έρωτα και να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του ηρωϊκά και όχι πια μουδιασμένα κι αργά.
Η ψύχραιμη, σχεδόν δοκιμιακή, γραφή του Κούτσι δημιουργεί τον αργό άνθρωπο, εκείνον τον τύπο που τον χτυπά η μοίρα αλλά, έχοντας ζήσει εβδομήντα χρόνια συναισθηματικής νωχελικότητας, δεν γνωρίζει τον τρόπο να κάνει την ανατροπή. Στον «Αργό Άνθρωπο» δεν ξεφυσάς με απελπισία, ούτε τρέμεις από νεύρα για την τύχη του πρωταγωνιστή. Βαδίζεις μαζί του στοχαστικά, άλλοτε κουρασμένα, άλλοτε ελπιδοφόρα, κι αναρωτιέσαι ενίοτε πόσο αληθινός είναι τελικά αυτός ο Πολ, που αφήνει τις μεγάλες αποφάσεις και τις ανατρεπτικές πράξεις στην άκρη και συνεχίζει να ζει με τα δυο του πόδια καλά ριζωμένα στη γη.
Άννα Κουτσιλοπούλου
σχόλια