"Θα δανείσουμε και αλλού τα Γλυπτά - Αν θέλει η Ελλάδα ας κάνει αίτηση"

Γενικώς έχετε μάλλον δίκιο. Ειδικώς, όταν μιλάμε για πολιτιστική κληρονομιά, μπορεί να ανήκει στην ανθρωπότητα, αλλά πρώτα ανήκει στον τόπο που τη γέννησε. Και στον τόπο που τη γέννησε κατοικούμε εμείς κι εμείς τη διαχειριζόμαστε. Όταν το Βρετανικό Μουσείο μας λέει ότι πρέπει να κάνουμε αίτηση για τα γλυπτά, όπως κάθε άλλο κράτος, δηλαδή να τους παρακαλέσουμε να μας δανείσουν για λίγο τα κλεμμένα, διαπράττει πρόκληση, είτε το πούμε έτσι, είτε το πούμε αλλιώς.

To ποιος θα διαχειρίζεται τα έργα της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς δεν έχει καμία σημασία αν είναι ασφαλή. Για μένα προσωπικά το καλύτερο θα ήταν να ταξίδευαν ανά διαστήματα σε όλο το κόσμο με έξοδα των μουσείων όσο συχνά είναι δυνατό. Το Λονδίνο πάντως ή άλλες μεγάλες παγκόσμιες μητροπόλεις προσφέρονται περισσότερο απ' την Αθήνα λόγω του μεγαλύτερου πλήθους κόσμου που θα τα δει εκεί. Είτε τα διαχειριζόμαστε είτε όχι δεν παύουν να είναι ελληνικά, όπως η Έφεσσος ή η Αγ. Σοφιά που βρίσκονται στη Τουρκία. Η μόνη λογική για μένα είναι ότι ανήκαν στον Παρθενώνα και τώρα που υπάρχει το Μουσείο της Ακρόπολης ίσως συμβολικά καλύτερα θα ήταν να βρίσκονται εδώ. Αλλά από το σημείο αυτό μέχρι να το αναγάγουμε σε μείζον εθνικό θέμα, να φτιάχνουμε βίντεο, να σηκώνουμε πανό στο Βρετανικό Μουσείο και να βλέπουμε προκλήσεις για μένα υπάρχει μια άβυσσος γραφικότητας την οποία διαβήκαμε με τη χαρακτηριστική μας άνεση ενεργώντας μόνο με βάση το συναίσθημα και όχι τη λογική. Αναγκαίο το συναίσθημα, ούτε εγώ είμαι ο μίστερ Σποκ, αλλά κι η ρημάδα η λογική εδώ γεννήθηκε