«Η Ελλάδα πρέπει να πουλήσει κρατικά περιουσιακά στοιχεία αξίας 50 δισεκατομμυρίων ευρώ, όπως αεροδρόμια και μαρίνες, και αυτό γρήγορα, στο πλαίσιο της τρίτης συμφωνίας διάσωσής της. Όμως είναι ρεαλιστικό ένα τέτοιο σχέδιο;», διερωτάται η βρετανική εφημερίδα Guardian, σε σημερινό άρθρο της υπό τον τίτλο «Το μεγάλο ξεπούλημα της Ελλάδας».
«Κατά τις πρώτες ημέρες της ελληνικής κρίσης χρέους, δύο Γερμανοί πολιτικοί σκέφτηκαν μία ριζοσπαστική λύση: η Ελλάδα θα έπρεπε να πουλήσει μερικά από τα ακατοίκητα νησιά της και άλλα περιουσιακά στοιχεία για να ξεπληρώσει τους πιστωτές της. “Πουλήστε τα νησιά σας χρεοκοπημένοι Ελληνες! Πουλήστε και την Ακρόπολη!”, ήταν ο τρόπος με τον οποίο η Bild συνόψισε την ιδέα τους.
»Αν και η πώληση αρχαιολογικών μνημείων δεν ήταν ποτέ μία σοβαρή ιδέα, η ιδιωτικοποίηση κρατικών περιουσιακών στοιχείων ήταν πάντα αναπόσπαστο στοιχείων των ελληνικών προγραμμάτων διάσωσης. Τα τελευταία πέντε χρόνια, η Ελλάδα δίστασε να υλοποιήσει υποσχέσεις για να πουλήσει ζωτικά τμήματα των υποδομών της -λιμάνια, αεροδρόμια, μαρίνες και εγκαταστάσεις ύδρευσης- με αντάλλαγμα δισεκατομμύρια ευρώ σε δάνεια», τονίζει το άρθρο.
Επισημαίνεται ακόμα, ότι οι οι ιδιωτικοποιήσεις εξακολουθούν να αποτελούν ζωτικής σημασίας στοιχείο στην τελευταία συμφωνία για τη διάσωση της Ελλάδας. «Υπό την απειλή της εξόδου από την ευρωζώνη, η Αθήνα συμφώνησε να μεταφέρει "πολύτιμα περιουσιακά στοιχεία" σε ένα ανεξάρτητο ταμείο, με στόχο τη συγκέντρωση 50 δισεκατομμυρίων ευρώ. Τα μισά από τα έσοδα θα χρησιμοποιηθούν για την κάλυψη αποθεματικών κεφαλαίων στις ελληνικές τράπεζες, το ένα τέταρτο θα χρησιμοποιηθεί για την αποπληρωμή των πιστωτών της Ελλάδας, και το υπόλοιπο ποσό θα δαπανηθεί σε επενδύσεις που ακόμη δεν έχουν καθοριστεί».
Σημειώνεται ότι αυτό το ταμείο ιδιωτικοποιήσεων ήταν το θέμα που παραλίγο να οδηγήσει σε Grexit στη μαραθώνια σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών, και είναι πιθανό να παραμείνει ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα ζητήματα καθώς η Ελλάδα και οι δανειστές της θα προσπαθούν να ολοκληρώσουν τις συνομιλίες έως τα μέσα Αυγούστου, εκτιμά ο Guardian.
«Από την πλευρά των πιστωτών, οι ελληνικές ιδιωτικοποιήσεις πάνε από αποτυχία σε αποτυχία. Το 2011, οι δανειστές αποφάσισαν ότι η Αθήνα θα έπρεπε να συγκεντρώσει 50 δισ. ευρώ έως τα τέλη του 2015 από την πώληση κρατικής περιουσίας. Έως τις αρχές του 2015, μόλις 3,2 δισ. είχαν συγκεντρωθεί και κανένα από τα “ευαίσθητα” περιουσιακά στοιχεία- αεροδρόμια, λιμάνια, σιδηρόδρομος- δεν είχαν πωληθεί. Ούτε οι αξιωματούχοι της Κομισιόν, ούτε εκείνοι του ΔΝΤ παίρνουν τον στόχο των 50 δισ. ευρώ σοβαρά».
Το δημοσίευμα επισημαίνει ότι σε μια ανάλυση κόλαφο για το ελληνικό χρέος που δόθηκε στη δημοσιότητα τον Ιούλιο, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επισήμανε ότι είναι ρεαλιστικό να εκτιμηθεί πως οι πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων δεν θα ξεπερνούν σε αξία τα 500 εκατ. ευρώ ετησίως -που σημαίνει ότι θα χρειαστούν 100 χρόνια ώστε το ύψος των ιδιωτικοποιήσεων να ανέλθει στα 50 δισεκατομμύρια ευρώ.
Ο Γκάμπριελ Στερν του Oxford Economics υποστηρίζει ότι το ΔΝΤ δεν κατάφερε να διδαχθεί από την πρόσφατη ιστορία του ότι «το λιγότερο είναι περισσότερο», όταν πρόκειται για τον καθορισμό αριθμητικών στόχων. Στην Ελλάδα, συνδικαλιστικές οργανώσεις με δεσμούς με το κυβερνών κόμμα έχουν ήδη δεσμευθούν σε «πόλεμο» για να σταματήσουν την πώληση του λιμανιού του Πειραιά, όπου η κινεζική εταιρία Cosco διαχειρίζεται σήμερα τρεις προβλήτες του.
«Με τη χώρα καταχρεωμένη, αξιωματούχοι τόνισαν ότι ο πρωθυπουργός θα αγωνιστεί για να διασφαλίσει ότι οι αποκρατικοποιήσεις δεν θεωρούνται ξεπούλημα», επισημαίνει η εφημερίδα. Ωστόσο, ανεξάρτητοι παρατηρητές φοβούνται ακριβώς αυτό.
«Η ιδιωτικοποίηση στην Ελλάδα σημαίνει τώρα ξεπούλημα», τονίζει ο πολιτικός οικονομολόγος Γενς Μπάστιαν. Ο Μπάστιαν ήταν ένας από τους αξιωματούχους υπευθύνους για τις ιδιωτικοποιήσεις στο πλαίσιο της Ομάδας Δράσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Ελλάδα, ενός σώματος εμπειρογνωμόνων διαφορετικού από την τρόικα.
Ο ίδιος εκτιμά ότι ήταν «πολιτικό λάθος» να τεθεί ο στόχος των 50 δισ. ευρώ από πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων, καθώς δεν υπάρχει υποστήριξη από τους Έλληνες πολιτικούς όλου του πολιτικού φάσματος. «Δεν είχαμε ποτέ μια πολιτική πλειοψηφία για να αγκαλιάσει την ιδέα της ιδιωτικοποίησης. Πώς θα δημιουργηθεί η πολιτική δυναμική που ήταν απούσα τα τελευταία χρόνια κάτω από πιο δύσκολες συνθήκες σήμερα;», διερωτάται.
Οι δανειστές της Ελλάδας έχουν τον ίδιο προβληματισμό. Η δική τους απάντηση είναι ο αυστηρότερος έλεγχος. Το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων θα το διοικούν Έλληνες, αλλά υπό τη στενή παρακολούθηση των δανειστών.
«Η Ελλάδα έχει επείγουσα ανάγκη για ρευστό. Αν και το πρόγραμμα της ευρωζώνης θα φτάνει τα 86 δισ., μόνο 50 δισ. από αυτά είναι στο τραπέζι, από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας», σημειώνει ο Guardian. Ο Πίτερ Ντόιλ, πρώην οικονομολόγος του ΔΝΤ πιστεύει ότι το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας υποχρηματοδοτείται. «Οι Ευρωπαίοι απλώς δεν έχουν αρκετά μετρητά ... και ένας σημαντικός τρόπος για να καλυφθεί αυτό το κενό είναι μέσω των ιδιωτικοποιήσεων», τονίζει.
«Η υπηρεσία ιδιωτικοποιήσεων αντιμετωπίζει μια ανταλλαγή μεταξύ του να κάνει κάτι που θα είναι δίκαιο, ανοικτό και ύστερα από δικαστικές διαδικασίες, ή κάτι που θα αποφέρει τα αναγκαία μετρητά». Ο ίδιος φοβάται ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να πάρει τον δρόμο που είχε ακολουθήσει η Ρωσία τη δεκαετία του 1990, όταν πολύτιμα κρατικά περιουσιακά στοιχεία πωλήθηκαν σε πολύ χαμηλές τιμές, ώστε να αυξηθούν επειγόντως τα μετρητά, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί στο μεταξύ μια νέα τάξη ολιγαρχών.
«Αυτό που όλοι πιστεύουμε ότι χρειάζεται η Ελλάδα- να απαλλαγεί από την ολιγαρχία- στην πραγματικότητα θα εδραιωθεί από ιδιωτικοποιήσεις που θα γίνουν με αυτό τον τρόπο», τονίζει ο Ντόιλ, ο ο εργάστηκε για τις ιδιωτικοποιήσεις στη Τσεχία, τη Σλοβακία και την Πολωνία τη δεκαετία του 1990. Η διαφορά μεταξύ αυτών των χωρών και της Ελλάδας είναι ότι οι πολίτες και η πολιτική τάξη στην κεντρική Ευρώπη έχει αποδεχθεί την ιδέα της ιδιωτικοποίησης, παρά τις βραχυπρόθεσμες δυσκολίες, τονίζει ο Ντόιλ που δηλώνει πεπεισμένος ότι το τρέχον σχέδιο ιδιωτικοποιήσεων στην Ελλάδα είναι καταδικασμένο να αποτύχει.
«Το πρόγραμμα δημιουργήθηκε για να ενθαρρύνει την Ελλάδα να εγκαταλείψει το ευρώ και αυτό το πλάνο δεν λειτούργησε, οπότε τώρα μείναμε με μία συμφωνία για τις ιδιωτικοποιήσεις την οποία κανείς, ούτε καν οι δανειστές, δεν ήθελαν ποτέ να συμβεί», καταλήγει.
σχόλια