Vanity Hall

Όπως θα ξέρετε το Athens Mall έχει αποκτήσει έναν αντίπαλο και ανταγωνιστή: το Golden Hall.

Σεπολύ μικρή απόσταση το ένα από το άλλοκαι ανήκονταςστους ίδιους ιδιοκτήτες είναι εντελώςαντίθετα. Ακόμα και εμφανισιακά: σεθερμούς και κόκκινους τόνους το Mall, σεψυχρούς, χρυσαφιούς το Golden.

Τοπρώτο έχει πράγματα χρήσιμα καιενδιαφέροντα: ρούχα, βιβλία, ηλεκτρονικά,τρόφιμα, οικιακά, καλλυντικά. Οι τιμέςείναι μάλλον λογικές. Το δεύτερο είναιο παράδεισος του περιττού. Σχεδόν τίποτααπό όσα πουλάει δεν εκπληρώνει μίαπρωταρχική ανθρώπινη ανάγκη. Τα πάνταείναι ακριβά, υπερπολυτελή καικαταχρηστικά. Αλλά (αλίμονο!) ωραία.

Ανυπήρχε έναμουσείο της επιδεικτικής κατανάλωσης(αυτό που ο ThorsteinVeblenονόμαζε «conspicuousconsumption»)θα ήταν το Golden. Δεν αγοράζεις μόνο είδη- αγοράζεις υπογραφές και πιστοποιητικάκοινωνικής καθιέρωσης.

Προσωπικάέχω αντίστροφησχέση με τα «σινιέ» εμπορεύματα. Όχιμόνο δεν πληρώνω παραπάνω για να τααποκτήσω, αλλά θεωρώ ότι θα έπρεπε εκείνανα πληρώνουν εμένα για να τα χρησιμοποιώ,εφόσον τους κάνω διαφήμιση. Γιατί νακυκλοφορώ με ένα πουλόβερ που προβάλλει(τζάμπα) με μεγάλα γράμματα στο στήθοςμου τον κατασκευαστή του;

Αυτοίπου χρησιμοποιούντα σινιέ νομίζουν πως έτσι ανεβαίνουνστα μάτια των άλλων. Και ίσως να είναιαλήθεια, εφόσον οι άλλοι κρίνουν με ταίδια κριτήρια. Παραμένω οπαδός τουunderstatement(αμετάφραστον). Θα ήθελα π.χ. ένα αυτοκίνητοπου να έχει όλα τα οδηγικά προτερήματαμίας Porsche χωρίς να φαίνεται η μάρκα του.Και από χρόνια ψάχνω (και συνήθως βρίσκω)προϊόντα άριστης ποιότητας που όχι μόνοδεν είναι επώνυμα αλλά τα ξέρουν μόνονοι ψαγμένοι.

Γιαμένα λοιπόν το Golden Hall είναι ένα παζάριτης ματαιοδοξίας (VanityFair,που έγραφε ο Thackeray).Αναντίρρητα λαμπερός θεσμός - αλλά εγώθα συχνάζω στο αδέλφι του το Mall.Ταιριάζει περισσότερο στην τσέπη, ταενδιαφέροντα και την ιδιοσυγκρασίαμου. Εκτός αν κερδίσω κανένα Τζάκποτ.Τότε μπορεί να συζητήσουμε και γιαυπερπολυτέλειες...