Έχετε σχεδιάσει ποτέ πολιτικές μπροσούρες;
Έκανα παλιά. Τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης και μέχρι το 1980.
Ποιο ήταν το στυλ τότε;
Στον χώρο που βρισκόμουνα, του ΚΚΕ, ήταν ένα παρεπόμενο του σοσιαλιστικού ρεαλισμού. Ωστόσο, είχα τολμήσει και είχα κάνει ορισμένα πράγματα κατά του ελλιμενισμού του στόλου και για κάποια χοιροστάσια, που είχαν ένα σχεδιαστικό ενδιαφέρον. Στα υπόλοιπα κυριαρχούσε η αισθητική της ΚΝΕ. Βέβαια, και η Ανανεωτική Πτέρυγα και ο Ρήγας Φεραίος είχαν μια επίφαση προόδου: όλα τα πράγματα ήταν σ' ένα μαύρο, κόκκινο, λευκό και τίποτ' άλλο.
Κάτι που είχε ενδιαφέρον;
Αυτό που θυμάμαι εγώ ήταν μια περίεργη αφίσα του Τάσου Αρβανίτη, για τον τότε Συνασπισμό, που ήταν ένα ζευγάρι γυαλιά με τρία τζάμια ή μια 24φυλλη αφίσα του Μιλτιάδη Έβερτ μ' έναν πίνακα του Γιώργου του Σταθόπουλου. Από 'κει και μετά το χάος.
Τι είδους γραφιστική είναι αυτή των φυλλαδίων;
Δεν μπορείς καν να πεις γι' αυτό ότι είναι κακή γραφιστική. Είναι αδιάφορη γραφιστική. Αυτός ο πλουραλισμός δεν μπορεί να δείξει ποιο είναι το επίπεδο της γραφιστικής στην Ελλάδα, γιατί είναι έντυπα γεμάτα υποσχέσεις και ενδεδυμένα με μια ματαιοδοξία. Πώς είναι δυνατό κάποιος που κατεβαίνει για δημοτικός σύμβουλος να πιστεύει πως θα αλλάξει τον κόσμο;
Σύνθημα, παράταξη ή φάτσα πρέπει να είναι μπροστά;
Έχω την εντύπωση ότι το τελευταίο που πρέπει να φαίνεται είναι το πρόσωπο. Πρώτα πρέπει να φαίνεται η παράταξη, ώστε αυτός που πηγαίνει στην κάλπη να θυμάται τον σχηματισμό.
Εσείς ποια πρόταση θα κάνατε;
Ειλικρινή και σύντομα κείμενα. Καθαρό σύνθημα. Να τονιστεί πάρα πολύ καλά το όνομα του σχηματισμού του και να μπει ως στοιχείο ταυτότητας μια φωτογραφία. Θα μπορούσε, βέβαια, καλύτερα να τονιστεί ένα πρόβλημα της πόλης.
Όπως λέμε ότι έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν, μήπως έχουμε και τα φυλλάδια που μας αξίζουν;
Συχνά με ρωτάνε αν έχουμε καλή γραφιστική στην Ελλάδα. Αυτό που απαντάω είναι ότι μπορεί να έχουμε καλούς γραφίστες, αλλά συγκροτημένο επίπεδο καλής γραφιστικής δεν έχουμε. Οι Έλληνες έχουμε τη γραφιστική που μας αξίζει.
σχόλια