☛ Η Δώρα Ανδρουλιδάκη μετανάστευσε στο Βερολίνο και μας μίλησε για τη μετακόμισή της και τις πρώτες εντυπώσεις της.
«Μείνε λίγο παραπάνω και δεν θα μας τα περιγράφεις τόσο ρόδινα», της είπαν πολλοί αναγνώστες στα σχόλια στο LIFO.gr.
O ChaseTheFire μίλησε όμως και για τη δική του εμπειρία: «Το Βερολίνο δεν είναι μεν τόσο ιδανικό όσο περιγράφεται, αλλά για μένα δεν έχει χάσει την ομορφιά του ακόμα. Δεν το εξιδανικεύω, αλλά μου αρέσει ο τρόπος που λειτουργεί αυτή η πόλη. Από την έκρηξη της φύσης τον Μάη και το χιόνι, που βλαστημάς ώρες-ώρες τον χειμώνα, μέχρι τον σχεδόν αστείο εκνευρισμό των Γερμανών που το λεωφορείο καμιά φορά δεν έρχεται ΑΚΡΙΒΩΣ 17:43. Κι εννοείται, εκεί που κερδίζει αυτή η πόλη είναι η αίσθηση ελευθερίας που σου δίνει. Που δεν νοιάζεται κανένας αν έχεις ένα ή 20 τατουάζ, ποιον έχεις στο κρεβάτι σου, που η καθηγήτρια στη σχολή μου έχει σκουλαρίκι στη γλώσσα, που βγαίνουν στα πάρκα με το που ξεμυτίσει ηλιαχτίδα, που λες "Ελλάδα" και ψοφάνε ν' ακούσουν για ήλιο και θάλασσα».
Ο/η panmrn πρόσθεσε: «Δεν θα διαφωνήσω καθόλου με το άρθρο. Εδώ και 2 μήνες έχω μετακομίσει κι εγώ πλέον στη Γερμανία, στην ευρύτερη περιοχή της Κολωνίας. Όλα είναι τελείως διαφορετικά απ' ό,τι είχα συνηθίσει στην Ελλάδα! Το βασικότερο, όμως, είναι ότι εδώ υπάρχει σειρά στην κοινωνία και στον τρόπο που λειτουργούν τα πάντα. Ναι μεν μπορείς να πεις ότι μοιάζουν με ρομπότ, αλλά από μια άλλη οπτική μπορείς να πεις ότι απλώς σέβονται τους νόμους και τους κανόνες, σέβονται τη δημόσια και την ξένη περιουσία και, το βασικό, σέβονται τους συνανθρώπους τους. Αυτή είναι η μέχρι τώρα εικόνα που έχω παρατηρήσει εγώ».
☛ Ο Σταύρος Διοσκουρίδης έγραψε για τον εθισμό στα κινητά. Πολύς κόσμος που ελέγχει γύρω στις 150 φορές το smartphone ταυτίστηκε, με μια ευχάριστη εξαίρεση.
Σχολίασε ο Immortal Wind: «Δεν έχω smartphone, έχω όμως πάντα ένα βιβλίο μαζί μου για να εκμεταλλευτώ τους νεκρούς χρόνους στην πόλη. Γιατί δεν το δοκιμάζετε; Άλλωστε, και τα smartphones πλησιάζουν επικίνδυνα το μέγεθος ενός βιβλίου, σε σημείο να αναπολούμε τις παλιές, καλές "παντόφλες"!».
☛ Ο συγγραφέας Σταύρος Ζουμπουλάκης μίλησε στην Τίνα Μανδηλαρά για το νέο του βιβλίο «Χρυσή Αυγή και Εκκλησία» και για τον φόβο του πως το εθνικιστικό κόμμα μπορεί να μετατραπεί σε ένα μαζικό φασιστικό κίνημα.
Ο σχολιαστής tktk ήταν απαισιόδοξος και για τον χωρισμό Εκκλησίας - κράτους: «Υπάρχει ο θρησκευτικός όρκος στα δικαστήρια, η θρησκευτική "συνείδηση" σε στρατιωτικούς και αστυνομικούς, η θρησκευτική κατήχηση στα σχολεία μέσω των Θρησκευτικών, από τα οποία ακόμα δύσκολα μπορεί να απαλλαχθεί κάποιος, αν δεν δηλώσει ετερόδοξος, η "έγκριση" βιβλίων και προγραμμάτων από την Εκκλησία (2 φορές έχει σταματήσει στο παρασκήνιο, βεβαίως, τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση), η αντίθεση στα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων και γενικότερα ο "εκβιασμός" βουλευτών και κυβερνήσεων με τις ψήφους των "χριστιανών". ΥΓ.: Δεν είναι η μισθοδοσία το μόνο οικονομικό θέμα, υπάρχουν επιχορηγήσεις, ανέλεγκτα κονδύλια, εργολαβίες κ.λπ. κ.λπ.».
☛ Για τη μητέρα του συλληφθέντα Νίκου Ρωμανού, την Παυλίνα Νάσιουτζικ, μίλησε, εκτός των άλλων, στο εντιτόριαλ του περασμένου μας φύλλου ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος.
Σχολίασε η Dana Semitecolo: «Άσχετα από τις ευπώλητες σάχλες που έχει γράψει η κ. Νάσιουτζικ, θα περίμενε κανείς τώρα να είναι έξω από το τμήμα που τον κρατούν και να ουρλιάζει για το παιδί της. Θα περίμενε, έστω, κάποιος να τη δει σε κακό χάλι, αμίλητη, να περιμένει τις εξελίξεις, αν θα αποδειχτεί ή όχι η ενοχή του παιδιού της, σκεπτόμενη ότι ίσως κι αυτή κάπου να έφταιξε ως μητέρα. Αντιθέτως, αποφασίζει μια πιο επιθετική επικοινωνιακή πρακτική».
H la mujer del mar διαφώνησε: «Μήπως είναι η εύκολη λύση, που όχι μόνο δεν βοηθάει αλλά προσθέτει κι άλλη ένταση σε αυτήν που ήδη ζούμε, η λογική της κάστας στην ελληνική κοινωνία; Δηλαδή, αν είσαι πλουσιόπαιδο, είσαι προγραμματισμένος για τα x πράγματα και, παρ' όλα αυτά, όλοι οι άλλοι πάντα κάτι θα λένε, κι αν πάλι θέλεις να ξεφύγεις και να κρατήσεις άλλη στάση, τότε πάλι την πάτησες, γιατί ένας πλούσιος ποτέ δεν αλλάζει... Αν είσαι παιδί εργατών, έχεις άλλους προγραμματισμούς, αλλά αν πας με τους συνδικαλιστές, πάλι κάτι θα βρουν να πουν! Τέλεια! Όλα έχουν να κάνουν με λεφτά, με καταγωγή, με το ποιος είσαι κι όχι με τις πράξεις αυτές καθαυτές και με τη στάση που τηρείς! Φοβερός τρόπος να κρίνονται οι άνθρωποι... (Το ότι, ας πούμε, μια ολόκληρη γενιά ζει από τη δολοφονία του Αλέξη μέχρι και σήμερα μία απίστευτη, ξεδιάντροπη κατάσταση, χωρίς μέλλον κι ελπίδα, δεν είναι λόγος σοβαρός για να δούμε επιτέλους τι δεν πάει καλά σε αυτή την κοινωνία;)».
σχόλια