☛Ο συγγραφέας (και συνεργάτης του LIFO.gr) Χρήστος Χωμενίδης αφηγήθηκε τη ζωή του στο προηγούμενο τεύχος μας και λάβαμε ένα email από τον Λεωνίδα Βαρελά. «Βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα και διδακτική τη συνέντευξη του κυρίου Χωμενίδη. Και κυρίως ενωτική. Περιγράφοντας την παιδική ηλικία και τη μετέπειτα ζωή του, στην οποία μπλέχτηκαν άνθρωποι απ’ όλα τα πολιτικά ρεύματα, με έκανε να αισθανθώ δυνατότερα: όλοι είμαστε καλοί κατά βάθος και θέλουμε το καλό και την πρόοδο. Ας μη χάνουμε το χρόνο μας σε κομματικές κοκορομαχίες και ας νοιαστούμε μόνο για ένα πράγμα, τον ανθρωπισμό».
☛Ο Θοδωρής Αντωνόπουλος στο ρεπορτάζ του «Ο χημικός πόλεμος της Συρίας μεταφέρεται στις ελληνικές θάλασσες» περιέγραψε πώς 1.300 τόνοι νευροπαραλυτικών αερίων θα βρεθούν «μετέωροι» στα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας-Ιταλίας. Ο αναγνώστης Σάββας έχει τις επιφυλάξεις του κι έγραψε σχετικά: «Από τα ελάχιστα στοιχεία που μας δίνετε στο άρθρο σας, λέτε “Το ζήτημα είναι πως όλο αυτό γίνεται με μια μυστικότητα και αδιαφάνεια που δεν δικαιολογούν οι κανόνες ασφαλείας», χωρίς να μας εξηγείτε ποια είναι η μυστικότητα και η αδιαφάνεια που δεν δικαιολογούνται. Όταν λέτε “Υπερβολές, βεβαίως, αυτά τα τελευταία, διαβεβαιώνει ο πρόεδρος της ελληνικής Greenpeace Νίκος Χαραλαμπίδης”, τι ακριβώς εννοείτε; Μήπως αναφέρεται ο πρόεδρος σε αυτά που γράφετε παραπάνω; Δεν νομίζετε ότι για μία τόσο σημαντική πτυχή του εμφυλίου της Συρίας, χρειάζονται περισσότερα στοιχεία και λεπτομέρειες, πέραν ενός εγωπαθούς Δελτίου Τύπου κινητοποιήσεων; Η ανθρωπιστική πλευρά του άρθρου σας πού βρίσκεται; Το έχουμε καταλάβει ότι τα όπλα καταστρέφονται για να μην τα “φάνε” άνθρωποι; Μέχρι τώρα ο αγώνας σας το αντίθετο μας λέει. Η Ελλάδα συμμετέχει με πρέσβη στον οργανισμό καταστροφής χημικών όπλων, είμαστε μέλος και συμμετέχουμε ισότιμα με τους υπόλοιπους. Ρωτήσατε την αντιπροσωπεία μας εκεί ή μόνο από τον Βενιζέλο καταδέχεστε ενημέρωση; Μήπως σε περίοδο εκλογών είναι χρήσιμες αυτές οι κινητοποιήσεις σε άεργους ευρωβουλές τύπου Κρίτωνα; Μάλλον, όταν δεν έχεις έργο να προβάλεις, κάνε μια κινητοποίηση. Ειδικά με τα καραβάκια στο νερό, θα έχεις και ωραίες φωτογραφίες. Γιατί, αγαπητέ, δεν έχει γίνει διεθνοποίηση του αγώνα μέχρι τώρα; Τι περιμένετε; Έχει περάσει ήδη η διορία για την καταστροφή. Και στην Κύπρο ελληνικά μιλάνε, δεν τους έχετε ενημερώσει να συστρατευθούν στον σκοπό σας; Στην Κύπρο, όμως, και στην Ιταλία δεν κάνουν αγώνες τύπου “δεν θα γίνουμε το πολύπριζο της Eυρώπης...”».
☛ Σχετικά με το editorial του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου για την απλή, εύληπτη και τολμηρή σοβαρότητα που διακρίνει τους σοβαρούς δημιουργούς, ο no-body έγραψε το εξής σχόλιο: «H εικόνα μας πράγματι ορίζεται από το βλέμμα του “άλλου”. H συνείδηση του “εγώ είμαι”, του “υπάρχω”, αναβλύζει από μέσα μας όμως και αρχίζει να εμφανίζεται γύρω στα 2-3 περίπου; Where the hell comes that from?». Kαι ο Νίκος Ανδρουτσόπουλος έστειλε την ακόλουθη επιστολή: Κύριε Τσαγκαρουσιάνε, Σας απευθύνω την επιστολή αυτή με αφορμή το άρθρο σας «Δεν είναι αυτό παράξενο καθόλου…». Η αληθινή σοβαρότητα είναι η συνείδηση που βλέπει τον κόσμο μέσα από ανοιχτούς ορίζοντες (Τ. Θεοδωρόπουλος, «Καθημερινή», 02.05.2014) και δεν είναι μία οδυνηρή επινόηση της φαντασίας που εθελοτυφλεί προς το τυχαίο ή το συγκυριακό. Στην επικοινωνία ο λόγος είναι ένα αγαθό, μια δέσμευση του εαυτού μας ότι θα διαχειριστεί την ελευθερία του με τρόπο που θα επιβεβαιώνει την ανεξαρτησία του, μακριά από ένα νόημα που λανθάνει και που γι’ αυτό δεν έχει συγγένεια με τη συνείδηση. Μαζί με τον λόγο, το πνεύμα μετουσιώνεται και αυτό σε αξία, αποκτά αυτονομία και ικανότητα να αυτοπροσδιορίζεται, προσδιορίζοντας συγχρόνως τι απ’ όλα πρέπει να λεχθεί για να διατηρηθεί η σοβαρότητα, χωρίς κάτι τέτοιο να το επιβάλει κανένας εξωτερικός καταναγκασμός. Η γνώμη που εκφράζεται με τρόπο απλό, εύληπτο (και τολμηρό) έρχεται ως αποτέλεσμα της ελευθερίας έκφρασης και η «αυστηρότητα» είναι εδώ μία αρετή, η αυτοπειθαρχία που επιβάλλουμε στον εαυτό μας. Τέλος, αυτονόητο είναι ότι χρειάζεται, μαζί με όλα αυτά, και σεβασμός σε αυτού του είδους την επικοινωνία, η οποία δεν θα προσβάλλει ούτε τους πομπούς ούτε τους δέκτες της. Η λέξη «σεβασμός» δίνει το στίγμα του μέτρου και της αξιοπρέπειας.
☛Η Ειρήνη Vegetarian άφησε στα γραφεία μια επιστολή, χειρόγραφη, σχετικά με το άρθρο του Άρη Δημοκίδη για το Πασχαλινό Σπλάτερ: Γιατί το ανεχόμαστε; Διότι αυτοί που μπορούν να το σταματήσουν τα παίρνουν χοντρά. Όποιος δεν έχει την παιδεία να καταλάβει την αλληγορία του παραμυθιού Γέννηση - Σταύρωση - Ανάσταση μπορεί να συνεχίσει να χορεύει ιδρωμένος και πυροβολώντας γύρω από ένα πλάσμα που σουβλίζεται με ορθάνοιχτα μάτια – και κάθε τόσο να τραβάει λίγο καμένο πτώμα, καταβροχθίζοντάς το με ηδονή.
Οι υπόλοιποι μπορούμε να κάνουμε παρέα στα χωράφια με τις μαργαρίτες, τις παπαρούνες και τα χαμομήλια, πίνοντας κόκκινο κρασί...
σχόλια