ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

ΚΙΝΗΣΗ

Σαν Σήμερα

Σαν σήμερα, καταργείται το 1982 η σχολική ποδιά.

Όταν με απόφαση του τότε Υπ. Παιδείας Λευτέρη Βερυβάκη, η ποδιά έπαψε να είναι υποχρεωτική στα σχολεία.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
Σαν σήμερα, καταργείται το 1982 η σχολική ποδιά. Facebook Twitter
Οι απόφοιτοι του 1974 του Δημοτικού Σχολείου Λεονταρίου με τον δάσκαλό τους κ. Γεώργιο Παύλου, στην Ε΄ & Στ΄ τάξη. Βλ. leontari-thivon.
62

Αριστ., βλ. 3o Δημοτικό Σχολείο Αλεξάνδρειας. Δεξ., βλ. unitedreporters.

 

Βλ. lolanaenaallo.

 

Μαθητές της Ιονίου Σχολής. Βλ. Ionios Club.

 

Το Γαλλικό Σχολείο στην Αλεξανδρούπολη (1924-25). Βλ. Γραφική Παλιά Αλεξανδρούπολη.

 

Κάστρο Λήμνου, τάξη Δ'  Γυμνασίου. Βλ. lolanaenaallo.

 

Τελειόφοιτοι του οκταταξίου Γυμνασίου Πτολεμαίδας τον Ιούνιο του 1949. Βλ. O Kailariotis (Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι).

 

Μαθητές και μαθήτριες του Δημοτικού Σχολείου Καρίτσας στη Λακωνία (1958). Βλ. Δημήτρη Κατσάμπη. 

 

Βλ. O Kailariotis (Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι).

 

Αριστ., βλ. lolanaenaallo. Δεξ., μαθητές με τα πηλήκιά τους στην Αλεξανδρούπολη το 1958. Βλ. Γραφική Παλιά Αλεξανδρούπολη.

 

Δημοτικό Σχολείο Λισβορίου. Βλ. dimotikolisvorioy.

 

Αριστερά, μαθήτριες του 7ου Γυμνασίου Αθηνών στην πλατεία Μεταξά, πρώην Αγίου Κωνσταντίνου και νυν  Σωτήρη Πέτρουλα. Πίσω τους  η Λένορμαν και το καφενείο του Μαμάη στην οδό Μύλων. Βασιλική και Νέλη, 1950. Βλ. akadimiaplatonos.

Δεξιά, μαθήτριες στον Πειραιά. Βλ. pireorama.

 

Στην πάνω φωτ., μαθήτριες κοπτικής (1945). Βλ. adrianou.

 

Βλ. akadimia platonos.

 

Γιορτή σε Δημοτικό Σχολείο το 1970. Βλ. lolanaenaallo.

Ιόνιος Σχολή. Βλ. Ionios Club.

 

Αγιασμός στην Ιόνιο Σχολή (1958). Βλ. Ionios Club.

Πάνω, Δημοτικό Σχολείο Λισβορίου. Βλ. dimotikolisvorioy. Κάτω, βλ. pisostapalia.

 

Αριστ., βλ. lolanaenaallo. Δεξ., μαθήτριες φωτογραφίζονται με τα εικονίσματα της εκκλησίας του Άη Γιώργη, έξω από την Χώρα Σαμοθράκης. Βλ. Γραφική Παλιά Αλεξανδρούπολη.

 

Αριστ., 7ο Ενιαίο Λύκειο Πειραιά. Δεξ., 6τάξιο Γυμνάσιο Θηλέων, με καθηγητή τον κ. Χαραμή (6 Ιουνίου 1970).

 

Βλ. lolanaenaallo.

 

Γ τάξη 1977, Α' Θηλέων, Καβάλα. Βλ. 30 Χρονια Kavala.

 

Αλεξανδρούπολη. Tελευταίες μέρες της Έκτης τάξης του 1ου Δημοτικού Σχολείου τον Ιούνιο του 1969.  Οι μαθήτριες με τον δαασκαλό τους κ.Γαλετζά. Βλ. Γραφική Παλιά Αλεξανδρούπολη.

 

Κυνόσαργες,  IB' Γυμνάσιο Θηλέων (1962-6). Φωτογραφικό αρχείο 36ου Λυκείου. Βλ. Κυνόσαργες (6o ΓΕΛ Αθήνας).

 

Βλ. Γραφική Παλιά Αλεξανδρούπολη.

 

Κυνόσαργες,  IB' Γυμνάσιο Θηλέων (1962-6). Φωτογραφικό αρχείο 36ου Λυκείου. Βλ. Κυνόσαργες (6o ΓΕΛ Αθήνας).

 

Κυνόσαργες,  IB' Γυμνάσιο Θηλέων (1962-6). Φωτογραφικό αρχείο 36ου Λυκείου. Βλ. Κυνόσαργες (6o ΓΕΛ Αθήνας).

 

Βλ. Γραφική Παλιά Αλεξανδρούπολη.

 

Αριστ., μαθήτριες του Γυμνασίου στο πάρκο Εγνατία της Αλεξανδρούπολης στις αρχές του ΄60. Βλ. Γραφική Παλιά Αλεξανδρούπολη. Δεξ. πάνω, αρχείο Ε. Α. Λιγνού, βλ. santorinibusiness. Δεξ. κάτω, χορωδία του Β΄Γυμνασίου Θηλέων Θεσσαλονίκης (2.4.1950). Βλ. 19gymthe's blog.

Αριστ., βλ.  lolanaenaallo.  Δεξ., βλ. oitheitses.

 

Αριστ., ο μαθητής Ηλίας. Δεξ., 4o Δημοτικό Σχολείο Αλεξανδρούπολης, 1973. Η Ευγενούλα και ο Γιαννάκης Μπράμος με τον πατέρα τους. Βλ. Γραφική Παλιά Αλεξανδρούπολη.

 

Βλ. 30 Χρονια Kavala.

 

Αλεξανδρούπολη, Γ1 Γυμνασίο Θηλέων (1978-79). Βλ. Γραφική Παλιά Αλεξανδρούπολη.

Γυμνάσιο Θηλέων Αλεξανδρούπολης, τάξη του 1977. Βλ. Γραφική Παλιά Αλεξανδρούπολη.

 

Βλ. christinapoliti.

 

Αλίκη Βουγιουκλάκη, Δημήτρης Παπαμιχαήλ στην ταινία του Αλέκου Σακελλάριου Το Ξύλο Βγήκε Απ' τον Παράδεισο (1959). Βλ. mysalonika.

 

Βλ. lolanaenaallo.

62

ΚΙΝΗΣΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Σοπέν

Πέθανε Σαν Σήμερα / «Κύριοι, ιδού μια μεγαλοφυΐα!»: Πώς ο Σοπέν άνοιξε νέα εποχή στη μουσική για πιάνο

Σαν σήμερα, στις 17 Οκτωβρίου 1849, πεθαίνει από φυματίωση στο Παρίσι ο Πολωνός Φρεντερίκ Φρανσουά Σοπέν, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Ρομαντισμού και κορυφαίος πιανίστας.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
CHECK Βέρντι

Σαν Σήμερα / Βίβα Βέρντι: Ο μεγάλος συνθέτης που κάποιοι του είπαν ότι θα γινόταν μια μετριότητα

Στις 10  Οκτωβρίου 1813 γεννήθηκε ο Τζουζέπε Φορτουνίνο Φραντσέσκο Βέρντι, ένας από τους πιο διάσημους και αγαπητούς συνθέτες όπερας στην Ιταλία και στον κόσμο.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Λούλα Αναγνωστάκη: «Όσο και αν τη χτυπάω μέσα από τα έργα μου, είμαι υπέρ της Ελλάδας»

Πέθανε Σαν Σήμερα / Λούλα Αναγνωστάκη: «Όσο και αν τη χτυπάω μέσα από τα έργα μου, είμαι υπέρ της Ελλάδας»

Σε μια από τις ελάχιστες συνεντεύξεις της, η κορυφαία θεατρική συγγραφέας της Ελλάδας, που πέθανε σαν σήμερα, μίλησε με πρωτοφανή ειλικρίνεια και απλότητα.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
20 σχόλια
rigormortis
rigormortis
Εγώ γιατί θυμάμαι 1980; Τον Σεπτέμβριο 1979 της χρονιάς 1979-1980 ενοποιήθηκαν τα σχολεία αρρένων-θηλέων και έγιναν μικτά.. Στο δικό μου (πρώην Αρρένων) ήρθαν κορίτσια Α' Λυκείου χωρίς ποδιά. Ίσως να είχε καταργξηθεί και έναν χρόνο πριν, πάντως την χρονιά 79-80 δεν υπήρχε!
Aahaladita
Aahaladita
Παρελθοντολαγνεία και ψευτορομαντισμός. Εξιδανίκευση της φτώχειας και της κακομοιριάς. Ο καμπινές στην αυλή αλλά η ποδιά ποδιά. Σε λίγο θα μας πείτε ότι τα παιδιά με την ποδιά ζούσαν σε αταξικές κοινωνίες. Το αντίθετο συνέβαινε. Οι ταξικές διακρίσεις στα σχολεία ήταν κάτι παραπάνω από εξόφθαλμες. Άπαξ και είχες ταπεινή καταγωγή το bullying το έτρωγες από μαθητές και καθηγητές.
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
"Σε λίγο θα μας πείτε ότι τα παιδιά με την ποδιά ζούσαν σε αταξικές κοινωνίες."Πες τα χρυσόστομη! Μήπως να γυρίσουμε και στην βέργα, στα κουρέματα με την ψιλή και στα χωριστά σχολεία, χάριν νοσταλγίας;Έναν προβληματισμό αντιλαμβάνομαι, αυτόν για το χρηματικό, αλλά πλέον διατείθενται αρκετά οικονομικά και μία χαρά (από άποψη στυλ) ρούχα. Επι πλέον θα μπορούσαν οι γονείς να δουλεύψουν με τα παιδιά τους ως προς την αποδοχή της διαφορετικότητας (ναι, ακόμη και στα ρούχα) και όχι στην ψευτόαποδοχή επειδή όλοι μοιάζουμε ίδιοι και ίδιες, λες και έχουμε βγει από κλωνοποιητή νεολαίας απολυταρχικών καθεστώτων!
Λαλαλα
Και μετά άρχισαν οι διακρίσεις, ο ρατσισμός (τι φοράει ο ένας-τι ο άλλος, πως είναι έτσι η μπλούζα του/της, ο καημένος ο φτωχός έχει παντελόνι με μπαλώματα ενώ εγώ έχω καινούριο... ), ο καταναλωτισμός με σκοπό την ενδυνάμωση των βιομηχανιών ενδυμασίας/υποδημάτων, ο διαχωρισμός των κοινωνικών τάξεων... τα έξοδα της οικογένειας αυξήθηκαν και μάλιστα πολύ για κάποιους με 4-5 παιδιά... Στη συνέχεια, άλλοη μια έγνοια των μαθητών ήταν οι ενδυματολογικές τους επιλογές και κάπως έτσι μέχρι σήμερα ο ρόλος του μαθητή έχει αλλάξει κατά πολύ και από πολλές αιτίες, μια από τις οποίες είναι αυτή! Αποδεικνύεται περίτρανα δυστυχώς στο σήμερα, όπου τα 13+χρονα περνούν μισή-1 ώρα το πρωί στον καθρέφτη για να βαφτούν και να...ξεντυθούν για να πάνε ΠΟΥ; Στο σχολείο!....
tktk
Πόσοι έχουν στην Ελλάδα 4-5 παιδιά; Μην τρελαθούμε...Και τέλος πάντων αυτοί θα πρεπε να παιρνουν επιδόματα, όχι να προσποιούνται όλοι οι άλλοι κάτι που δεν είναι, μόνο τις σχολικές ώρες...Η λογική του στρατοπέδου ελκυει πολύ κόσμο βλεπω. Δεν ειναι τυχαίο ότι ενας στους πέντε Ελληνες έχει απόλυτα ακραίες πολιτικές πεποιθήσεις. Δεξια και αριστερά.
Scifimom
Η ποδιά δεν ηταν για να μην νιώθουν μειονεκτικά οι μαθητές που δεν είχαν χρήματα, ούτε για να αποφεύγεται το bullying. Ούτε ήταν "στολή". Η ποδιά ήταν μέσο ελέγχου. Οι μαθητές φοράγανε την ποδιά όλη μέρα και ήταν ο τρόπος των καθηγητών να ελέγχουν α) Αν βρίσκονταν στο σχολείο όταν έπρεπε β)αν εκτός σχολείου σύχναζαν σε "υποπτα στέκια". Οποιοσδήποτε έβλεπε μαθητη-μαθήτρια με ποδιά εκτός σχολείου μπορούσε να τον σταματήσει, να τον ρωτησει γιατί δεν είναι στο σχολείο και να καλέσει την αστυνομία να τον/την συνοδευσει στο σπίτι ή στο σχολείο. Το ίδιο και για οποιονδήποτε έβλεπε μαθητη στα προαναφερόμενα "ύποπτα στέκια". Οσο για την "ομοιομορφία" και την αποφυγη του χλευασμού. Πάντα οι πιο ευκατάστατοι μπορούσαν να κανουν τη διαφορα, με καλτσες-παπουτσια-παλτο-χτένισμα, ακόμα και με τη φίρμα της ίδιας της ποδιας (Παρθένης κανείς;). Και ο εκφοβισμός υπήρχε. Δεν είχε σημασία τι φορούσες, μπορούσαν μια χαρα να σε κοροϊδεύουν για το ύψος σου, το βαρος σου, τα γυαλια, τα μαλλια, τα πεταχτα αφτιά, γιατί ο πατέρας σου ηταν σκουπιδιάρης, ή γιατί η γιαγια σου σ αγαπουσε και δεν σου αγοραζε το γιακαδακι αλλα το επλεκε με το βελονακι (Τα μισούσα εκεινα τα γιακαδακια)
Haifischnet
Haifischnet
Πρέπει να αναφέρεσαι σε πολύ παλιές εποχές. Εμείς την ποδιά την φορούσαμε πάνω από τα ρούχα, οπότε αν ήθελες να την βγάλεις την έβγαζες άνετα. Και φυσικά δεν την φορούσαμε όλη μέρα.
tktk
Ενώ όταν η Φρειδερίκη επισκεπτόταν τα κοριτσάκια με τις κορδέλες, η παιδεία και η κοινωνία λειτουργούσαν άριστα. Όταν γεμιζαν οι φάμπρικες της Γερμανιας απ την πολλή παιδεία, ή μπορούσες να βρεθείς νεκρός σε αστυνομικό τμήμα, αν είχες τις λάθος πεποιθήσεις.... Πάλι λόγω πολλής παιδείας όλων των εμπλεκόμενων...
αμύριστο λουλούδι
αμύριστο λουλούδι
την φόρεσα μέχρι και την Γ γυμνασίου που καταργήθηκε. Την επόμενη μέρα της κατάργησης καμία μας δεν τόλμησε να την βγάλει. Ο γυμνασιάρχης ήταν αυστηρός και μας όρισε ενδυματολογικό κώδικα: Φούστα κάτω από το γόνατο, παντελόνια απαγορεύονται, πουκάμισα κουμπωμένα ως επάνω και μπλούζες χωρίς ντεκολτέ. Πέρασαν μερικές μέρες και οι δύο πιο τολμηρές εμφανίστηκαν στο σχολείο με τζην παντελόνι. Χαμός έγινε! Επιτέλους με την κατάργηση της ποδιάς σταμάτησε και ο έλεγχος των καθηγητών στις καφετερίες πέριξ του σχολείου για εντοπισμό μαθητριών! Απαγορευόταν ρητά! Ήταν άντρα ακολασίας. Πια όμως δεν μπορούσαν να μας ξεχωρίσουν! Και όλα αυτά τα γραφικά στο 23ο γυμνάσιο θεσσαλονίκης.
Φλύαρος
Φλύαρος
Εμείς πάντως στο σχολείο μου όταν καταργήθηκε η ποδιά την άλλη μέρα στο τμήμα μας φορέσαμε ποδιές των συμμαθητριών μας, όλα τα αγόρια. Τρελός χαβαλές γιατί ήταν και το τριώδιο τότε και είμαστε και τρίτη λυκείου, χαμός έγινε !
Greta
Τελειωσα το σχολειο το 10 και δεν πηγαινα στο αρσακειο αλλα σε αλλο ιδιωτικο.Ενω απο το δημοτικο δυσανασχετουσα και θεωρουσα οτι γινομουν ρεζιλι(που γινομουν δηλ) φορωντας τη,μεγαλωνοντας σκεφτομουν οτι ξυπναω πρωι (6) και δεν εχω τη σκεψη τι θα βαλλω να φτιαχτω κλπ που πιστευω οτι μονοπωλει το ενδιαφερον των μαθητριων σημερα.Σκεφτομουν επισης οτι επειδη δεν ειχα και τοσα πολλα ρουχα και δεν θα αισθανομουν ασχημα μιας και τα αλλα κοριτσια δεν θα φοραγαν κατι διαφορετικο.Μειον ειναι οτι κρυωνες λιγο γιατι εμπαζε απο κατω αλλα ευτυχως ειχαμε φορμες(επισης στολη που φοραγαμε ολοι τα ιδια).Συγγνωμη κιολας αλλα προτιμω αυτο με τη στολη,ναι ηταν φουστα αλλα οχι ακριβως ποδια,παρα να βλεπω γυρω το καθε τσολι να μου φοραει φουστοζωνες και ξωβυζα!Αν θελει να κανει πασαρελα να παει να κανει,το σχολειο δεν ειναι γι αυτο.Εκτος μπορεις να κανεις οτι θελεις και να φορας οτι θελεις αλλα στο σχολειο πας για να μαθεις καποια πραγματα.Πλεον υπαρχει ασυδοσια κι οχι ελευθερια.Να μπορουμε να τα ξεχωρισουμε αυτα.
tktk
Δηλαδή τα τσόλια δεν είναι για εκπαίδευση. Ή είναι, αλλά υπό όρους. Και ποιός κρίνει ποιός είναι τσόλι και ποιός όχι; Το τσόλι δεν έχει δικαίωμα έστω και κακής έκφρασης; Πρεπει τα τσόλια να έχουν τις ίδιες απόψεις με σας; Αλλιώς να τιμωρούνται ; ( με στολή τουλάχιστον...) Ο κατήφορος του αυταρχισμού έτσι κι αρχίσει, δε σταματάει πουθενά...
Μια μελαχρινή.
Είχα κάποτε αυτή τη συζήτηση με μια θεία μου, γυναίκα αγροτικής οικογένειας, που έτυχε να ζήσει τη μετάβαση από τις ποδιές στην εποχή της κατάργησής τους.. Τη θυμάμαι χαρακτηριστικά να λέει πως για όσα παιδιά δεν είχαν πολλά λεφτά για ρούχα , οι ποδιές ήταν ιδιαίτερα βολικές. Είχες 2, έπλενες - φόραγες και δεν χρειάζονταν μια περιουσία για να πας σχολείο.. Όταν καταργήθηκαν, δεν είχε ρούχα να φορέσει, μόνο αυτά που πήγαινε στο χωράφι, ρούχα που δε μπορούσε να βάλει στην τάξη, μιας κι ήταν ταλαιπωρημένα κι αρκετές φορές τρύπια.. Και η οικογένειά της αναγκάστηκε να πωλήσει λάδι παραγωγής κ κάποια άλλα πράγματα για να μπορέσει να αγοράσει και στα 4 παιδιά ρούχα για το σχολείο.. Ίσως να μην ήταν και τόσο άσχημη ιδέα , τελικά...
Haifischnet
Haifischnet
Όσοι σχολιάζουν κατά της ποδιάς είναι φραγκάτοι-μοδάτοι-δήθεν προοδευτικούληδες (λες και η πρόοδος έρχεται με τα λούσα). Είναι της νοοτροπίας που φέρνει την κατρακύλα γιατί δεν μπορούν να σκεφτούν πρακτικά - τους παίρνει το μυαλό το τρέντι και το ουάου. Άσε που πιστεύουν πραγματικά ότι η ομοιομορφία στο ντύσιμο κατά έναν μαγικό τρόπο περνάει και στον εγκέφαλο και φοβούνται μην ξεσκεπαστούν.
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
@ Haifischnet Κανείς δεν μίλησε για "λούσα" για επίδειξη και για μάρκες, αλλά για το γεγονός ότι είναι σημαντικό να αισθάνεται κανείς *άνετα* μέσα στα ρούχα του, ακόμα κι αν αυτά είναι επιλεγμένα από την λαϊκή αγορά (http://www.vice.com/gr/read/rouxa-apo-tin-laiki-agora-gia-to-fthinopwro). Το γεγονός ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν την άνεση να βλέπουν και να σχολιάζουν 13 παιδιά ως "τσόλια", ξεσκεπάζει την δική τους ποιότητα σκέψης, για να μην πω τίποτε χειρότερο.
Despina Oikonomou
Και μονο που τις βλεπω τις ποδιες ανατριχιαζω!!!! Ειπαμε αμαν να απαλαγουμε απ'αυτες οσες ειμασταν στο σχολειο τη δεκαετια του'60. Καταπιεση, αναχρονισμος, συντηριτισμος,υποκρισια ...ολα αυτα μου θυμιζουν! Ευτυχως που καταργηθηκαν ! Βαρεθηκα να βλεπω σχολια του στυλ "οτι παλιο, νοσταλγικο=καλο". Σε λιγο θα μας πουν να βαλουμε και φερετζεδες να μην...ξεχωριζουμε τις πλουσιες απο τις φτωχες και τις ...ομορφες απο τις ασκημες! Και οι μπουρκες στολες ειναι και μαλιστα...παραδοσιακες!!!
Vangelis1972
Vangelis1972
Τώρα, άν μιλάμε για τη κατάργηση της σχολικής ποδιάς από πλευράς σημειολογίας και μόνο, δεν αποτελεί δα και κανένα μυστικό ότι είμαστε ασκέρι, κράτος-ανέκδοτο, κτλ, κτλ, και επομένως οποιοδήποτε στοιχείο ομοιομορφίας ήταν θέμα χρόνου να εξαλειφθεί. Στο http://goo.gl/LZkysc μπορούμε πχ να δούμε τη στολή που φορούσαν οι έλληνες σιδηροδρομικοί υπάλληλοι στο παρελθόν. Στο http://goo.gl/1IbwCX βλέπουμε σύγχρονους βρετανούς σιδηροδρομικούς, και με βάση την εμπειρία μας μπορούμε να κάνουμε σύγκριση με το τί ισχύει σήμερα στην Ελλάδα...
tktk
Είναι άλλο η στολή του σιδηροδρομικού, του στρατιωτικού, της αεροσυνοδού και άλλο η στολή σε εναν εκκολαπτόμενο νεαρό άνθρωπο που εκφραζει την προσωπικότητα του και μαθαίνει τον κόσμο.
Vangelis1972
Vangelis1972
Υπήρχε, θυμάμαι, και μια διαφήμιση για σχολικές ποδιές, τα παιδιά μιας τάξης είναι όρθια στα θρανία τους και με την υπόκρουση της μουσικής του "We Will Rock You" των Queen τραγουδάνε "είναι-είναι-Λουάνα" (η μάρκα της ποδιάς), κουνώντας το ένα χέρι τους σε αργή κυκλική κίνηση... Τόσο trash που έχει μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη
el_ma
Μακάρι να την εντάξουν ξανά στα σχολεία.. τελείωσα το λύκειο το 2009 και θυμάμαι παιδιά λόγω της κρίσης να στερούνται τα απαραίτητα, και αντί για βοήθεια να δέχονται ρατσισμό. Αμέσως μετά, στην σχολή μου, ήταν υποχρεωτικό να φοράμε στολή.. και τότε είδα την διαφορά και την ομορφιά της ποδιας-στολής. Είναι ωραίο συναίσθημα να νιώθουν όλοι ίδιοι και ίσοι. Άλλωστε το σχολείο δεν είναι για επίδειξη χρημάτων και στυλ.. μακάρι να γυρίσει η σχολική πόδια..
Starscream
Starscream
Τελείωσα το Λύκειο το 2005 και δεν θυμάμαι ποτέ να υπήρξε ρατσισμός όσον αφορά την ενδυμασία. Μάλιστα στην 5ημερη στη Βαρκελώνη ένα παιδί δεν μπορούσε να διαθέσει τα λεφτά και δώσαμε όλοι από 10 ευρώ παραπάνω για να μαζευτούν τα χρήματα. Δεν θυμάμαι ούτε μια φορά να έχω ακούσει σε κουβέντα στο σχολείο από το δημοτικό ως το λύκειο οτι αυτός ή αυτή δεν φοράει καλά ρούχα.
cerulean blue
5ήμερη στη Βαρκελώνη! Ελπίζω κι άλλοι να καταλαβαίνουν ότι ΔΕΝ είχαν όλοι την περίφημη δεκαετία των 00's. Αν οι γονείς των παιδιών μπορούν να καλύψουν τέτοια έξοδα είναι πιθανότερο ότι θα μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά ένδυση που να μην τα κάνει να νιώθουν κατώτερα. Στην δική μου 5ήμερη στα 90s ο προορισμός ήταν η Ρόδος. Το σχολείο ήταν ένα από τα σεβαστά και λιγότερο καβαλημένα ιδιωτικά της Αθήνας και τα παιδιά μπορώ να πώ ότι ντύνονταν απλά (ιδιώς σε σχέση με κάποια υπέρ-καβαλημένα ιδιωτικά - ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε).Παρ'όλα αυτά εγώ ήμουν από φτωχή σχετικά οικογένεια. Οι γονείς μου νόμιζαν ότι θα πάρω καλύτερη εκπαίδευση σε αυτό το σχολείο κι ότι οικονομίες είχαν τις έριχναν στα δίδακτρα. Και χωρίς υπερβολή δεν περίσσευε τίποτε για οτιδήποτε περιττό. Ε λοιπόν, ποτέ δεν θα ξεχάσω πόσο άβολα ένιωθα με το ΕΝΑ τζην μου, το ΕΝΑ ζευγάρι αθλητικά μου και τα ελάχιστα ρούχα που είχα. Ήταν παλιά, ήταν άσχημα γιατί όποιος ψωνίζει από ευκαιρίες ξέρει ότι δεν παίρνεις ότι θέλεις αλλά ότι σε συμφέρει. Κυρίως, τα άλλα παιδιά δεν μπορούσαν να αντιληφθούν ότι δεν ντυνόμου έτσι από άποψη ή από κακό γούστο αλλά από ανάγκη. Το χειρότερο είναι ότι σε δύο περιπτώσεις μία δασκάλα κι ένας καθηγητής αργότερα σχολίασαν το πόσο απαίσια ήταν τα ρούχα μου.Άρα ναι, η ποδιά θα με είχε βοηθήσει να νιώθω καλύτερα με τον εαυτό μου. Γιατί καλώς ή κακώς όταν είσαι παιδί και αργότερα στην εφηβεία, δεν έχεις ακόμα την εμπειρία και τις γνώσεις για να καταλάβεις κάποια πράγματα. Όταν μεγαλώνεις καταλαβαίνεις πόσο κάφροι είναι κάποιοι.
Starscream
Starscream
Μ' αρέσει που διαβάζω στα σχόλια του άρθρου του fb πόσο κακό ήταν που καταργήθηκε. Και μετά οι ίδιοι τύποι μιλάνε για μεσαίωνα και για τους παπάδες. Πάλι καλά που έγινε και ένα καλό. Λες και ήταν τρόφιμοι σε ψυχιατρείο ή φυλακές ήταν οι στολές.
Aroumpa
Aroumpa
κι ομως η καμηλα υπήρχε! εχω 3 φωτογραφιες απο τις 3 πρωτες ταξεις του δημοτικου με καμηλα! Θα ηθελα να μαθω αν ήταν ενας μονο φωτογραφος που είχε τη φαεινή ιδεα και γυρναγε ολα τα σχολεια της Αθηνας με το ζωο ή αν ήταν μια καλλιτεχνικη ταση που την ειχαν υιοθετήσει πολλοί!
el_ma
Χαχαχαχαχα αν δεν έβλεπα το σχόλιο δεν θα την έβλεπα την καμήλα.. νόμιζα πως ήταν μουτζουρα, τόσο αδιανόητο μου φαίνεται να υπήρχε καμήλα σε σχολική φωτογραφία.. Χαχαχα τι γέλιο θεέ μου.. :)
Fairies wear boots
Fairies wear boots
Έχω μια παρόμοια φωτογραφία,που μαζί με ένα άλλο παιδάκι ήμασταν πάνω στην καμήλα. :)Την δεκαετία του 70 ήταν συνηθισμένο να πηγαίνουν μια καμήλα στα δημοτικά για φωτογραφίες.Καημένο ζωάκι..
Vice
Vice
Υπήρχε μια γκαμήλα που ήταν διάσημη σε όλη την Αθήνα. Όλα τα σχολεία την ήξεραν Θυμάμαι ότι ο ιδιοκτήτης της την είχε δεμένη κάπου στο Καλαμάκι στην παραλία. Τα καλοκαίρια πηγαίναμε για μπάνιο «Στην γκαμήλα» και τη χαζεύαμε. Δεν φαινόταν να κακοπερνάει πάντως για να είναι «καημένο ζωάκι».
Takis
Ούτε εμένα δε μου κάνει εντύπωση η καμήλα για τον απλούστατο λόγο ότι κι εγώ στις πρώτες τάξεις του δημοτικού έχω φωτογραφία με καμήλα!! Δεν ξέρω αν ήταν μόδα της εποχής ή υπήρχε κάποιος με καμήλα και γύριζε όλα τα σχολεία της Αττικής, πάντως θυμάμαι ακόμα και τώρα το όνομα της καμήλας που έχω φώτο εγώ, ήταν αρσενική και την έλεγαν Πασχάλη! Μέχρι και τη φυσιογνωμία του ιδιοκτήτή της θυμάμαι! Δεν μπορώ να ξέρω αν είναι η ίδια καμήλα με αυτή της πρώτης φωτό καθώς χωρίζουν καμιά δεκαριά χρόνια τη φωτό του άρθρου από αυτές που έχω εγώ από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού...