Λείπεις…
Κι όταν εσύ λείπεις, ο κόσμος είναι άδειος! Τι κι αν δεν τα βρίσκουμε σε όλα; Ποιος άραγε τα βρήκε; Ψάχνουμε όλοι το τέλειο, το ιδανικό, όμως αγνοούμε ότι η ομορφιά όλων κρύβεται στις ατέλειες. Μικρές ή μεγάλες μαθαίνουμε να ζούμε με αυτές, συχνά τις αγαπάμε, ακόμα πιο συχνά τις μισούμε. Ίσως να μη σε αγαπούσα το ίδιο εάν δεν είχες αυτές τις ατέλειες. Ίσως να με αγαπούσες περισσότερο χωρίς αυτές…
Όμως, ο έρωτας είναι τα βλέμματα, αυτά τα φλεγόμενα βλέμματα, βλέμματα που σε παρασύρουν και θες κι εσύ να χαθείς μαζί τους.
Ο έρωτας είναι εκείνη η αγκαλιά που ξέρεις ότι είναι μόνο δική σου, ότι δημιουργήθηκε για εσένα. Είναι εκείνη η αγκαλιά που βάζει σε τάξη τα κομμάτια σου, που όταν βρίσκεσαι μέσα σε αυτή δεν υπάρχει τίποτα να σε τρομάζει.
Ο έρωτας είναι ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι όμορφο που βέβαια κρύβει και αρκετές φουρτούνες. Αξίζει όμως ένας έρωτας όλες τις φουρτούνες του κόσμου. Αξίζει ένα ταξίδι μαζί σου, χωρίς συγκεκριμένο προορισμό, τα πάντα.
Κι αν πάλι σε πλήγωσα, σου ζητώ συγγνώμη. Βιάστηκα να ζήσω τα πάντα στις μικρές στιγμές μας. Στα γέλια μας, στο θυμό μας… πόσο λάθος! Μου έλεγες να μην βιάζομαι κι όποτε εσύ το έλεγες, ήθελα να ζήσω κι άλλο!
Καταλαβαίνουμε ότι πληγώνουμε κάποιον όταν είναι πια κάπως αργά. Αλλά στην ψυχή μου έχει φωλιάσει εκείνο το φως της ελπίδας που σου επιτρέπει να καρτερείς. Κι εγώ σε καρτερώ. Περιμένει η αγκαλιά μου να γυρίσεις και να μην φύγεις ξανά.
Γιατί πώς γίνεται να αφήσεις πίσω σου μια τέτοια αγάπη;
Σ’ αγαπάω…
σχόλια