Δεν είχαν περάσει παρά ελάχιστες ώρες από το δυστύχημα που είχε συγκλονίσει τη χώρα. Ήταν το θέμα του τριημέρου, σε όλες τις παρέες, σε όλες τις συζητήσεις είχε κυριαρχήσει η είδηση και κυρίως το βίντεο που δείχνει την Porsche να διαλύει κυριολεκτικά το Honda Civic με την γυναίκα και το παιδί της μετατρέποντας τα πάντα σε μια άμορφη μάζα.
Γυρνούσαμε και εμείς, μαζί με δεκάδες χιλιάδες άλλους, από τον προορισμό στον οποίο είχαμε πάει για να γιορτάσουμε μια γιορτή που κανείς δεν έχει καταλάβει τι ακριβώς γιορτάζει. Τέλος πάντων, στην Εθνική πολλή κίνηση με την ροή να πυκνώνει όσο περνούσε η ώρα και πλησιάζαμε στην Αθήνα. Λίγο πριν την Κόρινθο, η ροή έχει πια γίνει συμπαγής και για πρώτη φορά σταματάμε. Όλοι; Όχι βέβαια γιατί σε δευτερόλεπτα ο πρώτος έχει ήδη μπει στη ΛΕΑ, τη λωρίδα έκτακτης ανάγκης δηλαδή. Τέρμα δεξιά γκαζώνοντας και προσπερνώντας όλους τους υπολοίπους που παραμένουν στην λωρίδα τους. Αμέσως ακολουθεί ακόμα ένας, κι ακόμα ένας και σε λίγο οι παραβάτες γίνονται ποταμός που ξεχύνεται στην παρανομία κουνώντας ένα αόρατο κωλοδάχτυλο στους υπόλοιπους νομοταγείς, στα κορόιδα δηλαδή κατά τον Νίτσε.
Πόσοι από αυτούς είχαν δει το τραγικό δυστύχημα, είχαν συγκλονιστεί, είχαν σχολιάσει, είχαν κρίνει και είχαν βγάλει συμπέρασμα για το τι είχε συμβεί; Άλλος κατηγόρησε το κακομαθημένο πλουσιόπαιδο, άλλος την κακιά την ώρα, άλλος την κατασκευαστική εταιρεία που έχτισε το parking καρμανιόλα. Κανείς δεν κατηγόρησε τον εαυτό του βέβαια και την μαλακία που τον δέρνει.
Ανεξάρτητα από το εισόδημα και την κοινωνική τάξη του οδηγού, η αλήθεια είναι ότι η επιπολαιότητα και η ελαφρότητα είναι υπεράνω τάξεων και διατρέχει την ελληνική κοινωνία από την μια άκρη ως την άλλη.
Μέχρι να φτάσουμε σε αυτό το σημείο της Εθνικής, σε μια διαδρομή 250 χιλιομέτρων είχα με τα μάτια μου δει δεκάδες παραβάσεις και είχα κινδυνεύσει πάνω από 5 φορές ο ίδιος, άλλες φορές λιγότερο κι άλλες περισσότερο. Είχα κινδυνεύσει από την απροσεξία των οδηγών, από τις κακοτεχνίες του δρόμου, από την δική μου ανοησία να πιω ένα ποτηράκι κρασί πριν ξεκινήσω «για το καλό».
Μεγαλώνοντας ένα παιδί, ο μεγαλύτερος φόβος που νιώθει ένας γονιός είναι όταν το βλαστάρι αρχίσει να οδηγεί. Γιατί είναι σχεδόν σίγουρος ότι θα φερθεί ανώριμα, θα κάνει τη μαγκιά, θα οδηγήσει μεθυσμένος, θα υπερεκτιμήσει τις δυνάμεις του. Είναι αναπόφευκτο λέμε. Είναι συνυφασμένο με την νεότητα. Λες και οι Σουηδοί ή οι Δανοί γεννιούνται γέροι.
Γιατί είναι οι Έλληνες οι χειρότεροι οδηγοί της Ευρώπης; Όποιος έχει ταξιδέψει λίγο, ξέρει ότι χειρότεροι είναι μόνο οι Αιγύπτιοι και οι Κινέζοι ίσως και του Κρόνου- αν και αμφιβάλω. Θα μου πεις είμαστε χειρότεροι μόνο στην οδήγηση; Υπάρχει αρνητική στατιστική που να μην είμαστε μέσα στην πρώτη τριάδα; Ή μήπως υπάρχει θετική στατιστική που να μην πατώνουμε;
Αλλά αν είμαστε χάλια οδηγοί, τι να πεις για τις αναλύσεις μας; Με το που έγινε γνωστό ότι το αυτοκίνητο που προκάλεσε το τραγικό τροχαίο ήταν μια πανάκριβη Porsche, τα στρατόπεδα χωρίστηκαν σε δευτερόλεπτα: Από τη μία οι γνωστοί συμπλεγματικοί τύποι που σχεδόν πανηγύριζαν επειδή σκοτώθηκε το παιδί ενός καπιταλιστή και από την άλλη οι λοιποί που αρνούνταν να δεχτούν ότι το γεγονός ότι ένα νέο παιδί είχε στην κατοχή του ένα αυτοκίνητο 300 ίππων έπαιξε ρόλο στο ατύχημα.
Έχει νόημα αυτή η συζήτηση όταν 4 άνθρωποι είναι νεκροί; Μήπως το ίδιο δεν θα συνέβαινε αν αντί για Porsche ο νεαρός οδηγούσε ένα Peugeot Rallye; Μήπως δεν είναι αλήθεια ότι αν ο νεαρός δεν ήταν ο γιος του ιδιοκτήτη μεγάλης αλυσίδας καταστημάτων δε θα γινόταν τόσο ντόρος; Τελικά το περιστατικό ήταν απλώς η αφορμή για να ξεχυθεί και πάλι το μίσος που έχει ποτίσει την ελληνική κοινωνία, ένα μίσος τυφλό, μανιακό, αχαλίνωτο.
Ανεξάρτητα από το εισόδημα και την κοινωνική τάξη του οδηγού, η αλήθεια είναι ότι η επιπολαιότητα και η ελαφρότητα είναι υπεράνω τάξεων και διατρέχει την ελληνική κοινωνία από την μια άκρη ως την άλλη. Από τον υπουργό που έχει έτοιμο το νομοσχέδιο για να μειωθούν τα πρόστιμα για τις παραβάσεις του Κ.Ο.Κ. μέχρι τον τελευταίο οδηγό που βάζει λυτούς και δεμένους για να σβήσει την κλήση που έφαγε όταν πέρασε με κόκκινο οδηγώντας τύφλα. Από τους οπαδούς που έχουν ανακηρύξει σχεδόν σε ήρωα ένα λαϊκό τραγουδιστή επειδή σκοτώθηκε οδηγώντας σχεδόν λιπόθυμος από το αλκοόλ, μέχρι τον ηλίθιο που υπερασπίζεται το δικαίωμα τον πιτσιρικάδων να κάνουν κόντρες στην παραλιακή.
Η μαλακία στην ελληνική είναι αταξική και για την ώρα δείχνει ανίκητη.
σχόλια