Στη στήλη της περασμένης εβδομάδας ο Ανδρέας Λουκάκος, ορμώμενος από τη δική του εμπειρία, έγραψε την άποψή του για τις σπουδές και τη ζωή μετά το λύκειο, σημειώνοντας, μεταξύ άλλων, ότι «οι άνθρωποι καλούνται να πάρουν μια πολύ σημαντική απόφαση ζωής σε μια ηλικία που τα δεδομένα που χρησιμοποιούν για να πάρουν αυτή την απόφαση είναι ελάχιστα. Όταν στα 16 και στα 17 αποφασίζουν ποια κατεύθυνση θα πάρουν, δεν έχουν (εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις) ιδέα τι μπορεί πραγματικά να τους αρέσει, ίσως μόνο μια αίσθηση, αλλά κι αυτή δεν είναι αρκετή».
Ο Μαύρος Γάτος σχολίασε κάτω από τη στήλη: «Θα έπρεπε να προβλεφθεί στα ΑΕΙ ένα σημαντικό ποσοστό θέσεων για όσους, αν και κάτοχοι ενός πτυχίου, επιθυμούν να αλλάξουν επαγγελματικό προσανατολισμό ή να σπουδάσουν κάτι που συμπληρώνει (συχνά με πρωτότυπο τρόπο) το αντικείμενο των πρώτων τους σπουδών τους. Γαλλίδα φίλη μου άλλαξε ριζικά και με μεγάλη επιτυχία, στη Γαλλία εννοείται, επαγγελματικό αντικείμενο λίγο μετά τα 40 της, όταν διαπίστωσε ότι είχε "καεί" στο (σκληρό) επάγγελμα που ασκούσε επί 20 χρόνια. Αυτό είναθι ακόμα πιο αναγκαίο στην Ελλάδα, όπου το παρανοϊκό σύστημα επιλογής και οι ασφυκτικές πιέσεις των γονιών και του κοινωνικού περίγυρου ("α, τον καημένο, o γιoς/κόρη του δεν μπήκε πανεπιστήμιο!») οδηγούν πολλούς σε σχολές εντελώς άσχετες με τις επιθυμίες ή τα ταλέντα τους».
☛ Ο Νίκος Ζάχας, ο πιο παλιός κάτοικος των Αναφιώτικων, αφηγήθηκε στον M. Hulot τη ζωή του σε μία από τις ομορφότερες γειτονιές της Αθήνας. Ο Γράφων έγραψε: «Καλό είναι κάποτε να ξεκινήσουμε την κουβέντα για το "συλλογικό ωραίο". Καλό είναι να σκουπίζουμε έξω από το σπίτι μας και αυτό να το κάνουν όλοι. Καλό είναι να είναι όμορφο το σπίτι μας κι ας είναι μικρό. Καλό είναι να ξέρουμε ότι ανήκουμε σε μια κοινότητα και ότι κάθε πράξη μας έχει αντίκτυπο στους άλλους. Καλό είναι να μας αρέσει το ωραίο. Και καλό είναι, τουλάχιστον στα βασικά, να μπορούμε να συμφωνήσουμε για το τι είναι ωραίο. Οι μουτζούρες δεν είναι ωραίες, η βρόμα δεν είναι ωραία, οι βανδαλισμένοι δημόσιοι χώροι δεν είναι ωραίοι, η έλλειψη τάξης δεν είναι ωραία. Ωραία είναι η καθαριότητα, η ευταξία, η συνοχή. Ας αφήσουμε την πλήρη υποκειμενικοποίηση των πάντων, που συνήθως την κάνουμε για να καλύψουμε πολύ συγκεκριμένες ανασφάλειες επί προσωπικού, και ας μπορέσουμε να συμφωνήσουμε σε κάποια αντικειμενικά πράγματα για το κοινό καλό. Πέραν των λυκειακών χαχανισμάτων, είναι καλό να "φιλοκαλούμεν γαρ μετ' ευτελείας και να φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας:". Να αγαπάμε το ωραίο με λιτότητα και τη γνώση δίχως μαλθακότητα».
☛ Ο M. Hulot ασχολήθηκε με το λεξικό της νέας ελληνικής slang, φτιάχνοντας ένα λυσάρι με λέξεις που ακούμε πιο συχνά και ίσως να απορούμε για τη σημασία τους (π.χ. η λέξη «τερμαριλέ»). Ο/η Game of Drones σχολίασε σχετικά: «Καλέ ναι... Ειδικά τα "ποδάνα", το "κασέρι", το "σκάω κάπου", στη "γύρα", τα "φίδια", το "τζετ", το "κοκό", το "χιόνι", το "είμαι στην τσίτα", το "στα καπάκια", είναι καραμπάμ νεολογισμοί, τώρα βγήκανε σου λέω, (δεν) χρησιμοποιούνται εδώ και κάτι δεκαετίες από κάθε είδους άτομα, όχι μόνο σκεϊτάδες. Τώρα, τα υπόλοιπα είναι μιξ αμερικανικής ραπ ορολογίας που ξεσήκωσε κάθε 15χρονο με την εκάστοτε γλωσσική μόδα της νεολαίας.Οπότε, εκτός του ότι δεν χρειάζεται να τα ανάγουμε στο επόμενο στάδιο του αμαλγάματος της μοντέρνας ελληνικής και επικρατούσας slang, καλό θα ήταν οι ενήλικες να προβληματιστούμε λίγο με τη χρήση όρων όπως "χάσλερ" (τρομάρα τους... κάνουν και χάσλινγκ οι μίνι 50 cent), που ουσιαστικά σημαίνει απατεωνιά, και "καριέρα"».
☛ Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας βρέθηκε σε κέντρο αιμοδοσίας μεγάλου δημόσιου νοσοκομείου της Αθήνας και έγραψε για το, κατά τη γνώμη του, «αναχρονιστικό και ρατσιστικό σχετικό ελληνικό πλαίσιο» που αποκλείει ολόκληρες κοινωνικές ομάδες όπως αυτή των ομοφυλοφίλων. Το κείμενό του σχολιάστηκε αρκετά. Ο/η evonig ανέφερε: «Η εθελοντική αιμοδοσία στόχο έχει την κάλυψη των αναγκών σε αίμα ασθενών και ευαίσθητων ομάδων όπως οι πάσχοντες από μεσογειακή αναιμία, μεταξύ αυτών και παιδιά. Είναι εθελοντική σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες ακριβώς για να εξασφαλιστεί η ειλικρίνεια κατά την συμπλήρωση του ερωτηματολογίου. Μελέτες έδειξαν πως το ερωτηματολόγιο σε συνδυασμό με τη λήψη ιστορικού είναι ο καλύτερος τρόπος για να μειωθούν οι πιθανότητες να μολυνθεί κάποιος από μετάγγιση αίματος ή παραγώγων του. Τη δεκαετία του '90 και νωρίτερα δυστυχώς τα κρούσματα μετάδοσης ήταν πολλά, οι πρακτικές που εφαρμόζονται σήμερα σε συνδυασμό με τον μοριακό έλεγχο μείωσαν τα συμβαματα. Οι εθελοντές δότες συχνά δυσανασχετούν όταν για οποιοδήποτε λόγο απορρίπτονται. Το ότι οι πολλοί σύντροφοι και η μη λήψη προφύλαξης αυξάνουν την πιθανότητα μόλυνσης με ΣΜΝ είναι ευρέως γνωστό. Το ότι θεραπεύεται η λοίμωξη με ηπατίτιδα C ή HIV δεν σημαίνει ότι δεν πειράζει κάποιος πολυμεταγγιζομενος να μολυνθεί. Η ασφάλεια του είναι πάνω απ' όλα. Το αν θα καταχωρηθεί η σεξουαλική προτίμηση κάποιου σε βάση δεδομένων που καλύπτεται από το ιατρικό απόρρητο για μένα δεν είναι θέμα. Το πρόβλημα είναι ο μικρός αριθμός εθελοντών στην Ελλάδα κι όχι η απόρριψη κάποιων με διεθνή κριτήρια».
σχόλια