Ο Βασίλης Καψάσκης έκανε ένα μικρό ρεπορτάζ διερευνώντας τους λόγους που οι νέοι στην Ελλάδα αργούν να φύγουν από το πατρικό τους, τουλάχιστον σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Η Iris Prismatica υποστήριξε: «Δεν είναι και τόσο αξιοσημείωτο το ότι οι γυναίκες φεύγουν από το σπίτι σε λίγο μικρότερη ηλικία. Αφενός, πολλοί φεύγουν από το πατρικό απευθείας ως γαμπροί/νύφες, και οι γυναίκες εξακολουθούν να παντρεύονται σε κάπως νεότερη ηλικία. Αφετέρου, για τις γυναίκες είναι πολύ πιο συχνά αποπνικτικό το οικογενειακό περιβάλλον, αφού υπάρχουν πολλοί γονείς που σε κοπέλες 27 χρονών θα κάνουν ακόμη φασαρία για την ώρα που γύρισαν σπίτι π.χ.
»Οι άντρες, από την άλλη, σε μεγαλύτερο ποσοστό αντιμετωπίζουν τις δουλειές του σπιτιού ως γυναικεία υπόθεση (πάντως όχι δική τους υπόθεση) και δεν τους χαλάει η ύπαρξη της μαμάς-νοικοκυράς, ειδικά από τη στιγμή που σπάνια υφίστανται εξίσου αυστηρούς ελέγχους στην ενήλικη ζωή τους. Δεν αμφισβητώ καθόλου τον ρόλο της οικονομικής δυσπραγίας, κάθε άλλο, απλώς, όταν δεν είσαι εντελώς άνεργος αλλά μόνο χαμηλά αμειβόμενος, δέχεσαι πιο εύκολα να αντιμετωπίσεις κάποιες στερήσεις προκειμένου να γλιτώσεις από τη συνεχή καταπίεση».
Αναγνώστης που υπογράφει ως λυkum (το) ανέφερε: «Ξεχάσατε, επίσης, να αναφέρετε πως δεν υπάρχουν σπίτια για ενοικίαση. Χαρακτηριστικό του φαινομένου είναι πως μια αγγελία για ενοικίαση με λογικό ενοίκιο έχει μέσο όρο ζωής 2-3 μέρες! Η μάχη που γίνεται για θέσεις εργασίας και ενοικιάσεις ακινήτων δεν έχει προηγούμενο. Ευτυχώς που κυβερνάει η Αριστερά!»
☛ Στο «Shortcut» ο Δημήτρης Πολιτάκης ασχολήθηκε με την περίπτωση του Αρκά, διακηρύσσοντας το τέλος της γελοιογραφίας όπως την ξέραμε. Ο Γράφων ανέφερε, μεταξύ άλλων, στο μακροσκελές σχόλιό του: «Τα ειλικρινή και απόλυτα συγχαρητήριά μου για το άρθρο. Ανοίγει το πιο ουσιαστικό κομμάτι του δημόσιου διαλόγου. Από αυτό το σημείο ξεκινάει η κουβέντα, διότι πριν από αυτό ο καθένας απλώς δηλώνει τα γούστα του και περί ορέξεως ουδείς λόγος.
»Δύο ξεχωριστά πράγματα λέει το άρθρο. 1) Το χιούμορ (πολλών) τείνει πλέον προς μία κατεύθυνση, φωτογραφίζοντας έτσι πολιτική επιλογή. 2) Η τάση αυτή του χιούμορ φαίνεται να κριτικάρει πολύ αυστηρά κάποια κομμάτια της κοινωνίας, αφήνοντας κάποια άλλα, σαφώς τραγικού επιπέδου, στο απυρόβλητο».
Ο/η Thejuggernaut σχολίασε σχετικά: «Δεν διαφωνώ με τον Αρκά. Με εκνευρίζει αυτό το politically correct στο χιούμορ. Λίγη στοιχειώδη ευφυΐα να έχει κανείς, εύκολα καταλαβαίνει τη διάθεση με την οποία γίνεται ένα αστείο, με κακεντρέχεια ή χιούμορ. Από την αρχαιότητα ο αστεΐσμός γινόταν και σε βάρος κάποιας διάκρισης. Από παιδιά ακόμη, όταν λέγαμε τα ανέκδοτα με τους Πόντιους, σίγουρα κανείς μας δεν είχε διάθεση να σαρκάσει τον πόνο και την ιστορία ενός τόσο πονεμένου λαού. Με χιούμορ τα λέγαμε, κι έτσι ανώδυνα τα δέχονταν κι εκείνοι. Το σημερινό politically correct τα έχει κάνει όλα αυτά πολύπλοκα χωρίς λόγο, περισσότερο ευθιξία παράγει και ουσιαστικό πόνο παρά ανοιχτομυαλιά».
Ο Μαύρος Γάτος πρόσθεσε τα δικά του two cents: «Εννοείται ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρξει αστυνομία του λόγου, της σκέψης, της γελοιογραφίας, της τέχνης κ.λπ. Η ελευθερία της έκφρασης είναι αυτονόητη, στα όρια των διατάξεων του ποινικού νόμου – σε περίπτωση παραβίασής τους οι άμεσα θιγόμενοι έχουν τη δυνατότητα να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη. Όμως, όσον αφορά τη σάτιρα, έχει πραγματικό νόημα όταν στρέφεται κατά του ισχυρού. Τότε μόνο είναι σάτιρα (καλή ή κακή, εύστοχη, αδιάφορη ή ανέμπνευστη, εν μέρει αυτό είναι υποκειμενικό). Όταν στρέφεται κατά αδύναμων, μειονεκτικών ομάδων, τότε είναι μπούλινγκ, καζούρα, κακή πλάκα, κακός χαβαλές, ακόμα και ένα είδος δίωξης ενδεχομένως. Απλούστατα, μπορεί να είναι επίσης καταφύγιο του ανέμπνευστου ή αυτού που έχασε την έμπνευσή του και καταφεύγει στα ευκολάκια που αποσπούν εκβιαστικά το γέλιο».
☛ Ο Ανδρέας Λουκάκος αφηγήθηκε την πικρή εμπειρία της εγγραφής του στο ΤΕΒΕ, που, όπως λέει, τον έκανε αυτό τον αδυσώπητα σκληρό άνθρωπο που είναι σήμερα. Ο/η atman έγραψε: «Αν όλο το ΤΕΒΕ και μαζί η γραφειοκρατία του αντικατασταθεί με κάτι που απαιτεί το 1/10 των υπαλλήλων και το 1/50 των άχρηστων διαδικασιών, θα κλαίτε και θα οδύρεστε για τον "μπαμπούλα Κούλη". Πληρώνετε ΤΕΒΕ, πληρώνετε άχρηστες υπηρεσίες για να μην έχετε υγεία, περίθαλψη και πρόνοια. Το έχουμε ψηφίσει και έχει γίνει πράξη εδώ και χρόνια».
σχόλια