Ο Γιώργος είναι μία περίπτωση που με έκανε να νιώθω σαν θείτσα. Όση ώρα μιλούσαμε, έλεγα από μέσα μου «Μπράβο αυτός είναι νέος, εύγε αυτή η γενιά θα μας σώσει» και άλλα τέτοια παλιακά, βγαλμένα από το στόμα της θείας Ευτέρπης.
Ο Γιώργος είναι ειδική περίπτωση έχει μια ηρεμία στη φωνή του, μιλάει σωστά ελληνικά, είναι καλλιεργημένος και έχει μια φιλοσοφική προσέγγιση για τη ζωή και τα πράγματα. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι τη ζωή του την πηγαίνει ακριβώς εκεί που του αρέσει και όλο αυτό το κάνει με συνέπεια που θα ζήλευε και ο πιο ψύχραιμος μεσήλικας.
Από μικρός ονειρευόταν να γίνει πιλότος. Στα αεροπλάνα αγαπάει την ελευθερία και ότι είσαι στους αιθέρες «Πας ψηλά, στον ουρανό, τι καλύτερο;», λέει.
Ξεκίνησε από παιδί με τον μοντελισμό και ζωγραφίζοντας αεροπλανάκια, μετά έκανε εξάσκηση με flight simulators και στην εφηβεία ήταν έτοιμος να γίνει ένας Ίκαρος. Όμως, δεν είχε από το περιβάλλον του την ώθηση που χρειαζόταν. «Δεν ήταν αντίθετοι, αλλά ένοιωσα ότι το περιβάλλον δεν με πήγαινε εκεί. Όταν είσαι έφηβος, δύσκολα αποφασίζεις μόνος σου για το μέλλον». Έτσι, πήγε στην αμέσως επόμενη αγάπη του που ήταν η ζωγραφική. «Από παιδί εμπλέκομαι με τα καλλιτεχνικά. Και οι δυο μου γονείς είναι εικαστικοί-καλλιτέχνες. Μεγάλωσα μέσα στα ψηφιδωτά και η τέχνη για μένα ήταν φυσικό επακόλουθο. Οι γονείς μου με έκαναν σε πολύ νεαρή ηλικία. Έτσι, από πολύ μικρό με είχαν μαζί τους στα περισσότερα πρότζεκτ τους και σχεδόν με έβαζαν να τους ψευτο-βοηθάω. Αυτό μου έχει φέρει μια εξοικείωση με την τέχνη και έχω πολλές παραστάσεις».
Και τα αεροπλάνα; Πότε ξεκίνησες να ζωγραφίζεις αεροπλάνα; Το κάνεις σαν χόμπι;
«Προσπαθώ να το ονομάζω hobby για να μην καταντήσει βαρύ σαν "δουλειά". Όμως το κάνω με σοβαρότητα. Πάντρεψα την αγάπη μου για τα αεροπλάνα και τη ζωγραφική. Μ’ αρέσει πάρα πολύ αυτή η ενασχόληση γιατί πολύ συχνά προϋποθέτει αρκετούς μήνες πραγματολογικής έρευνας, να μάθεις για την ιστορία του αεροσκάφους που θέλεις να ζωγραφίσεις, να βρεις φωτογραφίες, να μιλήσεις με ειδήμονες... Με τον καιρό βρήκα και άλλους αερο-ακουσμένους που έχουμε το ίδιο ψώνιο και κάπως γίναμε μια μικρή ομάδα. Από μικρός διάβαζα περιοδικά Αεροπορικής Ιστορίας και τις σελίδες τους κοσμούσαν εικόνες του Κώστα Καββαδία, ενός Έλληνα ζωγράφου που στο εξωτερικό έγινε γνωστός εικονογραφώντας κυρίως τα κουτιά από συναρμολογούμενα μοντέλα (box-art λέγεται αυτός ο τύπος εικονογράφησης). Μπορώ να πω ότι ήταν ο άνθρωπος που με ενέπνευσε να ξεκινήσω πιο εντατικά αυτή την ενασχόληση με την Αεροπορική Ζωγραφική. Πριν από ένα χρόνο αποφάσισα να έρθω σε επαφή με τον Κώστα και με άλλους ζωγράφους αυτής της θεματικής και να στήσουμε ένα group στο Facebook. Ήδη μαζευτήκαμε εφτά, καθώς και πολλοί fans του είδους και τώρα θα κάνουμε και την πρώτη ομαδική έκθεση Αεροπορικής Ζωγραφικής στην Ελλάδα.
Στο εξωτερικό χαίρει μεγάλης εκτίμησης αυτό το είδος ζωγραφικής. Μ' αρέσει που διοχετεύω εκεί τώρα όλη τη δημιουργικότητά μου και κυρίως που έχω βρει και άλλους με το ίδιο ψώνιο, -πιο σωστά, με την ίδια αγάπη. Δεν λέω ότι θα κάνω μόνο αυτό μια ζωή, αυτό άλλα είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου που μετράει και με κάνει χαρούμενο, όσο απλοϊκό και αν φαίνεται».
σχόλια