Σε ανοιχτό πόλεμο βρίσκονται πλέον οι ηθοποιοί και οι συντελεστές του πολυσυζητημένου έργου του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν «Μαριονέτες» με τη διευθύνουσα σύμβουλο και πρόεδρο της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας Φίλων της Τέχνης του Θεάτρου (και νόμιμης εκπροσώπου / διαχειρίστριας της Οδού Κυκλάδων μετά τον θάνατο του Λευτέρη Βογιατζή), Ειρήνη Λεβίδη.
Ο λόγος είναι η αιφνίδια ακύρωση της παράστασης που επρόκειτο ν' ανεβεί τον Οκτώβριο στο θέατρο της Οδού Κυκλάδων-Λευτέρης Βογιατζής, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου. Σύμφωνα με επιστολή του σκηνοθέτη Γιάννη Μόσχου που απεστάλη στην Εφημερίδα των Συντακτών, οι συντελεστές και οι ηθοποιοί του έργου «Μαριονέτες» διαμαρτύρονται για τη συγκεκριμένη απόφαση και προειδοποιούν με προσφυγή στη δικαιοσύνη.
Ακολουθεί η επιστολή:
«Αθήνα, 14 Αυγούστου 2018
Ολοι εμείς που υπογράφουμε την παρούσα επιστολή συμμετείχαμε στην προετοιμασία του έργου του Ινγκμαρ Μπέργκμαν οι Μαριονέτες που επρόκειτο να ανεβεί στο Θέατρο της οδού Κυκλάδων στο τέλος Οκτωβρίου του 2018. Ενα σχέδιο που είχε δρομολογηθεί εδώ και μήνες και είχε ανακοινωθεί από το ίδιο το θέατρο με δελτίο Τύπου, και μάλιστα είχε ξεκινήσει και η ηλεκτρονική προπώληση των εισιτηρίων.
Η ημερομηνία έναρξης των προβών ορίστηκε –κατόπιν συνεννόησης με το θέατρο– για τη Δευτέρα 20 Αυγούστου.
Οχτώ μέρες πριν το ξεκίνημα των προβών μας, το βράδυ της Κυριακής 12 Αυγούστου, ο σκηνοθέτης της παράστασης, Γιάννης Μόσχος, δέχτηκε τηλεφώνημα από την Ειρήνη Λεβίδη, η οποία είναι η διευθύνουσα σύμβουλος και πρόεδρος της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας Φίλων της Τέχνης του Θεάτρου, και νόμιμη εκπρόσωπος της Εταιρείας που διαχειρίζεται το Θέατρο της Οδού Κυκλάδων μετά τον θάνατο του Λευτέρη Βογιατζή.
Στο τηλεφώνημα αυτό η κυρία Λεβίδη ανακοίνωσε στον σκηνοθέτη την απόφασή της να ακυρώσει την παραγωγή, προφασιζόμενη έλλειψη χρημάτων.
Ολο το προηγούμενο χρονικό διάστημα η κυρία Λεβίδη διαβεβαίωνε τον σκηνοθέτη ότι υπάρχουν οι οικονομικοί πόροι για να πραγματοποιηθεί η παραγωγή και ως εκ τούτου κλείστηκαν όλοι οι καλλιτεχνικοί συντελεστές από τον σκηνοθέτη και ακολούθως το θέατρο έκανε οικονομικές συμφωνίες με όλους τους συντελεστές της παράστασης.
Εκκρεμούσε μόνο να υπογραφούν τα ιδιωτικά συμφωνητικά και οι συμβάσεις όπου θα αποτυπώνονταν τα ποσά που είχαν συμφωνηθεί προφορικά.
Από τα τέλη Ιουνίου ο σκηνοθέτης ζητούσε επισταμένως να προχωρήσουν οι υπογραφές των συμφωνητικών και των συμβάσεων, αλλά το θέμα ολοένα και αναβαλλόταν. Το θέατρο εξακολουθούσε να διαβεβαιώνει πως η παραγωγή προχωράει κανονικά και πως οι υπογραφές καθυστερούν λόγω φόρτου εργασίας.
Ο πραγματικός λόγος για την καθυστέρηση των υπογραφών είναι πλέον προφανής. Ο εμπαιγμός μας από την εν λόγω Εταιρεία μάς αφήνει άφωνους. Και μας εκπλήσσει ακόμα περισσότερο ότι αυτή η συμπεριφορά προέρχεται από το ιστορικό Θέατρο της Οδού Κυκλάδων, τη μόνιμη στέγη του Λευτέρη Βογιατζή, ενός τόσο σημαντικού σκηνοθέτη του ελληνικού θεάτρου.
Η νόμιμη εκπρόσωπος της Εταιρείας που διαχειρίζεται πλέον το ιστορικό αυτό θέατρο, η κυρία Ειρήνη Λεβίδη, προφανώς πρεσβεύει νέα ήθη. Ως καλλιτέχνες του θεάτρου αισθανόμαστε βαθιά προσβεβλημένοι από την απαξιωτική αυτή στάση. Και βέβαια το θέμα δεν είναι μόνο ότι θιγόμαστε καλλιτεχνικά, αλλά και το ότι ζημιωνόμαστε ως εργαζόμενοι.
Η νόμιμη εκπρόσωπος της Εταιρείας Φίλων της Τέχνης του Θεάτρου αποφάσισε να αφήσει άνεργους 14 συνολικά ανθρώπους αθετώντας τις προφορικές συμφωνίες, που είθισται να γίνονται καλή τη πίστει εδώ και χρόνια στο επαγγελματικό θέατρο.
Για τη διαφύλαξη των εργασιακών μας δικαιωμάτων προφανώς και θα αποταθούμε στη Δικαιοσύνη, η οποία είναι αρμόδια να κρίνει τον βαθμό υπαιτιότητας της Εταιρείας.
Τα τελευταία χρόνια –με άλλοθι την κρίση– διάφοροι ιδιώτες παραγωγοί, διαχειριστές Αστικών Εταιρειών κ.λπ. καταστρατηγούν τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων του θεάτρου και οι περισσότεροι από τους θιγόμενους σωπαίνουν από φόβο.
Δεν σκοπεύουμε να πράξουμε το ίδιο. Και προτρέπουμε τους συναδέλφους που έχουν αντιμετωπίσει την ίδια κακόπιστη, αντισυμβατική και απαξιωτική συμπεριφορά, είτε από την κυρία Ειρήνη Λεβίδη είτε από άλλους θεατρικούς παραγωγούς, να μιλήσουν δημόσια».
Για την ιστορία, το Θέατρο της οδού Κυκλάδων φέτος δεν επιχορηγήθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού παρότι είχε υποβάλει αίτημα.
Από την πλευρά της, η διαχειρίστρια και υπεύθυνη για την εξέλιξη φρόντισε να ανταπαντήσει επίσης με επιστολή, δηλώνοντας σοκαρισμένη από την τροπή και αποδίδοντας την απόφαση της στον πανικό που ένιωσε να την κυριεύει...
«Οι περισσότεροι, γνωστοί και αγαπητοί φίλοι, γνωρίζουν πολύ καλά ότι όχι απλώς δεν τους "εμπαίζω" και δεν τους "απαξιώνω", αλλά τους εκτιμώ, τους θαυμάζω και τους αγαπώ, ότι διεκδικώ και διεκδίκησα πάντα γι' αυτούς το καλύτερο, και η χαρά μου που θα τους είχαμε μαζί μας στη φετινή σεζόν ήταν μεγάλη», αναφέρει στην απάντηση της ενώ ταυτόχρονα αναρωτιέται «πώς και από πού προκύπτει εμπαιγμός από τη στιγμή που πρόσφατα, δόθηκε εντολή προπώλησης στη viva και δημοσιεύτηκαν στη σελίδα του θεάτρου στο facebook φωτογραφίες των σκηνοθετών που θα συνεργάζονταν την περίοδο 2018-19 - μεταξύ των οποίων, φυσικά, και του Γ. Μόσχου;».
Κατά την ίδια, το χρονικό που της υπόθεσης, ξεκινάει από τη στιγμή που το ΥΠΠΟ αποφάσισε να μην επιχορηγήσει την παράσταση, επειδή εκκρεμεί καταγγελία του Περικλή Μουστάκη για το ποσό των 4.500 ευρώ που του χρωστούσε το θέατρο από τον Ιούνιο.
«Το ποσόν ρυθμίστηκε προφορικά σε δύο δόσεις, 3.000 ευρώ στο τέλος Ιουλίου -το οποίο δόθηκε στις 30/7- και έμεναν 1.500 ευρώ για τα οποία έχουμε εγγράφως δεσμευτεί να εξοφλήσουμε έως τις 15/9. Παρ' όλα αυτά ο Π. Μουστάκης δεν δέχτηκε να αποσύρει την καταγγελία, ώστε να μπορέσει το ΥΠΠΟ να προχωρήσει στην εκταμίευση της επιχορήγησης.
Αυτό για μας ήταν καταστροφικό. Με τον Π. Μουστάκη συνεργαστήκαμε στον "Φαέθωνα" (2015), τον εμπιστευτήκαμε για την παράστασή του "Οστέα ξηρά σφόδρα" (2016) και τέλος, του εμπιστευτήκαμε ένα μεγάλο στοίχημα για μας, το "Μετά την πρόβα" (2018). Η παράσταση δεν είχε την αναμενόμενη εισπρακτική επιτυχία, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ταμειακό έλλειμμα. Η επιχορήγηση και η καινούργια μας παραγωγή ("Μαριονέτες") θα μας βοηθούσαν να σταθούμε μερικώς στα πόδια μας.
»Σοκαρισμένη από την τροπή που έπαιρνε το θέμα της επιχορήγησης τηλεφώνησα πράγματι στις 12/8 στον Γιάννη Μόσχο και του είπα ότι η παράσταση έπρεπε να ακυρωθεί, με τη σκέψη να μη χάσουν οι ηθοποιοί πιθανές, άλλες προτάσεις. Ηταν μια κίνηση πανικού, την οποία μέσα στις 10 νυχτερινές ώρες που μεσολάβησαν, ήμουν αποφασισμένη να αντιμετωπίσω, με σκοπό να βρίσκαμε κοινό τρόπο να λυθεί το πρόβλημα που προέκυψε. Την επομένη (13/8) το πρωί συντετριμμένη από τις εξελίξεις, έστειλα στον Γ.Μ. και τους συντελεστές της παράστασης το email που επισυνάπτεται, στην προσπάθειά μου, όπως είπα, να βρούμε από κοινού λύση και να κάνουμε την παράσταση. Ακολούθησαν μηνύματα στο κινητό και τηλεφωνήματα στα οποία δεν πήρα ποτέ καμία απάντηση. Ακόμα δεν καταλαβαίνω γιατί...
»Γιατί ο Γ.Μ. δεν αποδέχτηκε –και δεν απάντησε καν– την πολύ έγκαιρη πρότασή μου να δούμε ξανά και από κοινού το θέμα και να βρούμε μαζί λύση. Αντ' αυτού, η απάντηση του Γ. Μόσχου είναι το δημοσίευμά σας της 17ης Αυγούστου».
Στην ίδια επιστολή, η κυρία Λεβίδη τονίζει ότι «το Θέατρο της Οδού Κυκλάδων δεν είναι επιχείρηση. Δεν είμαι επιχειρηματίας (μακάρι να ήμουνα), ούτε θεατρώνης. Ηταν και είναι ακλόνητη η πίστη ότι το θέατρο του Λευτέρη Βογιατζή έπρεπε να μείνει ανοιχτό, διακονώντας υψηλά κριτήρια ποιότητας. Με αυτά τα εφόδια, επί 4 συναπτά έτη, κίνησα γη και ουρανό για να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας κάθε φορά.
Αλλοτε με επιτυχία, άλλοτε με λιγότερη. Ωστόσο αν και κάποιες φορές παρουσιάστηκαν καθυστερήσεις, δεν αφήσαμε ακάλυπτο ποτέ κανέναν. Τα έσοδα του θεάτρου είναι αποκλειστικά και μόνο τα εισιτήρια, η επιχορήγηση του ΥΠΠΟ (από πέρσι) και κατά καιρούς, η συνδρομή κοινωφελών ιδρυμάτων. Από την αρχή και με απόλυτη ειλικρίνεια, μιλώντας σε άξιους εργάτες του θεάτρου μας, εξήγησα την κατάσταση και ζήτησα τη συμπαράσταση και συμμετοχή τους στον δύσκολο αγώνα που είχαμε μπροστά μας: να κρατήσουμε ανοιχτό και να τιμήσουμε το θέατρο του Λευτέρη Βογιατζή. Είναι τουλάχιστον ειρωνικό να είναι το δικό μας θέατρο υπόλογο, για απαξίωση καλλιτεχνών, εμπαιγμό των συνεργατών του κ.ο.κ. Είναι τουλάχιστο ειρωνικό να στρέφονται εναντίον μας τα βέλη.
»Τιμώ τον Γιάννη Μόσχο, τον οποίο με χαρά κάλεσα να σκηνοθετήσει τις "Μαριονέτες", ένα έργο που αγαπώ πάρα πολύ και τόλμησα να συμπεριλάβω στο ρεπερτόριο παρά το υψηλό κόστος της παραγωγής του. Οταν ο παραγωγός στον οποίο είχαμε αρχικά απευθυνθεί, αποσύρθηκε, ομολογουμένως ο Γιάννης Μόσχος μού είχε προτείνει να ματαιώσουμε την παράσταση. Εγώ επέμεινα να γίνει, παρά το σοβαρό ρίσκο, με δική μου ευθύνη και πρωτοβουλία. Το πάγωμα της επιχορήγησης του ΥΠΠΟ, σε συνδυασμό με το εισπρακτικό έλλειμμα της παράστασης του Π. Μουστάκη, καθιστούσε το όλο ζήτημα σχεδόν αδύνατο».
«Απευθύνω για μία ακόμα φορά έκκληση προς τον Γιάννη Μόσχο και όλο τον θίασο» και παραμένει ανοιχτή «για οποιαδήποτε συζήτηση, που θα έβγαζε όλους από ένα άδικο αδιέξοδο
Ειρήνη Γαρμπή-Λεβίδη, πρόεδρος και διευθύνουσα σύμβουλος της "νέας ΣΚΗΝΗΣ".
ΥΓ.: Τιμώντας το όνομα του θεάτρου, τον αγώνα τον δικό μου και των συνεργατών μου να διατηρήσουμε μια μικρή όαση στη ζούγκλα του σημερινού θεατρικού χώρου, δηλώνω ότι από εδώ και πέρα δεν θα μιλήσω άλλο, ούτε σε εφημερίδες, facebook κ.ο.κ.».
σχόλια