Οι "Ευχαριστίες" του Γκοντάρ
μία "κινηματογραφική επιστολή" για το Βραβείο που έλαβε την περασμένη Παρασκευή από την Ακαδημία του ελβετικού κινηματογράφου
(με τον ίδιο τρόπο, είχε δικαιολογήσει το 2010 την απουσία του από το φεστιβάλ των Καννών : "Εξ' αιτίας προβλημάτων ελληνικού τύπου...")
Ολόκληρος ο μονόλογος της "κινηματογραφικής επιστολής", όπως ακούγεται από τον Γκοντάρ :
Θα θυμάστε :
τo Ballabio!
μεταξύ Denges και Denezy,
ένας στρατιώτης επιστρέφει σπίτι του,
περπάτησε, περπάτησε πολύ,
τον συγχαίρουν όταν φτάνει,
του δίνουν χρυσά τάλιρα
που σπεύδει να μοιράσει,
αδέσποτα χωρίς κολάρο,
γάτες διωγμένες, πουλιά τραυματισμένα,
και άλλα ακόμη,
ελάτε θύματα, έλεγε ο Fernandel,
αλλά το παιχνίδι δεν κερδίθηκε,
πρέπει να πούμε κι' άλλο ευχαριστώ
Είναι πολύ παράξενο
που δίνεται ένα ελβετικό κινηματογραφικό βραβείο,
επειδή δεν υπάρχει ελβετικός κινηματογράφος,
υπάρχουν ελβετικές ταινίες,
όπως υπάρχουν και βουλγάρικες,
ταινίες φινλανδικές, ταινίες
αφρικανικές,
αλλά ο κινηματογράφος είναι άλλο πράγμα,
οι έλληνες είχαν τέσσερα στοιχεία,
ή σύγχρονη φυσική το ίδιο,
τα 4 τείχη του οίκου του κόσμου,
η βαρύτητα, οι αδύναμες δυνάμεις
και οι ισχυρές δυνάμεις,
οι ηλεκτρο-μαγνητικές δυνάμεις,
4 τείχη στη Δύση, για να υποβαστάξουν ακόμη λίγο
τον 21ο αιώνα
Αλλά καμιά σκεπή,
Ούτε εσύ κι εγώ,
και ολόκληροι λαοί χωρίς
την προστασία του φανταστικού
ενώ πριν από εκατό χρόνια
οι 4 μεγάλες κινηματογραφίες,
η ρωσική, η γερμανική, η γαλλική και η αμερικανική,
εξασφάλιζαν την πίστη των εθνών στον εαυτό τους
ο καιρός περνά
και οι ΗΠΑ, από τον πολύ συγχρωτισμό με τον Στάλιν,
ανακαλύπτουν πως με τόση ποσότητα
μπορεί να εγκαταληφθεί και η ποιότητα
και τότε λέμε Χόλυγουντ
και αναπνέουμε μακριά
από τους εμφυλίους πολέμους.
συγχωρείστε με
αλλά υπάρχει και κάτι άλλο
πως μπορεί να νομοθετεί ένα
Ομοσπονδιακό Συμβούλιο
στο όνομα μιας Συνομοσπονδίας ;
ναι, αναμφισβήτητα ο κόσμος πάει άσχημα, έτσι δεν είναι,
προτιμώ τότε να σκέφτομαι πως όλα αυτά τα χρυσά τάλιρα προέρχονται
από την κληρονομιά παλιών ομοσπονδιακών
και πως 4 θα αρκούν κι εδώ, ένα από το Jura και τον Humbert-Droz,
ένα από μια πολύ νέα Εύα,
το αίμα της οποίας κυκλοφόρησε χάρη στον Michel Servet,
επίσης το αίμα του ταγματάρχη Abraham Davel,
και προσθέτω και τον άμοιρο Winkelried,
λένε πως πρέπει να το πάρουμε απόφαση,
και τότε επιστρέφω σπίτι,
με "τις στάχτες του Gramsci",
ένα ποίημα του Pasolini,
μιλάει για την ταπεινή διαφθορά.
* Ballabio, κοινότητα της Λομβαρδίας.
* Denges, κοινότητα στο ελβετικό καντόνι του Vaud.
* Denezy, παλιά κοινότητα στο ελβετικό καντόνι του Vaud.
* Fernandel, διάσημος γάλλος κωμικός ηθοποιός.
* Jura, γαλλική επαρχία κοντά στην Ελβετία.
* Jules Humbert-Droz, ελβετός κομμουνιστής, ιδρυτής του ΚΚ Ελβετίας. Γραμματέας της Κομμουνιστικής Διεθνούς ως το 1931, οπότε καθαιρέθηκε από τον Στάλιν.
* Michel Servet, ισπανός ιατρός και θεολόγος. Ανακάλυψε (εκ νέου) τη "μικρή κυκλοφορία του αίματος" που επιτρέπει στα πνευμόνια να οξυγονώνονται. Καταδικάστηκε ως αιρετικός και πέθανε στην πυρά στη Γενεύη το 1553.
* Abraham Davel, στρατιώτης και πατριώτης από το καντόνι του Vaud. Ηγήθηκε μιας εξέγερσης κατά της κεντρικής εξουσίας της Βέρνης, αλλά νικήθηκε και αποκεφαλίστηκε το 1723.
* Arnold von Winkelried, θρυλικός ήρωας της Ελβετίας. Χάρη στη θυσία του, οι Ομοσπονδιακοί νίκησαν τα στρατεύματα του αυστριακού δούκα Λεοπόλδου Γ' των Αψβούργων στη μάχη του Sempach το 1386.
* Antonio Gramsci, ιταλός μαρξιστής φιλόσοφος, συνιδρυτής του ΚΚ Ιταλίας. Συνελήφθη το 1926 από το καθεστώς του Μουσολίνι και πέθανε στη φυλακή το 1937. Ο Παζολίνι έγραψε προς τιμήν του το 1957 το βιβλίο "Οι στάχτες του Γκράμσι".
Πορτρέτο του Ζαν Λυκ Γκοντάρ από τον Antoine Portejoir (Libération 29.06.1994).
σχόλια