Πώς να είναι, άραγε, το να εκπληρώνει κανείς την κλασική ευχή και να τα εκατοστίζει τελικά μια ωραία ημέρα; Ο Λόρενς Φερλινγκέτι, ο γνωστός Αμερικανός ποιητής και ιδρυτής του βιβλιοπωλείου και εκδοτικού οίκου City Lights –ορόσημου για την πόλη του Σαν Φρανσίσκο και τη λεγόμενη μπιτ φιλολογία– μπήκε σ' αυτή την επίλεκτη λέσχη των υπεραιωνόβιων πριν από λίγες μέρες.
Πώς να του φαίνεται, άραγε, το γεγονός ότι γεννήθηκε τη χρονιά της ποτοαπαγόρευσης και τώρα παρατηρεί τη ζωή στο τέλος της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα; Σηκώνει ακόμα ποίηση η εποχή μας;
Στην αυγή ακριβώς του τρέχοντος αιώνα, το 2000, είχε γράψει στην εφημερίδα «San Francisco Gate» ένα κείμενο επ' αυτού, μια λιτανεία πιθανών ορισμών, νέων και παλιών, της ποίησης – ουσιαστικά ένα μεγάλο ποίημα με τίτλο «Τι είναι η ποίηση;».
Ιδού ένα απόσπασμα που μετέφρασα (δεν ξέρω «τι είναι η ποίηση», το βέβαιο είναι όμως ότι χάνει πάντα στη μετάφραση)...
«Δίχως αμφιβολία, υπάρχουν τόσοι ορισμοί της ποίησης όσα και ποιήματα. Ίσως και περισσότεροι, από τη στιγμή που φαίνεται να υπάρχουν πιο πολλοί καθηγητές και κριτικοί ποίησης παρά ποιητές. Υπάρχει, ίσως, ανάγκη στον νέο αιώνα για νέους ορισμούς.
Ίσως, πάλι, να αντέχουν ακόμα οι παλιοί ορισμοί. Ρισκάροντας να δεχτώ τη χλεύη των μεταμοντέρνων διανοούμενων, θα θέσω υπό τη δοκιμή του 21ου αιώνα κάποιους από τους παλιούς μου, μαζί με κάποιους από τους νέους:
Η ποίηση είναι οι ειδήσεις από τα σύνορα της συνείδησης.
Η ποίηση είναι η κραυγή που βγάζουμε όταν ξυπνάμε απότομα σ' ένα σκοτεινό δάσος στο μέσο του ταξιδιού της ζωής μας.
H ποίηση είναι το χρυσόχαρτο της φαντασίας. Πρέπει να λάμπει και να σε μισο-τυφλώνει.
Η ποίηση είναι ο ήλιος που κυλάει ανάμεσα στα βρόχια του πρωινού.
Η ποίηση είναι λευκές νύχτες και στόματα πόθου.
Η ποίηση γίνεται από φωτοστέφανα που λιώνουν στον ωκεανό του ήχου.
Η ποίηση είναι η γλώσσα της πιάτσας των αγγέλων και των διαβόλων.
Η ποίηση είναι ένας καναπές με τυφλούς τραγουδιστές που έχουν αφήσει παράμερα τα μπαστούνια τους.
Η ποίηση είναι η αναρχία των αισθήσεων που βγάζει νόημα.
Η ποίηση είναι η φωνή του τέταρτου ενικού προσώπου.
Η ποίηση είναι η φωνή της εναντίωσης στη σπατάλη των λέξεων και στην τρελή πληθώρα των μέσων.
Η ποίηση είναι αυτό που υπάρχει ανάμεσα στις γραμμές.
Η ποίηση δημιουργείται με τις συλλαβές των ονείρων.
Η ποίηση είναι οι απόμακρες φωνές σε μια παραλία τη νύχτα.
Η ποίηση είναι ένας Άραβας που κουβαλάει πολύχρωμα χαλιά και κλουβιά πουλιών στους δρόμους μιας μεγάλης μητρόπολης.
Η ποίηση είναι οι σκέψεις στο μαξιλάρι μετά τη συνουσία.
Η ποίηση είναι ο διάλογος των αγαλμάτων.
Η ποίηση είναι ο ήχος του καλοκαιριού στη βροχή και των ανθρώπων που γελάνε πίσω από κλειστές γρίλιες σ' ένα στενό δρομάκι.
Η ποίηση είναι ένα ψηλό σπίτι που αντηχεί όλες τις φωνές που είπαν κάποτε κάτι τρελό ή κάτι υπέροχο.
Η ποίηση είναι φτιαγμένη από σκέψεις της νύχτας. Αν απαγκιστρωθεί από την ψευδαίσθηση, δεν απαρνιέται πριν από την αυγή.
Η ποίηση δημιουργείται αφού εξατμιστεί το υγρό γέλιο της νιότης.
Η ποίηση δεν είναι μόνο ηρωίνη, άλογα και Ρεμπό. Είναι επίσης ο ψίθυρος των ελεφάντων και οι ανίσχυρες προσευχές των επιβατών
αεροπλάνων όταν σφίγγουν τη ζώνη για την τελική κάθοδο...»
σχόλια