«Την είδα και ήταν η πιο ωραία στο πανηγύρι!»
Φοίβος, 28, χορευτής, εικαστικός.
Σοφιάνα, 23, φοιτήτρια Παντείου.
O Φοίβος θα συμμετάσχει στη Μήδεια του Δημήτρη Παπαϊωάννου το καλοκαίρι. Η Σοφιάνα χορεύει τον καλύτερο Ικαριώτικο...
Ένα ζευγάρι πραγματικά cool. Εκείνος χορευτής της ομάδας του Δημήτρη Παπαϊωάννου, σε πυρετώδεις προετοιμασίες για τη Μήδεια που ξαναδουλεύεται για το καλοκαίρι. «Για πέντε μέρες τον Ιούνιο θα παιχτεί στο Φεστιβάλ Αθηνών, μετά θα πάει στην Καλαμάτα και στο τέλος θα ταξιδέψει ως την Κίνα για να παιχτεί στις αρχές Αυγούστου στις εκδηλώσεις για την Ολυμπιάδα». Εκείνη, μια νεαρή κοπέλα που διαβάζει για την εξεταστική, ήρεμη (τουλάχιστον φαινομενικά), χαλαρή, όμορφη.
«Γνωριστήκαμε στην Ικαρία», μου λένε, «σε ένα πανηγύρι». «Την πρώτη φορά δεν μου έκατσε. Της την έπεσα και δεν ήθελε, μου έδωσε να καταλάβω ότι “άσ’ το καλύτερα”», λέει ο Φοίβος, «ξαναγύρισα μετά από ένα χρόνο και την ξαναβρήκα, πάλι στο πανηγύρι». «Η πρώτη εντύπωση ήταν ένα συμπαθητικό τυπάκι με καπέλο που έσκασε και μιλήσαμε για χορό. Χορεύαμε Ικαριώτικο. Μου άρεσε, αλλά είχα σχέση και δεν έγινε τίποτα. Ήμουν με έναν Ισπανό τότε».
Υπάρχει ειλικρίνεια μεταξύ μας, όσο πάει. Απ’ το δεύτερο μήνα σκεφτήκαμε να ξεγυμνωθούμε και να τα πούμε όλα, για να δούμε πώς θα δουλέψει. Και δούλεψε μια χαρά. Είμαστε διαφορετικοί, αλλά νομίζω ότι έχουμε κολλήσει πολύ καλά.
«Την είδα και ήταν η πιο ωραία στο πανηγύρι, η πιο ωραία του χωριού! Το πάλεψα όσο μπορούσα. Χόρευε φανταστικά, κι ακόμα κι αν δεν ήταν τόσο ωραία κοπέλα πάλι θα την κοίταζα. Ακόμα κι αν ήταν μέτρια ή άσχημη. Πάλι θα τσίμπαγα. Στάνταρ, με τον τρόπο που κινούταν».
«Το πρώτο ραντεβού μας ήταν σε ένα beach party. Δεν είχα ακόμα χωρίσει και είχα κάποια κολλήματα, ήταν παράνομη σχέση. Στην ουσία με έκλεψε. Εκεί δώσαμε και το πρώτο μας φιλί. Με το που γνωριστήκαμε έπαθε στρεπτόκκοκο και ψηνόταν στον πυρετό. Έτσι ξεκίνησε. Έμενε στην παραλία και τον πήρα στο σπίτι να του κάνω κομπρέσες, αντιβιώσεις, έτρεχα στο άλλο χωριό να πάρω ντεπόν, του έφτιαχνα σούπες, ξεκίνησε δέσιμο με τη μία. Μπήκαμε στα βαθιά».
«Αναρωτηθήκαμε, και μάλιστα φωναχτά, τι είναι αυτό που μας συμβαίνει, γιατί απ’ την αρχή η σχέση μας έγινε σοβαρή. Το καλό με αυτή τη σχέση είναι η έλλειψη αρνητικών εντάσεων. Είμαστε βαρετοί».
«Όταν ακούω Φοίβος σκέφτομαι έναν τρελό τύπο στην κοσμάρα του, με πολύ ωραίο σώμα και ωραίο χαμόγελο. Γελάμε πολύ μαζί. Είναι πολύ καλό παιδί».
«Όταν ακούω Σοφιάνα σκέφτομαι μόνο αυτή. Δεν ξέρω και άλλη. Μια πολύ χαριτωμένη κοπέλα, ήρεμη, πράος άνθρωπος, με μια προσωπική τρέλα, εντυπωσιακή, ψυχή τε και σώματι. Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι τα μάτια της και μια γαλήνη».
«Υπάρχει ειλικρίνεια μεταξύ μας, όσο πάει. Απ’ το δεύτερο μήνα σκεφτήκαμε να ξεγυμνωθούμε και να τα πούμε όλα, για να δούμε πώς θα δουλέψει. Και δούλεψε μια χαρά. Είμαστε διαφορετικοί, αλλά νομίζω ότι έχουμε κολλήσει πολύ καλά». — M. Hulot
«Δεν της μίλησα, σκεφτόμουν ότι είχε πολύ ωραίο κώλο!»
Aurora 25, artorganizer, booker, δημοσιογράφος.
Δημήτρης 26, visual artist, συνθέτης, συν-εφευρέτης του μελλοντικού ολυμπιακού αθλήματος «Δυο κροκόδειλοι κι ένας κάστορας».
Νιόπαντροι. Γνωρίστηκαν με μια λάμψη και παντρεύτηκαν με ταχύτητα αστραπής. Μένουν προσωρινά σε ένα μικρό διαμέρισμα στην Καισαριανή με πίσω αυλή και κουζίνα νησιώτικη. Το στόρι τους θυμίζει επεισόδιο απ' τα «Φιλαράκια».
Α: «Την πρώτη φορά που τον είδα, ήρθε να μου πάρει συνέντευξη για ένα περιοδικό. Είχαμε ξανασυναντηθεί, αλλά δεν τον θυμόμουν. Στην αρχή μου φάνηκε λίγο υπερόπτης. Φορούσε μαύρο σορτς, άσπρο μπλουζάκι, δερμάτινα σανδάλια, ήταν ντυμένος απλά, παρ' όλα αυτά ήταν στυλάτος».
Δ: «Πρωτοσυναντηθήκαμε μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα. Ήταν μαζί με ένα φίλο μου, αλλά δεν μπήκε στον κόπο να μας συστήσει. Δεν της μίλησα, σκεφτόμουν ότι είχε πολύ ωραίο κώλο. Φόραγε ένα καυτό τζιν σορτσάκι, είναι το μόνο που θυμάμαι απ' τα ρούχα της. Α, και τα λαμπερά της μαλλιά».
Δ: «Το πρώτο μας φιλί ήρθε εντελώς φυσικά. Το πρώτο μας ραντεβού ήταν... ευτυχία, με κρασί και τον Billy McKenzie να τραγουδάει. Και λίγο αργό χορό».
Α: «Τι μου αρέσει σε αυτόν; Που ξέρει να δίνει και που του αρέσει το "South Park"».
Δ: «Με ηρεμεί και με εμπνέει όσο το "South Park"».
Α: «Τι κάνουμε συνήθως τα βράδια μας; Μας αρέσει να μένουμε μέσα και να ανακαλύπτουμε στην κουζίνα του σπιτιού μας αξιώματα σαν κι αυτό: Domestic is the new rave».
A+Δ: «Το πιο τρελό πράγμα που έχουμε κάνει; Το ότι παντρευτήκαμε στο Λουτράκι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Ήταν αυθόρμητο, αλλά δεν το έχουμε μετανιώσει. Στην τελετή ήμασταν οι δυο μας και δυο έκπληκτοι φίλοι μας. Αμέσως μετά η φίλη μας η Latoya έκανε ένα γαμήλιο πάρτι σε μια ξεχασμένη ντισκοτέκ-φάντασμα, στη Samantha στο Κιάτο. Ήταν όμορφα. Το προσωπικό άναψε για μας όλα τα λέιζερ και τα στρομπ λάιτ που είχε στο μαγαζί. Ήμασταν μόνο οι τέσσερίς μας στην πίστα, μέσα σε ψεύτικους καπνούς και χορεύαμε με τα άγνωστα λάτιν freestyle κομμάτια που έπαιζε ο DJ. Οι γονείς μας σοκαρίστηκαν στην αρχή, αλλά τώρα είναι OK. Τα δαχτυλίδια του γάμου μας ήταν από μαύρο πλέξιγκλας. Της Aurora είναι πολύ μεγάλο για το δάχτυλό της, του Δημήτρη πολύ μικρό. Τέλεια. Δεν έχουν τα ονόματά μας σκαλισμένα πάνω τους, πάντως. Ίσως να έπρεπε να τα σκαλίσουμε τελικά».
Α: «Η χειρότερή του συνήθεια; Που πάντα με κοροϊδεύει για τα μουσικά μου γούστα - η μουσική στο i-Pod μου τον ενοχλεί». Δ: «Τι με ενοχλεί σε αυτή; Που η μόνη φορά που συγύρισε το σπίτι ήταν γι' αυτήν τη φωτογράφιση».
Α: «Αγάπη είναι πεταλούδες, cherry kisses, μαγείρεμα, ύπνος, βρόμικα μπλουζάκια, βρομερά αθλητικά. Χαμόγελα, γέλια, δάκρυα, στοργή, να είσαι τόσο αξιοθρήνητος που να γίνεται cool... και ο Δημήτρης. Είναι για μένα η αγάπη. Όλες οι πλευρές της αγάπης». — M. Hulot
«Ζούμε και σκεφτόμαστε για το τώρα»
Στέφανος και Μίνωας.
O έρωτάς τους γεννήθηκε πάνω από δυο μερίδες club sandwich.
Ο Μίνωας, πρόσφατα χωρισμένος, βγαίνει με την παρέα του για ένα ποτό. Πίνει λίγο παραπάνω. Πήχτρα σκοτάδι. Στα gay bar δεν είναι εύκολα αντιληπτό ποιος είναι σε σχέση και ποιος όχι. Γνωρίζει τον Στέφανο και συζητούν λίγο. Ανταλλάσσουν κινητά. Στο μυαλό τους μένει μόνο η ανάμνηση μιας γνωριμίας. Μια νεκρή Δευτέρα βγαίνουν για φαγητό στο Chocolat στη Γλυφάδα. Ανοίγονται αμέσως ο ένας στον άλλον. «Τι θα γίνει;» ρωτάει ο Σ. Το φιλί έρχεται ασυναίσθητα πάνω από τα club sandwich. Αμοιβαία τα αισθήματα, αμοιβαία και η παραγγελία.
Σήμερα, λίγο πριν από τα τριάντα τους, είναι ήδη ένα χρόνο μαζί. Ο πρώτος ενθουσιασμός έχει μετατραπεί σε αυτό που λένε ψυχικά βαθύς έρωτας. Προτιμούσαν ανέκαθεν τη σχέση από την ξεπέτα και ο ένας ήρθε κουτί για τον άλλον... Έχουν περάσει και τα πάνω τους και τα κάτω τους. Τώρα είναι καλά μαζί. Τελευταία φορά μαλώσανε πριν λίγες μέρες. Ζήλια μεγάλη, και από τις δύο πλευρές. Αν και δύο άντρες θα μπορούσαν να συνεννοηθούν καλύτερα, παρ' όλα αυτά τα νεύρα, το αλκοόλ και η κακιά στιγμή γεννούν άγριους καυγάδες. Καταλαβαίνονται, όμως, πια. Ποιος δεν θα τα κατάφερνε μετά από τόσον καιρό; «Ταιριάζουμε αλλά και δεν ταιριάζουμε» όπως λέει ο φωνακλάς Σ. «Δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να κατακτήσει ο ένας τον άλλον» απαντάει ο Μ. Λέων ο πρώτος, Ζυγός ο δεύτερος. Χρησιμοποιούν παιδικά χαϊδευτικά ονόματα. Κάθονται πολύ σπίτι βλέποντας ταινίες. Προτιμούν να πηγαίνουν σε σπιτικά πάρτι. Δεν ρουχλιάζουν, όμως. Είναι συνέχεια σε εγρήγορση. «Δεν παίζουμε όμως με τα αισθήματά μας. Αν κάτι πάει στραβά, θα πάει μια φορά. Δεν έχει πισωγυρίσματα».
«Είχα κάνει σχέσεις με κοπέλες. Βαρέθηκα μετά την καταπίεση» λέει ο Μ. Δεν κολλάνε πολύ με τα ταμπού της ελληνικής κοινωνίας. Άμα τους έρθει φιλιούνται και αγκαλιάζονται οπουδήποτε. Οι γονείς ξέρουν τη μισή αλήθεια και αυτή αρνούνται να τη δεχτούν. Οι φίλοι, οι περισσότεροι straight ζευγάρια, δεν έχουν κανένα πρόβλημα. Μια gay σχέση, όπως την περιγράφουν τα παιδιά, δεν διαφέρει καθόλου από τις «κανονικές». Το «μετά» πάντα αποτελεί ένα πρόβλημα. Τι θα γίνει με την οικογένεια; Παιδιά; Κλασικά ερωτήματα κοινωνικών ομάδων που διεκδικούν τις ελευθερίες τους. «Ζούμε και σκεφτόμαστε για το τώρα», απαντάει ο Μ., «και όσο πάει», συμπληρώνει ο Στέφανος. — Σταύρος Διοσκουρίδης
«Έβαλα τα μεγάλα μέσα για να την κάνω να ζηλέψει!»
Βασιλική, 27, και Σπύρος, 36, ηθοποιοί. Ο Σπύρος είναι γνωστός και ως η φωνή του Μπομπ Σφουγγαράκη.
Ο Σπύρος και η Βασιλική γνωρίστηκαν στην πρώτη συνάντηση των μελών μιας θεατρικής ομάδας «σε ένα μικροσκοπικό καφέ στο Μεταξουργείο δίπλα στο θέατρο, με αφίσες της Madonna και της Εθνικής Ελλάδος. Μάλιστα, είχαμε κάτσει όλοι εκτός από τον Σπύρο κι εγώ αναρωτιόμουν ποιος είναι αυτός ο Σπύρος. Ποιος είναι;». Ο Σπύρος -που κάποια στιγμή έφτασε σε αυτό το καφέ- ακόμα θυμάται τι φορούσε η Βασιλική όταν την πρωτοείδε: ένα μαύρο παλτό... Βρισκόντουσαν στις πρόβες του έργου για τέσσερις μήνες. «Ο Σπύρος έπαιζε έναν αφελή τύπο κι εγώ έκανα ένα ψώνιο που τα ‘χε με τον αδερφό του. Με πολιορκούσε, αλλά εγώ ήμουν σε περίεργη ψυχολογική κατάσταση». Του πήρε πολλούς μήνες για να την πείσει: «Δεν υπήρχε περίπτωση. Ήμουν αποφασισμένος. Στο τέλος έβαλα τα μεγάλα μέσα για να την κάνω να ζηλέψει». Το κόλπο πέτυχε. Μπορεί το έργο για το οποίο έκαναν πρόβες να μην ανέβηκε ποτέ, αλλά ο Σπύρος τα κατάφερε. «Το πρώτο φιλί... Κάτω από το σπίτι μου; Στο σπίτι του;» λέει ο Βασιλική γελώντας. Ούτε ο Σπύρος θυμάται. Και οι δύο λένε πως περνάνε πολύ ωραία μαζί - τον τελευταίο καιρό πάνε στο Μπρίκι στο Παγκράτι, στο Bios, στο Enoteca. Το μόνο που εκνευρίζει τον Σπύρο είναι πως «είναι ακατάστατη και μου λέει κιόλας ότι το κάνει για να μην τα χάνει!». Δεν μαλώνουν σχεδόν ποτέ («διαφωνούμε μόνο» διευκρινίζει ο Σπύρος). «Όταν το κάνουμε, είναι για βλακείες του τύπου "γιατί ακούμπησες τον καφέ στο τραπέζι χωρίς σουβέρ" ή επειδή αργώ - ο Σπύρος είναι ανυπόμονος και δεν μπορεί να περιμένει ούτε στην ουρά του σούπερ μάρκετ. Μας περνάει στο δεκάλεπτο ο τσακωμός. Εντάξει, εμένα μπορεί να μου πάρει και λίγο παραπάνω...» λέει η Βασιλική γελώντας. «Νομίζω ότι είμαστε μαζί γιατί ταιριάζουμε πάρα πολύ. Λέει πολύ συχνά αυτό που σκέφτομαι κι αυτό γίνεται από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα». — Δέσποινα Τριβόλη
«Της είπα, μου αρέσεις, θέλω να σου βάλω βάλω λίγο μέλι και να σε φάω σαν λουκουμάδα!»
Γιώργος Μάγκας. βιρτουόζος κλαριντζής.
Τζούλη Τζινιέρη, τραγουδίστρια.
Αυτή του ράβει τα συγκλονιστικά κοστούμια του και είναι η μούσα του. Αυτός την πάει βόλτες και την ποτίζει νερό απ’ την πηγή.
Η περίπτωση του Γιώργου Μάγκα και της συζύγου του είναι ξεχωριστή. Δεν είναι μόνο ένα από τα πιο εντυπωσιακά ζευγάρια πάνω στο πάλκο, με χρυσοποίκιλτα κουστούμια και εκκεντρικές εμφανίσεις που είναι από μόνες τους γεγονός, είναι αναμφίβολα και από τα πιο αγαπημένα. Πραγματικά αγαπημένα. Στη φωτογράφηση η Τζούλη τον βοηθούσε να αλλάξει τα σακάκια χαϊδεύοντάς του την πλάτη με στοργή, εκείνος της απευθύνει το λόγο ζητώντας να τον συμπληρώσει όταν ξεχνάει ονόματα από μέρη και γεγονότα και μιλάει γι' αυτή με λατρεία. Ο Γιώργος Μάγκας και η Τζούλη είναι μαζί σχεδόν 20 χρόνια. Τη γνώρισε την εποχή που τον είχε ανακαλύψει το MTV και προκαλούσε αίσθηση με τον «Άναρχο Θεό», έτυχε να συνεργαστούν στη Βοσκοπούλα στην Ομόνοια. Εκείνη μόλις είχε έρθει στην Ελλάδα απ' την Αυστραλία. «Τον άκουγα από κασέτες, μου ήταν γνωστό ότι υπήρχε ένα καλό κλαρίνο στην Ελλάδα από κάποιον Μάγκα», λέει η Τζούλη, «αλλά δεν τον είχα δει. Όταν τον πρωτοείδα είπα, όπα, αυτός είναι και ωραίος!». «Όταν την είδα είπα μέσα μου ότι είναι η γυναίκα της ζωής μου», λέει αυτός, «ο έρωτας ήταν ακαριαίος. Τη ρώτησα αν θέλει να πάμε για ένα καφεδάκι, αλλά δεν έγινε τίποτα γιατί ήμασταν συνεργάτες. Αυτά λίγο πριν το Πάσχα, στο πρώτο φλερτ. Στις 9 Μαΐου πήγαμε μαζί σε ένα πανηγύρι έξω απ' τη Λειβαδιά, στον Ελικώνα, μέσα στα έλατα. Αυτό ήταν το τελειωτικό. Με ρώτησε, τι με κοιτάς; Της είπα, μου αρέσεις, θέλω να σου βάλω λίγο μέλι και να σε φάω σαν λουκουμάδα» αναφέρει γελώντας. «Έχουμε περάσει πολύ ωραία αυτά τα 20 χρόνια μαζί, έχουμε δει πολλά, αλλά στην ουσία δεν άλλαξε τίποτα για μας, έχουμε παραμείνει οι ίδιοι. Γι' αυτό μας αγαπάει τόσο ο κόσμος».
«Ο Γιώργος ζει για το κλαρίνο», προσθέτει η Τζούλη, «αν του το πάρεις θα πεθάνει την άλλη ώρα. Είναι άνθρωπος απλός, προσιτός, κι αυτό το εκτιμάει ο κόσμος, μιλάει ακόμα όπως μίλαγε, βγαίνει να πάει στο μανάβη και χαιρετάει όποιον συναντήσει». «Η Τζούλη μου αρέσει γιατί είναι πάρα πολύ καλή ψυχή», λέει αυτός, «καλή τραγουδίστρια, καλή νοικοκυρά, είναι κυρία. Με φροντίζει και τη φροντίζω, κάνουμε μπάνιο ο ένας στον άλλο, τη στεγνώνω, με στεγνώνει, μου βάζει τις κάλτσες και τα παπούτσια. Δεν υπάρχει τίποτα που να με ενοχλεί σε αυτή, τα έχει όλα. Ό,τι ώρα κι αν της το ζητήσω, θα πιάσει την κατσαρόλα να μαγειρέψει, κεφτεδάκια τηγανητά που μου αρέσουν, όποτε γυρνάω στο σπίτι βρίσκω έτοιμο αυτό που θέλω. Δεν μου έχει φέρει ποτέ αντίρρηση, κι εγώ δεν της χαλάω χατίρι. Θέλει βόλτα; Μου λέει, Γιώργο πάμε κάπου για καμιά ωρίτσα; Μία θέλει αυτή, δέκα την πάω εγώ. Φεύγουμε από τη Λειβαδιά και πάμε στην Αθήνα να χαζέψουμε βιτρίνες. Ρουτίνα δεν έχουμε, όταν το πράγμα πάει να μας στεναχωρήσει πετάμε τα ρούχα σε μια βαλίτσα και φεύγουμε». «Δεν μαλώνουμε ποτέ» λέει αυτή. «Μόνο κάτι χαζοδιαφωνίες, δεν με έχει βγάλει ποτέ έξω από τα ρούχα μου. Κάποιος πάντα πρέπει να κάνει πίσω για να υπάρχουν ισορροπίες». «Το πιο τρελό πράγμα που έχουμε κάνει; Το κάνουμε συχνά, μετά το φαγητό μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και οδηγάμε μιάμιση ώρα για να πιούμε νερό σε μια βρυσούλα έξω από τη Λαμία που έρχεται ψηλά απ' το βουνό. Τα αφήνουμε όλα και φεύγουμε μαζί. Κι όπου κι αν είμαστε, τη ρωτάω, σου αρέσει να πάμε σε ένα ξενοδοχείο; Θέλεις; Πάμε για καμιά ώρα, δύο, γινόμαστε ευτυχισμένοι και φεύγουμε. Δεν χρειάζεται να περιμένεις μέχρι να πας το βράδυ στο σπίτι και τέτοια...». — M. Hulot
«Είναι πολύ ντροπαλός, δεν με λέει ποτέ Μηλιά, με φωνάζει "ψψψτ"»
Σπύρος και Μηλιά.
Παντρεύτηκαν πριν από 50 χρόνια με προξενιό.
«Ο Σπύρος ήταν σε άλλη γειτονιά, ούτε τον ήξερα ούτε με ήξερε. Δούλευα από 12 χρονών με την αδελφή του στον κάμπο, στα περιβόλια και στις ελιές. Το σπίτι του ήταν δίπλα στη γιαγιά μου και οι μανάδες μας γνωρίζονταν. Το προξενιό το έκανε μια θειά μου που έμενε εκεί κοντά, εγώ ήμουν 22 κι αυτός 25. Δεν τον είχα δει ποτέ, αυτός δεν ξέρω. Ήμουν περίεργη, γινόταν κάποιος γάμος στη γειτονιά μου και όταν τον είδα να έρχεται από μακριά με ένα σακάκι στην πλάτη κατάλαβα ότι αυτός πρέπει να είναι ο αδελφός της Λούλας και περίμενα να τον δω καλύτερα. Αυτός προσπέρασε, γύρισε και με κοίταξε. "Καλός είναι" είπα από μέσα μου. Στο προξενιό τα μισοχαλάσανε για μια μοσχίδα. Οι γονείς μου έδιναν για προίκα το σπίτι και καναδυό αγελάδες, ό,τι είχαν. Η μάνα του ζήταγε κι άλλη μια μοσχίδα, η δικιά μου δεν την έδινε. Τελικά την έπεισα να τη δώσει και έγινε ο αρραβώνας».
«Η μάνα μου ήταν χήρα, ήθελε να αποκαταστήσει τα παιδιά της και δεν ήθελα να της χαλάσω το χατίρι. Έτσι δέχτηκα. Το συζητήσαμε, ήταν κορίτσι του σπιτιού, νοικοκυρά, έπρεπε να είναι και λίγο αποδοτική η γυναίκα, να τρέχει, να φτιάχνει τα ζώα, να φέρνει μεροκάματο. Μου άρεσε που ήταν λίγο στρουμπουλή και αφράτη, τότε οι αδύνατες ήταν φυματικές. Ήρθαμε στο σπίτι της και δώσαμε το λόγο. Κάτσαμε να φάμε, χορέψαμε, την τάισα στο στόμα, μεζεδάκι και φρούτο. Να κουβεντιάσουμε δεν μπορούσαμε».
«Για ταξίδι του μέλιτος πήγαμε στα μπουζούκια. Δεν είχαμε χρόνο για περισσότερα, το πρωί έπρεπε να ταΐσουμε τα ζωντανά. Φάγαμε στην Κάζα με τον κουμπάρο κι έναν ξάδελφό του και μετά πήγαμε στη Μαρινέλλα και στον Καζαντζίδη στο Φάληρο».
«Μέρα με τη μέρα αγαπηθήκαμε, βγήκαμε βόλτα, πήγαμε σινεμά. Ωραία περάσαμε. Δεν μαλώσαμε ποτέ, είχαμε μεγάλη αγάπη παρ' όλο που ζήσαμε δυστυχίες, φτώχιες, πείνες, πόλεμο και Κατοχή. Δεν είχαμε τίποτα, μόνο δυο δωμάτια σπίτι και τα γελάδια. Ξύλο δεν έφαγα, ήταν οικογενειάρχης, κουβαλητής, δεν μου είπε ποτέ γιατί μίλησες ή γιατί πήγες εκεί, δικαιώματα δεν δώσαμε πουθενά. Βγάλαμε πολύ καλά παιδιά, κάναμε προκοπή, φτιάξαμε σπίτια».
«Δεν έχουμε πει ποτέ "σ' αγαπώ". Την αγαπούσα και με αγαπούσε, αλλά υπήρχε σοβαρότητα. Δεν χρειάζεται να το λες, χρειάζεται να το σκέφτεσαι και να το εννοείς. Δεν είχαμε ποτέ αγάπες και λουλούδια».
«Με τσαντίζει καμιά φορά, του λέω κάποιο πράγμα και δεν το καταλαβαίνει, δεν με ακούει. Είναι πολύ ντροπαλός, δεν έχω ακούσει ποτέ το όνομά μου, δεν με λέει ποτέ Μηλιά, με φωνάζει "ψψψτ"'».
«Παράπονο δεν έχω, αν με τσαντίσει τρώει καμιά φορά κανα χαστουκάκι (γέλια)...». — M. Hulot
«Τα γενέθλιά της είναι στις 16 Ιουλίου»
(είναι στις 26)
Νόνη, 21, φοιτήτρια υποκριτικής, εγκληματολογίας.
Αποστόλης, 22, σκηνοθέτης, φορτηγατζής, rock star.
Α: «Τη γνώρισα σε ένα κλαμπ. Ήμασταν μεθυσμένοι και χορεύαμε το "Let's Make Love" των CSS».
Ν: «Όταν τον είδα είπα, ωραίο γκομενάκι, μου άρεσε πάρα πολύ, ήθελα να τον γνωρίσω οπωσδήποτε. Τότε αυτός ήρθε και μου είπε, έτσι όπως είσαι ντυμένη σήμερα μου θυμίζεις τη Madonna των '80s κι εγώ φυσικά κολακεύτηκα. Φορούσε μυτερά μαύρα παπούτσια που είναι τα αγαπημένα μου, έχω μανία με αυτά τα παπούτσια».
Α: «Το πρώτο φιλί ήταν πολύ φυσικό, δεν είχαμε πει πολλά, αλλά φεύγοντας φιληθήκαμε. Με την πρώτη. Ήταν αμοιβαίο. Από τότε είμαστε συνέχεια μαζί και τα τηλέφωνά μας είναι σαν γουόκι τόκι».
Ν: «Μου αρέσει που ενθουσιάζεται συνέχεια, που νιώθω ότι συμβαίνει συνέχεια κάτι και δεν βαριέμαι ποτέ, είναι πάρα πολύ δημιουργικός. Και φιλάει ωραία».
Α: «Μου αρέσει που έχει χιούμορ, που είναι ευφυέστατη, που μου συμμαζεύει συνέχεια τα ασυμμάζευτα και τα σπασμένα, που μου καλεί ταξί, που μου παραγγέλνει πίτσα».
Ν: «Το πιο τρελό πράγμα που έχουμε κάνει μαζί είναι ένα χορευτικό τύπου "So You Think You Can Dance" μια βραδιά στο Decadance. Με σήκωσε στα χέρια του, με στριφογύρισε και πέσαμε δίπλα στο μπαρ. Λίγο ακόμα και θα είχαμε σπάσει τα κεφάλια μας. Καθόμασταν δέκα λεπτά στο πάτωμα και γελάγαμε».
Α: «Πώς περνάμε τα βράδια μας; Booze, drugs and rock n' roll».
Ν: «Η ταινία που έχει σκηνοθετήσει έχει 5 ιστορίες από κάποιο βιβλίο που ζωντανεύουν, λέγεται Anorak City και σε μία από τις ιστορίες παίζω κι εγώ».
Α: «Θα συμμετάσχει και στο χοροθέατρο που ετοιμάζω και θα παιχτεί τον Οκτώβριο. Θα είναι futuristic eighties trash».
Ν: «Τα γενέθλιά του; Είναι στις 3 Φεβρουαρίου! Δεν αντέχω τις επετείους!» (σημ. είναι την 1η).
Α: «Τα γενέθλιά της; Είναι στις 16 Ιουλίου!» (σημ. είναι στις 26). — M. Hulot
σχόλια