☛ «Ο νεομητσοτακισμός ως new age θρησκεία» ήταν ο τίτλος του άρθρου του Κωστή Παπαϊωάννου και ο χρήστης AlexK σχολίασε σχετικά: «Οι εκλογές έγιναν, το αποτέλεσμα αναμφισβήτητο, ας το ξεπεράσουμε και ας το δεχτούμε πλέον ως γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε την εξουσία. Με το να προσβάλλουμε τους πολίτες που ψήφισαν Νέα Δημοκρατία νομίζω ότι δεν κερδίζουμε τίποτα. Πριν από 5 χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ έφερνε το νέο και ξεμπέρδευε με το παλιό, με την κοινοβουλευτική του ομάδα να απαρτίζεται από παλιότερα μέλη του ΠΑΣΟΚ και κάνοντας συγκυβέρνηση με τον ακροδεξιό Πάνο Καμμένο, ενώ οι groupies του νέου πρωθυπουργού χόρευαν μεθυσμένοι από χαρά στο Σύνταγμα. Ο λαός δεν συγχώρησε την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, όπως δεν συγχώρησε και μερικά χρόνια πριν το ΠΑΣΟΚ, ένα τόσο ισχυρό κόμμα, και το έστειλε στην τέταρτη θέση. Κανείς δεν έχει αυταπάτες ότι η Νέα Δημοκρατία είναι ένα νέο κόμμα, ξέρουμε τις θέσεις της, ο λόγος που βγήκε πρώτη και αυτοδύναμη δεν οφείλεται στο πολιτικό της πλάνο, οφείλεται στην παταγώδη αποτυχία του Αλέξη Τσίπρα – δεν είναι τυχαίο ότι μεγάλο μέρος των νέων ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας προέκυψαν από εκροή από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Μητσοτάκης έχει 4 χρόνια μπροστά του να δείξει το πολιτικό του έργο, οι επόμενες εκλογές θα κριθούν διά του αποτελέσματος, το πολιτικό οπαδιλίκι έχει τελειώσει και ο λαός δεν συγχωρεί λάθη, ψέματα και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις».
☛ Για τα «Εξάρχεια ή Το δάσος των συμβόλων» έγραψε ο Νικόλας Σεβαστάκης και ο Γράφων αναφέρει για την κατάσταση στη γειτονιά της Αθήνας: «Στα Εξάρχεια ξεκίνησα να πηγαίνω το 1995. Και στις μακρινές εκείνες εποχές υπήρχε ο φόβος "μα, καλά, πηγαίνεις Εξάρχεια;". Για την ακρίβεια, τότε ξεκίνησε να γεννιέται, με τα επεισόδια που έγιναν επί Σημίτη. Όταν κάηκε το κτίριο του Πολυτεχνείου. Τα Εξάρχεια έγιναν ό,τι έγιναν όχι γιατί τους έριξαν κάτι στο γάλα αλλά επειδή εκεί είναι το Πολυτεχνείο και η ΑΣΚΤ. Μετατράπηκαν σε κέντρο ιδεών. Τα Εξάρχεια κατοικούνταν από ανθρώπους σαν τον Γύζη, τη Βέμπο, τον Κύρκο, την Ψαρούδα-Μπενάκη, τον Κουν, τον Ξαρχάκο, την Τριανταφύλλου, όχι από αγανακτισμένους ανθρώπους που μισούσαν πατρίδα και κράτος. Οι κάτοικοί του, λοιπόν, ήταν, ως επί το πλείστον, ευπατρίδες και οι "guest-stars" άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών. Αυτός ο συνδυασμός έφερε μια ανεκτικότητα στο νέο και στο διαφορετικό. Μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου γεννήθηκε ο μύθος του, ο οποίος κατέστη αριστερό φετίχ. Με κάτι τέτοιες στρεβλώσεις οι μισοί Έλληνες που είναι σήμερα 60άρηδες δηλώνουν ότι "ήταν κι αυτοί στο κότερο, ε, στο Πολυτεχνείο". Στα Εξάρχεια, λοιπόν, ρίζωσε η αριστεροσύνη μετά τη Μεταπολίτευση. Ο βασικός κάτοικος των Εξαρχείων είναι η πρωτοπορία, οι τέχνες (τυπογράφοι, γλύπτες, ζωγράφοι, ηθοποιοί), τα γράμματα, το πνεύμα ελευθερίας. Όποιος πει ότι στα Εξάρχεια σήμερα υπάρχει ελευθερία απλώς ψεύδεται. Μαύρη μαυρίλα υπάρχει. Όχι. Τα Εξάρχεια ανήκουν στο πνεύμα ελευθερίας που σήμερα ζει κατατρεγμένο από μολότοφ, μυρωδιά ούρων, σπασμένα πεζοδρόμια και μαχαιρώματα συμμοριών. Ναι. Μέσα σε όλα αυτά υπάρχει η υπόμνηση του παρελθόντος τους σε δύο μπαρ και δύο ταβέρνες. Ό,τι ξέραμε από Εξάρχεια έχει απομείνει στις καταναλωτικές μας συνήθειες. Πουθενά αλλού».
☛ «Γκρέτα Τούνμπεργκ: Η Ζαν ντ' Αρκ της κλιματικής αλλαγής» σημειώνεται σε άρθρο του LIFO.gr εν μέσω της επίσκεψης της 16χρονης στις ΗΠΑ και της ομιλίας της στην έκτακτη σύνοδο του ΟΗΕ, με τον χρήστη Harlan να απαντά σε σχόλιο αναγνώστη, ο οποίος υποστηρίζει ότι το ενδιαφέρον της πηγάζει μόνο από το νεαρό της ηλικίας της: «Είναι συγκινητική η αφ' υψηλού συγκατάβαση με την οποία αντιμετωπίζεις μια 16χρονη που, κατά τη γνώμη σου, "θα μεγαλώσει και θα μάθει να μην είναι σταυροφόρος". Σχεδόν δάκρυσα. Εσύ, λοιπόν, που δεν είσαι σταυροφόρος "της μίας ή της άλλης πλευράς", όπως λες, έχεις αράξει στην καναπεδάρα σου και παραγγέλνεις πιτόγυρα ντελίβερι. Η κλιματική αλλαγή αφορά τα φτωχαδάκια. Εσύ είσαι ένας καταπληκτικός τύπος που δεν πρόκειται να τον αγγίξει ποτέ τίποτα. Εξάλλου, το να πάρουμε θέση "υπέρ της μίας ή της άλλης πλευράς" είναι ένα κουραστικό και βαρετό πράγμα. Γιατί να ξεβολευόμαστε τώρα; ΥΓ.: Είτε σου αρέσει είτε όχι, παίρνεις το μέρος της μίας πλευράς. Γιατί, ως αδρανές άτομο, και καλά ουδέτερο, παίζεις το παιχνίδι των πετρελαϊκών εταιρειών, με όλες τις επιπτώσεις. Το να μην κάνουμε απολύτως τίποτα, επειδή όλα είναι φυσιολογικά και δεν διατρέχουμε κανέναν κίνδυνο, είναι η βασική προτροπή τους».
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO
σχόλια