E χεις ταϊβανέζικη καταγωγή, αλλά έχεις γεννηθεί και μεγαλώσει στο Μόντρεαλ του Καναδά. Επιπλέον, έχεις ταξιδέψει αρκετά. Πιστεύεις ότι αυτές οι εμπειρίες έχουν επηρεάσει και τη μουσική σου;
Όλο αυτό έχει επηρεάσει εμένα πνευματικά, ως εκ τούτου υποθέτω ότι θα βγαίνει κάπως και στη δουλειά μου.
Τι σκεφτόσουν όταν έγραφες και ηχογραφούσες τα κομμάτια του τελευταίου σου άλμπουμ «Badlands»;
Προσπάθησα κυρίως να εστιάσω στον χαρακτήρα που είχα δημιουργήσει, έναν τύπο που βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και πρέπει ν’ ανατρέψει τη μοίρα του, ενώ βρίσκεται σε μια αχανή εθνική οδό. Εμπνεύστηκα και λίγο απ’ την προσωπική μου ζωή, δεδομένου ότι όταν έγραφα τον δίσκο είχα μετακομίσει απ’ το Μόντρεαλ στο Βανκούβερ κι έπρεπε να ταξιδεύω συχνά απ’ το Βανκουβερ στο Μόντρεαλ για τις ηχογραφήσεις. Επίσης, υπήρχαν και οι μικρές DIY τουρνέ που έκανα σ’ εκείνη τη φάση. Σκέφτομαι ότι όλες εκείνες οι στιγμές που πέρασα στον δρόμο υπάρχουν, έστω και υποσυνείδητα, στο άλμπουμ.
Η μουσική που φτιάχνεις μοιάζει μ’ ένα ‘50s ολόγραμμα και πρέπει να έχεις ακούσει χίλιες φορές να συνδέουν τ’ όνομά σου με αυτό του Έλβις, του Τζιμ Μόρισον και του Άλαν Βέγκα των Suicide. Πώς αισθάνεσαι γι’ αυτό;
Οk, το παίρνω ως κομπλιμέντο. Την ίδια στιγμή βέβαια, στον χώρο του Τύπου, που εδώ που τα λέμε είναι ένας παράξενος χώρος, υπάρχει κανείς μόνο με τον τρόπο που θέλουν να τον περιγράφουν οι δημοσιογράφοι. Αν αρέσει η μουσική σου στον δημοσιογράφο, αυτό βοηθά στο να την ψάξει λίγο παραπάνω με σένα. Οι περισσότεροι, όμως, απλώς γκουγκλάρουν το όνομά μου και κάνουν copypaste περιγραφές, όπως αυτές που ανέφερες. Είναι σαν να μην έχει καμία σημασία το γεγονός ότι έχω κυκλοφορήσει αμέτρητα ep, άλμπουμ, 7ιντσα και κασέτες τα τελευταία πέντε χρόνια. Για μερικούς ανθρώπους, το «Badlands» είναι η πρώτη και μοναδική μου κυκλοφορία. Θα ήθελα, πάντως, κάποια στιγμή ν’ αλλάξουν γνώμη και να μάθουν ότι έχω έναν ολόκληρο κατάλογο με κυκλοφορίες, τον οποίο μπορεί κανείς να τσεκάρει στο dirtybeaches.bandcamp.com.
Έχει τύχει να γνωρίσεις τον Άλαν Βέγκα;
Όχι, δεν είχα αυτή την ευκαιρία.
Τι θα του έλεγες, αν τον συναντούσες;
Καταρχάς, θα του έκανα μια μεγάλη αγκαλιά και θα τον ευχαριστούσα για ό,τι έχει κάνει ως καλλιτέχνης και για τον τρόπο με τον οποίο έχει διευρύνει το πως αντιλαμβανόμαστε το τι είναι μουσική/ τέχνη/περφόρμανς. Όλοι οι one man μουσικοί ηλεκτρονικής μουσικής του το χρωστάνε ως ένα βαθμό. Αυτός και ο Μάρτιν Ρεβ ήταν εκείνοι που μας άνοιξαν τον δρόμο, έτσι ώστε να μπορούμε να είμαστε αποδεκτοί σήμερα.
Έχεις δηλώσει ότι οι σκηνοθέτες σ’ έχουν επηρεάσει περισσότερο απ’ τους μουσικούς. Γιατί το πιστεύεις αυτό;
Γιατί όντως με έχουν επηρεάσει περισσότερο απ’ τις μπάντες. Νομίζω ότι είναι απόλυτα εμφανές πως η μουσική μου είναι κάπως κινηματογραφική.
Πώς εντοπίζεις τον ήχο σου κάθε φορά;
Μέσα από έρευνα και ατελείωτους πειραματισμούς. Μέσα από ένα κολάζ ήχων, ξαφνικά ξεπροβάλλει ένα πρόσωπο. Το ξέρω όταν το δω. Είμαι θέμα ενστίκτου που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.
Με ποιον τρόπο σε έχει επηρεάσει ο πατέρας σου στη μουσική σου;
Γενικώς, δεν θα έλεγα ότι με έχει επηρεάσει. Μόνο το «Badlands» είναι αφιερωμένο σ’ αυτόν και στα νιάτα του.
Ποιους θα διάλεγες να έχεις σε μια προσωπική σου super band;
Θα πρέπει να είναι άνθρωποι που ξέρω, εμπιστεύομαι και χαίρομαι να συνεργάζομαι μαζί τους. Άνθρωποι που να μπορώ να βασιστώ καλλιτεχνικά.
σχόλια